คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : KNOCK KNOCK.. 1... น้ำปลา
วันต่อมา
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด..
“อืมม..”
เสียงนาฬิกาที่หัวเตียงร้องเสียงดังลั่นน่ารำคาญ หากเป็นคนอื่นคงต้องลุกขึ้นกดปิดเสียงมันและตื่นขึ้นรับอากาศที่สดใสยามเช้าแน่นอน
แต่.. มันไม่ใช่กับไอ้ฟองคนนี้!
ผมเพียงแค่เงยหน้ามองเวลาที่หน้าปัดนาฬิกา กดปิดและล้มตัวลงนอนต่อทันที อืมม เพิ่งเก้าโมงเช้า .. อีกห้านาทีล่ะกัน
เมื่อวานผมเห่อห้องใหม่ทั้งคืน เดินลูบๆคลำๆเฟอร์นิเจอร์ใหม่ไปสิบกว่ารอบ แถมช่วงนี้ปิดเทอมนี่อยู่ตัวคนเดียวอีกไม่ต้องมีพ่อและแม่คอยกวนใจเวลานอนตื่นสายแบบนี้ อา~อากาศยามเช้ากำลังทำให้ผมเริ่มเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง ถ้าหากไม่มีอะไรมารบกวนก็คงดี..
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
อืม.. ไม่ได้ยินนะฟอง ทำเป็นไม่ได้ยิน
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ไม่นะฟอง.. ไม่ใช่ของห้องเราหรอก
ปัง! ปัง! ปัง!
“ฟอง!! เปิดประตูให้พี่หน่อย!!”
ชัดเลย! ..ผมที่พยายามทำเป็นไม่ได้ยินเพราะต้องการนอนต่อต้องจำใจลุกขึ้นจากเตียงอันเป็นที่รัก ผมยืนทำหน้าตาอาลัยอาวรณ์มันอย่างสุดซึ้ง
แล้วฉันจะกลับมา..
ร่ำลากับเตียงเสร็จ(บ้า) ผมก็เดินไปเปิดประตูห้องเงยหน้ามองพี่เอสที่มารบกวนเวลาที่แสนสุขกายสบายใจของผม
“พี่มีไรป่ะครับ”ผมทำเสียงงัวเงียยืนขยี้ผม ให้พี่แกรู้ว่าผมกำลังนอนอยู่และพี่นั้นแหละที่มาขัดความสุขผม
“คือ.. เอ้อ ฟองมี .. มีน้ำปลาป่ะ พี่ยืมหน่อย”พี่เอสยืนมองผมค้างแล้วกลืนน้ำลายลงคอ สักพักเขาก็เอ่ยถามผมเสียงแหบนิดๆ
“ห้ะ!! อะ เคๆเดี๋ยวฟองหยิบให้”ผมตะลึงตกใจนิดๆกับสิ่งที่เอสอุตส่ามาขอยืมผมถึงห้อง
โถ่ พี่เคาะประตูเรียกอย่างกับโจรขึ้นห้อง
ผมนึกบ่นในใจ แต่ก็ยอมเดินเกาหัวงงๆไปหยิบน้ำปลาที่ครัว แล้วกลับมายื่นให้พี่เอสที่ยืนรอผมอยู่หน้าประตูห้อง
“ขอบคุณนะครับ”พี่เอสฉีกยิ้มกว้างให้ผมจนเห็นลักยิ้มแล้วขยี้ผมของผม
พี่เอสเดินเข้าไปในห้องของเขาพร้อมกับขวดน้ำปลาของผม จะว่าไปทำไมพี่แกต้องมาขอยืมผมด้วยห้องอื่นก็มีเยอะแยะนะเนี่ย แต่ช่างเถอะฟองคนนี้ชอบช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอยู่แล้ว รู้สึกเป็นคนดีจัง คึคึ ผมยักไหล่แล้วสะบัดหัวไล่ความคิดเรื่องนี้ออกไป เพราะสิ่งที่ผมต้องการที่สุดในตอนนี้คือ.. นอนต่อ
เตียงจ๋า.. พี่มาแล้ว
ผมวิ่งเข้าใส่เตียงทันทีที่ปิดประตูเสร็จเรียบร้อยและตั้งท่าจะกระโดดเข้าใส่เตียง..
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
กึก.. ผมชะงักค้างอยู่ท่านั้นทันทีที่ได้ยินเตียงเคาะประตูอีกรอบ หายใจเข้าออกลึกๆนะไอ้ฟองเอ๋ย.. ผมไล่อารมณ์หงุดหงิดออกไปแล้วเดินกลับไปเปิดประตูห้อง
“อ่ะ ขอบใจมากนะ พี่เอามาคืน”พี่เอสยื่นขวดน้ำปลามาจ่อหน้าผมทันทีที่ผมเปิดประตู
อื้อหื้อ.. กลิ่นนี่ไล่มาเลย
“มะ ไม่เป็นไรพี่ แฮะๆ”ผมรับขวดน้ำปลาจากมือพี่เอสมา แล้วยืนรอว่าพี่เอสจะพูดอะไรอีกรึปล่าว
“...”
“...”
“...”
“.. อืมม พี่ๆฟองไปอาบน้ำล่ะนะ”หลังจากที่พี่เอสเงียบและเอาแต่จ้องหน้าผมอยู่นาน ผมก็ตัดสินใจโกหกไปเพื่อทำลายความเงียบและหาทางกลับไปนอนต่อ
กูง่วงจนจะไม่ง่วงล่ะเนี่ย ฮือ
หมับ!
แต่ในขณะที่ผมกำลังจะปิดประตูพี่เอสก็เอามือมาดันประตูให้เปิดออกอีกครั้ง ผมชะงักกึกมองพี่เขาอึนๆ พี่เอสเอาแต่มองหน้าผมด้วยสายตาที่ผมไม่เข้าใจแถมไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ
"เอ่อ.. "
“จำกูไม่ได้จริงๆหรอ ...”อีกฝ่ายบ่นพึมพำออกมาและจ้องหน้าผมนิ่ง แต่มันเสียงเขามันเบามากๆ
“เมื่อกี้พี่ว่าอะไรหรอครับ”ผมถามย้ำเพราะฟังไม่รู้เรื่องจริงๆ
" ... "พี่เอสนิ่งไปสักพัก แล้วเขาก็ทำตาโตเหมือนเขาก็ตกใจกับสิ่งที่ตัวเองพึมพำออกมา
" ... "ผมก็เงียบรอว่าเขาจะพูดอะไร
“อ่า คือ.. คืองี้ มันแบบว่า .. เอ่อ ใช่!!”พี่เอสทำหน้านึกเขาดูลนลานนิดๆแฮะ แต่สักพักเขาก็ตะโกนขึ้นมาจนผมสะดุ้งโหยง
ฟองตามอารมณ์พี่ไม่ทันจริงๆ ฮือ..
“คือพี่ขอยืมน้ำปลาหน่อย”
“ห้ะ!!!”
..นี่พี่กินน้ำปลาจนสมองเพี้ยนรึปล่าวเนี่ย
"แต่เมื่อกี้พี่เพิ่งเอามาคืนฟองเองนะ"ผมชูขวดน้ำปลาที่ผมถือไว้จนมือผมเริ่มเหม็นกลิ่นน้ำปลาให้อีกฝ่ายดู
พี่เอสมองน้ำปลาที่ผมชูให้ดูแล้วพยักหน้าช้าๆยืนยัน ผมเห็นแบบนั้นเลยยื่นขวดน้ำปลาให้เขาอีกรอบ ผมเป็นพวกไม่คิดอะไรอยู่แล้วขออีกรอบก็ให้อีกรอบวะ อีกฝ่ายรับน้ำปลาไปแล้วยิ้มแห้งๆให้ผม เขาเดินไปทางห้องของตัวเองสองสามก้าว แล้วก็ยืนนิ่งสักพักเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
" ... "ผมมองอีกฝ่ายเงียบๆรอดูว่าเขาจะทำอะไรต่อ
“ฟอง!”พี่เอสหันมาหาผมแล้วเดินตรงมาที่ผมด้วยสายตาที่ดูมุ่งมั่น เขาล่วงมือไปหยิบไอโฟนสีทองในกระเป๋ากางเกงออกมาแล้วยื่นให้ผมที่ยืนมองการกระทำเขาแบบเอ๋อๆ “พี่ไม่อยากได้น้ำปลาแล้ววะ”
“ห้ะ??”
“พี่อยากได้เบอร์ฟอง!”
_____________________________________________________
มือใหม่เข้าใจหน่อย
อยากอัพมากมายแต่คิดไม่ออกอ่ะ ตอนนี้เอาพี่เอสไปก่อนพี่ลำธารจำศีลอยู่5555
เรื่องมึนๆเหมือนคนแต่ง
ปล.ขอบคุณทั้งสามคนที่เม้นให้กำลังใจ ;_____;
ความคิดเห็น