เอวา ♥「 คลังเก็บของ 」

ลำดับตอนที่ #13 : สมัครตัวละครเรื่อง CAT VS DOG 2

Application

 “ฮะฮ่า! ท่านหลงเสน่ห์ข้าเข้าแล้วใช่มั้ยล่า~" 

            บทที่ต้องการ : Prince Guardian

            ชื่อ-นามสกุล : น็อกซ์ พีโอนี่ [ Nox Peony ] (นามสกุลของนางมีที่มาค่ะ !)

            อายุ : น็อกซ์ไม่ทราบวันเดือนปีเกิดของตัวเอง หากกะจากรูปร่างหน้าตา น็อกซ์มีอายุประมาณ 380-450 ปี

            ลักษณะ : ชายหนุ่มวัยรุ่น รูปร่างสูงโปร่งคล่องแคล่ว ใบหน้ามักจะมีรอยยิ้มยียวนประดับไว้เสมอ คิ้วเรียวได้รูปที่ชอบยักให้ผู้อื่นอย่างกวนประสาท เรือนผมนุ่มนิ่มสีน้ำตาลแดงยาวถึงสะโพก ดวงตาสีม่วงลึกล้ำน่าค้นหา เหมือนพลอยอเมทิสต์ที่ขุ่นมัว ผิวไม่ขาวไม่ดำ หยาบกร้านอย่างไม่ดูแลตัวเอง ไฝเสน่ห์ที่ใต้ตา มีกล้ามเนื้อพอประมาณสวยงาม

            เผ่าพันธุ์/เชื้อสาย : มนุษย์

            อาณาจักร : มนุษย์

            ตำแหน่ง/ฐานะ : องค์รักษ์คนสนิทของเจ้าชาย สนิทกันจนสามารถเล่นหัวอีกฝ่ายได้ และจากนั้นน็อกซ์ก็จะโดนดุว่าลามปามเจ้าชาย ซึ่งเขาก็รับผิดด้วยใบหน้าชื่นมื่น (?)

            ลักษณะนิสัย : น็อกซ์เป็นผู้ชายขี้เล่น กวนประสาท ชอบแกล้งคน ชอบความวุ่นวาย ชอบเห็นคนตีกัน ชอบอะไรก็ตามที่ทำให้เจ้าชายปวดประสาทได้ (ฮา) แต่จริงๆแล้วรักและเถิดทูนเจ้าชายมากๆ (อ่านเหตุผลได้ในประวัติค่า) เขาสามารถยอมแลกชีวิตเพื่อนายเหนือหัว ในวังเห็นเจ้าชายเป็นนายเพียงผู้เดียว ขนาดกษัตริย์ยังไม่ค่อยจะเห็นหัว พูดมาก เฮฮา รักสนุก มองทุกอย่างเป็นแค่เรื่องเล่นๆ ไม่มีความจริงจังกับชีวิต ไม่สิ ความจริงจังอย่างเดียวคือ การได้รับใช้ (แกล้ง) เจ้าชายยังไงล่ะ! ทว่าเวลาเอาจริงขึ้นมาน็อกซ์เป็นคนโหดร้ายพอสมควร ฆ่าคนได้ทั้งใบหน้ายิ้มแย้มด้วยซ้ำ ยิ่งเวลาไม่มีเจ้าชายคอยปราม น็อกซ์ก็จะยิ่งสร้างความวุ่นวายไปเรื่อยๆ เช่น ยุยงให้น้องหมาน้องแมวตีกันบ้างเอย ไปดักตีหัว(?)องค์รักษ์คนอื่นบ้างเอย (องค์รักษ์ชั้นต่ำๆหน่อย น็อกซ์ไม่ไปยุ่งกับพวกองค์รักษ์หน้านิ่งขาโหดทั้งหลายหรอก เนื่องจากอาจโดนจับไปถ่วงมหาสมุทรได้ *จากประสบการณ์ตรงของน็อกซ์* ดีนะนางเก่งพอจะหนีออกมาได้ทันก่อนจะโดนถ่วงไปถึงก้นสมุทร ฮาาา) ทนอยู่ได้ไม่นานก็ออกตามล่า(?)หาเจ้าชายอีกคน

            อาวุธ :  หอกยาว สร้างขึ้นจากแร่หินชนิดพิเศษ มีความทนทาน น้ำหนักเบา เหมาะมือ ใบมีดคมมาก แค่ปัดๆเขี่ยๆ(?)ศัตรูก็ขาดเป็นสองท่อนสามท่อนสี่ท่อน(?) ตามความต้องการได้เลย กระบวนท่าที่ใช้คือ การจ้วง , การแทง และ การฟัน (ชื่อดูเรทๆ จ้วงแทงฟัน?)

            ความสามารถพิเศษ : กระโดดได้สูงถึง 10 เมตร , เฉลียวฉลาด , ว่องไวเยี่ยงลิง(?) , ตีสนิทคนเก่ง , สร้างเรื่องวุ่นวาย (ใช่ความสามารถพิเศษเรอะ) , ยุยงยั่วเย้าคนเก่ง

            ประวัติ : น็อกซ์เป็นเด็กกำพร้า เร่ร่อนไปตามถนน กินอะไรได้ก็กิน นอนตรงไหนได้ก็นอน เขาเคยแย่งอาหารกับสุนัขจรจัดเสียด้วยซ้ำ ชีวิตวัยเด็กของเขามันแย่มากๆ ต้องเอาตัวรอดไปวันๆ ต้องต่อสู้เพื่อมีชีวิตอยู่ เกือบตายมาหลายครั้งแต่ก็ไม่ตายเสียที (อึด ทึก ทน ยิ่งกว่าแมลงสาบ) จนกระทั่งวันหนึ่ง เจ้าชายหนีออกจากวังมาเที่ยวเล่นแล้วเห็นน็อกซ์กำลังคุ้ยขยะกินพอดี เจ้าชายอดสงสารไม่ได้ จึงชวนมากินแฮมเบอร์เกอร์ด้วยกัน แรกๆน็อกซ์ก็ระแวง ไม่ยอมกิน แต่อดใจไม่ไหว เนื่องจากเขาไม่ได้กินอะไรมาหลายวันเหลือเกิน แถมเขาไม่ได้เรียนหนังสือ การจะหาเงินนั้นยากมาก จากนั้นพวกเขาสองคนก็สนิทกัน เป็นเพื่อนรักกัน โดยที่น็อกซ์ไม่ได้รู้เลยว่าเวนเซนท์เป็นเจ้าชาย เวนเซนท์แอบหนีออกมาเล่นกับน็อกซ์บ่อยครั้ง แต่สุดท้าย...ก็โดนจับได้ ฝ่ายน็อกซ์ที่รอแล้วรออีก เพื่อนรักก็ยังไม่มา ไม่ว่าเขาจะรอไปสิบวัน สิบเดือน หรือเป็นปีๆ...เขากลับไม่ได้เจอเวนเซนท์อีกเลย ทั้งๆที่เวนเซนท์เป็นเพื่อนคนเดียวของเขา ไม่รังเกียจเขา ไม่ผลักไสเขา แถมยังใจดีอีกต่างหาก นับแต่นั้นน็อกซ์ก็เลยฝึกฝนตัวเองมาตลอด ฝึกเพื่อที่จะออกไปตามหาสหายเพียงหนึ่งของเขา ทว่าไม่คิดเลย ว่าอยู่มาวันหนึ่งเวนเซนท์จะมาหาเขาอีกครั้ง...ด้วยเครื่องแบบของเจ้าชายเต็มยศ พร้อมคำชักชวนให้มาสมัครเป็นองค์รักษ์ เมื่อน็อกซ์ได้ทราบจึงไม่รอช้า เข้าไปสมัครและไต่เต้าขึ้นมาเรื่อยๆ เพื่อมาเป็นองค์รักษ์ของเวนเซนท์  

            ความเห็นต่อฝั่งตรงข้าม : ทั้งสองฝ่ายมีแต่คนที่น่าสนใจ น็อกซ์ชอบเรื่องสนุกและเรื่องวุ่นวาย จึงคอยเฝ้ามองสงครามครั้งนี้อย่างใจจดใจจ่อ

            ชอบ /เกลียด/กลัว : ชอบดอกโบตั๋น เจ้าชาย (แบบเพื่อนน่ะค่ะ...แบบเพื่อนจริงๆนะคะ...มั้ง...) หอกของตัวเอง เรื่องสนุกๆ ความวุ่นวาย สงคราม ผู้หญิงสวยๆ , เกลียดความสงบสุข เงียบเกินไปมันอยู่ไม่ได้! เกลียดคนที่มีนิสัยหยิ่งยโส , กลัวว่าจะโดนเจ้าชายเกลียดหรือปฏิเสธการคงอยู่ของเขา หวั่นเกรงพวกองค์รักษ์หน้านิ่งเล็กน้อย เนื่องจากความหลังอันแสนเศร้า (แกไปแกล้งเขาก่อนไม่ใช่เรอะ)

            อื่นๆ : -น็อกซ์เป็นเด็กกำพร้า ไร้ซึ่งนามสกุล เขาวานให้เจ้าชายช่วยตั้งให้ เจ้าชายก็เหลือบไปเห็นดอกโบตั๋นพอดี จึงตั้งนามสกุลให้ว่า 'พีโอนี่' ที่แปลว่าดอกโบตั๋น น็อกซ์จึงชอบดอกโบตั๋นมากๆ จนเอามาทัดหูเล่น

 -ส่วนผมที่ไว้ยาวจนมาถึงสะโพกเพราะเมื่อสมัยเด็กเจ้าชายชอบเล่นผมของเขามากๆ เขาจึงไว้ยาว เพื่อให้เจ้าชายได้มาเล่น (เอาใจจริงๆ) ซึ่งเจ้าชายชอบเล่นจริงๆ เปียก็ถักให้กับมือ (พอเจ้าชายหนีไป น็อกซ์เลยต้องมัดผมไว้ลวกๆแทน เขาถักเป็นเสียที่ไหนเล่า)

-สองคนนี้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นก็คือเจ้าชายและองค์รักษ์ ทว่าเมื่ออยู่กันสองคน หรืออยู่กับคนสนิททั้งหลายซึ่งรู้เรื่อง พวกเขาสองคนคือ 'สหายรัก' ของกันและกัน เนื่องมาจากความสนิทสนมสมัยเด็กนั่นเอง เอง เอง

-ชอบจับมือร่วมกับเจ้าชายป่วนวัง เคยไปแกล้งพวกองค์รักษ์หน้านิ่งระดับต้นๆ ทำให้เขาโกรธ จึงโดนจับถ่วงมหาสมุทร...แต่หนีรอดมาได้ เพราะเป็นพวกตายยาก

                คำถามสำหรับตัวละคร

ถ้าหากหาเจ้าชายตัวปัญหาพบจะพูดอะไรและทำอะไรกับเขา? : น็อกซ์เดินตรงเข้าไปหาเจ้าชาย กวาดตาขึ้นๆลงๆ เมื่อเห็นสภาพของอีกฝ่าย ก็หลุดขำพรืดออกมาอย่างแรง "อุ๊บ...พรืดดด...ท่าน...ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้เจอกันนาน ท่านหมดสภาพขนาดนี้เลยเรอะ...ก๊ากกกกกกกกกกก" หลังจากที่ขำอยู่นาน ในที่สุดน็อกซ์ก็หุบปาก (เสียที) ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่นและดวงตาแฝงความคิดถึง "กลับกันเถอะ...สหาย"

ถ้าวันนึงได้ปะทะกับฝ่ายตรงข้ามละ? จะกระโดดเข้าไปสู้หรือเจรจา? : น็อกซ์เลิกคิ้ว เลียริมฝีปาก "แหมๆ เรื่องน่าสนุกแบบนี้ ผมก็ต้องออกไปสู้อยู่แล้ว~"

สุดท้าย..คิดว่าอาณาจักรไหนจะได้ครอบครองมงกุฏราชาแห่งสามอาณาจักร? อาณาจักรสุนัขหรือแมว? : "นั่นสินะ? เรื่องน่าสนุกแบบนี้ก็ต้องดูกันไปยาวๆ" ว่าพลางคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์

มุมสวัสดีผู้ปกครอง

            สวัสดีค่า! เราชื่อขิงนะคะ ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ!

            : เอวาค่ะ มาสมัครรอบที่สองแล้ว ฝากด้วยนะคะ!

            รู้สึกยังไงกับพล็อตเรื่องคะ..อยากจะขว้างทิ้งและเหยียบอัดท่อระบายน้ำไปเลยไหม(ฮา)

: ชอบมากเลยค่ะ แง้

ถ้าลูกของคุณโดนยำจะไม่โกธรกันใช่ไหม?

: ยำเยอะๆเลยค่ะ (...)

ไม่มีอะไรจะพูดจริงๆนอกจากทักทาย เอาเป็นว่าขอบคุณอีกครั้งที่มาสมัครนะคะ!

:  เช่นกันค่ะ! จะรออ่านนะคะ!

O W E N TM.