รักนาย my boyfriend. (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 11 : วินนิ่งมั้ย?(อันตราย)

        สายน้ำไหลเป็นละอองจากฝักบัว  กระทบไหลผ่านผิวกาย  ผมค่อย ๆ อาบน้ำทำความสะอาดตัวอย่างไม่เร่งรีบนัก  ถ้าไม่กลัวปอดบวมตายผมคงจะอาบจนถึงเช้า  เมื่อผมเข้ามาถึงในห้องน้ำผมได้แต่ตะโกนในใจอย่างดัง ‘อ๊ากกกกกก ไอ้โง่เรเอ็งพูดอะไรออกไป’  พยายามเอาหัวโขกฝักบัวแต่ฝักบัวเป็นพลาสติกไม่รู้สึกอะไร  หาทางหนีทางหน้าต่างแต่มันก็เล็กไป  ผมอาจขาดใจตายก่อนได้  ‘ไม่น่าให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผล ให้สถานการณ์มันพาไปเลย’  ได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรม  เอาว๊ะเดี๋ยวไปหาทางรอดข้างหน้าก็ได้

“แกร๊ก!”  ผมเปิดประตูออกจากห้องน้ำ  ก่อนที่จะพบว่าไอ้กิงนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่แล้ว ‘อ่า นี่เมิงเตรียมความพร้อมแล้วเรอะ’

“กรูอาบน้ำก่อนนะ  เหนียวตัว”  มันพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำไป 

ผมได้แต่คิดว่าจะเอาตู้เสื้อผ้ามาบังหน้าห้องน้ำดีมั้ย  มันจะได้ออกมาไม่ได้  หรือจะชิ่งหนีไปตอนนี้ดี  ไม่ได้ ๆ เดี๋ยวมันหาว่าป๊อด  หรือจะเปิดเกมส์เพลย์ชวนมันเล่นวินนิ่งจริง ๆ ดี  สนามจะได้ไม่มาเปลี่ยนเป็นบนเตียง  แต่สงสัยผมจะคิดนานไปหน่อย  ไอ้กิงอาบน้ำเสร็จแล้ว  นุ่งเพียงกางเกงขาสั้นตัวเดียวชุดนอนปกติของมัน  ส่วนผมน่ะเหรอครับ  ชุดนอนเต็มยศติดกระดุมเรียบร้อยถ้าสวมสูทได้ผมคงสวมแล้ว

ผมนั่งบนเตียงเปิดทีวีหารายการประเภทเรื่องเล่าเขย่าขวัญ  สยองจริงปิ้งย่าง  เรื่องจริงผ่านใคร  เจาะ(ทำ)ไม  แฟนพันธุ์ทาง  ขำกลิ้งกิงกะเร  และสารพัดรายการที่จะเบี่ยงประเด็นไปได้

ไอ้กิงเดินไปปิดทีวี  ปิดไฟ  เปิดโคมไฟหัวเตียงสร้างบรรยากาศชวนเสียตัวขึ้นมาทันที  ‘ยวบ’  บริเวณข้างผมถูกกดทับด้วยน้ำหนักของคนอีกคนนึงบนเตียง  ไม่ว่าอะไรตอนนี้ก็คงจะบั่นทอนอารมณ์มันไม่ได้

สายตาจริงจังมองส่งมา  ช่างไม่น่าเชื่อว่าไม่นานมานี้เกิดเหตุการณ์เกือบตายขึ้น  แต่ตอนนี้จะเกิดเหตุการณ์ตายกันไปเลยดีกว่า

มือหนาเอื้อมมาสัมผัสที่ใบหน้าผมเบา ๆ  ผมเริ่มหายใจติดขัด  หัวใจเต้นเร็วแรง  เอาไงเอากันว๊ะ

“เดี๋ยวกิง  เมิงสัญญากับกรูก่อน”  ผมหยุดมือมันไว้

ไอ้กิงทำหน้าเหรอเล็กน้อย  ก่อนจะเอียงคอถาม  “ว่าไง”

ผมกลั้นใจ  รวบรวมความพยายามสุดกำลัง  ก่อนจะบอกออกไป

“ถ้ากรูบอกเจ็บเมิงต้องหยุด  ถ้ากรูบอกไม่ไหวเมิงต้องเลิก  ถ้ากรูบอกพอแล้วเมิงต้องไม่ทำอีกนะ”  น้ำเสียงอ้อนวอน  ผมช้อนตาโตขึ้นมองมันเหมือนที่สาว ๆ ชอบทำ

มันนิ่งไปเล็กน้อย  ก่อนจะตอบรับ ”กรูจะพยายามละกัน”  ไอ้เวรนี่  เมิงไม่รับปากกรูเรอะ

หัวใจผมเต้นทวีความรุนแรงขึ้น  ผมกลัวตัวเองจะหัวใจวายตายก่อนคืนนี้ผ่านไปจริง ๆ

คมหน้าแกร่งเริ่มเข้ามาประชิดมากขึ้น  ก่อนจะซุกลงไปตรงลำคอเรียว  มือหนาเริ่มไล้สัมผัสอย่างเบามือไปในเสื้อนอน 

“เดี๋ยว ๆๆ”  ผมโวยลั่น  หัวใจแทบหยุดเต้น

มันหยุดการกระทำแล้วขมวดคิ้วถาม  “อะไรอีกว้า”

“สัญญากับกรูอีกข้อก่อน  ถ้าเมิงไม่รับปากกรูแช่งให้พ่อเมิงเป็นตุ๊ด”  ผมจริงจังงัดไม้ตายสุดท้ายขึ้นมาใช้

 “เขียนสนธิสัญญากิงกับเรกันก่อนมั้ยเมิง”  ไอ้กิงเหลือบมองผมก่อนริมฝีปากจะยกยิ้มบาง ๆ  “เอ้ารอบนี้อะไรอีก”

ผมกลืนน้ำลายลงคอ  เพื่อจะคายคำพูดออกมา  “ทำแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นนะ  แค่ลองดูใช่มั้ยที่เมิงบอก  ลองเสร็จแล้วเลิกเลยนะ  ไม่ทำอีกแล้วนะ”  ในเมื่อมันจะเกิดก็ขอให้มันมีแค่ครั้งเดียวดีกว่า

ไอ้กิงชะงักไปนิดนึง  ก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์  สายตาหวามเจ้าชู้  แล้วยกมือขึ้นมาทำนิ้วเหมือนท่าลูกเสือสามัญ  นี่เมิงคิดว่าเมิงเข้าค่ายอยู่เรอะ  “ครับ  กิงขอสัญญาครับ  ว่าจะทำให้เรรู้สึกดีจนไม่พูดว่าหยุด    จะทำให้เพลิดเพลินจนลืมความเจ็บ  แล้วจะพยายามจนเรขอให้ทำต่อ”

“ไอ้...”  ผมหน้าแดงซ่านไปกับเจตนารมย์ของไอ้กิง  ทำไมไอ้เวรนี่มันไหลลื่นเจ้าเล่ห์อย่างนี้ว๊ะ  กว่าจะรู้ตัวว่าเล่นกับไฟ  ผมก็เดินเข้ากลางกองไฟซะแล้ว  กัดลิ้นตายดีมั้ยเนี่ยะ

“อืม  ส่วนข้อสุดท้าย”  มันยังไม่จบอีกเรอะ  มันทำท่าคิดอีกนิดหน่อย  “ยังไงกรูก็โตขนาดนี้แล้ว  ถ้าพ่อกรูจะเป็นตุ๊ดตอนนี้คงไม่เป็นไรมั้ง  งั้นกรูไม่รับปากละกันนะ”  พูดจบก็หันมายิ้มใส่

“ไอ้เวร  ไอ้เลวกิง  ทำไมเมิงมันเป็นอย่างนี้ว้า  แง”  ผมรู้สึกเหมือนเป็นฝ่ายเสียรูปเกมส์ทุกอย่าง  วินนิ่งเกมส์นี้ผมเป็นทีมรองบ่อนเหรอเนี่ยะ

‘ตุบ’  ผมถูกกระชากนอนราบกับเตียงอย่างรวดเร็ว  แบบไม่ทันจะได้เถียงอะไรต่อ  ร่างกำยำสมส่วนของไอ้กิงอยู่ในท่าขนานกับผม  เขาถึงว่าความสูงไม่มีปัญหาในแนวราบ  ทุกสัดส่วนทุกอิริยาบถอยู่ใกล้จนน่าใจหาย  มือหนาค่อย ๆ ปลดกระดุมทีละเม็ด  ริมฝีปากเลื่อนไซร้ตามแนวรูปหน้า  หัวใจผมเต้นระส่ำ  โอ้ย!  ไม่ไหวแล้ว

‘ควับ’  ผมคว้าหมอนใบย่อมที่อยู่ข้างตัวมาปิดหน้าอย่างรวดเร็ว  เอาเซ่! ไอ้กิง  เมิงจะทำกะผีหน้าหมอนเมิงก็ทำไป  หึหึ  แผนร้ายในหัวผม

ไอ้กิงคงชะงักไปหน่อยนึง  “ทำไรของเมิง  เร”

“ออนไอ  อูอ่วง  เอิงอำเอ็ดแอวออกอูอ้วยอ๊ะ”  เสียงอู้อี้ลอดผ่านหมอนใบนุ่มออกมา  (แปลว่า  นอนไงกรูง่วง  เมิงทำเสร็จแล้วบอกกรูด้วยนะ)

“เฮ้ย!  บ้าแล้วเมิง  กรูไม่ได้จะนอนกับตุ๊กตายางนะโว้ย”  หงุดหงิดไป  หงุดหงิดไปเลยเมิง  จะได้เลิกยุ่งกะกรู

“อ๋อเอ๋อ  อั้นอ้ออองอูอิอ๊ะ”  (แปลว่า  อ๋อเหรอ  งั้นลองดูสิว๊ะ)

ผมคาดว่าคนความอดทนต่ำอย่างมันคงเลิกไปเอง  แต่ผมคาดผิด  สัมผัสที่ไร้ซึ่งการมองเห็นกลับชัดเจนยิ่งกว่าเดิม  กระดุมเสื้อถูกปลดทุกเม็ด  มือแกร่งลูบไปตามหน้าท้องแบนราบก่อนจะเลื่อนไซร้ตรงเอวบาง  แล้ว...

“โอ้ย!!  ฮ่า ๆ ๆ  ไอ้กิง  ไม่เอา ๆ ไม่เล่น  กรูบ้าจี้”  ผมนอนขำน้ำตาเล็ด  มันจี้เอวผมสุดกำลัง

“ปิดต่อไป ๆ  โผล่หน้ามาไมว๊ะเมิง”  เจอมันสวนกลับ

“ฮ่า ๆ  ไม่เอาอ่า  กรูไม่ไหวแล้ว”  ผมไร้เรี่ยวแรง  ก่อนจะหยิบหมอนขึ้นฟาดหน้ามัน  สงครามย่อม ๆ ระหว่างคนกับหมอนจึงเริ่มขึ้น

‘หมับ’  ไอ้กิงจับเต็มข้อมือผม  หมอนถูกปล่อยอยู่ข้างตัว  ไอ้กิงรั้งแขนผมไว้บนเตียงนอน

“กิง   เมิง  กรู”  ผมเห็นท่าจะแย่แน่แล้ว

“เลิกเล่นได้แล้วเร”  มันพูดด้วยสีหน้าเอาจริง

“ไอ้กิง  คืนนี้มีบอลมั้งได้ข่าวมา  ดูบอลกันป่ะ  ไม่ก็บาส  เอ็นบีเอ  กรูอยากดูกีฬา....”  ไม่ทันที่ผมจะแถต่อไป

“อุ๊บ...อื้อ”  รสจูบถูกมอบให้ในทันที    มือสองข้างถูกรั้งไว้ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้  เวลาชั่วครู่แต่เหมือนเนิ่นนาน

“ฮ้า...”  ริมฝีปากผมถูกปล่อยให้ออกมารับลมหายใจ  หน้าขึ้นสีจนแดงจัด  “กิง”  น้ำเสียงหวาน  สายตาลอบมองคนตรงหน้า  แสงส้มอุ่นเรืองรองทำให้ภาพดูพร่ามัว  แต่ก็ดีเสียกว่าจะให้เห็นใบหน้าเพื่อนรักในตอนนี้

“เร  ขอนะ”  เสียงทุ้มอ่อนโยนกล่าวพร้อมรอยจริงจังบนใบหน้า  ผมไม่อาจตอบอะไรได้

เสื้อผ้าถูกปลดทีละชิ้นจนไม่เหลือสิ่งใด  ตอนนี้ผมอาย อาย และอาย  ร่างเราเปลือยเปล่ากระทบแสงไฟอุ่น  มือหนามันลูบไล้สัมผัสไปทั่วผิวกาย  ปรนเปรออารมณ์อย่างอ่อนโยน มอบความวาบหวามจากปลายผมสู่ปลายเท้า  ความต้องการตามธรรมชาติถาโถมเข้ามาจนไม่อาจต้านทานได้ 

ผมปล่อยให้ทุกอย่างถูกเติมเต็มตามความปรารถนา  จดจำอากัปกิริยาของเพื่อนรักที่ไม่เคยเห็น  เราทั้งคู่กอดก่ายมอบความร้อนรุ่มให้แก่กันจนแทบละลาย  ไอ้กิงมอบประสบการณ์ครั้งแรกให้ผม ประทับไว้แทบทุกส่วนของร่างกาย  ผมตอบแทนด้วยรอยเล็บจิกกรีดไปบนแผ่นหลังและคมฟันบนบ่ากว้าง  ระบายความเจ็บผสมอารมณ์หวาน

“ดีมั้ยเร”  เสียงทุ้มถามบนหน้าอกของผม  เมื่อทุกอย่างจบลง

“ไม่รู้”  ใบหน้าแดงซ่านไม่แพ้ผิวตัว  ผมยกมือมาปิดหน้าตัวเองด้วยความอาย สมองเริ่มสั่งงานอีกครั้ง 

เพียงครู่นึงน้ำหนักตัวที่กดทับผมอยู่ก็ยกออกไป  ไอ้กิงยันตัวคร่อมร่างผมไว้  เอามือผมออกจากใบหน้าของผมเอง  “อะไรอีก”  ผมอายจนทนที่จะมองมันจากมุมใต้ร่างมันไม่ได้

“อีกครั้งนะ”  พูดเหมือนขอกินน้ำอีกแก้ว

“เฮ้ย  ไม่เอาแล้ว  พอแล้ว  ครั้งเดียวไง”  ผมตกใจ 

มันตอบสนองผมแค่รอยยิ้มชวนเตะปาก  ก่อนจะจับตัวผมพลิกคว่ำด้วยความง่ายดาย  ริมฝีปากเริ่มไซร้ตามท้ายทอย  มือหนาลูบไล้อย่างช่ำชอง  สัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นขึ้นอีกครั้ง

“ไม่น้า”  ผมได้แต่ร้องเสียงหลง  เอี้ยกิง  นี่เมิงไปโด๊บโด่ไม่รู้ล้ม  ม้ากระทืบโรงมาเรอะไงว๊ะ!!

.

.

.

.

.

            แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องเข้ามาทางระเบียงห้อง  เช้าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  เหตุการณ์เมื่อคืนเหมือนเป็นความฝัน  เหมือนเรื่องไม่จริง  ผมปรือตาตื่นขึ้นมาอย่างยากลำบาก  ร่างกายรู้สึกหนักอึ้งไปทุกส่วน  เช้าวันใหม่ของการได้ร่วมหลับนอนของคู่อื่น  อาจตื่นมาพบคนข้างกายนอนกอดส่งยิ้มอรุณสวัสดิ์ทักทายด้วยความอบอุ่น

            แต่สำหรับผม  คนข้างกายไปนั่งดูดบุหรี่สบายใจอยู่ที่ริมระเบียง  ผมอยากจะลุกไปผลักให้ตกระเบียงหอ  แล้วบอกโทษทีกรูไม่ตั้งใจ  แต่ไปสบายเถอะเพื่อน  เดี๋ยวกรูจะทำบุญไปให้  โทษฐานที่มันทำให้ผมอายจนหมดรูป  เหมือนมันจะรู้สึกตัวว่าผมตื่นแล้ว  มันเลยดับบุหรี่เข้ามาในห้อง

“เป็นไงมั่งเมิง”  แหมไอสาด  เมื่อคืนล่ะเสียงอ่อนเสียงหวานเชียว  กิงงู้นเรงี้  ตื่นมาก็เห้เลยนะเมิง  ผมได้แต่คิดด่ามันในใจ

“สนุกมั้ง  เวร”  ผมพยายามยันตัวขึ้นนั่งเอนหลัง  แต่สะโพกครากเกินควบคุม  จึงได้แต่สีหน้าบิดเบี้ยว กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง  ไอ้กิงเห็นก็ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมาพยุงผมนั่งพิงหัวเตียงไว้

“เจ็บเหรอ”  ถามเสียงนุ่มในขณะที่ผมอยู่ให้อ้อมกอดพยุงของมัน  ภาพย้อนกลับเหมือนเทปบันทึกภาพสโลว์โมชั่นตอนทีมฟุตบอลเข้าเตะทำประตูได้   ผมอายโดยไม่ต้องมีใครเตือน

‘เจ็บสิ  สำหรับเมิงเรื่องเมื่อคืนก็เป็นแค่วินนิ่งเกมส์นึง  เมิงพอใจแค่สนุกแค่ได้ลอง  แต่สำหรับกรูมันไม่ใช่  มันคือการที่กรูได้กอดกับเมิง  ได้สัมผัสเมิง  ได้รู้ถึงความอบอุ่นของเมิง  แม้ในทุกการกระทำนั้น  เมิงจะไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของกรูเลย  เจ็บนะ  เจ็บเหลือเกิน  ที่คนที่เรารักเห็นเราเป็นแค่เกมส์ ๆ นึง  เมิงจะรู้มั้ยเมิงยิ่งอ่อนโยนกับกรูมากเท่าไหร่  มันก็ยิ่งตอกย้ำว่าเมิงไม่แคร์กรูเลย  ในเมื่อความรู้สึกของกรูกับเมิงมันไม่เท่ากัน  คำว่าเพื่อนของเราสองคนมันไม่เท่ากัน  แต่กรูก็พอใจนะที่ทำให้เมิงมีความสุขกับกรูได้  กับร่างกายของกรูได้...  แม้กรูจะเจ็บเจียนตายก็ตาม’

.

.

.

.

            หึหึหึ  คิดเรอะว่าตรูจะคิดอย่างนั้น  ตรูไม่ใช่ตัวเอกหนังโศกปนน้ำเน่านะเฟ้ย  ไอ้กิงแล้วเมิงจะเสียใจที่เปิดวินนิ่งเกมส์นี้กะกรู  เมิงเคยได้ยินมั้ย  รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง  กรูจะพลิกทำแต้มตอนท้ายเกมส์ให้ดู  ด้วยแผนรับ 8 รุก 2  หลอกให้ตายใจแล้วสวนกลับ  เตรียมหัวใจเมิงให้ดี ๆ ละกัน  ฮ่า ๆๆ

“อูย”  ผมเผลอร้องออกมา  ผมคงคิดดังไปหน่อยสะเทือนถึงสะโพกเลย

“เจ็บมากขนาดนั้นเลยเหรอ”  ปั้นหน้าไร้เดียงสาถามอีกนะเมิง

“ลองดูป่ะล่ะ  แมร่ง”  ผมหมั่นไส้ตอบกลับไป  กลบเกลื่อนความคิดและความอาย

มันนิ่งไปหน่อย  ก่อนจะยิ้มกวนตรีนตอบ  “เอาดิ  ถ้าเมิงกดกรูได้  กรูก็ยอม  ครั้งหน้านะ  หึ” 

“หา”  ผมได้แต่เหวอมองหน้ามัน  นี่ยังจะมีครั้งหน้าอีกเรอะ  ทำไมอะไร ๆ ก็เข้าทางมันไปหมด  โว้ย!  กว่าผมจะพลิกเกมส์ได้  ไม่ช้ำในตายกันพอดีเรอะ

-----------------------------------------------------------------------

TBC.

นั่นละฮะท่านผู้ชม  ขอตัดตอนบทอัศจรรย์นะฮะ

สุดท้ายนี้เช่นเดิมค่ะ  ติชมได้ตามสะดวก พบคำผิดบอกได้นะคะ

ขอบคุณที่มาอ่าน มาเม้นท์ มาแอด มาโหวตกันค่ะ