Got7 x MarkBam - Hottest bro โฮสผมใครอย่าแตะ

“ นี่เรื่องจริงใช่ไหมเนี่ย.. ” เด็กชายวัยสิบสามที่ยืนอยู่กลางสนามบินลอสแองเจลิสถามตัวเองด้วยความเศร้าโศกที่ต้องจากครอบครัวและแผ่นดินที่รักนานถึง 2 ปี! เด็กชายมุ่งหน้าไปที่จุดนัดหมายก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์มาเล่นฆ่าเวลารอครอบครัวโฮสมารับ

เห้ยนั่นใช่ป่าววะ ผมคิดในใจก่อนจะเดินตรงไปหาผู้หญิงคนข้างหน้า

“ หนูแบมใช่ไหมจ๊ะ ” หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับแม่เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มน่าฟัง

“ ใช่ครับ ถ้าอย่างนั้นคุณคือมัมสินะครับ ”

“ เรียกม๊าก็ได้ลูก ม๊าเป็นคนไต้หวันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ลูกม๊าเกิดน่ะ เรียกม๊าหนูโอเครใช่ไหม ลูกๆม๊าก็เรียกแบบนี้ จะเหมือนแม่ลูกกันจริงๆเนอะ เราต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้งสองปีนะ ฮ่าๆ ”

“ ครับม๊า ” ผมคลี่ยิ้มให้ม๊าแล้วบังเอิญสังเกตเห็นคนด้านหลังพอดี เฮือก..หล่อมาก เด็กชายที่คาดว่าจะแก่กว่าเขาสองถึงสามปีเงยหน้าออกมาจากโทรศัพท์พลางทำหน้าบูดเบี้ยวก่อนจะลากกระเป๋าเขาไปทางทางออกที่ 2

เห้ย นี่ผมทำอะไรผิดรึป่าววะ อ่าวนั้นกระเป๋าผมไปแล้ววววววววววว

“ พี่ครับบบบบบบบ กระเป๋าโผมมมมมมม ” ผมตะโกนสุดเสียงจนคนรอบข้างหันมามองเห็นตาเดียว แผ่นหลังของผู้ฃายที่ลากกระเป๋าผมออกไปค่อนๆหายไปทีละนิดจนผมคิดได้ว่ามีม๊าที่ยืนอยู่ข้างๆอีกคน

“  ฮ่าๆนั่นลูกม๊าเองชื่อ อี้เอิน ”