คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : น้องสาว
#รรมนิมิ ep 20.
+++++++++++++++
????ิใผมรู้สึล่อลอยไร้ทิศทาเหมือนมันหลุออไปาร่า ผมเริ่มมีอาารเหม่อลอยแม้่วเวลาเร่รีบวุ่นวายอารทำานประำพอ่วยเยียวยาให้ผมไ้บ้าแ่เมื่อผมลับมาอยู่ับัวเอวามผิหวัเียวายมันโหมลับเ้ามาหาผมใหม่อีรั้นี่หรือที่เาเรียว่านผิหวัอหั ผมเยผิหวัเสียใมา็มาแ่มันไม่รู้สึหวิวใอย่านี้เลย ผมแอบเ็บใโรธัวเอทำไมผมไม่สืบูให้รู้เสีย่อนนะว่าหมออิ๊มีู่หมั้นู่หมายแล้วผมะไ้ถอนใไ้เสียทัน่อน แ่ีนะที่มันยัไม่เลยเถิไปมาว่านี้
าารที่เธอเป็นนน่ารัมีอัาสัยีผมเลยทึทัเอาว่าเธอเอ็อบผม ในวามเป็นริหาลอรอิให้ีเธอแสอออย่านี้ับทุน วามใล้ิันเลยทำให้ผมเอนใเ้าัวเสียนั่นเอ
น่าแปลที่ผมเลือที่ะเยียวยารัษาแผลใอผม้วยาริอะไรอยู่เพียลำพัในบ้านพัรับรอมาว่าารออไปิบสุราในผับในัวเมืออย่าที่ผมเยทำเป็นประำในืนวันหยุ แ่วามทุ์ระทมอผมยัไม่บเพียเท่านี้
ในเ้าวันนั้น อาหน่อยภรรยาอพ่อโทริ่อผมมาั้แ่เ้ารู่อวันที่ผมแทบะไม่ไ้นอนมาแทบทั้ืน ผมเผลอรับสายอท่านทั้ ๆ ที่โยปิผมะไม่สนใรับรู้เรื่อราว่าวราวอพวท่านเท่าไหร่
"หมออาร์ม อโทษที่อา้อโทรมานะะ..."
เสียามสายัเ้ามาเมื่อผมรับสาย
"รับ...มีอะไร็ว่ามา...รับ ..."
ผมพูออไป้วยน้ำเสียแสวามไม่พอในั
"เป็นอะไรไปหรือเปล่าลู.."
"ไม่มีอะไร ปวหัวนิหน่อย มีอะไร็ว่ามารับ...พ่อให้โทรมาหรือ"
ผมพูเิะอออไป้วยรู้สึหุหิรำาใ เสียาเรื่อรับหายไปสัรู่ ่อนที่ท่านะพูะุะัออมา่อ
"ือ ือ ทำใี ๆ นะลู"
"มีอะไร...ผมรอฟัอยู่"
ผมเริ่มแปลใึปรับน้ำเสียให้ทา้นสายไ้ทราบว่าำลัั้ใฟั่าว
"พ่อ พ่อ พ่ออ่ำอหมอเสียแล้วนะ"
" ...."
เมื่อไ้ยินเรื่อราวหลัานั้น ผมรู้สึาไปทั้ร่าาย แม้ผมไม่้อาระเอพ่ออนนี้แ่็ไม่ไ้หมายวามว่าผมไม่อยาเอท่านลอไป อย่าน้อยในเวลาที่ผ่านมาผม็ยัพออุ่นใว่าผมยัมีพวท่านอยู่
วามถือทิิในใอผม ทำให้ผมละทิ้โอาสบาอย่าไป ที่ผ่านมาผมแ่้อารปปิวามน้อยเนื้อ วามอ้ำใที่ถูพวท่านทอทิ้ และอยาอบโ้พวท่านบ้า แ่อนนี้ถึเวลาที่ท่าน้อทิ้ผมไปแล้วริ ๆ
ผมรีบพาัวเอลับไปยัรุเทพฯ และมารู้ัวอีทีเมื่อัวเอมานัุ่เ่าอยู่รหน้าหีบบรรุศพอพ่อ วามอ้าว้าเียวายมันยิุ่มับแน่นรหน้าอผม แ่เมื่อผมมอเ้าไปในวาอีสามู่อันน่าเวทนาในว้นเวลาที่ไร้หาเสืออี่อไปนั้นมันยิ่บีบั้นในใให้รู้สึเ็บลึทรมานยิ่เ้าไปอี หรือประสบาร์ที่ผ่านมามันทำให้ผมพอะาะเนไ้ว่าวามลำบาหลัานี้อพวเาะหนัหนาสาหัสอย่าไร
น้อสาวสอนที่เริ่มเ้าสู่่ววัยหัวเลี้ยวหัว่อยับเ้ามานั่ใล้ผม เธอหวัว่าผมสามารถปป้อุ้มภัยพวเาแทนพ่อที่ทำหน้านิ่ส่แววาเว้าวอนอยู่ในรูปึ่ล้อมรอบประับไป้วยพวหรีอไม้สาลุ่มสมาม สหร์ที่เี่ยวับารประอบอาีพับรถแที่ แ่ในวันนี้ผมทำไ้แ่ส่สายาให้ำลัใพวเาอบลับไปเท่านั้น
ผมิ่อเพียแ่หมอโ้ให้ทราบว่าผมเินทาลับมารุเทพฯ แ่เมื่อเาทราบ่าวึวนเพื่อน ๆ มาแสวามเสียใและมา่วยัารานแทนผมไ้มา
+++
"เพื่อนะเอาไ่อว่ะ..."
หมอโ้พูึ้นมา่อนที่ผมะลารถอมันที่ับมาส่ผมถึสนามบินหลัาเสร็สิ้นพิธีาปนิอพ่อ
"ปิัน็ไม่ไ้้อเี่ยวับรอบรัวอพ่ออยู่แล้วว่ะ..."
ผมอบแบบหัวเสีย เพราะไ้ิถึเรื่อนี้วไปวนมาหลายรอบนปวหัวในระหว่าเินทามาสนามบิน
"อึม...แ่ทานี้มีแ่ผู้หิ มีแ่เ็ ๆ ะไปรอหรือวะ ันว่า..."
"เออ พอเถอะ... ันยัไม่อยาฟั"
ผมพอเาออว่าเพื่อนมันะสื่ออะไร เลยรีบเบรมันไว้ แล้วรีบผลัประูรถออไปเมื่อออาัวรถยน์นั้นไ้แล้วผมไม่ลืมโปมือแสวามอบุเพื่อนสนิท????
ความคิดเห็น