รัญละดาแม่เลี้ยงเดี่ยวกับระบบมิติ

ลำดับตอนที่ #1 : รัญละดา

รัญละดารีบทำแซนด์วิชแบบใช้มีดคมผ่ากลางแบ่งซีกให้ลูกๆ อยู่ในครัวแคบๆ ของคอนโดกลางเมือง

“ไม่ต้องหรอกค่ะแม่ พวกเราไม่หิว” ภูละดาลูกสาวแสนน่ารักที่สะพายเป้ชมพูไว้ที่หลังแสดงความพร้อมจะออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียนแล้ว

“จริงด้วยครับแม่ ภูไปซื้อขนมปังที่โรงเรียนกินก็ได้ครับ แม่ไม่ต้องเหนื่อย” ภูธนะลูกชายคนโตที่ห่างกับน้องสาวแค่สองวินาทีเอง สองฝาแฝดหน้าตาเหมือนกันเป๊ะ เรียกว่าส่งผ่านความสวยหล่อมากจากพ่อแม่ไม่ผิดเพี้ยน

“ไม่ได้ไม่ได้ ห้ามเถียงแม่” เอานี่ถือไปกินในรถ ไปแม่เสร็จแล้ว”

รถเก๋งมือสองสีเขียวจอดที่ลานจอดของคอนโด รัญละดาจำเป็นต้องกัดฟันซื้อคอนโดกลางมือที่ราคาแพงมากเพราะงานของเธออยู่ในเมือง นักแสดงมักต้องไปแคสบทตามเอเย่นซี่สำนักงานบนตึกสูงกลางเมืองอยู่บ่อยๆ ส่วนเมื่อได้งานแล้วทางกองจะไปถ่ายทำที่ไหนบ้างก็จะมีแผนบอกล่วงหน้าอีกที ส่วนใหญ่จะอยู่ในกรุงเทพฯอยู่แล้ว

การจราจรบนถนนสีลมนั้นเป็นสถานที่นั่งบำเพ็ญเพียรของผู้อยากฝึกนั่งสมาธิสงบจิตใจเสียจริง เพราะคนธรรมดาอย่างสามชีวิตในรถเก่าที่ทำเหมือนใหม่คันนี้ไม่อาจทนได้นานนัก

“แม่พวกเรานั่งรถไฟฟ้ามาก็ได้นะคะ แม่ไม่ต้องมาส่งหรอก”

ภูละดาห่วงแม่มากๆ แม่รัญของเธอนั้นมีเรื่องต้องทำหนักมากทุกวัน ไม่เห็นต้องมาเหนื่อยส่งพวกเธอแบบนี้เลย

“จริงด้วยแม่ พวกเราโตแล้วนะ”

“มอสี่ไม่นับว่าโต”

“โธ่แม่”

“ไม่ต้องมาโถ่” รัญละดาเรียนรู้ที่จะกำราบลูกๆ ให้หยู่หมัดเพราะต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตั้งแต่คลอด พ่อของเด็กสองคนนี้ไม่เคยอยู่ใกล้เลี้ยงเด็กๆ เลย ที่จริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีพวกแกเกิดมาบนโลกใบนี้

“เอ้าเอาแซนด์วิชออกมากินสิ ระหว่างรอรถเคลื่อนน่ะ”

“ใกล้ถึงแล้ว พวกเราลงตรงนี้นะแม่” ภูธนะเอาแต่ใจตัวเอง เขาชอบคิดอะไรแผลงๆ ทำอยู่เรื่อย

“ไม่ได้ แม่ไม่สบายใจ กินขนมรองท้องเดี๋ยวนี้ห้ามต่อรอง” กว่าจะส่งลูกๆ เสร็จเธอก็ไปเข้าฉากสายจนได้

“ขอโทษด้วยค่ะผู้กำกับ รันมาสาย”

“ไม่เป็นไรครับ ไอ้ภูมันไม่กล้ามีปัญหาหรอกครับ ถ้ามีผมจะจัดการให้เอง” ภูวิสุตยืนถอนหายใจพร้อมกับส่งสายตาดูถูกให้กับนักแสดงปลายแถวอย่างรัญละดา

“ขอโทษด้วยค่ะคุณภู”

ภูวิสุตไม่รับคำขอโทษ เขาหันหลังเพื่อไปเตรียมตัวเข้าฉากเงียบๆ ฉากวันนี้เป็นฉากเลิฟซีนในสระว่ายน้ำ สถานที่ที่รัญละดาต้องขึ้นลิฟต์มาบนชั้นสามสิบห้าของโรงแรมหรูแถวเพลินจิต

“เอาแบบจูบดูดดื่มนะ สองคนไม่ต้องเกร็ง” ผู้กำกับสั่ง ภูวิสุตจัดเป็นนักแสดงแถวหน้าที่ใครๆ ก็อยากชมผลงาน เขาย่อมเข้าใจสิ่งเหล่านี้ดี

ตรงกันข้าม รัญละดาเป็นผู้หญิง การจะเล่นบนเลิฟซีนไม่ใช่เรื่องธรรมชาติ แต่เธอมีประสบการณ์พอสมควรในวงการบันเทิง ไต่เต้ามาจากบทตัวประกอบที่ได้แค่บทเงียบมาจนถึงได้เล่นคู่กับพระเองเงินล้านอย่างภูวิสุต เธอต้องทำได้

“เตรียมตัว แอคชั่น” พอผู้กำกับสั่ง ภูวิสุตที่นั่งรออยู่ในสระน้ำอยู่แล้วก็หันมามองคนที่ริมสระ

ในบทนี้รัญละดาจะต้องแสดงเป็นผู้หญิงไร้ยางอายที่ตามติดภูวิสุตเพื่อหวังเคลมเขาให้ได้แม้รู้ว่าเขามีคู่หมั้นหมายอยู่แล้ว แต่ด้วยมูลค่าสินทรัพย์ของตระกูลทายาทธุรกิจหมื่นล้านของเขาทำให้นางร้ายคนนี้ยอมทำทุกอย่างรวมถึงตามเขามาถึงสระว่ายน้ำด้วยชุดทูพีชแสนเย้ายวน

รัญละดาปกติจะใส่เสื้อผ้าธรรมดาและเรียบร้อยสมวัยสามสิบห้าของเธอ วันนี้ต้องโชว์หุ่นเย้ายวนที่แม่ให้มาต่อหน้ากล้องทำให้หลายคนต้องแอบกลั้นหายใจ โชคดีที่หนึ่งในนั้นไม่ใช่ภูวิสุตเพราะเขารู้สึกขยะแขยงรัญละดามาก

เขาคิดว่ารัญละดาต้องการปีนป่ายในวงการบันเทิงและคิดใช้เขาเป็นบันได

เมื่อไหร่ที่เขาเล่นละครเธอจะต้องตามไปแคสหน้ากล้องเพื่อให้ได้เล่นกับเขาทุกเรื่องไป ช่างเหมือนบทในหนังเสียจริง ภูวิสุตหัวเราะในใจอย่างประชดประชัน แต่เขาเป็นมืออาชีพมากพอที่จะมองตาเธอด้วยความใคร่ ตามบท

“คุณทะนงคะ บังเอิญจังนะคะ”