สวัสดีตอนเช้าที่แสนจะจืดชืด🌤

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 ลืมตาตื่นมากับความว่างเปล่า ได้ยินเสียงคนคุยกันเพื่อจะเตรียมตัวไปทำงานที่ตัวเองแสนจะเบื่อหน่าย ผมที่เพิ่งลุกขึ้นจากเตียงนอนพร้อมหยิบกาแฟของโปรดขึ้นมา 1ซอง ค่อยๆเทลงแก้วอย่างช้าๆแล้วต่อด้วยกดน้ำร้อนๆที่กำลังเดือด จากนั้นก็คนกาแฟวนไปอย่างอารมณ์ศิลปิน

 

เอ๊ะ! ทำไมวันนี้กาแฟไม่อร่อยเหมือนเมื่อวานเลยนะ?

ผมได้แต่สงสัยทั้งที่มาจากซองเดียวกัน ยี่ห้อเดียวกัน แต่เพราะอะไร ในแต่ละวันรสชาติไม่เหมือนกันเลยแม้แต่วันเดียว หรือขนาดของน้ำร้านหรอ?

 ตั้งคำถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นมองไปที่นาฬิกามันยังเดินต่อไปแต่ละครั้งก็เหมือนจะเดินเร็ว บางครั้งก็ช้ามากจนอยากจะผ่านวันนี้ไปเร็วๆเหลือเกิน...

วันนี้ฉันจะทำอะไรดีหล่ะ? ทำงานหรอ? เรียนไหม?

ค้นหาสิ่งที่อยากทำเพื่อลืมเรื่องราวในอดีตกับเวลาที่เหมือนจะวิ่งเร็วแต่กลับช้าเหมือนถูกอะไรสะกดไว้

 สักแปบออกมามองท้องฟ้าแล้วหันกลับไปดูนาฬิกาใหม่อีกสักรอบ อ้าว!นี่ดึกซะแล้วหรอ แต่ทำไมเรื่องราวต่างๆยังคงอยู่ราวกับมันไม่เคยผ่านไปเลยแม้แต่วันเดียว

- ชีวิตคนเรานี่ตลกสิ้นดีคุณว่าไหมหล่ะ!? -