คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ค้นหาแนวทาง !!!
******
***
สามวัน่อมา
ภายในห้ออรอฟหลัผ่านเรื่อเลวร้ายมาไม่นานเ้าัวยัถูล่ามโ่ิับเียนอนแบบร มันมาพอถึห้อน้ำเพียเท่านั้น เมื่อถึ่วเวลาสาวรับใ้ะนำอาหารำพวนมอ่อนที่ไม่เหลวมาเสริฟ และาไป
วามอพระอาทิย์ึ้นยามเ้าวันที่สี่หลัมาในโลใบใหม่ สอมือไว้หลัยืนร รุ่นิแบบแปลนัรยานถูิัไป
ถอนหายใยาว
" เมื่อไหร่ผมะเป็นอิสระเสียที... แผนารใ้เินฟาหัวล้มเหลวมันเหนือวามาหมายผมริๆ อ้า... ้อหาวิธีให้มาว่านี้ ลอสามวัน อึ่ม... สี่วัน "
ใบหูระทบเสียปูนยุเ่า ล้อไม้เลื่อนไหวบนอนรี
ไม่นานรถม้าอิน่าออาฤหาสน์้วยวามเร่รีบบาทีเี่ยว้อับานสัมุนนา อี้านบิารอฟิภาริรวานทาทวีปอาานิมใ้หลัรวพบารทุริเลยหายไปนานมา
ปาพลันอมยิ้ม แววาโล่ใ
" มันเป็นโอาสในารหนีออาพันธนาาร หาผมหนีไปทำธุริัรยานนไ้ำไรให้เห็น เธอ... เอ่อ แม่็ยอมปล่อยอิสระแน่ๆ ฮึๆ... "
มือวาใ้ทริำนานอย่าทริที่หนีบระาษสะเาะุแถึเป็นโ่็เถอะ โ่รวนพลันหลุออ
ิน่าลัวลูายสุรัหายัวไปในฝูนหรือระทำอะไรุ่มเสียเ่นปีนเสาล่อฟ้าโว์ไม่นาน
เาเสียเวลาสามวันหาวิธีหนี
ะเ็ทารวิาผู้ให่ยืเส้นยืสาย่อนแอบหยิบแันราาพอัวหวัายหาเิน สาวรับใ้ บุรุษรับใ้ เป็นนอิน่า รอฟึหาวิธีนเียว
ศีรษะถูส่าย แันถูวาลที่เิม
" เอาไปไม่ไ้... วันนี้เินสำรวแล้วัน "
ร่าเล็ๆระโลาหน้า่าเาอาศัย่วเวลาเือบทุนอำลาเ้านาย เท้าระทืบลพื้น เป้าหมายสถานที่นพลุ่พล่านใล้ที่สุโยลืมนเออยู่ในร่าายเ็ทารวัยหเือน
" เ็บแฮะ... แ่ระโลนิหน่อยเอ สสัยผมอายุมาึ้น "
เาแ่าย้วยุพอสุภาพเรียบ่าย ผ่านไปไม่นานเินออฤหาสน์ทารูหมารอ็พลันพบำรวลาระเวนทันที
ร่าายเล็ๆหยุะั แอบ่อนัว วามิผุออมาบาทีนอาศัยพื้นที่เพาะนรวย
" ำรวลาระเวน ฤหาสน์ั้อยู่ในเนรวยหรือุนนามัอาศัยอยู่สินะ แย่ริๆผมไปไหนมาไหนถูเอัวมีหวัถูับส่บ้าน อ้า... ลืมไปไ้ยัไพวเายัไม่เยเห็นหน้าผม "
ล่าวบวาระุแร ้าหน้าเป็นป้ายประาศนานให่ำนวนมาิรูปนเอ มันเป็นรูปรอฟเพิ่เินลมาาเสาล่อฟ้า แม้นอ่านภาษาไม่ออ็าม
ป้ายเียนภาษาโลเอ็นเอาไว้ว่า... หาพบัวเ็ในภาพและส่ลับระูลยุมาเวล รับไปทันทีหนึ่ร้อยปอน์
" เฮ่ๆ... ถึผมอ่านไม่ออแ่เี่ยวพันับัวผมแน่ๆ รู้สึสัหร์ใไม่ี เธอ ( แม่ ) ำลัิอะไรอยู่เอาลูายมาประานัๆ "
" ไม่รู้หรอแม่ในโลใบใหม่เียนอะไริเอาไว้ แ่มัน้อเี่ยวพันับผมแน่ๆหาูารูป "
รอฟส่ายศีรษะ เินล้าทา
เายัเินลป่าไม่ไลฤหาสน์มานั สภาพแวล้อมรอบายเป็นฤหาสน์หรูหรา มีปราสาทสู นแ่ายสวยามหล่อเหลา ทหาร ำรว ลาระเวนมา
รอฟยัเินนระทั่ถึปลายทาเป็นแม่น้ำัผ่านไปอีฝั่ไร้สะพานแถมยาวว่าร้อยเมร วามห่อเหี่ยวพลันัินนไร้ึ่โอาสสร้าธุริึหันหลับ
ทว่าิ้วมว ใบหน้าีเล็น้อย
" ิบหาย... ผมหลทา "
รอบ้าเ็มไป้วยฤหาสน์ไมุ่้นา
มือวาลูบหน้า
" เฮ่ๆ... ไม่ใ่ผมอาศัยเินหนีเ้าป่าหนีำรวลาระเวน เวลาลับึหลทาเพราะไม่ไ้เินามเส้นทารถม้า ผมพลาเอ แ่ลิ่นอะไร "
มูเล็ๆระุ
" เฮอะ... พอไ้ลิ่น็หิวะไ้ "
" ลิ่นปลาย่า "
ทารวิาผู้ให่มลิ่นามไม่ไลปราายวัยลานนั่ย่าปลาไหม้เรียม ายนนั้นมีน้ำาไหลามเนื้อัวเปียุ่ม แผ่นหลัแบอุปร์่อมร้อเท้า ( โห์เลอร์ในวัยลาน )
" ะว่าไป็แปลีที่ผมสามารถเ้าใภาษาโลใบใหม่ไ้ทันที ่ามัน่อน บาทีผมไม่วรยุ่เี่ยวไปไถ่ถามเาไม่เ่นนั้นถูับัวลับไปแลเินแน่ๆ แม่็อุส่าห์เียนัวโิป้ายบอ "
" นั้นมัน.. อาเรือล้ม "
รอฟำเลือเห็นสิ้น้าำนวนหนึ่ลอยามน้ำ แถมห่าานไปเือบสามร้อยเมรมีเรือบรรทุสิน้าว่ำ
ียิ้มว้า
" ผมำลัหิวพอี ฮึๆ... "
สิบนาทีสิ่อถู steal ( โมย ) วาอยู่รหน้าพื้นิน เามอรุ่นิัสินใทำอาหารโยลืมนยัเป็นทารหเือน
สอมือออ
" มีระโบราหนึ่อัน... "
" มันสำปะหลั้ม น้ำาลทราย น้ำะทิ เลือ แป้้าวเ้า ไม้ี หม้อ ถุผ้า "
" อ้า... ทำไ้แ่มันเื่อม "
เเอร์วู
เนี้ั้อยู่ใล้ับริมฝั่แม่น้ำทัส็อ มีบริษัทนาเล็และอาารที่พัอาศัยำนวนมา อยู่ิับเถนนะวันออและิับเถนนะวัน
บริเวถนนไอริส ร้าน่าสีฟ้าไร้ผู้น้วยเป็นเวลายามเ้า รถม้าระูลยุทิวลิปอลิน่าในุธรรมาเธอถือแบบแปลนัรยานลมา
มือวาเปิประู เสียระิ่ั หิวัยลานร่าให่ ผิวสีำ สวมุ่าีเหล็เินออมา ปาียิ้ม
" ลมอะไรพัมาันมิสิน่า ไม่ใ่ว่าหามีปัหาทาอุปร์ในฤหาสน์ รถม้า แ่ส่นมาามัน็เพียพอแล้ว "
" ฮึๆ พูเป็นนอื่นนไลัน มิสเีย... ที่มาวันนี้ันมีเรื่อรบวนให้เธอู มันเป็นแผ่นระาษ แบบแปลนแผ่นระาษ "
เียน แบบแปลนสิ่ในานเพื่อนสนิท้อมาพบ้วยนเอ หลัยื่นมือับระาษ และลี่อ่าน
วาแ็ล้า
" นี่มัน... เธอไปหามาาไหน ารวาภาพละเอียแสถึวามัเน อุปร์ทุนิละเอียมานันสามารถสร้าึ้นมาหรือัหาแ่ละสิ่มา่ายๆ ื่อัรยานั้นเหรอ เป็นสิ่ประิษ์าใรัน ไม่ใ่อัรพรริโรายล์หรอนะ "
ิน่าพูไม่ออนะล่าวเ่นไรว่านั้นลูายวัยหเือนเียนเอ ยิ่เธอมาไ้ยินำพูนไว้ใไ้้าน่ายิ่ะลึในพรสวรร์ลูาย
" ไม่้อิมา ัน้อารให้เธอสร้ามันึ้นมาโยเร็วที่สุ บประมาารสร้าันลทุนให้่อน แน่นอนหาสำเร็มีารอบแทนไม่น้อยหน้า เ่นเิม "
เียยิ้ม
" ไม่บอสินะ ่าเถอะ ันอเวลาสามวันแบบแปลนมันละเอียและเ้าใ่าย "
ภายในป่า้าเัรพรรินี
เที่อยู่อาศัยั้นสูที่เป็นอเหล่าุนนา เป็นเที่สูที่สุในแบลัน์ทั้หม มีระบบรัษาวามปลอภัยที่ีที่สุและมีารรวสอบอย่าเ้มวมา
รอฟเินามทาสอมือแบมันเื่อมร้อนๆ
" โยัีผมพอทำเนาถึเส้นทาลับฤหาสน์ รหน้า้อใ้แน่ๆ ราวหน้าหาลู่ทาำเส้นทาาแถวๆห้อสมุสันิ็ี ป้อันหลทา ยิ่ระบบารลโลยุลาห่วยอยู่้วย "
ศีรษะถูส่าย ไม่ไลเสียรถม้าถูหยุนรอฟำเลือมอในป่าวาพลันแ็ รถม้าุ้นๆอรอ
" ิบ... แม่มา ทำไมลับมาเร็ว "
เท้าเล็ๆ้าวเบาย่อหนี ทว่านพบเามหึมาปลุม้าหลั
เหื่อเม็ให่ผุออ ัวแ็้า สมอินนาารถึมารายืนเท้าสะเอว้าหลั ใบหน้าบึ้ึ
' ผมิไปเอ '
อ่อยๆหันไปมอ็พลันเ้าใิน่าในท่ายืนเท้าสะเอว วาแ็ ออร่าหุหิละลุ้ ปาถูบัับยิ้มโห
เธอเห็นลูายหัน
" ะไปไหนรอฟ... "
น้ำเสียเยือเย็นถาโถมนนายลุู่่า
' แม่มา ้อรีบหนีแล้วแ่ผมะหนียัไัน อ้าลืมิวิทยาผู้หิอบอหวาน หาไ้ทานมันเื่อมร้อนๆอาปล่อยผมไป็ไ้ โีริๆ ไอ้เรา็... ลาริลาั '
รอฟยื่นมันเื่อมที่แบมาในถุ ใบหน้าริั
" ผมทำมันเื่อมรับ แม่สนใไหมรับ หวานมา "
มือ้าเว้นว่ายนิ้วโป้ ปาหยิ่ฟันที่ไม่มี
ิน่าเห็นลูายแ้ัววามโรธาุิทั้ๆเธอล็อโ่ ัในห้อ ส่นเฝ้ายามลอ ลูายสุรั็ยัอุส่าห์หนีออมาไ้ แถมที่เธอมาเอลูาย็เพราะวามบัเอิาลาสัหร์บอ
" เ้ายัไม่สาแ่ใใ่ไหมรอฟ... สสัยเ้าไม่อบนอนหาย "
รัสีอำมหิแสถึเนาฟา้นลูายแผ่่านทั่วทวีปป่า
รอฟใบหน้าีเผือ ัวสั่น
' โอ้... แผนล้มเหลวอีแล้ว ทำไมันผู้หินนี้ไม่ิับัผมรั้ที่สอัน ผมประเมินเธอ่ำไปริๆ แ่่อนหน้านั้นู้อหนีโว้ย '
รอฟเรียมหันหลัพร้อมๆฝ่ามือสยบลูายพุ่ร โะายัเป็นใไม่นานมีแม่บ้านรับใ้นสนิทที่ิรถม้าาม็ผละออมา
" ุหิิันอเสียมารยาทสัรู่ พวเราไม่มีเวลามาหยุรถม้าะ อนนี้ใล้ถึานเลี้ยบุลสำัทาารทูอินทิส "
แม่บ้านล่าวบโผล่ออมาลาว็เห็นนายน้อยหลุาโ่รวน แล้วทำไมไม่รู้มาอยู่ในป่า็เถอะ
" ว้าย... นายน้อยท่านหนีมาไ้ยัไ "
ิน่าำใับลูายอุ้ม วาทะลึใส่ รอฟแ็เป็นหุ่นยน์สัาาทารบอให้นิ่เ้าไว้
" หยุ... รั้นี้ถือว่าโีแม่ิธุระสำัแทนพ่อเ้า แม่้อนำเ้าไป้วย ไม่มีเวลาลับไปส่ หาีรถม้าไปส่เ้า็หนีแม่อีอยู่ี "
สุท้ายรอฟ็ถูมารา และแม่บ้าน ลาไปานเลี้ย่วเ้าอทูอินทิสประำราอาาัรโลเอ็น
เ็ายนั่้มหน้า พูไม่ออ้วยพลัแววาิน่ามอเม็มาทาน
แม่บ้านมอมันเื่อมไม่วาา เธอเอียอ
" มันืออะไร เหนียวๆแ่มันูล้ายผสมน้ำาลทราย "
รอฟใบหูระุ เหยื่อิับั่อนำเลือมอแม่บ้าน
" มันือมันเื่อม ส่วนวิธีารทำ็มีน้ำาลทราย้มะทิเป็นส่วนผสมหลั แถมมีมันสําปะหลั้ม แ่็้อระวัน้ำาลที่้มไปแล้วมันหนืเหนียว ทำไมไม่ลอทาน่อน "
ิน่าิ้วระุรานี้ลูายมาไม้ไหน ปาพะาบไม่ล้าพูเธออยารู้มันืออะไรเหมือนันับสิ่ที่เรียว่า... มันเื่อม
แม่บ้านถูล้าสมอ้วยวามสสัยึเปิผ้าห่อ ใ้นิ้วแะ่อนิม
" หวานำลัพอี "
วาใสระ่ารสาิแปลใหม่แ่็ไม่แปลใหม่ เธอมิรอ้าหยิบหัวมันสําปะหลัิ้นเล็ๆทาน
" มันสําปะหลั้มำลัีผสมวามหวานาน้ำาลทราย... นี่มันยอเยี่ยมมาเป็นอะไรที่ลัวสุๆ แถมมีส่วนผสมอน้ำะทิ "
ิน่าสัเุาร์พลันยมือลูบหน้า
" ราวนี้มาิสินบนโยใ้อาหาร "
รอฟสัเมานาน่อนอมยิ้มน้อยๆ สอมือประบุเลายอเ้าสิ
" ที่ริมันยัมีอี ผมมีสูรอาหารมามาย เทนิสอนารทำอาหารอร่อยๆ และไม่ำเให้ทานเสมอ รวมถึนมหวาน มีทั้ ้มยำ ลาบหมู นมร ัเม หมูระทะ ๋วยเี๋ยว น้ำเนื้อ ทอหมูสามั้น เ้มะพร้าว และอีมามาย "
แม่บ้านไ้ยิน็พลันมีใบหูพึ่หานายน้อยยออัริยะล่าวมา็้อเป็นริหลัเธอเห็นแบบแปลนัรยานมาึเื่อไ้่ายๆ
ิน่าปาพะาบ
" หยุสิ่ที่เ้าำลัทำะ... ิะมาิสินบนนในบ้านให้ทำเป็นไม่เห็นหาเ้าหนีออไปาฤหาสน์ั้นเหรอ สสัยลับไปแม่ะ้ารูมาสอนลูะ "
เธอัสินใ้ารูเ่ๆมาัวาลูายเรื่อิหนีออาบ้าน
รอฟสบถในใ แผ่นล้มเหลว
' ิ... พลา '
ิน่าึั
" เพราะะนั้นพวทูอินทิส่ามัน ีรถม้าลับ "
เสียราินีะโนันรถม้าเอี่ยวัวลับับพลัน ้านแม่บ้านนสนิท็มีใบหน้าเียบริบ ฝั่รอฟหันหน้ามอทาเผื่อรีหนีมาอี
ิน่ามอลูายไม่นาน่อนลอทานมันเื่อม
" รสาิอร่อยมา "
สอมือป้อปาสนิท
' เ้าลูนนี้ไปเอาสูรารทำอะไรพวนี้มาาไหน '
รอฟยัเียบหวาลัวฝ่ามือสยบลูาย
' อึอัแฮะ... หาอะไริแ้เรียสัหน่อย อ้า... ำไ้เรื่อลในเ็ไลท์นั้น เรื่อนั่นไ หนึ่ในสมาิเล่าเรื่อล แฮ็เาน์หนูน้อยหมวแโวหมิรุย '
รอฟอมยิ้มในใ
' โวหมิรุย ฮึๆ... ิแล้วลยัอุส่าห์เอาเรื่อราวในีวิมาเล่าในลุ่มให้ฟัทวนวามำ เรื่อผู้ปรอพาไปไว้ับหลวพ่อวัเส้าหลินที่บ้าวิาย้อนยุำลัภายในที่ประเทศไทย '
' ฮึๆ... ไม่นานโวหมิรุยไ้แอบหนีหลวพ่อวัเส้าหลินที่ำลัอยาลอบินบนึสิบั้น โยมีพยานไม่ว่าะเป็น ปอเ็ึ้ หมอและพยาบาล้าๆ ลุ่มหมอาโรพยาบาลบ้าิเว ำรวและทหาร ู้ภัย ่า็มารอรับ ฮ้าๆ... สุท้ายโวหมิรุยถูับไปโรพยาบาลิเวพร้อมัน และส่ัวไปในุำรว้วย้อหาลัลอบเ้าเมือ '
' โยัีที่ทุนในลุ่มรวมเินประันัวทัน สุท้ายผมไปประันัว ยื่นพาสปอร์ให้ ฮ้าๆ ิแล้วล '
' ถึนาวิ่มาอาผมะอย่าับาวรา้า... เเฮะ ัิถึพวนในลุ่มเ็ไลท์ริๆ ป่านนี้พวเาเป็นยัไันบ้า '
รอฟส่ายศีรษะิล
ิน่าิ้วมว ลำอพึมพำ
' ราวนี้ิแผนหนีแบบไหนอี... รอฟ '
***
******
ความคิดเห็น