ลำดับตอนที่ #66
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #66 : ...บทที่61...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
เสียงตะโกนของโชโกะดังขึ้น จากนั้น...โชโกะและบรรดา เพื่อนกัน ที่ถูกคิริโตะกับเคียวโกะ (แกล้ง) ฆ่าก็กรูกันเข้ามาในห้อง ในมือของพวกเขามีอาวุธอยู่อย่างครบครันด้วย!!!
\"แก! พวกแก...มะ ไม่จริง! ก็...อ่ะ...\"
\"ไง! พูดไม่ออกเลยสินะ ไอ้ซึโยชิ! เหอะ! พวกเราไม่โง่แล้วก็บ้าไปตามเกมอย่างที่แก...คิริโตะ! ไอ้คิริโตะ!\"
โชโกะที่เพิ่งจะเห็นสภาพของคิริโตะร้องลั่น แล้วเขาก็วิ่งพรวดเข้าไปหาเพื่อนรักทันที! ตอนนี้คิริโตะซึ่งเลือดท่วมตัวกำลังกอดอ.คิตาโนะไว้แน่น...ส่วนอ.คิตาโนะ เขามีท่าทางช๊อคอย่างมาก! อ.คิตาโนะนั่งนิ่งตาเบิกโพลง น้ำตาไหลพรากพราก คิริโตะเลยกัดฟันพูดช้าช้าว่า...
\"โชโกะ! พา...อ.คิตาโนะ กับ...อ.ฮายา...ชิดะ...ออกไปก่อน! ไป!\"
\"ไอ้คิริโตะ...ทำอย่างนี้...ทำไมวะ! มัน...มันเป็นคนฆ่าเพื่อนเรา แล้วก็ทำให้พวกเราต้องเจอเรื่องอย่างนี้นะเว้ย!\"
โชโกะตวาดอย่างโกรธจัด แต่คิริโตะกลับยกมือห้ามแล้วเขาก็พูดว่า...
\"ทำตามที่...ฉัน...ขอร้อง...ฉันเป็นหัวหน้า...ไม่...ใช่...เหรอ เพื่อน...เชื่อสิ่งที่...ฉัน...ทำ...\"
\"ฉันพาไปเอง...แล้วฉันจะไปพาพวกที่เราจับไว้กับพวกนร. ที่ไม่เกี่ยวข้องไปรอที่เรือนะ รีบตามมาล่ะ!\"
อิวาโมโตะพูดเสียงเครียด จากนั้น เขากับพวกซากุระและพวกที่เหลือยกเว้นมิทสุโกะ พวกโชโกะกับพวกคิมะคูมะก็ช่วยพาอาจารย์ทั้ง 2 คนออกไปจากห้องจนหมด...กลับมาในห้องอีกครั้ง ตอนนี้ซึโยชิโดนคิทะคูมะ ยูริ มิสะ ฃและมิซาเอะใช้อาวุธของตนจ่อคุมไว้...สีหน้า ท่าทางของซึโยชิทั้งเคียดแค้นและหวาดกลัว แล้วโชโกะกับเคียวโกะก็ช่วยกันประคองคิริโตะให้ยืนขึ้น...คิริโตะค่อยค่อยกัดฟันข่มสีหน้าให้เรียบเฉย แล้วเขาก็เดินมาหาซึโยชิอย่างช้าช้า...
\"แก! ไอ้พวก mb,mws[]no-onk,o]imsy,mne]m,]ok]m790,p k[,o,kkh,n09i0-6olplp[kgehk[,...\" (คำที่หมอนี่พูดมันหยาบคายมากเจ้าค่ะ ไม่อาจจะแปลได้ง่ะ...Kiriyama Kyoko)
ซึโยชิด่าดังลั่น แต่ยังไม่ทันที่เขาจะด่าจบ คิทะคูมะก็ใช้ด้ามปืนที่เขาถืออัดเข้าที่ท้องของซึโยชิอย่างแรง แล้วยูริก็ตวัดมีดเล่มเล็กในมือใส่ใบหน้าของซึโยชิบ้าง ส่วนมิสะกับมิซาเอะช่วยกันรวมแรงใจเตะผ่าหมากเจ้าหน. ทหารจนพูดไม่ออก จากนั้น คิริโตะก็หันไปพูดช้าช้ากับเซ็นจิว่า...
\"เซ็นจิ...เอามันมา...ใส่...ให้ไอ้หน. ทหาร...\"
\"ได้! ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว...\"
เซ็นจิพูดเสียงเย็นชา ดวงตาของเด็กหนุ่มลุกวาบอย่างโกรธแค้น...ความตายของเพื่อนเพื่อนและมาซาฮิโร่ยังฉายอยู่ในสมองของเขา...แล้วเซ็นจิก็เดินไปหยิบเอา ปลอกคอมรณะ ที่ตกอยู่ก่อนจะเดินย่างสามขุมเข้ามาหาซึโยชิ...ซึโยชิไม่อาจที่จะหนีได้เพราะเขาทั้งเจ็บตัวและยังโดนฮิโรกิ ยูทากะและเคย์ตะล๊อคตัวไว้อีกต่างหาก...จากนั้น ปลอกคอมรณะ อันนั้นก็โดนจับยัดใส่ที่คอของซึโยชิ!!!
\"แก...แกจะ...จะทำอะไร! อย่านะ! ปล่อยฉัน! พวกแก...พวกแกคิดว่าจะหนีรอดเรอะไง! พวกแกจะต้องโดนจับได้เเน่ 555...ปล่อยฉ๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!\"
\"Sh*t ta f*ck up. Bi*ch!\"
เซ็นจิตวาดแล้วยกรีโมทในมือขึ้นมาด้วยท่าทางเอาจริง! ซึโยชิซึ่งอุนจิขึ้นสมองเลยหุบปากเงียบ...จากนั้น คิริโตะที่ดูจะอ่อนล้าลงมากก็กัดฟันพูดขึ้นว่า...
\"ไม่ต้อง...ห่วง...พวกฉัน...หนีรอดแน่! ถ้า...พวกแก...ยังคิดจะ...เล่นเกม...นรก...ต่อ...พวกฉัน...ก็จะกลับมา...แล้วสักวัน..พวกฉัน...จะทำให้พวก...แก...ย่อยยับ...พวกฉัน...จะประกาศสงคราม...เตรียม...ตัว...รอไว้เลย!...แค่ก! อึ่ก!...\"
คิริโตะพูดจบ เขาก็ไอแล้วกระอักเลือดออกมาอึกใหญ่! พลางเด็กหนุ่มก็ทำท่าจะทรุดลงกับพื้น! ดีที่โชโกะกับเคียวโกะช่วยกันประคองตัวเขาไว้ได้! ทว่า...คิริโตะก็หน้าซีดเผือดและเริ่มไอเอาเลือดออกมาอึกใหญ่ ทุกคนต่างก็รู้สึกเจ็บปวด เคียวโกะซึ่งน้ำตานองหน้ารีบบอกกับพี่ชายว่า...
\"พี่โชโกะคะ! พาคิริโตะคุงไป...ฮือ...พาเขาออกไป...\"
\"ตามมา! พวกนายอยู่จัดการให้จบเรื่องแล้วรีบมานะ!\"
โชโกะพูดเสียงเครียดแล้วเขากับเคียวโกะ มิทสุโกะ 3 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์ เมกูมิ มิสะและมิซาเอะก็ช่วยกันพาคิริโตะออกไป...ในห้องจึงเหลือแต่ชูยะ โนริโกะ ฮิโรกิ จิกูสะ คาโยโกะ ทาเครุ คิทะคูมะและยูริรวมทั้งซึโยชิด้วย...จากนั้น ชูยะซึ่งสีหน้าโหดอำมหิตไม่เหลือคราบหนุ่มอ่อนโยนอย่างที่เคยเป็นก็พูดช้า ชัดว่า...
\"แกทำแสบมาก ไอ้ซึโยชิ! แกทำให้หลายชีวิตต้องจบลง อีกหลายชีวิตที่เหลือ แกก็สร้างรอยแผลทางใจให้พวกเขา...แกพรากคนที่เขารักกัน ทำลายมิตรภาพที่ดีงามจนย่อยยับ...ปลุกสัญชาติญาณเถื่อนของมนุษย์เพื่อสนองตัณหาบ้าบ้า! ถึงเวลาแล้วล่ะ...ถึงเวลาที่แกต้องรับกรรม...ปลอกคอมรณะนี้...มันจะเป็นตัวชี้ชะตาของแก...
\"ไอ้เซ็นจิกับพวกแฮกเกอร์ดัดแปลงปลอกคอนี้ไว้แล้ว...ถ้าแกแตะมัน...แค่แตะ! มันจะระเบิดออกทันที...แต่ถ้าแกอยู่นิ่งนิ่งเฉยเฉย แกก็ยังจะพอมีเวลารอด...แต่แค่ 3 วันเท่านั้นนะ! ถ้าภายใน 3 วันมีคนมาช่วยแก ก้าวแรกที่มีคนมาเหยียบที่เกาะนี้ แกจะรอด! แต่...ฉันลืมบอกไปใช่ไหม ว่าเมื่อครู่ใหญ่ไอ้ฮิโรกิมันโทรไปปลอมเสียงว่าเป็นแก มันบอกกับพวกของแกว่า จะขอจัดการอะไรอะไรที่นี่เป็นเวลา 3 วัน...ถ้าพวกนั้นเอะใจก่อนเวลา 3 วันจะหมดไป แกก็รอด! แต่ถ้าไม่...เที่ยงคืนของวันที่ 3 ปลอกคอนี้จะ...ตูม!
\"และเสียใจที่จะบอกว่า...การสื่อสารบนเกาะนี้ถูกตัดขาดหมดแล้ว! แกจะไม่อาจติดต่อกับใครได้ทั้งนั้น...หรือ ถ้าแกคิดจะช่วยตัวเองโดยการหนีออกไปจากเกาะ ก้าวแรกที่แกเหยียบออกไปนอกเกาะ ปลอกคอก็จะตูม! เหมือนกัน...\"
\"แต่ถ้ามันทรมานมากนะจ๊ะ ซึโยชิซัง...ฉันก็มีอาวุธมากมายทิ้งไว้ให้แกจัดการตัวเอง! อ้อ...แล้วถ้าแกหิวก็ออกไปล่าสัตว์กินเองละกันนะ...หรือ ถ้าแกอยากจะกินศพทหาร 5 คนที่แกกั๊กไว้ แต่โดนพวกฉันจัดการแล้ว...ก็เชิญเลยนะจ๊ะ...ขอให้มีความสุขมากมาย...รับกรรมของแกให้สนุกละกันนะจ๊ะ\"
โนริโกะพูดเสียงหวานแต่เนื้อหาในคำพูดของเธอช่างร้ายกาจอย่างมาก! จากนั้น เธอกับชูยะก็เดินจูงมือกันออกไป...คิทะคูมะกับยูริต่างก็มองซึโยชิอย่างเหยียดหยาม เยาะเย้ยแล้วทั้งคู่ก็เดินตามออกไปบ้าง...
\"แกฆ่าคนไว้มาก...ระวังพวกที่แกฆ่าจะแวะมาหานะ...เอ! อยู่คนเดียวบนเกาะที่นองไปด้วยเลือด เกลื่อนไปด้วยศพ...ท่าทางจะน่าสยองดีนะ...หึหึ!\"
คาโยโกะกับจิกูสะพูดพร้อมกันเหมือนท่องไว้ (จริงจริงก็ท่องไว้นั่นล่ะ!) แล้วฮิโรกิก็เอาหลอดฉีดยาหลอดหนึ่งออกมา...ซึโยชิที่ตอนนี้ใกล้จะสติแตกแล้วถึงกับผวาหวาดกลัว แต่ฮิโรกิก็ไม่มีความปราณี สงสาร! เขาทิ่มเข็มฉีดยาลงไปที่ร่างของซึโยชิ แล้วทาเครุที่ยืนเงียบอยู่ก็พูดเรียบเรียบขึ้นว่า...
\"ของฝากชิ้นสุดท้ายจากฉันเอง...สารเคมีพิเศษที่มีผลเหมือนยาเสพติดชนิดร้ายแรง แค่ครั้งเดียวก็จะติด...ฉันมีให้แกอีก 3 เข็ม...หมดเมื่อไหร่ แกก็จะรู้ว่านรก...มันเป็นยังไง! ลาที!\"
แล้วทาเครุกับฮิโรกิที่ควงจิกูสะกับคาโยโกะก็พากันเดินอย่างสง่าผ่าเผยออกไปทันที...
\"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!\"
เสียงกรีดร้องโหยหวนบาดหู + ประสาทของซึโยชิดังไล่หลังมา ทว่า...ไม่มีใครใส่ใจกับเสียงนั้นแล้ว ใจของทุกคนตอนนี้จรดจ่ออยู่กับคนคนเดียว...คิริโตะ!!!
\"แก! พวกแก...มะ ไม่จริง! ก็...อ่ะ...\"
\"ไง! พูดไม่ออกเลยสินะ ไอ้ซึโยชิ! เหอะ! พวกเราไม่โง่แล้วก็บ้าไปตามเกมอย่างที่แก...คิริโตะ! ไอ้คิริโตะ!\"
โชโกะที่เพิ่งจะเห็นสภาพของคิริโตะร้องลั่น แล้วเขาก็วิ่งพรวดเข้าไปหาเพื่อนรักทันที! ตอนนี้คิริโตะซึ่งเลือดท่วมตัวกำลังกอดอ.คิตาโนะไว้แน่น...ส่วนอ.คิตาโนะ เขามีท่าทางช๊อคอย่างมาก! อ.คิตาโนะนั่งนิ่งตาเบิกโพลง น้ำตาไหลพรากพราก คิริโตะเลยกัดฟันพูดช้าช้าว่า...
\"โชโกะ! พา...อ.คิตาโนะ กับ...อ.ฮายา...ชิดะ...ออกไปก่อน! ไป!\"
\"ไอ้คิริโตะ...ทำอย่างนี้...ทำไมวะ! มัน...มันเป็นคนฆ่าเพื่อนเรา แล้วก็ทำให้พวกเราต้องเจอเรื่องอย่างนี้นะเว้ย!\"
โชโกะตวาดอย่างโกรธจัด แต่คิริโตะกลับยกมือห้ามแล้วเขาก็พูดว่า...
\"ทำตามที่...ฉัน...ขอร้อง...ฉันเป็นหัวหน้า...ไม่...ใช่...เหรอ เพื่อน...เชื่อสิ่งที่...ฉัน...ทำ...\"
\"ฉันพาไปเอง...แล้วฉันจะไปพาพวกที่เราจับไว้กับพวกนร. ที่ไม่เกี่ยวข้องไปรอที่เรือนะ รีบตามมาล่ะ!\"
อิวาโมโตะพูดเสียงเครียด จากนั้น เขากับพวกซากุระและพวกที่เหลือยกเว้นมิทสุโกะ พวกโชโกะกับพวกคิมะคูมะก็ช่วยพาอาจารย์ทั้ง 2 คนออกไปจากห้องจนหมด...กลับมาในห้องอีกครั้ง ตอนนี้ซึโยชิโดนคิทะคูมะ ยูริ มิสะ ฃและมิซาเอะใช้อาวุธของตนจ่อคุมไว้...สีหน้า ท่าทางของซึโยชิทั้งเคียดแค้นและหวาดกลัว แล้วโชโกะกับเคียวโกะก็ช่วยกันประคองคิริโตะให้ยืนขึ้น...คิริโตะค่อยค่อยกัดฟันข่มสีหน้าให้เรียบเฉย แล้วเขาก็เดินมาหาซึโยชิอย่างช้าช้า...
\"แก! ไอ้พวก mb,mws[]no-onk,o]imsy,mne]m,]ok]m790,p k[,o,kkh,n09i0-6olplp[kgehk[,...\" (คำที่หมอนี่พูดมันหยาบคายมากเจ้าค่ะ ไม่อาจจะแปลได้ง่ะ...Kiriyama Kyoko)
ซึโยชิด่าดังลั่น แต่ยังไม่ทันที่เขาจะด่าจบ คิทะคูมะก็ใช้ด้ามปืนที่เขาถืออัดเข้าที่ท้องของซึโยชิอย่างแรง แล้วยูริก็ตวัดมีดเล่มเล็กในมือใส่ใบหน้าของซึโยชิบ้าง ส่วนมิสะกับมิซาเอะช่วยกันรวมแรงใจเตะผ่าหมากเจ้าหน. ทหารจนพูดไม่ออก จากนั้น คิริโตะก็หันไปพูดช้าช้ากับเซ็นจิว่า...
\"เซ็นจิ...เอามันมา...ใส่...ให้ไอ้หน. ทหาร...\"
\"ได้! ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว...\"
เซ็นจิพูดเสียงเย็นชา ดวงตาของเด็กหนุ่มลุกวาบอย่างโกรธแค้น...ความตายของเพื่อนเพื่อนและมาซาฮิโร่ยังฉายอยู่ในสมองของเขา...แล้วเซ็นจิก็เดินไปหยิบเอา ปลอกคอมรณะ ที่ตกอยู่ก่อนจะเดินย่างสามขุมเข้ามาหาซึโยชิ...ซึโยชิไม่อาจที่จะหนีได้เพราะเขาทั้งเจ็บตัวและยังโดนฮิโรกิ ยูทากะและเคย์ตะล๊อคตัวไว้อีกต่างหาก...จากนั้น ปลอกคอมรณะ อันนั้นก็โดนจับยัดใส่ที่คอของซึโยชิ!!!
\"แก...แกจะ...จะทำอะไร! อย่านะ! ปล่อยฉัน! พวกแก...พวกแกคิดว่าจะหนีรอดเรอะไง! พวกแกจะต้องโดนจับได้เเน่ 555...ปล่อยฉ๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!\"
\"Sh*t ta f*ck up. Bi*ch!\"
เซ็นจิตวาดแล้วยกรีโมทในมือขึ้นมาด้วยท่าทางเอาจริง! ซึโยชิซึ่งอุนจิขึ้นสมองเลยหุบปากเงียบ...จากนั้น คิริโตะที่ดูจะอ่อนล้าลงมากก็กัดฟันพูดขึ้นว่า...
\"ไม่ต้อง...ห่วง...พวกฉัน...หนีรอดแน่! ถ้า...พวกแก...ยังคิดจะ...เล่นเกม...นรก...ต่อ...พวกฉัน...ก็จะกลับมา...แล้วสักวัน..พวกฉัน...จะทำให้พวก...แก...ย่อยยับ...พวกฉัน...จะประกาศสงคราม...เตรียม...ตัว...รอไว้เลย!...แค่ก! อึ่ก!...\"
คิริโตะพูดจบ เขาก็ไอแล้วกระอักเลือดออกมาอึกใหญ่! พลางเด็กหนุ่มก็ทำท่าจะทรุดลงกับพื้น! ดีที่โชโกะกับเคียวโกะช่วยกันประคองตัวเขาไว้ได้! ทว่า...คิริโตะก็หน้าซีดเผือดและเริ่มไอเอาเลือดออกมาอึกใหญ่ ทุกคนต่างก็รู้สึกเจ็บปวด เคียวโกะซึ่งน้ำตานองหน้ารีบบอกกับพี่ชายว่า...
\"พี่โชโกะคะ! พาคิริโตะคุงไป...ฮือ...พาเขาออกไป...\"
\"ตามมา! พวกนายอยู่จัดการให้จบเรื่องแล้วรีบมานะ!\"
โชโกะพูดเสียงเครียดแล้วเขากับเคียวโกะ มิทสุโกะ 3 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์ เมกูมิ มิสะและมิซาเอะก็ช่วยกันพาคิริโตะออกไป...ในห้องจึงเหลือแต่ชูยะ โนริโกะ ฮิโรกิ จิกูสะ คาโยโกะ ทาเครุ คิทะคูมะและยูริรวมทั้งซึโยชิด้วย...จากนั้น ชูยะซึ่งสีหน้าโหดอำมหิตไม่เหลือคราบหนุ่มอ่อนโยนอย่างที่เคยเป็นก็พูดช้า ชัดว่า...
\"แกทำแสบมาก ไอ้ซึโยชิ! แกทำให้หลายชีวิตต้องจบลง อีกหลายชีวิตที่เหลือ แกก็สร้างรอยแผลทางใจให้พวกเขา...แกพรากคนที่เขารักกัน ทำลายมิตรภาพที่ดีงามจนย่อยยับ...ปลุกสัญชาติญาณเถื่อนของมนุษย์เพื่อสนองตัณหาบ้าบ้า! ถึงเวลาแล้วล่ะ...ถึงเวลาที่แกต้องรับกรรม...ปลอกคอมรณะนี้...มันจะเป็นตัวชี้ชะตาของแก...
\"ไอ้เซ็นจิกับพวกแฮกเกอร์ดัดแปลงปลอกคอนี้ไว้แล้ว...ถ้าแกแตะมัน...แค่แตะ! มันจะระเบิดออกทันที...แต่ถ้าแกอยู่นิ่งนิ่งเฉยเฉย แกก็ยังจะพอมีเวลารอด...แต่แค่ 3 วันเท่านั้นนะ! ถ้าภายใน 3 วันมีคนมาช่วยแก ก้าวแรกที่มีคนมาเหยียบที่เกาะนี้ แกจะรอด! แต่...ฉันลืมบอกไปใช่ไหม ว่าเมื่อครู่ใหญ่ไอ้ฮิโรกิมันโทรไปปลอมเสียงว่าเป็นแก มันบอกกับพวกของแกว่า จะขอจัดการอะไรอะไรที่นี่เป็นเวลา 3 วัน...ถ้าพวกนั้นเอะใจก่อนเวลา 3 วันจะหมดไป แกก็รอด! แต่ถ้าไม่...เที่ยงคืนของวันที่ 3 ปลอกคอนี้จะ...ตูม!
\"และเสียใจที่จะบอกว่า...การสื่อสารบนเกาะนี้ถูกตัดขาดหมดแล้ว! แกจะไม่อาจติดต่อกับใครได้ทั้งนั้น...หรือ ถ้าแกคิดจะช่วยตัวเองโดยการหนีออกไปจากเกาะ ก้าวแรกที่แกเหยียบออกไปนอกเกาะ ปลอกคอก็จะตูม! เหมือนกัน...\"
\"แต่ถ้ามันทรมานมากนะจ๊ะ ซึโยชิซัง...ฉันก็มีอาวุธมากมายทิ้งไว้ให้แกจัดการตัวเอง! อ้อ...แล้วถ้าแกหิวก็ออกไปล่าสัตว์กินเองละกันนะ...หรือ ถ้าแกอยากจะกินศพทหาร 5 คนที่แกกั๊กไว้ แต่โดนพวกฉันจัดการแล้ว...ก็เชิญเลยนะจ๊ะ...ขอให้มีความสุขมากมาย...รับกรรมของแกให้สนุกละกันนะจ๊ะ\"
โนริโกะพูดเสียงหวานแต่เนื้อหาในคำพูดของเธอช่างร้ายกาจอย่างมาก! จากนั้น เธอกับชูยะก็เดินจูงมือกันออกไป...คิทะคูมะกับยูริต่างก็มองซึโยชิอย่างเหยียดหยาม เยาะเย้ยแล้วทั้งคู่ก็เดินตามออกไปบ้าง...
\"แกฆ่าคนไว้มาก...ระวังพวกที่แกฆ่าจะแวะมาหานะ...เอ! อยู่คนเดียวบนเกาะที่นองไปด้วยเลือด เกลื่อนไปด้วยศพ...ท่าทางจะน่าสยองดีนะ...หึหึ!\"
คาโยโกะกับจิกูสะพูดพร้อมกันเหมือนท่องไว้ (จริงจริงก็ท่องไว้นั่นล่ะ!) แล้วฮิโรกิก็เอาหลอดฉีดยาหลอดหนึ่งออกมา...ซึโยชิที่ตอนนี้ใกล้จะสติแตกแล้วถึงกับผวาหวาดกลัว แต่ฮิโรกิก็ไม่มีความปราณี สงสาร! เขาทิ่มเข็มฉีดยาลงไปที่ร่างของซึโยชิ แล้วทาเครุที่ยืนเงียบอยู่ก็พูดเรียบเรียบขึ้นว่า...
\"ของฝากชิ้นสุดท้ายจากฉันเอง...สารเคมีพิเศษที่มีผลเหมือนยาเสพติดชนิดร้ายแรง แค่ครั้งเดียวก็จะติด...ฉันมีให้แกอีก 3 เข็ม...หมดเมื่อไหร่ แกก็จะรู้ว่านรก...มันเป็นยังไง! ลาที!\"
แล้วทาเครุกับฮิโรกิที่ควงจิกูสะกับคาโยโกะก็พากันเดินอย่างสง่าผ่าเผยออกไปทันที...
\"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!\"
เสียงกรีดร้องโหยหวนบาดหู + ประสาทของซึโยชิดังไล่หลังมา ทว่า...ไม่มีใครใส่ใจกับเสียงนั้นแล้ว ใจของทุกคนตอนนี้จรดจ่ออยู่กับคนคนเดียว...คิริโตะ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น