ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ...บทที่8...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
\"ไม่ทันแล้วล่ะ พรุ่งนี้เช้าพวกเราต้องไปแล้วนะ แต่เรายังหาวิธีพาไอ้ฮิโรกิกับคาโยโกะจังไปด้วยไม่ได้เลย เฮ้อออออออ...เซ็งเว้ยยยยยย\"
\"ลุยเลยดีกว่าว่ะ เป็นไงเป็นกันเลย หมั่นไส้ชิบ! ไอ้คิริโตะพูดถูกทุกอย่างเลยว่ะ...สงสัยพวกเราคงต้องใช้ไม้แข็งแล้ว ไม่งั้นพวกนั้นก็ไม่เลิกเห็นแก่ตัวหรอก!\"
เคย์ตะพูดเสียงหงุดหงิดพลางทำท่าจะลุกพรวดไป ดีที่ยูทากะรีบดึงตัวเพื่อนรักอารมณ์ร้อนไว้ก่อนที่จะพูดห้ามเสียงหลงว่า...
\"ม๊ายด๊าย...ใจเย็นก่อนน่านะ...เอางี้! พวกนายแ-ก เอ้ย กินน้ำแข็งไสราดส้มตำปูปลาร้าใส้น้ำมะลิชื่นใจ๊ ชื่นใจ อิมพอร์ตจากเมืองไทยสดสดเย็นเย็นก่อนดีกว่าไหม ดับความร้อน ความบ้าดีนะเว้ย...เอาป่ะ เอาไหม...\"
\"เออ! ก็ได้วะ! อ้าว...ไอ้คิริโตะ ไอ้ชูยะ โนริโกะจัง จิกูสะจัง เป็นไรอ่ะ...ทำไมทำหน้าเหมือนกินวาซาบิสดวะ\"
\"นั่นดิ ทำไมล่ะ ไอ้ที่ไอ้ยูทากะให้กินไม่อร่อยเหรอไง\"
เคย์ตะกับเซ็นจิถามงงงงแต่ก็ไม่มีใครกล้าตอบ ยกเว้นเมกูมิที่พูดยิ้มยิ้มว่า...
\"ฉันชอบกินจ้ะ แต่คนอื่นคงไม่ชอบนัก 2 คนจะลองกินไหมล่ะจ๊ะ\"
\"กินสิ กิน กิน...\"
2 หนุ่มเซ็นจิกับเคย์ตะพูดพร้อมกัน ดังนั้น ยูทากะก็เลยรีบวิ่งไปตักขนมสูตรเด็ดของเขามา ผลปรากฎว่า...
\"อร่อยว่ะ สมเป็นอาหารไทย รสจัดจ้านดีจริง\"
\"นั่นดิ ฉันเคยกินส้มตำปูดองผสมวาซาบิ อร่อยมากกกกก...\"
เคย์ตะกับเซ็นจิพูดอย่างอารมณ์ดีแต่ก็ทำให้พวกคิริโตะเหวอ เอ๋อ อึ้ง ทึ่ง เสียว พวกเขามองหน้า 4 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์กับเมกูมิ...แล้วต่างก็พูดพึมพำพร้อมกันว่า
\"พวกประหลาด พิศดาร มักมีรสนิยมหลุดโลกเหมือนกันเสมอ เฮ้อ...\"
จากนั้น ทุกคนก็เข้าเรื่องเครียดกันอีกครั้ง ชูยะเป็นคนพูดว่า...
\"ฉันยังมั่นใจว่าเราจะไปกันได้ทุกคนนะ แต่...คงต้องใช่ทริคหน่อย\"
\"งั้นเอางี้...คืนนี้พวกนายออกไปเตรียมอุปกรณ์จำเป็นกันเถอะ ฉันจะอยู่คุยกับพวกฮิโรกิคุง คาโยโกะ แล้วก็ย่าของฉันว่าจะเอาไงดี แล้วไงพรุ่งนี้ค่อยเจอกัน\"
จิกูสะพูดเสนอขึ้นมา ดังนั้น...ทุกคนจึงตกลงกันตามนั้น แล้วคืนนั้นมีการแบ่งหน้าที่กันไปหาอุปกรณ์จำเป็นกัน ดังนี้...
1.คิริโตะ ชูยะ โนริโกะไปเตรียมอุปกรณ์ที่ใช้ดำรงชีพต่างต่าง ตั้งแต่เสื้อผ้า รองเท้า อาหารแห้ง+กระป๋อง+น้ำ+นมกล่อง เครื่องเขียน
2.เซ็นจิ เคย์ตะ ยูทากะ เมกูมิเตรียมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างต่าง กระเป๋าพิเศษที่ใบขนาดกลางแต่จริงจริงจุเยอะมีหลายชั้นซ่อนอยู่มีช่องลับเยอะ อุปกรณ์ยาและสารเคมีต่างต่าง รวมถึงอาวุธร้ายแรงมีประสิทธิภาพสูง และหนังสือเถื่อนที่มีเนื้อหาของการแฮกเกอร์ การใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ให้มีประโยชน์ การประกอบอาวุธ การทำยารักษาโรค+ยาพิษ การดำรงชีพในป่าลึกที่มีความอันตรายสูง
3.และที่บ้าน จิกูสะ ฮิโรกิ คาโยโกะก็ได้วางแผนกันสำเร็จไม่ยาก นี่ต้องชมย่าผู้ไหวพริบดี+มุขเยอะ ฮิโรกิผู้ฉลาด+รอบคอบ คาโยโกะที่ช่างสังเกต+วางแผนดี และคนดำเนินแผนผู้กล้าหาญอย่างจิกูสะ โดยมีอาวุธประกอบแผนที่สำคัญมาก มันคือ...
น้ำแข็งไสราดปูปลาร้าใส้น้ำมะลิชื่นใจ๊ ชื่นใจ อิมพอร์ตจากเมืองไทยสดสดเย็นเย็น ของโปรดของ 3 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์กับเมกูมิ เพราะ...มันทำให้วันรุ่งขึ้นพ่อ-แม่ของฮิโรกิกับคาโยโกะท้องเสียหนัก ไข้ขึ้นสูง และไม่มีแรงจะต้านทานไม่ให้ย่าพาฮิโรกิกับคาโยโกะไปส่งให้พวกคิริโตะที่สถานีรถไฟได้ทันเลย!!! (ว่าแต่ว่า พวกนั้นตัดใจกินเข้าไปได้ไงเนี่ย! งงเจ้าค่ะ...Kiriyama Kyoko)
ด้านพวกคิริโตะ พวกเขาต่างก็นั่งรถไปมุ่งหน้าไปที่กรุงโตเกียว ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรกันเลยสักคำ...หนุ่มสาวทั้งหมดรู้ดีว่า...เมื่อตัดสินใจจะไปแล้ว ยังไงก็หันหลังกลับอีกไม่ได้ แต่...แม้จะรู้อย่างนั้น พวกเขาก็ยังต้องไป! เพราะว่า พวกเขาได้ให้คำสัญญาต่อ ใครบางคนเมื่อ 3 ปีก่อน ไว้แล้ว...และสัญญานี้...พวกเขาก็ต้องรักษามัน...ด้วยชีวิต!!!
เหตุการณ์ต่อจากนั้น (ข้าพเจ้า) จะไม่ขอเล่า เอาเป็นว่า...ไปดูกันเองเลยดีกว่า...
\"ลุยเลยดีกว่าว่ะ เป็นไงเป็นกันเลย หมั่นไส้ชิบ! ไอ้คิริโตะพูดถูกทุกอย่างเลยว่ะ...สงสัยพวกเราคงต้องใช้ไม้แข็งแล้ว ไม่งั้นพวกนั้นก็ไม่เลิกเห็นแก่ตัวหรอก!\"
เคย์ตะพูดเสียงหงุดหงิดพลางทำท่าจะลุกพรวดไป ดีที่ยูทากะรีบดึงตัวเพื่อนรักอารมณ์ร้อนไว้ก่อนที่จะพูดห้ามเสียงหลงว่า...
\"ม๊ายด๊าย...ใจเย็นก่อนน่านะ...เอางี้! พวกนายแ-ก เอ้ย กินน้ำแข็งไสราดส้มตำปูปลาร้าใส้น้ำมะลิชื่นใจ๊ ชื่นใจ อิมพอร์ตจากเมืองไทยสดสดเย็นเย็นก่อนดีกว่าไหม ดับความร้อน ความบ้าดีนะเว้ย...เอาป่ะ เอาไหม...\"
\"เออ! ก็ได้วะ! อ้าว...ไอ้คิริโตะ ไอ้ชูยะ โนริโกะจัง จิกูสะจัง เป็นไรอ่ะ...ทำไมทำหน้าเหมือนกินวาซาบิสดวะ\"
\"นั่นดิ ทำไมล่ะ ไอ้ที่ไอ้ยูทากะให้กินไม่อร่อยเหรอไง\"
เคย์ตะกับเซ็นจิถามงงงงแต่ก็ไม่มีใครกล้าตอบ ยกเว้นเมกูมิที่พูดยิ้มยิ้มว่า...
\"ฉันชอบกินจ้ะ แต่คนอื่นคงไม่ชอบนัก 2 คนจะลองกินไหมล่ะจ๊ะ\"
\"กินสิ กิน กิน...\"
2 หนุ่มเซ็นจิกับเคย์ตะพูดพร้อมกัน ดังนั้น ยูทากะก็เลยรีบวิ่งไปตักขนมสูตรเด็ดของเขามา ผลปรากฎว่า...
\"อร่อยว่ะ สมเป็นอาหารไทย รสจัดจ้านดีจริง\"
\"นั่นดิ ฉันเคยกินส้มตำปูดองผสมวาซาบิ อร่อยมากกกกก...\"
เคย์ตะกับเซ็นจิพูดอย่างอารมณ์ดีแต่ก็ทำให้พวกคิริโตะเหวอ เอ๋อ อึ้ง ทึ่ง เสียว พวกเขามองหน้า 4 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์กับเมกูมิ...แล้วต่างก็พูดพึมพำพร้อมกันว่า
\"พวกประหลาด พิศดาร มักมีรสนิยมหลุดโลกเหมือนกันเสมอ เฮ้อ...\"
จากนั้น ทุกคนก็เข้าเรื่องเครียดกันอีกครั้ง ชูยะเป็นคนพูดว่า...
\"ฉันยังมั่นใจว่าเราจะไปกันได้ทุกคนนะ แต่...คงต้องใช่ทริคหน่อย\"
\"งั้นเอางี้...คืนนี้พวกนายออกไปเตรียมอุปกรณ์จำเป็นกันเถอะ ฉันจะอยู่คุยกับพวกฮิโรกิคุง คาโยโกะ แล้วก็ย่าของฉันว่าจะเอาไงดี แล้วไงพรุ่งนี้ค่อยเจอกัน\"
จิกูสะพูดเสนอขึ้นมา ดังนั้น...ทุกคนจึงตกลงกันตามนั้น แล้วคืนนั้นมีการแบ่งหน้าที่กันไปหาอุปกรณ์จำเป็นกัน ดังนี้...
1.คิริโตะ ชูยะ โนริโกะไปเตรียมอุปกรณ์ที่ใช้ดำรงชีพต่างต่าง ตั้งแต่เสื้อผ้า รองเท้า อาหารแห้ง+กระป๋อง+น้ำ+นมกล่อง เครื่องเขียน
2.เซ็นจิ เคย์ตะ ยูทากะ เมกูมิเตรียมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างต่าง กระเป๋าพิเศษที่ใบขนาดกลางแต่จริงจริงจุเยอะมีหลายชั้นซ่อนอยู่มีช่องลับเยอะ อุปกรณ์ยาและสารเคมีต่างต่าง รวมถึงอาวุธร้ายแรงมีประสิทธิภาพสูง และหนังสือเถื่อนที่มีเนื้อหาของการแฮกเกอร์ การใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ให้มีประโยชน์ การประกอบอาวุธ การทำยารักษาโรค+ยาพิษ การดำรงชีพในป่าลึกที่มีความอันตรายสูง
3.และที่บ้าน จิกูสะ ฮิโรกิ คาโยโกะก็ได้วางแผนกันสำเร็จไม่ยาก นี่ต้องชมย่าผู้ไหวพริบดี+มุขเยอะ ฮิโรกิผู้ฉลาด+รอบคอบ คาโยโกะที่ช่างสังเกต+วางแผนดี และคนดำเนินแผนผู้กล้าหาญอย่างจิกูสะ โดยมีอาวุธประกอบแผนที่สำคัญมาก มันคือ...
น้ำแข็งไสราดปูปลาร้าใส้น้ำมะลิชื่นใจ๊ ชื่นใจ อิมพอร์ตจากเมืองไทยสดสดเย็นเย็น ของโปรดของ 3 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์กับเมกูมิ เพราะ...มันทำให้วันรุ่งขึ้นพ่อ-แม่ของฮิโรกิกับคาโยโกะท้องเสียหนัก ไข้ขึ้นสูง และไม่มีแรงจะต้านทานไม่ให้ย่าพาฮิโรกิกับคาโยโกะไปส่งให้พวกคิริโตะที่สถานีรถไฟได้ทันเลย!!! (ว่าแต่ว่า พวกนั้นตัดใจกินเข้าไปได้ไงเนี่ย! งงเจ้าค่ะ...Kiriyama Kyoko)
ด้านพวกคิริโตะ พวกเขาต่างก็นั่งรถไปมุ่งหน้าไปที่กรุงโตเกียว ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรกันเลยสักคำ...หนุ่มสาวทั้งหมดรู้ดีว่า...เมื่อตัดสินใจจะไปแล้ว ยังไงก็หันหลังกลับอีกไม่ได้ แต่...แม้จะรู้อย่างนั้น พวกเขาก็ยังต้องไป! เพราะว่า พวกเขาได้ให้คำสัญญาต่อ ใครบางคนเมื่อ 3 ปีก่อน ไว้แล้ว...และสัญญานี้...พวกเขาก็ต้องรักษามัน...ด้วยชีวิต!!!
เหตุการณ์ต่อจากนั้น (ข้าพเจ้า) จะไม่ขอเล่า เอาเป็นว่า...ไปดูกันเองเลยดีกว่า...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น