คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : เสวย
" แ่เาลอเลียันไม่ห่าเลยนะ โมุทรู้มั๊ยว่าผู้หินนี้แหละที่ไปหลป่าับเา "
" ท่านพี่ ฝรั่เาไม่เห็นสำัหรอในเรื่อนี้ อีอย่ายัไม่เห็นานสมรสอพวเาเลย "
" แ่ะว่าไป ็ใ่เรื่ออเราเสียที่ไหน ใ่มั๊ย น้อพี่ "
รัสเ่นนั้นเพราะไม่ทรอยาให้พระอนุาทรเป็นัวล้วยนั่นเอ
านั้นทรลุึ้นแล้วำเนินไปประทับนั่ที่ิ้าม้าไม้ใ้้นลำวน พระอนุาทรไวโยนทำให้ทรพระทัยเย็น ทรสรวลน้อยๆลิ่นหอมอ่อนๆออลำวน่วยลายวามทรระทมอท่านหิลไ้บ้าระมั
" ท่านพี่ น้อว่าเราไปหาน้อมิ่มีีว่า "" ใ่สินะ เราำลัีใที่ไ้น้อสาวเพิ่มมาอีนใมั๊ย เอาล่ะพี่ะลืมเรื่ออื่นทั้หม "
ท่านหิทรมีสีพระพัร์สใสึ้นเมื่อทรไ้ำริถึน้อนาผู้มาใหม่ทรยื่นพระหัถ์ให้พระอนุา
" มามะโมุท เราไปหาน้อสาวัน "
ผู้เป็นพระอนุาทรลอบมอพระพัร์อพระเษภินีแล้วแอบถอนพระทัยเบาๆ ล้ายะทรโล่พระทัยที่ทรเห็นพระเษภินีเริ่มัพระทัยลายวามโทมนัสในเรื่อรัที่ร้าวรอนไ้บ้า ทรูพระหัถ์ันเส็ไปหาพระนิษาใหม่ทันที ะที่ำลัะเส็ถึห้อทรพระอัษร็ไ้ทอพระ
เนรเห็นว่าุลัรับแอนนาำลัะลาลับ มีพระบิาทรอยส่แที่หน้าวั และหม่อมแม่็ยืนอยู่้าๆ ท่านหิทรรู้สึโล่พระทัยเป็นอันมา ที่ะทรมีโอาสทำ
วามุ้นเยับพระนิษาใหม่เสียที หลัาที่เธอเอาแ่ประทับบน้นไม้มาหลายวัน และที่สำัุลัรพร้อมภรรยาไ้ลับไปแล้ว !
" อ้าว ! นี่ไพี่ๆอลูมาแล้ว "
ท่านหิประทับนั่รลาระหว่าพระบิาและหม่อมรวิวรร ทรมีท่าทีื่นเ้นยินีเมื่อไ้พบพัร์เื้อพระวศ์ร่วมพระบิา ทรเพ่มอพระพัร์อันแ่ม้อยอพระเษภินี แววพระเนรที่สบประสานันทำให้พระทัยอท่านหิผู้มาใหม่อาบเอิบไป้วยวามรู้สึปลื้มปิิ ทรสัมผัสถึวามเป็นมิ่มิรแห่สายสัมพันธ์ทาสายพระโลหิระหว่าัน ในพระทัยทั้สอว ่า็ทรเิวามรู้สึผูพันันท์พี่น้อในทันทีที่พบพัร์
" มิ่มีน้อพี่ "
" น้ อ พี่ "
ทรรัสามพระภินีนา
"ใ่แล้วลู นี่พี่หิบุศร์ อลู้ะ"
" แบ่ะ แบ่ะ"
"ไม่แบ่ะแล้ว หิมิ่มี "
ท่านหิทรมอรูปปาอหม่อมวรร แล้ว่อยๆรัสามอย่ายาเย็น
"หิมิ่มี "
ท่านหิบุศร์ทรเลื่อนวรายเ้าสรวมอพระนิษา ท่านหิทั้สอ ทรรู้สึไ้ถึวามอบอุ่นในสายสัมพันธ์ที่ส่ผ่านมาในอ้อมออันและัน
" พี่หิบุศร์อ้อนรับน้อลับบ้าน้วยวามีใ้ะ "
" น้อหิ พี่ายอ้อนรับน้อลับบ้านเราเ่นัน้ะ "
เมื่อทรทอพระเนรเห็นพระพัร์พระเษา็ทรแย้มยิ้ม ทรรับรู้ถึวามรัวามเมาที่ส่ผ่านมาทาสายพระเนรมึ้นั้น สามเื้อพระว์พี่น้อ่าทรสรวมอัน้วยพระทัยเปี่ยมสุ ท่านพี่สาวให่ทรมีพระอัสสุลเอ่อเนร ท่านายโ
มุท็ทรื้นันไม่แพ้ัน
" ลูรัอพ่อ "
อ์ายทรมีพระเนรแเรื่อทรสรวมอพระโอรสพระธิาเอาไว้ในอ้อมพระร้วยพระทัยแสนเษมื้นัน ใบ้นั่มอภาพนั้น้วยน้ำาอาบหน้า สนมที่นั่ห้อมล้อม่า็รู้สึื้นันไปับเ้านาย้วยพาันับน้ำาพลายิ้มยินี
" อ์ายเพะ ลูๆ๋าไ้เวลาเสวยแล้ว เิที่ห้อเสวยเลย "
" น้อหิ มาับพี่เร็ว้ะ ไปทาน้าวัน "
พระโอรสธิาทั้สามเินเียลอันไป มัน่าเป็นภาพที่ทำให้อ์ายมิ่ทรโสมนัสยินีเป็นล้นเหลือ
" แม่วรร ันว่าถึเวลาที่้อ
เลิมลอรั้ให่แล้วระมั "
"เพะ วรร็เฝ้ารอวันนี้มานาน วันที่ฝ่าบาททรหายเป็นปิ เเละเรื่ออลูหิมิ่มี็นับเป็นเรื่อน่ายินีไม่แพ้ัน ถึเวลาอันเป็นมลเสียทีนะเพะ"
บนโ๊ะเสวยมีพระระยาหารวาเ็มนานาเมนูที่หม่อมวรรัหาล้วนแ่มีรสาโเ่นและสุแสนอร่อย อาหาราววัที่ท่านหิมิ่มีทรทอพระเนรเห็นในะนี้ล้วนแ่มีหน้าาสวยสามหลาสีหลา
สรร ระารเนรไปหม
" เิท่านพ่อเสวยเพะ "
"เิหม่อมแม่รับประทานรับ"
ท่านหิบุศร์และพระอนุาทรล่าวเื้อเิพระบิาและมาราทรเสวยและรับประทาน่อนผู้อื่น
านั้นารเสวยพระระยาหาร็เริ่มึ้น ผู้มาใหมู่ะเป็นุสนพระ
ทัยในวเสวยมาที่สุ ทรมีท่าทาเ้ั แ่็ทรเ้าพระทัยีถึพระ
มารยาทบนโ๊ะเสวย
" เสวยให้อร่อยนะลูหิ "
หม่อมวรรัแืถวายไปในพระสำรับ
" เสวยให้อร่อย "
ท่านหิทรรัสเนิบ้าแล้วทรัแเียวหวานประทานหม่อมวรรบ้า ผู้ทรร่วมเสวย่า็ทรอออาารบัน ทรสรวลออมาอย่าอไม่ไ้
"ไม่รัสอย่านี้ลูหิ รับประทาน
ให้อร่อยนะะ ้อรัสแบบนี้้ะ"
ท่านหิมิ่มีแย้มสรวลแววเนรออะระือรือร้นับารทรเรียนรู้นี้
" รับประทานให้อร่อย "
ทรถวายแเผ็หน้าาีให้พระบิาบ้า และรัสเลียนแบบหม่อมวรร ทำเอาทุอ์ทรำันนทรลืมเรื่ออิ่ม้าวไปามๆัน เหุาร์บนโ๊ะเสวยเป็นที่ทรรื้นเรันทุฝ่าย อ์ายเสวยไ้อย่าทรสำราหลัาที่ทรเฝ้าัวลถึแ่เรื่ออพระธิาใหม่นทรลืมพระสุภาพออ์เอไปเสียหลายเพลา
" ่อยเป็น่อยไปล่ะ แม่วรร เธอ็อบรมเาไปเรื่อยๆเถอะ เามาเป็นลูสาวนเล็อเธอแล้วนี่ "
" เพะ วรร้อะาับลูหิมิ่มีั้แ่แรเห็นแล้ว "
" แบะ แบะ เสวย เสวย "
เมื่อทอพระเนรเห็นใบ้เินเ้ามา ท่านหิ็ทรรีบเรียหาเา ทรเื้อเิให้เามานั่ใล้ ทรี้ที่พระระยาหาร
" ใบ้มานั่ับหลานสิ มาทาน้วยัน"
" แบะ ใบ้ เสวย ๆ "
พระบิาทรำับวามไม่ทรประ
ประสาอพระธิา พระเษภินี
พระเษาล้วน้อทรอันไม่ไ้เ่นัน
" ลูหิ ้อรัสว่าทาน้ะ"
" หม่อมแม่้อใ้เวลาฝึน้ออีนานเลย่ะ"
หม่อมเ้ามิ่วิมลบุศรารัสออันๆพลาแย้มพระสรวล ทรประทานำลัใให้มาราเ็มที่
ความคิดเห็น