คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ทรงเป็นพระราชนัดดา
" ันไม่โทษแม่วรรหรอ ลูยัไม่ประสาอะไรเลย ันวรอบใเธอมาว่า ที่่วยเป็นธุระให้ ่วยๆันไปนะลูบุศร์ นึว่าเวทนาน้อ็แล้วัน "
"่อไปวรระูแลลูหิให้เ้มวว่านี้เพะ "
" บุศร์เป็นห่วท่านพ่อมาว่า เป็นห่วพระสุภาพ ลัวว่าน้อะทำให้ทรัวลมาเินไปน่ะเพะ "
" ใ่เพะ หิบุศร์ับวรร็ิไม่่าัน ือไม่อยาให้ทรหนัพระ
ทัยนไม่ี่อพระสุภาพ"
"อบใแม่ลูนะ ที่ห่วใยพ่อนานี้ "
ะนั้นอ์ายมิ่พร้อมายาและพระธิาให่ำลัทรรถยน์เพื่อเินทาไปยัวั ' อลร์ ' อพระอ์ายเ้า ึ่แน่นอนว่า่อนะทรทำธุระเรื่อพระธิาใหม่ ้อทรพาายาและพระธิาให่ไปราบถวายบัมพระมาราอพระอ์ายเ้า่อน ท่านหิแ้วาหรือพระอ์เ้าแ้วเ้าิริยานภา
รา อลร์ พระายาในสมเ็พระอนุาเ้าในอ์ล้นเล้าล้นระ
หม่อม ึ่พระอ์ท่านไ้ทรสิ้น
พระนม์ั้แ่พระโอรสอ์เล็ยัทรอ่อนันษา พระธิาพระอ์โทรสมรสับาว่าาิ และไ้ลาออาานันรศัิ์ไปนานแล้ว พระอ์ายเ้าึทรเป็นพระโอรสที่พระมาราทรั้วามปรารถนาเอาไว้มาทั้เรื่อานและเรื่อายา ้วยวามที่ทรเป็นพระอ์ายที่ไม่ทรถือพระยศ ึทรเนื้อหอมเป็นที่้อใอบรราสาวๆเื้อพระวศ์ รวมถึลูสาวหบีผู้มีอันะินทั้หลายไปทั่วรุ แ่พระอ์
าย็ยัไม่ทรมีำริในเรื่อนี้ ทรมุ่เรื่อานเป็นสำัโยเพาะเรื่อเพาะหน้าเ่นเรื่อ้าู่พระบารมี ะนั้นเมื่อท่านหิาป่าทรแสนนเที่ยวเลิเ้าไปถึในวัอลร์ พระอ์ายึทรปิิยิ่นั ทรำริว่าน่าะเป็นวาสนา่อันแน่แล้วในเรื่ออุพลายมีและเ้าอ
พระมาราอพระอ์ายทรมีสีพระพัร์นไม่น้อยเมื่อทอพระ
เนรเห็นพระอ์มิ่พร้อมายาและพระธิาทรเส็มาที่วัอท่านโยมิไ้ทรมีำหนารล่วหน้ามา่อน แ่็ทรมีรอยสรวลที่ทำให้แอท่านทรเห็นแล้วเ็มไป้วยวามเษมสัน์
"ถวายบัมท่านพี่หิแ้วา
'หม่อม"
"ถวายบัมท่านพี่หิแ้วาเพะ"
" ถวายบัมท่านป้าแ้วาเพะ"
สรีผู้มีท่วท่าทรส่าามำเนินรมาทรรับแพิเศษอท่าน้วยพระิริยาแ่มื่น ทรเ้าประ
อ้อพระรอพระอ์มิ่พลารัส้วยสุรเสียนุ่มนวล
" ท่านมิ่ หม่อมวรร หลานบุศร์ เิึ้นมา่อน ้ะ"
" อบพระทัยท่านพี่แ้วา "
" 'หม่อม ราบอบพระทัยเพะ "
" หลานราบอบพระทัยเพะท่าน
ป้าแ้วา"
" ้า หลานบุศร์ หลานป้านนี้พบทีไร็ามเสมอ "
หม่อมรวิวรรยิ้มละมัยมอพระพัร์พระธิา้วยแววาภาภูมิใ พระิริยานุ่มนวลรวมถึพระรูปโมโนมพรร็ทรสวยไไลเหนือท่านหิอีหลายท่าน แววในสัมนเื้อเ้าทั้หลาย่าร่ำลือให้ไ้ยินมาเ้าหูอยู่เรื่อยมา นับว่าท่านหิไ้นำวามสุใมาให้นเป็นแม่เ่นเธอโยแท้ และในวันนี้พระ
มาราอพระอ์ายหนุ่มยัทรออโอษ์เอเ่นนี้ เรื่อที่เยแอบหวั็อยู่ไม่ไลเินเอื้อมแล้ว ยันึอบุุลัรไม่หายที่รีบมีภรรยาเสีย่อน ไม่อย่านั้นพระธิาผู้ทรสู่าอเธอ็ไม่มีวันหยุโหยหาหนุ่มที่ไร้าิระูลเ่นเาแน่
" ลู หิบุศร์๋า ราบอบพระ
ทัยท่านป้าแ้วาสิลู "
" หลานอราบอบพระทัยท่านป้าแ้วาเพะ ที่ทรรุารัสมหลานเพะ"
เมื่อท่านายและท่านหิทั้สอประทับนั่บนพระเ้าอี้แล้ว หม่อมวริวรรึไ้นั่ลบ้า
"อนที่พี่ไปเยี่ยมท่านมิ่ที่วั ยัไม่เห็นแ็แรเท่านี้เลย ีใที่อาารหายวันหายืนเ่นนี้้ะ"
" เพราะ'หม่อมห่วลูสาวนเล็มาเินไป นลืมว่าัวเอป่วย อา
ารเลยหายไปโยที่ 'หม่อมไม่รู้ัวน่ะ'หม่อม "
" ลูสาวเลยลายเป็นยาีไปเลย "
เสียสรวลัประสานันเป็นที่เษมสำราพระทัยยิ่
" แล้วะมาหาพี่ ทำไมไม่บอล่วหน้าล่ะ๊ะ นี่ พี่เรียมัวไม่ถูเลยริๆ ท่านมิ่ "
" 'หม่อมอประทานอภัยริๆท่านพี่แ้วาวามริ'หม่อม็เสียมาร
ยาทมา ที่มาโยพละาร..."
" รัสเ่นนั้นไม่ไ้เลย พี่ีใมาที่น้อๆและหลาน พร้อมหน้าพร้อมามา อลร์ อพี่เ่นนี้ นานแล้วที่ท่านมิ่ไม่เยย่ารายมาวัอเราเลย "
" 'หม่อมีใที่ไยินท่านพี่รัสเ่นนี้ "
"ลูเ้าไปรบวนที่วัโสรสบ่อยๆ อย่าถือสาหลานเลยนะ๊ะ นะหม่อมวรรนะ หิบุศร์้วยนะ๊ะ"
"ที่มาในวันนี้็เพราะมีเรื่อะทูลอ
ประทานอภัย่อฝ่าบาท "
" เอ๊ะ! ทำไมหรือ ท่านมิ่ "
" ือลูสาวนเล็อ'หม่อม เล่นเพลินนหลเ้ามาในวั อลร์อท่านพี่โยไม่รู้ประสาไร้ึ่มาร
ยาท 'หม่อม็..."
"เี๋ยว่อน ท่านมิ่ รัสว่าลูสาวนเล็หรือ "
" เพะ ท่านพี่หิแ้วา ลูหิมิ่มีนั่นเอเพะ"
แววพระเนรอท่านหิแ้วาทรายแววื่นเ้นึ้นมาทันทีเมื่อทรรู้ว่าท่านหิผู้ทรมาับ้าเผือ ะนี้ไ้มาประทับที่วัอท่านแล้วโยมิไ้ทราหมายมา่อน
" แล้วหลานมิ่มีอยู่ไหนล่ะ๊ะ "
" พระอ์ายเ้าทรูแลรอ'หม่อมมารับอยู่น่ะ 'หม่อม "
"ทำไมเ้าไม่บอแม่นะ ลูนนี้ นี่ "
" 'หม่อมเลยใร่อพระอนุาไปรับลูเลย 'หม่อม "
" ีเลย ั้นพี่อไปูหน้าหลานสาวนใหม่้วยนนะ๊ะ"
" 'หม่อม เิำเนินเลย'หม่อม "
" แล้วพาน้ออยู่รไหนล่ะายเ้าอแม่เอ้ย "
" หลานเ้า รัสว่าสวนป่า 'หม่อม "
เมื่อบวนเส็ำเนินมาถึท้ายวั ยัไม่ถึสวนป่าี เสียระิ่ัร
ยาน็แว่วัมาาทาฝั่แม่น้ำ รนั้นถูสร้าเป็นถนนสำหรับทรออพระำลัายอพระอ์าย ไม่นานนัภาพสาวน้อยหน้าามอมแมมที่นั่บนัรยานสีแันลาเ่าลาใหม่็ปราัวให้ไ้เห็น เธอำลัปั่นมา้วยท่าทาเอื่อยๆแสนสบาย เสียหัวเราะสใสัไม่หยุประสานับเสียหัวเราะทุ้มนุ่มอายหนุ่มอีนที่ำลัันเบาะท้ายวิ่ามรถปั่นสอล้อมา้วยอาารสนุสนานพอๆัน เสโทอาบพระพัร์ทั่สอฝ่าย ทำเอาพระอ์มิ่ ายา พระธิาให่พระทัยไม่น้อย
" ลูพ่อ ลูทำอย่านั้นไม่ไ้นะ! "
" ลูหิ ายแล้ว !"
"น้อ น้อทำอะไรัน!"
รัน้ามับพระอาารอท่านแม่อพระอ์ายยิ่นั เพราะท่านทรสรวลนพระปราทรออะเ็บ ทรำนไม่รู้ะำอย่าไรแล้ว ูเอาเถอะนับ็หั้ายหมุนวา ไม่รู้ะอยาปั่นไปทาไหน ฝ่ายนผลั็ทั้ออแรทั้พยุไม่ให้รถับนล้มล
" ลูหิ ลูทำะไร ลมา่อนลู "
" ลูเล่นับเ้าพี่เ้าเพะ "
" เล่นไ้อย่าไร เ้าพี่เ้าเป็นใรลูรู้มั๊ย มิ่มี "
อ์ายเ้าประทับยืนหอบอยู่ใล้ัรยานพลาทรับแฮน์อมันเอาไว้ พระพัร์ยัทรยิ้มระรื่น
" ท่านอามิ่ หม่อมวรร น้อหิบุศร์ อย่าว่าน้อเาเลย เป็นเ้าเอล่ะที่วนน้อเาเล่น "
"ถึอย่านั้น็เถอะ หลานเ้า มันไม่วร "
" น้อเาเหา เ้า็แ่เห็นใ "
" โธ่ ถั ะิมาทำไมัน ในเมื่อลูเ้าท่านสนุอท่านออปานนั้น ูสิเหื่อท่วมัวเลย ออำลัายเสียบ้า็ีนะเราะไ้เสวยออรส "
ทุน้อเียบไปเพราะรัสอท่านหิแ้วาเ็มไป้วยวามทรเอ็นูระนำในพระโอรสยิ่และยัทรเผื่อแผ่วามรุามายัท่านหิผู้ไม่ประสาับระเบียบอาววั ท่านหิผู้ไม่ทรรู้ว่าพระยศพระศัิ์อผู้ที่ทรเ็ัรยานให้นั้นสูส่เพียใ
" ท่านทรเป็นพระรานัา ลูำไว้มิ่มี ลูไม่วรทำอย่านี้ "
ความคิดเห็น