คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ยิงปืน
“เห้อ น่าเบื่อ” เสียอผมัออมา าปาอัวเอ พร้อมับห้าวออมาเบาๆอยู่ที่หน้าอมอนเอ ภายในหน้าออมนั้นมีรูปอปืนนิหนึ่อยู่
“อัสนี!!! มาิน้าวแล้ว็ไปัผ้า” เสียอป้าผมัออมา ออผมลืมแนะนำัว ผมมีื่อว่าอัสนี เป็นเ็ธรรมานหนึ่ที่พ่อแม่เสียีวิแล้วมาอยู่ับป้า ทุวันนี้อผมมันเ็มไป้วยเรื่อน่าเบื่อ
“รับ” ผมอบลับออไปเพียวำเียวเพราะผมไม่้อารุยับป้านนี้นัเพราะอะไรนะหรอ ผมะบอให้ บ้านหลันี้อยู่ันห้าน มีผม ป้า และน้อผมอีสอน ออไม่ใ้น้อแท้ๆนะแล้ว็ยาย
โยานส่วนให่ผมะไ้เป็นนทำ พอผมถามลับไปว่าทำไม้อให้ผมทำนเียำอบือ
“น้อมันยัเ็” ผมเลยี้เียพู ทำๆไป วันนี้เป็นวันปิเทอมวันแร ึ่ผมไ้ใ้เินเ็บทั้หมในารไปยัที่ๆผม้อารมาที่สุนั้น็ือสนามยิปืน และผม็ะเินทาไปพรุ่นี้
“ลมาิน้าว!!! ไ้ยินไหม” สสัยผม้อไปิน้าว่อนละ เอันพรุ่นี้รับ
เ้าวัน่อมา
อนนี้ผมไ้เรียมทุอย่าพร้อมแล้ว ทั้บัรในารเ้า บัรประาน และเิน แ่่อนที่ผมะไ้ออาบ้านผม็้อไ้ยินเสียที่ผมไม่้อารไ้ยิน
“อัสนี มึะไปไหน” เสียอป้าัออมาา้าหลั ผมเลยหันไปมอแล้วพูึ้นมา
“ออาบ้าน ไม่อยาอยู่ที่นี้แล้ว” แ่นี้ผมพูในในะรับ
“ไปเมือเียวลับมาอนเย็น” ผมพูออไปแล้วับมอไ์ที่ื้อมาาเินประันแม่อผม แ่ป้าลับบอว่าเป็นเินอป้า แ่ผม็ไม่ไ้อะไร
หลัานั้นผม็ับรถมาถึสนามยิปืนแห่หนึ่ที่อยู่ในัวเมือ
“มาทำอะไรหรอรับ” พนัานเินเ้ามาถามผม ผมเลยอบลับออไป้วยน้ำเสียสุภาพ
“ือผมอยาใ่สนามยิปืนน่ะรับ” ผมอบลับไป พนัานมอมาที่ผมเล็น้อย่อนะยิ้มแล้วเิผมไป้าใน
“ทาเรามีบริารถ้าุลู้าไม่มีปืนมาเอ ไม่ทราบว่าุลู้า้อารปืนนิไหนรับ” พนัานถามออมา ผม็ิสัพั่อนะอบออไป
“ผมอยาใ้ปืนสไนเปอร์พอมีไหมรับ” ผมถามออไปอย่าล้าๆลัวๆเพราะไม่รู้ว่าะมีไหม พนัานนุสัพั่อนะยิ้มแล้วอบลับออมา
“ออ ทาเรามีรับ เป็นปืนSig SSG 3000 แ่ทาเราใ้ระสูนสำหรับฝึ ราา็ะประมา หนึ่พันบาทไ้ระสูนหนึ่ร้อยนัรับ สามารถใ้สนามไ้เ็มที่” พนัานพูออมา ผมิสัพัว่ามันุ้มไหม แ่ไม่นาน็ัสินใไ้
“โอเรับ ผมเอาปืนนี้แหละ” พนัานพยัหน้ารับแล้วเินเ้าไปในห้อสัพั็ออมา พร้อมับล่อให่ๆ
“เียวผมะสอนพื้นาน่อนนะรับ” พนัานพูออมา ผม็สายหน้าทันที
“ไม่เป็นไรรับ ือผมพอะใ้เป็นอยู่” พนัานมอมาที่หน้าผมเล็น้อย่อนะ่อยๆยื่นปืนให้ับผม
“ถ้าัน ถ้ามีปัหาอะไร เรียผมไ้เลยนะรับ” านั้นพนัาน็เินาไป ภายในสนามนี้อนนี้มีเพียผมเท่านั้น ผมมอหาุที่ะยิ่อนเล็น้อยแล้วหยิบรีโมท แล้วึ้นไปยัุยิ
“รนี้ละัน” ผมพูออมาพร้อมับเริ่มัอุปร์่าๆ แ่ระหว่าที่ผมัอุปร์ผมไม่รู้เลยว่ามีใรบ้านำลัมอผมอยู่
“เอาละรนี้ห่าประมา สามสิบเมร” ผมส่อไปที่ล่อสโปเล็น้อย่อนะรีโมทเพื่อให้เป้ายับ
“สาม สอ หนึ่” ปั!! เสียปืนอผมส่ลูระสูนออไป ทะลุเป้าระาษใบนั้นในบริเวหัวไหล่
“เอาละ สามสอหนึ่” ปั!! นั่อไปามมาิๆและมันทะลุเ้าไปที่าอระาษแผ่นนั้น ายที่มอผมอยู่็ส่สายาไม่อยาะเื่อออมา
“เอเพรแล้วสิ”
ความคิดเห็น