[第四個真相] หางหงส์ กรงมังกร เกล็ดเต่า เขย่าพยัคฆ์ วัฏจักรวิหค

ลำดับตอนที่ #2 : กลางวัฏจักร

P
N

  เสื่อมไปด้วยความล่อลวงในเสน่หา

ทรามไปด้วยมนตราและอำนาจ

ก่อเกิด... สี่ทิศปกครอง

โลกอุดรจารึกบรรพกาล มนตราศึกในอดีต เมื่อสี่ร้อยปีก่อน

มายาทักษิณ ค่ายกลสี่เผ่า ผลาญเผา 'หรดี' ทวีภพภาพลวง

โลกันตร์บรูพา เวทย์ดำ ปรัมมืด จืดชืดโลกีย์ ตรีพยด์มัว

ประจิมเขียว-ขาว ดาวพราวในไอหมอก ชอกช้ำด้วยน้ำตา

"สี่สัตย์ฯ!?" เฝิงซังจี้ลูบๆ คลำๆ หนังปกบางเก่า พลิกไปมาอยู่พักใหญ่ ก่อนตัดสินใจอ่านปกหลังของหนังสือเล่มนี้ พออ่านจบก็พึมพำ 'ชื่อหนังสือ' ออกมา

แปลก?

เฝิงซังจี้ขมวดคิ้วแน่น แม้ภายในใจจะบอกว่าแปลกแต่เธอก็กลับบอกไม่ได้ว่าแปลกยังไง เธอถอนใจ 'เฮือก' เธอเดินไปที่เคาเตอร์แล้วจ่ายเงิน

"เงินทอนห้าสิบสองหยวน ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ"

"อืม" เธอพึมพำเบาๆ

ระหว่างทางเดินกลับก็ค่อนข้างจะงงกับตัวเองอยู่บ้าง พอถึงบ้านเธอก็ล้มตัวลงนอนทันที

...

วีดดด

เสียงสายลมพัดกรีกก้อนหินจนบาดหู ทะลุไปเรื่อยๆ หยุดอยู่ที่หุบเขาจโบราณแห่งหนึ่ง ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายคล้อยได้ระยะใหญ่ๆ แสงแดดกระทบกับเสาหินกลางหุบเขา สะท้อนภาพเก่าๆ ในวันวานที่ถูกลืมไปเกือบหมด 

ภาพสี่สัตว์เทพบรรพกาลผู้หายสาปสูญ...

มังกรแม้นปัจจุบันเผ่าพันธุ์ก็ถูกคาดว่าสาปสูญ หงส์เพลิงผู้งามวิจิตรกลับเหลือเพียงหงษ์บรรพกาลเพียงตนเดียว พยัคฆ์ขาวก็ไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์อย่างตระหนี่คือจิ้งจอกที่เป็นคู่อาฆาตกันแต่โบราณ ช่างน่าเวทนา... เต่าดำก็คือเต่าดำทว่ากล่าวกันในหมู่สัตว์เทพว่าเต่าดำร้ายกาจที่สุด

เฝิงซังจี้เบิกตากว้าง 'นี่มันอะไรกัน ฉันจำได้ว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนะ' 

แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น 'แก้ไขอดีต แล้วจงจารจำทุกสิ่ง ศิลานิรันดร์เอ๋ย'

อะไรกัน!!!??

-------------------------------------------------------------- '+=+' ------

ช่วงของนักกวีกับเสียงดนตรี(ทำลายโลก)ของนาง

ตอนแรกก็มาสั้นๆ แล้วก็มีช่วงอะไรสักอย่างของนาง (ฮา)  มาสั้นๆ แล้วก็จบ เป็นเช่นนี้ไป

อิอิ ทุกๆ อย่างจะเข้มข้นขึ้น ขอบคุณคนที่ (หลง) เข้ามาอ่านนะ 

ปล. ยังก็ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะ! 

ซีอิ้ว

13/3/19

21:08ธี

ม
นิ
ย
า
ย
จี
น