คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : KNOCK KNOCK.. เริ่มบท
(แน่ใจนะลูกว่าจะอยู่คนเดียวได้)
“แม่ถามผมรอบที่ร้อยแล้วนะครับ”
(ก็ฟองไปอยู่คนเดียว จะไม่ให้แม่ห่วงได้ไง)
“ฟองโตแล้วแม่ อีกอย่างฟองเป็นผู้ชายนะ”
(งั้น.. ดูแลตัวเองดีๆนะลูก)
“ครับบ แค่นี้นะแม่ฟองถึงคอนโดแล้ว”
พูดจบผมก็กดวางสายแล้วยื่นเงินจ่ายค่าแท็กซี่ให้คนขับแล้วยกกระเป๋าหิ้วใบโตสามใบออกมาจากรถอย่างทุลักทุเล ต้องโทษตัวเองที่สมัยประถมไม่ยอมดื่มนมเยอะๆ ตัวเลยแคระอย่างนี้ ไม่น่าเลยกู.. ผมกระชากลากถูกระเป๋าทั้งสามใบเข้าไปในตัวคอนโดด้วยความเร่งรีบ ไม่ให้รีบได้ไงแดดข้างนอกร้อนชิบเป๋ง ผมกดลิฟชั้นที่9 ซึ่งเป็นชั้นของห้องผมเอง
ติ๊ง!
เสียงลิฟท์ดังเป็นการบอกว่า ‘ถึงชั้นมึงแล้วนะ’ ผมจึงลากกระเป๋าทั้งสามใบเดินไปที่ห้อง910 ห้องผมเองครับ
“เฮ้อออออออ ถึงสักทีโว้ย” ผมปล่อยกระเป๋าทันทีที่ถึงห้อง แล้วตะโกนลั่นด้วยความเหนื่อย
ผมยืนมองห้องโทนสีฟ้าขาวของตัวเอง ห้องที่ผมอ้อนขอพ่อกับแม่ขออยู่คนเดียว ขอลองใช้ชีวิตแบบที่พึ่งแค่ตัวเอง ผมชื่อฟองฟูครับเรียนอยู่ม.6แล้ว พ่อกับแม่ผมต้องย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด แต่เพราะผมอยู่ม.6แล้วเลยไม่อยากย้ายโรงเรียนให้วุ่นวาย นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ผมขอมาอยู่คอนโดคนเดียว
ผมยกกระเป๋าไปเก็บที่ห้องนอนแล้วทิ้งไว้งั้นแหละ ขี้เกียจเก็บเอาไว้ก่อนๆ ผมเดินสำรวจห้องตัวที่พ่อผมจัดการซื้ออะไรมาเติมตกแต่งให้เรียบร้อยแล้ว ห้องผมเป็นห้องขนาดไม่ใหญ่มาก เดินเข้ามาเจอห้องนั่งเล่น เลยไปอีกนิดเจอห้องนอนขวามือที่ติดกับห้องนอนคือห้องครัว ใกล้ๆห้องครัวคือห้องน้ำ อืมม.. ทำไมมันเล็กจังวะ!!!
“จริงสิ.. ต้องหาเพื่อนๆ”
เมื่อคิดได้ผมจึงเดินออกจากห้องยืนพิจารณาสักครู่ ห้อง911 ก่อน หรือ909ก่อนดีวะ.. 911ขวามือ 909ซ้ายมือ อืมมม.. ขวาร้ายซ้ายดี ซ้ายล่ะกัน!
ก๊อกๆๆ
ผมเคาะประตูแล้วว ผมเคาะประตูแล้วว ตื่นเต้นวุ้ย จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายน้า ประตูสีชมพูหวานแหววขนาดนี้ผู้หญิงชัว แน่นอน! คงจะหน้าตาน่ารัก ผมบ๊อบหน้าโตแบบญี่ปุ่นๆ คึคึ คิดแล้วไอ้ฟองคนนี้หัวใจพองโต
แอ๊ด..
“อ๊ะ ! สวัสดีครับ!ผมชื่อฟอ.. ..” เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดผมที่มัวแต่เพ้อก็ลนลานรีบเงยหน้าพูด แต่ก็ต้องค้างกับคนตรงหน้า
ประตูสีชมพู.. กับผู้ชายร่างสูงมีกล้าม มีนวดมีเคลานิดๆผิวสีคล้ำๆจากแดด ทุกอย่างบ่งบอกว่าพี่แก แมนโครตต อีกฝ่ายยืนขยี้ผมสีดำยุ่งๆ เขาดูหงุดหงิดกับการมาของผมมาก แม่จ๋า.. ฟองกลัวววว
“มึงมีอะไรไอ้เตี้ย” เขาก้มมองผมที่สูงแค่คางเขาด้วยสายตาดุๆนั้น แล้วถามด้วยเสียงทุ้มต่ำปนแหบนิดๆ
“อ.. เอ่อ ผะ.. ผมย้ายมาอยู่ห้องนั้น .. ครับ” ผมเอ่ยบอกเสียงเบา แล้วชี้ไปที่ห้องตัวเอง
“เออ” เขาไม่หันไปมองตามที่ผมชี้ด้วยซ้ำ แค่พยักหน้าแบบขอไปทีแล้วปิดประตูใส่หน้าผม โดยไม่ถามอะไรต่อ ประมาณว่ากูไม่ได้อยากรู้เรื่องของมึงสักนิด
ฮืออ กูกลัวแล้วค้าบพี่
“ฮ่าๆ อย่าทำหงอยแบบนั้นสิ” หืม.. เสียงใครวะ ผมหันไปมองด้านหลังก็เจอผู้ชายคนนึง เขาสูงกว่าผม(อีกล่ะ)แต่ดูไม่บึกบึนเท่าพี่โหดในห้องประตูสีชมพูนี่ เขาผิวขาวผ่องมาก เรือนผมสีน้ำตาลช็อกโกแลต ยืนถือถุงเซเว่นมองผมยิ้มขำจนเห็นลักยิ้มที่มุมปากซ้าย ”ไอ้ธารมันก็เป็นแบบนี้แหละ ช่วงปิดเทอมมันชอบจำศีลน่ะ”
“ธาร?”ผมเอียงคอเลิกคิ้วมอง พลางชี้ไปที่ประตูสีชมพูเป็นเชิงถาม
“อ่าฮะ มันชื่อลำธาร พี่ว่าถ้าเราอยากคุยกับมันรอมันเลิกจำศีลก่อนดีกว่า ฮ่าๆ”
“อ่อ.. ครับ”ผมพยักหน้ารับแบบงงๆ
“พี่ชื่อเอสนะครับ อยู่ปีสอง อยู่ห้อง911 เรามาอยู่ห้องข้างๆสินะ ฝากตัวด้วยล่ะ” ในขณะที่ผมกำลังยืนมึนพี่เอสแกก็แนะนำตัวรัวๆใส่ผม ..พี่แกเฟรนลี่จัดเลยเว้ย
“อ.. ครับ! ผมชื่อฟองนะพี่ ม.6 เอง ฝากตัวด้วยพี่”ผมรีบตอบเขาแล้วยิ้มกว้างจนตาปิด
"โอเคครับ" พี่เอสขยี้ผมของผมแล้วเดินเข้าห้องของเขาไป
เพื่อนบ้าน ฮ้า.. มิตรภาพเบ่งบาน
______________________________________________________
ครั้งแรก เรื่องแรก ตอนแรก ตื่นเต้นนน อาจจะงงๆวุ่นๆ ติชมเยอะๆนะคะ เย้
ความคิดเห็น