คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Lost Memory [Edit]
Lost Memory
บรรยาาศอฤูใบไม้ร่วอบอวลทั่วรุโล
ลมหนาวราว 5 อศาพัยอไม้พลิ้วไหว อี
าอ ยื่นมือรับใบเมเปิลสีอำพันที่ร่วโรยเพราะสายลม
“รับพลาะแล้ว” วันสีาลอยออปาเมื่อเธอเอ่ยำ
ลมหนาวพัมาอีรั้ ้อร่าเล็อาอนสั่นเทิ้ม เธอพ่นไอร้อนใส่อุ้มือทั้สอเพื่อลายหนาว
นาสวมอีทเทเพื่อรัษาอุหภูมิ
ส่วนบนสวมทับ้วยเสื้อไหมพรมอเ่าและแ็เ็เนื้อหนา
ส่วนล่าสวมทับ้วยาเยีนส์ยัเอาไม่อยู่
รู้ี้ใส่เสื้อนเป็มาีว่า...
าอบ่นอุบในใ แ่ะโทษใรในเมื่อไม่เ็สภาพอาาศ่อนออบ้านเอ
หลัาพัาใ้้นเมเปิลอยู่นาน าอ็ับแฮน์ัรยานที่ร่อมไว้อีรั้
่อนปั่นไปามถนนที่ัผ่านย่าน้าายเฟอร์นิเอร์และอแ่แนววินเท
ไม่นาน il dessert café ็ปราในรรลอสายา อีฟาถนนมีรถูสีำันโอร้ามับหน้าร้านพอิบพอี
เป็นไปไ้ว่าไออลา่ายที่อยู่ละแวนี้แวะมาื้อเรื่อื่ม่อนเ้าึ
เธอสสัยว่าเพราะอะไรพวเาึถ่อมาถึนี่
ทั้ที่าเฟ่เลี่ยื่อเปิบริาริประูทาเ้าึแท้ๆ
il dessert café ลู้าน้อยสินะ? หรือรสาิเรื่อื่มถูปาว่า...
าอสะบัหัวเบาๆ ับไล่วามฟุ้่าน
ารเาวามเรื่อนอื่นไม่่อประโยน์อะไร รัแ่ทำให้เสียเวลา เมื่อิเ่นนั้น็ลาัรยานและูไปามพื้นอิสีเทาที่เื่อมับไหล่ถนน
อมันไว้หน้ารั้วพุ่มไม้เี้ยๆ อ il dessert café อนึ่ยานพาหนะ้ออยู่ิผนัึ้าน้ายเสมอ
เธอไม่มีเหุผลพิเศษ เป็นเพียวามุ้นินส่วนัว
“นอล แน มาอึมโเ อั”
“Yeah!!”
เสียโห่ร้อัมาาหน้าร้าน าอะัมือที่เอื้อมไปยัะร้าัรยาน เธอเหลือบมอามทิศทาอเสียึเห็นายลุ่มหนึ่เินรมาทานี้
เธอำไ้ว่าพวเาือไออลที่มาอุหนุน il dessert café รั้สอรั้
แน่นอนว่ารถู้สีำือยานพาหนะอพวเา...
วามิทั้หมพลันหยุล เมื่อเหล่าไออลายเ้าใลุ้ที่เธอยืนอยู่
มือเรียวหยิบระเป๋าสะพายาะร้าเิอาารสั่นเบาๆ เพราะประหม่า ะเียวันเนื้อวามในเพลที่พวเาับร้อ็เสียแทโสประสาทอเธอ
‘อยู่้าๆ ผมนะ’
าทั้สออาอถูวามมืลืนิน เธอยมือุมมับับพลัน เพราะภาพผืนทรายและท้อทะเลปราอยู่เบื้อหน้า ัหวะเียวันเธอ็โนอาทา้านหลัไป้วย แม้มอไม่เห็นว่าอีฝ่ายเป็นใร แ่หูลับไ้ยินบทสนทนาั้อ
‘อยู่้าๆ ผมนะ ลูแมวน้อย’
‘อะ... อืม’
าอวนเน้อยๆ เธอพยายามเรียสิให้หวนืน เมื่อสภาพร่าายเิมึมอหาไออลายลุ่มนั้น
หาแ่รถู้สีำเลื่อนัวออไปแล้ว
"...อ าอ..."
ร่าเพรียวอันุ้นาวิ่รมาหาเธอ วหน้าสวยเียวแบบสาวมั่นเร่เรียเล็น้อย
เพราะวามเป็นห่วำลัรอบำ
"ีฮเย"
พั ีฮเย
ือเพื่อนสนิทสมัยเรียนมหา'ลัยอาอ อนนี้รอำแหน่เ้าอ il dessert café และนาย้าั่วราวอเธอ
"โอเหรือเปล่า ันเห็นแทำท่าะเป็นลม"
"เราแ่หน้ามื แ่อนนี้โอเแล้ว"
"หน้ามื?"
"อืม..."
"ทำไมล่ะ ันใ้านแหนั นพัผ่อนไม่พอเหรอ"
ีฮเยเอ่ยประโยท้ายเบาๆ พลาทำหน้าอเหมือนโรธัวเอ าอเห็นสีหน้าหาูยาอเพื่อนสนิทึยิ้มออมา
“เปล่าหรอ” เธอส่ายหัวนผมสีน้ำาลเ้มพลิ้วไหว
ริมฝีปาเม้มเน้นเหมือนลำบาใะเอ่ย “แ...
ำเรื่อเรารถนแล้ววามำาหายไ้มั้ย”
“ไ้”
“เราหน้ามื เพราะวามำบาส่วนลับมาน่ะ”
นฟัหัวเราะร่วนอยู่พัให่ ่อนปรับัหวะหายใแล้วพู่อ “ไอู~ อี าอ! ไหนแบอันว่า ‘เรื่อวามำาหายมีแ่ในหนัหรือมันฮวา’
ไม่ใ่เหรอ”
าอยอมรับที่ีฮเยล้อเลียนำพูเธอ ทว่ามันไม่ถูทั้หม เธอเื่อว่าัวเอวามทรำาหาย เพียแ่เรื่อลืมนนเียวเ่นรีแฟนเ่าเธอ มันเหมือนหนัหรือมันฮวา ที่นาเอทะเลาะับพระเอและเธอพยายามะลืมเา ทว่า่วเวลาเียวันสมอลับไ้รับารระทบระเทือน เลยลืมเลือนเรื่อออีฝ่าย เธอิว่าเหุผลมันฟัูี่เ่านยาะเื่อ
“เมื่อ่อนน่ะใ่ แ่อนนี้เราเปลี่ยนใแล้ว”
“เหุผลอะไรที่ทำให้แเปลี่ยนใ นิว่าวามำบาส่วนลับมา”
นถูถามหลุบามอพื้น เรียบเรียำพูในหัวั่วรู่แล้วเอ่ยปา “เหุือเราเห็นภาพายหาในมุมมออเราเอ และเราถูใรบานอาทา้านหลั เลยเื่อว่าภาพในหัวือเราับแฟนเ่าแน่ๆ เพราะเสียพูุยอฝ่ายหิเหมือนเรามา อีอย่า... นี่ไม่ใ่รั้แรที่เราเห็น”
- Talk With Me -
เย่เฮ~ ัมแบ็แล้ว่าาา พาบทนำมาส่้วย
ออนุาแทนัวเอว่า รั
นะะ ถึะบอว่าเิใหม่แ่ยัเป็นนเิม่ะ น... ที่บอรันัอ่านลอๆ ถถถ
แ่นัอ่านท่านไหนเยินับารเรียว่า
ออนนี่ ะเรียออนนี่่อไป็ไม่ว่าัน่ะ ริๆ
เรียามนามปาาอื่นๆ ็หันอยู่ี แฮ่~
เอาเป็นว่าฝา Fanfiction เรื่อนี้ไว้ในอ้อมออ้อมใ้วยนะะ ส่วนนัอ่านท่านใอยาแนะนำให้ปรับแุ้ไหนอมเมน์ไว้ไ้เลย่ะ รัน้อมรับำแนะนำอทุท่านมาพันาานเียนอัวเอเสมอ #พูริไม่ีุ้๊น๊า
อ้อ! อยาเมาท์็ทิ้อมเมน์ไว้ไ้เ่นัน ทานี้เมาท์เ่่ะ 555+
สุท้าย รัออบุนัอ่านที่น่ารัทุท่าน
ไม่ว่าะเป็นนัอ่านที่อยู่้วยันมาลอระยะเวลาหลายปี นัอ่านที่เพิ่ิามันและนัอ่านที่แวะเวียนเ้ามาส่อ
Fanfiction เรื่อนี้นะะ ทุท่านือำลัใและเื้อไฟในารสร้าานริๆ
่ะ #รัส์ #รัส์ #รัส์
เอาเป็นว่าเอันอนหน้านะะ
บาย่าาา~
ความคิดเห็น