คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 3 ทะเบียนสมรส...ที่ไร้ค่า-9
“อย่าทำอะไรโปรเลยนะะ โปรอ”
ริษาเว้าวอนเสียสั่นเรือ นัยน์าไหวระริ
ในะที่หัวใำลัถูบีบั้นอย่าหนัหน่วนแทบหายใไม่ออ สอมือรีบยปปิสัส่วนน่าอายเอาไว้
แ่็เอมือเาึออและับรวบเอาไว้เหนือศีรษะ้วยมือเียว
ไม่มีำอบและวามเห็นใานรหน้า
มีเพียแววา...าม้วยยิ้มร้ายที่ส่ลับมาให้นลัวใระส่ำ่อนะับเรียวายาวแยออาัน
เผยให้เห็นอไม้ามอีรั้ และูท่าเ้าอะหวน่าูเมื่อเ้าหล่อนรีบเ้ัวึ้นเพื่อ่อ้านารรุราน
อย่า...
สะโพหนาเลื่อนเ้าหาใลาร่าสาว
พร้อมับสะโพเ้าไปภายในวามอ่อนนุ่มที่ำลับีบัวโอบรันผู้ระทำ้อัฟัน่มอารม์เอาไว้
“ุเ...”
ริษาเม้มปาแน่น สอมือำเ้าหาันเมื่อสิ่แปลปลอมที่เาส่เ้ามาสำรวำลัสร้าวามอึอัให้เธอ
และมันเ็บปวเวลาเาเลื่อนไหวายถาโถมเ้ามาหา
เรินทร์มอใบหน้าามเหยเที่อยู่ใ้ร่า
ริมฝีปาเผยอร้อราวับำลัเิวนให้เาเ้าไปลิ้มลอมันอีรั้
ใบหน้าม้มลไปบูบเพื่อนำพาให้เ้าหล่อนหยุเสียสะอื้นที่น่ารำา
่อนะผละห่าเมื่อเ้าอหยุาริ้นรน
แ่เรินทร์็้อพบับแววาไหวระริอย่าหวาลัวที่ำลัมอใบหน้าเาเพื่อวอนอ
แ่มัน็สายไปเมื่อเาไ้เ้าลุลามพื้นที่หวแหน
เสียร้อถููลืนหายไป้วยปาร้อนื้น พร้อมับเรียวลิ้นร้อนที่ามไล่้อนให้เธอ้อยอมำนน
“หยุเถอะ”
“ทำเหมือนไม่เย”
ริษาเียบทันทีับำนั้น
เพราะถ้าพูอะไรออไป็ไม่่าาารเสแสร้เมื่อเาปัใเื่อและัสินเธอไปแล้ว
ร่าเล็ึหลุบเปลือาลอย่ายอมรับะารรม
ยอมรับารัสินใอัวเอที่เลือเินในเส้นทาสายทรมานเส้นนี้
เส้นทาที่มีเาอยู่ร่วมทา
แ่โรยไว้้วยวาหนามแหลมมที่พร้อมทิ่มแททำร้ายเธอทุ้าวเิน
ไม่ใ่ลีบุหลาบสีสวยเหมือนในเทพนิยายแสนหวานที่เธออบอ่าน
“อือ...” หิสาวรีบเม้มปาเ็บเสียน่าอายเอาไว้ ยิ่่อ้านเามาเท่าไหร่
ร่าายอเธอ็ทรมานมาึ้นเท่านั้น
มันอึอัน้อเปล่เสียออมาเพื่อลวามร้อนระอุในาย
อารม์อริษาล่อลอยไปับารัวนอนเหนือร่า
ทั้ทรมานและเสียว่านนเผลอปล่อยเสียรัวนออมา
อนเารัวสะโพเ้าใส่ในัหวะถี่ระริบนเหื่อผุพรายามวหน้า
เส้นผมสีำเป็นเาอเ้าหล่อนสะบัไปมาามแรอารม์ที่ายหนุ่มเป็นนส่มานระายเ็มอฟาที่เาปู้วยเสื้อเิ้สีาวรอไว้เพื่อไม่ให้เศษฟามันบาผิวอนใ้ร่า
เมื่อส่สายธารน้ำุ่ม่ำให้นใ้ร่าแล้ว
ึพลิัวลนอน้อน้าหลันัวเล็ ยแน้าหนึ่้ำท้ายทอยไว้ และใ้อี้าเลี่ยไรผมอริษาที่เปียุ่มไป้วยเหื่อที่เิาารออำลัายับเา
แล้วับปอยผมไปทัับใบหูเล็ ่อนมือหนาะลูบผมสลวยเบา ๆ
พร้อมับเอื้อนเอ่ยถ้อยำแสนร้าย
“เธอมี่าับันแ่นี้ล่ะ ริษา...”
ับพลัน้อนเนื้อที่อ้า้าย็ปวหนึบรุนแรับถ้อยำที่หลุออมา
ริษาปิเปลือาล
อย่าร้าวราน
เพราะำพูอเามันทำให้ร่าเล็รู้สึเ็บแปลบและรีลึลไปลาใ
ในที่สุสิ่ที่เธอลัว็ไ้เิึ้นแล้ว เมื่อเาไ้แปรเปลี่ยนให้เธอเป็นเพียที่ระบายอารม์ ่อยบำเรอวามใร่ ไม่อาไ้แะ้อหัวใ ห่าไลาวามอบอุ่น
โปรปรารถนา วาำหน่ายแล้วนะะ
 |  |
ความคิดเห็น