คืนรักไห้เทอ

       ประตูเล็กบานหนึ่งถูกเปิดไว้ข้างในนั้นเหมือนมีเสียงถูกลงโทษอยู่ "อื้อ อ้า ช้าๆหน่อย อ่า โอ๊ะ" มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามา "เทออยากนอนกลับฉันไม่ใช่หรอแค่นี้ก้อทนไม่ได้แล้ว....แล้วจะหวังมานอนกับฉันทำไม" 

       เสี่ยงนั้นทุ่มตำฟังแล้วดูเซกซี่มีเสน่ษ 

   "ฉันขอโทษ ค่ะ"

เสวี่ยเสวี่ยเดินเข้าไปพลักประตูในมือเทอถือจานเสตกที่มีกลิ่นหอมชวนน้ำลายไหล "นี่คะเสตกราดซอลพริกของคุณคะ" พูดจบเทอวางจานเสตกลงบนโต๊กนั่งเล่น และเทอค่อยๆหันหลังกลับอย่างใจเย็น

"หลี่โม่ผู้หญิงคนนั้นใครกันค่ะ" หลี่โม่เหลือบตาไปดูเสวี่ยเสวี่ยและพูดว่า "แม่บ้านหน่ะ"

      เสวี่ยเสวี่ยหยุดเก้าเท้าและหันหลังมามองหลี่โม่และผู้หญิงข้างๆและพูดอย่างใจเย็น "สวัสดีค่ะฉันชื่อเสวี่ยเสวี่ยเป็นแม่บ้านของคุณลี่โม่ค่ะ"และเทอก็หับกลับอย่างเย็นชาแต่ทว่าในใจของเสวี่ยเสวี่ยนั่นกลับเจ็บปวดเหมือนมีดแทง

|เสวี่ยเสวี่ย เทอห้ามร้องน่ะ ห้ามร้อง|

       "เทอกลับไปได้แล้ว"

"แต่ฉันยังไม่ถึงจุดสุดยอดเลยน่ะค่ะ"

"ฉันบอกไห้ออกไป" เทอสัมผัสถึงรังสีความเช็นยา

"งั้นพรุ่งนี้ฉันมาใหม่นะคะ"

"ฉันบอกไห้ออกไปฟังไม่รู้เรื่องรึไง"

"ค่ะ......"

เสียงประตูดังปั่ง!