คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปรับตัว
หลับารเเนะนำัวรู็เริ่มอธิบายรายละเอียอวิาเรียนว่าเทอมนี้เรา้อเรียนเี่ยวับอะไร ยัไบ้า ผมมอไปที่พลอยึเธอนั้เรียนอยู่้าน้ำ้านหน้าอผมพลอยูั้ใเรียนมาอาเพราะเธอพึย้ายเ้ามาเลยระือรือร้นเป็นพิเศษ 4 ั่วโมที่เรียนใน่วเ้า ั้เเ่วินาทีที่เธอเินเ้ามานหมาบเรียนผมไม่ไ้สนใที่รูสอนผมเลย ผมไ้เเ่มอพลอยที่นั้เรียนอยู่้าหน้าผม โยที่ผม็ไม่รู้ัวเลยว่าผมเอาเเ่้อมอูเธอ วามรู้สึที่ผมมอเธอ อนเธอพยัหน้า อนเธอยิ้ม อนเธอทำหน้า หัวใอผมับเ้นเเรทุรั้พร้อมปาที่ยิ้มออมาโยไม่รู้ัว ผมไม่เ้าใัวเอเลยทำไมผมถึเป็นเเบบนี้ทั้ๆที่ในีวิผม็เยผ่านผู้หิมามามายเเ่วามรู้สึนี้เป็นรั้เเรที่ผมรู้สึเเบบนี้
รี๊................... เสียริหมาบเรียนใน่วเ้า
"หมเวลาเเล้วนัเรียน เป็นไวันนี้เรียนเ้าใันไหม?
วันนี้วันเเรเนื้อหาในบทเรียนอาะยัไม่ยาเท่าไรนะ
ไหนๆมีใรมี้อสสัยรไหนไหม
ยมือสอบถามรูไ้เลยนะ"
"ไม่มีรับ" (เสียเพื่อนในห้อเพื่อน)
"โอเั้น็เิพัผ่อนไ้ะ"
"นัเรียนทำวามเารพ" (เสียน้ำ)
" อบุรับ/ะ"
เพื่อนๆในห้อเริ่มพาันเินทะยอยออาห้อเรียนไปที่โรอาหาร พลอยนั้อยู่ที่โ๊ะเรียน้วยวามที่เธอพึย้ายเ้ามาเธอไม่รู้ว่า้อไปยัไ่อ พลอยูัวลล้าๆล้วเธออยาะวนเพื่อนไปที่โรอาหาร้วยัน เเ่เธอไม่ล้าพูผมที่นั้มอเธอมาลอผมูอาารอเธอออ
"เห้ยย.. เพรไปิน้าว้วยันปะ" (เสียอามเพื่อนที่นั้้าผมวน)
"ไม่อะ มึไปเหอะ ูยัไม่หิววะ"
"เออๆ"
หลัาเพื่อนๆออาห้อันใล้ะหมเเล้วพลอย็ยันั้อยู่ที่โ๊ะอเธอ ผมเห็นเเล้วรู้สึหุหิมาๆทำไมเธอไม่ลุออไปเลยเธอ้อรอให้เพื่อนออไปันหม่อนหรือไ? ผมเลยัสินใลุึ้นะเินเ้าไปวนเธอิน้าว
"พลอยไปิน้าว้วยันไหม? " (เสียน้ำพูับพลอย)
"อืม.. ไปสิเราว่าะวนน้ำไปอยู่พอี"
"หรออ.. โอเไปิน้าวันเถอะ"
ผมที่ยืนมอน้ำับพลอยออไปิน้าว้วยันผม็รู้สึโล้ใอย่าบอไม่ถู เพราะอาเป็นห่วเธอลัวเธอะไม่ไ้ิน้าวมั้...
ระหว่าที่พลอยับน้ำเินไปที่โรอาหาร ็มีสายาที่มอมายัเธอทั้2นอย่าไม่ละสายา บาน็พูเเวึ้นมา "น้อน้ำรับิน้าวยั" น้อน้ำเพื่อนพี่อบรับ" น้ำอเบอร์หน่อยิ" ทั้เสียทั้สายาามเธอทั้2มาลอทา
"โห่น้ำ... ทำไมมีเเ่นเเวอะ? " (พลอยถามน้ำ้วยท่าทีื่นเ้น)
"ไม่รู้อะ... พวพี่ๆเา็พูเเบบนี้ลอเเหละ"
"เราว่าพี่ๆเา้ออบน้ำเเน่เลย"
"ไม่หรอพี่เาเเวๆเล่นเเหละ"
โรอาหาร...
เ็นัเรียนพาันยืนื้ออาหารันอย่ามามาย พลอยับน้ำ็ำลัยืน่อเเถวื้อ้าวอยู่ ผม็ำลัยืน่อเเถวอยู่เหมือนัน น้ำที่ำลัยืนุยับพลอยมอเห็นผมที่ยื่นอยู่เเถว้าๆน้ำวนผมุย
"เพร.. ินอะไรอะ? "
"ิน้าวไ.. ไม่เห็นหรอ"
"วนวะ! อบีๆไม่ไ้หรอ
ิน้าว้วยันปะ" (น้ำวนผมิน้าว)
"ไ้ิ"
"ริอะ! ทุทีวนิน้าว้วยไม่เห็นเยมาิน้วยเลย"
ผมไม่อบอะไร เเล้วเราทั้ 3 น ็เินไปนั้ิน้าวที่โ๊ะอาหาร บรรยาาศในโ๊ะมีเเ่เสียน้ำที่พยายามพูเรื่อ่าๆให้ฟั บาเรื่อ็เี่ยวับผม ะส่วนให่ะเป็นเรื่อผมเเหละ เธอเล่าั้เเ่ผมับเธอเป็นเพื่อนันสมัยั้เเ่ ม.1 เล่าให้พลอยฟัทุอย่า ั้เเ่ผมรู้ัน้ำมารั้นีู้เธอพูมาว่าทุรั้ น้ำ็เหมือนผมเเหละ เราไม่่อยมีเพื่อนทั้ๆที่เราทั้2 น็่าพาันเ้าหา เเ่เหุผลที่เราทั้2ไม่่อยมีเพื่อน็น่าะเป็นเหุผลเียวัน พลอย็ูั้ใฟัที่น้ำพู เธอหัวเราะับเรื่อที่ลเเละ็เศร้าับเรื่อที่ไม่ี ผมนั้มอพลอยเเละสัเพลอย พลอยเธอเป็นนร่าเริ เเละเ้าับน่าย เเ่อาะ้อใ้เวลาหน่อยให้เธอล้าพูล้าุยมาว่านี้ เเ่ อนนั้นพลอยูเร็ๆ อาเป็นเพราะผมมานั้ิน้าว้วยมั้ ผมเลยวนเธอุยเผื่อะ่วยให้เธอรู้สึผ่อนลายเเละสนิทันมาึ้น
"อร่อยไหม? "
พลอยเธอทำหน้าๆพร้อมับพยัหน้าให้ พลอยใ เธอไม่ิว่าอยู่ๆผม็ถามึ้นมา น้ำที่นั้้าๆพลอยเธอ็ทำหน้าๆเหมือนันับพลอย
ฮ่าาาาๆๆๆๆๆ.... เสียน้ำหัวเราะ
"เเล้วอเพรละอร่อยไหม? "
น้ำถามผมพร้อมับยื่น้อนอเธอมาัอาหารในานอผม
พลอยเธอ็ไ้เเ่ยิ้มเเล้ว็้มหน้าิน้าวอเธอ่อ อนนั้นเพื่อไม่ให้พลอยอึอันเินไปผมเลยรีบับทเอาัวเอออมาารนั้น
"เราอิ่มละ เราไป่อนนะ"
น้ำับพลอยมอมาที่ผม
"อิ่มเร็วั? ะรีบไปไหนนั้เล่นัน่อนสิ"
น้ำพูับผม ผมยิ้มให้เเล้วอบลับน้ำไป
"ไปละ อนบ่ายเอัน"
ห้อเรียน
บรรยาาศในห้อเรียน็เหมือนับใน่วเ้า นั้ใเรียน นนอนหลับ รู็สอนไป พลอยับน้ำทั้ 2 น ูั้ใเรียนว่าทุน เวลารูถามอะไรทั้ 2 ็อบไ้หม เเละเวลา็ผ่านไปนถึเวลาเลิเรียน ที่หน้าโรเรียนูวุ่นวายไปหม ทั้รถโยสาร ทั้ผู้นมามายที่ทะยอยพาันลับบ้าน
"พลอยเราลับ่อนนะพรุ่นี้เอัน"
"เอันน้ำ"
พลอยที่เเยันับน้ำ ท่าทาอพลอยูเหนื่อยๆ เธอ่อยๆเิน้มหน้าเิน้าๆลับบ้าน ในนาที่นอื่นเาเินลับบ้านับเพื่อน พลอยเินลับนเียว ผมมอเห็นพลอยำลัเินลับาอีฝั่อถนน ึรีบวิ่้ามถนนมาฝั่เียวับพลอย ผมเิมามหลัพลอย้วยระยะห่าประมาหนึ่ ผมเินามเธออย่า้าๆ วามรู้สึอเธอเธอะเหามาเเน่ๆเเละยัโเียว ผมเลยอยาเินมาเป็นเพื่อนเธอ เเ่็ทำไ้เเ่นี้
"อุ้ยยยย... พี่เพร"
เสียเ็นัเรียนหิพู
"บ้านพี่เพรอยู่เเถวนี้หรอะ? "
"เอ่ออ...เปล่าๆพี่มาหาเพื่อนอะ"
"อ่อะ... ลับบ้านีๆนะะพี่เพรนหล่อ"
"รับ ลับบ้านีๆรับ"
พลอยไ้ยินเสียเธอหยุเิน พร้อมับหันหลัไปมอ พลอยมอเห็นผมที่ยืนอยู่้าหลัเธอ ผมยิ้มให้พร้อมลับโบมือ
"เพร มาทำอะไรเเถวนี้อะ"
พลอยถามผม้วยท่าทาใ
"เอ่ออ... เรามาบ้านเพื่อนอะ เเล้วพลอยละ? "
" บ้านเราอยู่เเถวนี้เเหละ"
"อ่อ...ั้น...เราเินไป้วยไ้ไหม?"
พลอยทำหน้าๆ"อืมม..ไ้สิ"
ระหว่าที่เราทั้2 เินไป้วยัน เราไม่ไ้พู้วยันเลยเเม้เเ่ำเียว พลอยเธอ็้มหน้า่อยๆเิน้าๆ ส่วนผม็เินมอ้าหน้าอย่าเียว ไม่ไ้สนใรอบ้าเลย บรรยาาศระหว่าทาเียบเหมือนมีเเ่ผมับพลอย ผม่อยๆเิน้าลๆ เพราะ้าหน้าะถึบ้านพลอยเเล้ว เลยอยาเิน้าพลอยอีสัหน่อย เเ่พลอยเธอเินปิอเธอไม่ไ้สนใอะไรนเราเินมาถึบ้านพลอย
"ถึบ้านพลอยเเล้ว พลอยเ้าบ้านเถอะ"
ผมพูับพลอย
"โอเ... ห้ะ เี๋ยวๆ เพรรู้ับ้านเราไ้ไอะ"
พลอยทำท่าทีใเเละสสัย
"เอ่ออ... เรา...ลับ่อนนะบายๆ "
ผมรีบวิ่ออมา....
"เี๋ยวเพร!"
*สำหรับผมเเล้วารที่เราอบใรสันหนึ่มาๆ มันเหมือนับเราโนสะิ เราะไม่รู้ัวเอเลยว่าเราทำอะไรออไป พูอะไรออไป เเ่มีสิ่หนึ่ที่เรารู้เสมอือเรารู้ว่าเราทำเพราะอะไร
ความคิดเห็น