คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รับน้อง!!
/>
สาดดดดดดดด ผมอยากจะพูดคำนี้เหลือเกิน เมื่อไอ้ชินมาพาผมกับเทคมาที่ห้องเหล้าห้องหนึ่ง แม่งมีแต่ผู้ชาย ตอนแรกผมคิดว่าจะต้องมีผู้หญิงสวยๆ ขาวๆ อึ๋มๆ มาสักหน่อย แม่งเอ้ย อย่างนี้เหล้ามันจะไปมีรสชาติได้ยังไง เค้าว่าเหล้าคู่กับผู้หญิง
“ชิน ไหนมึงบอกว่าเลี้ยงทั้งห้อง แล้วทำไมเพื่อนผู้หญิงในห้อง กูไม่เห็นสักคนเลยว่ะ”
“มึงตาบอดรึไง พวกผู้หญิงมันอยู่ห้องที่พวกมึงเพิ่งผ่านมาเมื่อกี้นี่ไง มึงฟังเสียงดิ” ผมพยายามฟังเสียงสักพักนึงก็ได้ยินจริงๆ
“แล้วทำไมไม่มากินห้องเดียวกันว่ะ” ผมยังสงสัย แต่ก็ไม่ได้มีเจตนาอะไรหรอกครับ
“ก็ไอ้พวกเหี้ยนี่ เวลามันเมามันชอบลวนลาม พวกผู้หญิงมันก็เลยไปกินกันอีกห้องหนึ่ง” อ๋อ ที่แท้สันดานพวกมึงก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ผมไปนั่งก้งเหล้ากับไอ้เชี่ยเทค จริงๆ ก็ไม่ได้เสียรสชาติอะไรนักหรอก ผมก็พูดไปงั้นแหละ ไม่มีผู้หญิงก็ดีเหมือนกัน เพราะผมก็ไม่มั่นใจว่าเวลาตัวเองเมาแล้ว จะไม่ทำอะไรเกินเลยเพื่อนๆ
“มาดื่มให้กับเพื่อนใหม่แล้วก็ฉลองการพบกันอีกครั้งของเพื่อเก่าด้วย เฮ้!!!” ชินหัวหน้าห้องลุกขึ้นมาชูแก้วเหล้าหลังจากการดื่มไปแล้วหลายแก้วของมัน จะว่าไปตอนนี้หน้ามันก็แดงๆ ดูท่าว่ามันจะเมาแล้วด้วย
“เฮ้ย ชิน มึงเมาแล้วว่ะ” ผมกระตุกแขนเสื้อมันนิดหนึ่ง เทคหันไปมองชินด้วยสายตาที่ผมคิดว่า ผมไม่เข้าใจ - -
“กูยังไม่เมาโว้ย” สิ้นเสียงมันปุ๊บ หายนะก็มาเยือนปั๊บ อยู่ๆก็มีเสียงเหมือนคนกลุ่มหนึ่งกำลังพังประตูเข้ามา พร้อมด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
“ว่าไงรุ่นน้องที่รัก พี่ยังไม่ทันรับ มารับกันเองแล้วหรอ” ทุกคนที่ตอนนี้กำลังหันไปทางหน้าประตูอย่างอึ้ง! ทึ่ง! และเสียวสันหลังวาบๆๆ นั่นไม่ใช่เสียงใครที่ไหน แต่เป็นเสียงรุ่นพี่ม.6 ผมจำได้ดี นั่นมันประธานนักเรียนไม่ใช่หรอ ตอนที่มีปฐมนิเทศ พี่แกนี่แหละก็มาด้วยเหมือนกัน ผมสังเกตเห็นหน้าพี่แกวันนี้รู้สึกจะดูโรคจิตเป็นพิเศษ
“ระ...รุ่นพี่ มาได้ไง..” ไง สร่างเมาเลยสิมึง ผมเพิ่งเห็นไอ้เชี่ยตี๋มันพูดตะกุกตะกักนี่แหละ เหี้ยเอ้ย สาดดดดดดดดดดด มึงทำห่าไรมึงงงง มึงเอาหายนะมาให้พวกกูหรอออออออออออ
“ก็ไม่ไง แต่วันนี้เป็นวันรับน้องนี่นา” เจ้าประธานนักเรียนคนเนี่ยะมันไม่ใช่ว่าเนี๊ยบสุดๆหรอกนะครับ ถึงมันจะใส่แว่น แต่แว่นที่มันใส่ก็เป็นแว่นสุดฮิตที่พวกดาราเกาหลีมันมักใส่กัน ทรงผมพี่แกนี่ก็สุดอินเทรนด์ ปากบางเฉียบ ผิวโคตรขาว จะว่าไปตอนผมเจอครั้งแรกก็ว่าหล่อแล้วนะครับ แต่พอมาเจอวันนี้ผมว่าพี่แกหล่อกว่าอีก (โดยเฉพาะมีพวกตามหลังมาอย่างนี้)
“หนะ...ไหนว่ารับวันที่ 5 ของการเปิดเรียนไม่ใช่หรอครับ” เชี่ยตี๋มันกำลังเจรจากับท่านประธานด้วยสีหน้าที่เครียดเล็กน้อย ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่สีหน้ามันทำให้ผมใจไม่ดี
-*-^ หน้าไอ้ชิน
^^ หน้าท่านประธาน
“ใครว่าละ” พี่แกทำสีหน้าไม่รู้เรื่องสุดขีด แต่ผมว่าพี่แกนี่แหละที่แผนร้ายกาจที่สุด ดูจากสีหน้าไอ้ชินแล้วมันคงกำลังหาทางหนีทีไล่อยู่เป็นแน่ ส่วนไอ้เทคนี่ก็กระดกเหล้าดื่มเอาๆ แม่งไม่ดูสถานการณ์ เชี่ย!
“กูแดกด้วยดิ๊” ผมนั่งลงข้างๆ เชี่ยเทคแล้วยื่นแก้วเปล่าให้มัน ปล่อยเรื่องให้ไอ้เชี่ยตี๋จัดการ เพราะกูไม่รู้เรื่อง -_,-
โป๊กก!!
นั่นไง ใครตบหัวกู
“ตบหัวกูทำเตี่ยมึงหรอ สัด” ผมด่ามันพลางลูบหัวป้อยๆ ไม่รู้หรอกว่าใครมาตบหัวผม รู้แต่ว่ากูจะด่าก่อน และกูก็ไม่สนมึง เพราะกูจะแดกเหล้า
“เตี่ยกูตายแล้ว” เมื่อเสียงไม่คุ้น คุณคิดว่าคุณจะไม่หันไปมองหน้ามันผู้นั้นหน่อยหรอ และผมก็ได้พบสัจธรรมอันแท้จริง ดวงกูนี่ ซวยชิบหาย
“แหะๆ ท่านรองประธานนักเรียนนี่เอง อื่ม อยากจะกึ๊บๆ ด้วยใช่ไหมล่ะ ผมให้พี่ก่อนก็ได้...” ไม่พูดเปล่า ผมตบหัวเชี่ยเทคต่อแล้วสั่งให้มันชงเร็วๆ
โป๊กกก!!
กูโดนรอบสอง สัด ตกลงมึงจะเอายังไง ไอ้เชี่ยรองประธาน แม่งหน้าก็ตี๋เหมือนไอ้ชิน ใส่แว่นเหมือนท่านประธาน (แต่ท่านประธานใส่ไม่มีกรอบสีดำ) แถมยังสูงเหมือนเชี่ยเทค สรุปคือมึงตบหัวกูทำเพื่อ?
ผมหันไปมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง แต่ก็เปลี่ยนสีหน้าได้ทัน ต้องเจรจา เรามีปากไว้เพื่อการนี้
“ท่านรองประธานไม่ชอบเหล้าหรอครับ เอาเป็นน้ำแป๊ปซี่แทนดีไหม หรือว่าจะเป็นน้ำเปล่าดีครับ”
“นายจะไปยุ่งเขาทำไมนักหนา ถ้าเขาอยากกินเอง....(มันมองหน้าท่านรองประธาน) มือก็มี ไม่ได้ด้วนนี่นา” ไอ้ห่าเทคมัน พูดอย่างกวนส้นตีนเป็นที่สุด ไม่เพียงแค่คำพูดมันเท่านั้น หน้าตาท่าทางมันไปหมด ผมทำนายได้โดยไม่ต้องมีดีกรีเป็นลูกท่านเทพหรือเป็นหมอลักษณ์เลย อายุมันสั้น ชัวร์!
“หึ พูดดีนี่” ท่านรองประธานมองเจ้าเทคด้วยสายตาที่แปลกๆ มันบ่งบอกว่าพี่ท่านกำลังอยากลองดีเจ้าคนปากหมาอย่างจริงใจเป็นที่สุด ส่วนไอ้เชี่ยเทคก็แม่งกระดกเอาๆ ทำเป็นไม่สนใจท่านรองประธาน สูเจ้ารู้หรือไม่ ว่ากำลังนำภัยมาสู่ตัวเอง และตัวกู สาดดดดดดด T_T
“รินเหล้ามาทีสิ เจ้าหนู” หนอย ไอ้โย่ง ไอ้เปรต ไอ้สัด มึงๆ ฮึ่มๆ ใจเย็นๆ ยิ้มเข้าไว้สิ ผมพยายามเก็บอารมณ์อย่างหนัก ท่านรองประธานเดินไปนั่งตรงข้ามกับไอ้เชี่ยเทค แล้ววางเงิน 1000 บาทไว้บนโต๊ะแดกเหล้า
“มาท้าดวลกันดีกว่า ว่าใครจะอึดกว่ากัน” ผมรู้ดีถึงแม้ว่าไอ้เทคจะยังทำเฉยๆ ไม่ปฏิเสธคำท้า แต่มันก็กระดกไปหลายแก้วแล้วเหมือนกัน ขืนสู้จริงๆ ผมว่าเซียนอย่างมัน คงมีสิทธิแพ้ได้
“เฮ้ ท่านรอง ผมว่าการดื่มเหล้ามันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ เป็นรุ่นพี่ควรเป็นตัวอย่างกับรุ่นน้องนะ” ผมพยายามฝืนยิ้มไว้สุดชีวิต
“ฉันไม่สน” กูเกลียดมึง!
“พอได้แล้ว ทันต์”ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอกครับ ท่านประธานผู้มีนามว่าเวทมนต์ ไม่รู้ใครตั้งชื่อให้ตอนเกิด ข้อขอซูฮกจริงๆ เพราะพี่แกนี่สั่งใครได้ยังกับมีมนต์ขลังแหนะ
“พวกเราเป็นรุ่นพี่...และมีหน้าที่มารับรุ่นน้องกลับไป!” ท่านประธานมองไปยังท่านรองด้วยสายตาที่เน้นย้ำถึงจุดประสงค์ที่พูดอย่างแน่วแน่ สิ้นเสียงพี่ท่าน ห้องผมมันโห่กันยกใหญ่ ก็รู้อยู่ว่าห้องนี้มันห่าเหวขนาดไหน มันไม่ฟังหรอก
“หรืออยากถูกไทร์ทั้งห้อง” เสียงท่านประธานดูจะเอาจริงเอาจังมากขึ้น เขากวาดสายตามองไปยังรุ่นน้องรอบๆ ผมแทบไม่กล้าละสายตาจากท่านเวทมนต์เลยสักนิด เพราะมันเหมือนมีอำนาจ ดึงดูดผมไว้ไม่ให้ขยับ มันเหมือนมือที่มองไม่เห็น (ไม่ใช่กลไกตลาดนะขอรับ) คอยฉุดรั้งผมไว้ ห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
“หมายความว่ายังไง รุ่นพี่คิดจะขู่พวกผมหรอ” ไอ้หมอนี่กล้ามาก ผมว่ามันเป็นพวกหัวรุนแรงนะเนี่ยะ มันทำท่าทางหาเรื่องสุดฤทธิ์ ดูท่าแล้วคงจะไม่ยอมง่ายๆด้วย
“หุบปากซะ ไนท์” ชินมันหันไปปรามไนท์ก่อนที่จะสบตาท่านประธานโดยตรง สีหน้ามันในตอนนี้เรียบซะจนเดาอารมณ์ไม่ออก
“ทุกปีเราก็มีประเพณีรับน้องอย่างนี้ แต่ปีนี้จะเร็วกว่าทุกปีผมก็ไม่ว่าอะไร แต่วันนี้พวกเราแค่อยากฉลองให้กับเพื่อนใหม่ก่อน เอาเป็นว่าค่อยรับพรุ่งนี้ไม่ดีหรอครับ ท่านประธาน” ชินกำลังเจรจาอย่างสุดฤทธิ์ เวทมนต์เอาแต่ยิ้ม เขาถอดแว่นออกช้าๆ แล้วย่างสามขุมเข้ามาด้วยรอยยิ้มแสยะ ผมละเกลียดรอยยิ้มแบบนี้จริงๆ
“นี่เป็นคำสั่งของฉัน” มือข้างซ้ายของเขาลูบใบหน้าของชินอย่างช้าๆ ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบ แถมยังหวั่นๆอยู่ในใจ ถ้าผมมองไม่ผิด รู้สึกว่าเจ้าชินจะสั่นๆ อยู่เล็กน้อย ผมไม่รู้หรอกว่า สองคนนี้เคยมีเรื่องอะไรกันรึเปล่า และแน่นอนว่าคนอย่างผมไม่มีทางปล่อยข้อสงสัยนี้หลุดมือไปแน่ รอให้ผ่านวันนี้ไปก่อนเหอะมึง กูจะซักให้ขาวเลย! ห้องนี้ตกอยู่ในความเงียบ เงียบมากจนผมได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองว่ามันเต้นรัวมากขนาดไหน
ไนท์ดึงตัวชินออกมาอย่างรวดเร็ว ท่านประธานมองหน้าไนท์ด้วยความไม่พอใจปนหงุดหงิดนิดหน่อยก่อนจะก้าวถอยออกมาในตำแหน่งเดิม
“รับน้อง”สิ้นคำ รุ่นพี่ม.5 ม.6 ทั้งหมดก็เริ่มทยอยเข้ามาในห้องแล้วต้อนน้องๆให้ออกไปนอกร้าน! แล้วนำไปยังรร. นี่มันกลางคืนแล้วนะครับรุ่นพี่ จะให้ผมมานอนตากลมอยู่ที่ลานพื้นหญ้าอย่างนี้หรือขอรับ
ความคิดเห็น