ลำดับตอนที่ #64
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : ...บทที่59...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
เวลา 18.00 น. พวกคิริโตะทั้งหมดรวมกับบรรดานักเรียนที่ยังมีชีวิตรอดอีก 7 คนต่างก็กำลังนั่งคุยกันอยู่อย่างเคร่งเครียด ลืมบอกไป...ตอนนี้พวกนร. ทั้ง 12 คนนั้นมี 5 คนที่ไม่ขอเข้าร่วมการต่อสู้แต่ขอนั่งรอดูเหตุการณ์อยู่เฉยเฉย ซึ่งคิริโตะก็ไม่ได้ว่าอะไร...เขาให้เหตุผลไว้ว่า คนที่ไม่ทำอะไรเลยถึงจะขี้ขลาดและเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าคนที่คิดจะทำลายผู้อื่นเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด...
ย้อนกลับมา ณ สถานการณ์ปัจจุบัน ทุกคนที่อยู่ตรงนี้พยายามปรึกษาเพื่อหาแผนการที่ดีและปลอดภัยที่สุด แต่...ไม่ว่าพวกเขาจะคิดเสนอแผนอะไรก็ต้องมีคนใดคนหนึ่งคัดค้านอยู่ร่ำไป ไม่มีแผนไหนที่ดีไร้ช่องโหว่จนหาข้อติไม่ได้เลยสักแผน สุดท้าย...อิวาโมโตะก็ตบะแตกเขาเลยโพล่งขึ้นอย่างเหลืออดว่า...
\"Dame! ไอ้โน่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่ได้ ไอ้นั่นก็เสี่ยง ไอ้ไหนถึงจะดีวะ! เฮ่อ...เอางี้...ฆ่ากันเลยมะ จะได้จบจบไป มา! มาฆ่ากันเลยมะ ม๊า มา...\"
\"นี่! อิวาโมโตะ! นายอย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า...จะให้มาฆ่ากันได้ยังไง นายนี่เป็นคน...\"
ซากุระพูดยังไม่ทันจบ อยู่อยู่คิริโตะกับเคียวโกะก็ร้องขึ้นพร้อมกันว่า...
\"ใช่แล้ว! ฆ่า! ต้องฆ่า...มีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น!\"
\"อะ...อะไรนะ ฮะ...เฮ้! ฉัน ฉัน...แค่ล้อเล่นนะ...\"
อิวาโมโตะพูดอย่างตกใจ แต่คิริโตะกับเคียวโกะกลับยิ้มอย่างน่ากลัว จากนั้น ทั้ง 2 ก็ดึงเอาอาวุธของตัวเองขึ้นมา...ทุกคนเห็นดังนั้นก็ตกใจจนหน้าซีด โชโกะนั้นถึงกับร้องโพล่งขึ้นว่า...
\"ไอ้คิริโตะ เคียวโกะ...จะทำอะไร...ล้อเล่นใช่ไหมวะ พอทีน่า!\"
\"ไม่ได้ล้อเล่นนะคะ พี่โชโกะ...มีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เรารอดได้...หึหึ!\"
เคียวโกะหัวเราะอย่างน่ากลัวแล้วเธอก็หันขวับไปมองนารุมิเขม็ง...นารุมิเห็นอย่างนั้นแล้วเธอก็กรี๊ดแล้วผวาเข้าไปกอดเคย์ตะ แต่แล้ว...คิริโตะกลับยกปืนของเขาเล็งไปทางอิวาโมโตะแล้วเด็กหนุ่มก็ยิ้มอย่างเย็นชา...ทุกคนเห็นรอยยิ้มของคิริโตะแล้วก็ขนลุก...แล้วคิทะคูมะก็กัดฟันคว้าปืนในมือของเขามาถือเล็งไปทางคิริโตะพลางตวาดว่า...
\"นายคิดจะทำบ้าอะไรวะ! พอได้แล้ว ไอ้คิริโตะ!\"
\"หึ! ก็อยากรอดไม่ใช่เหรอ มีแต่วิธีนี้เท่านั้นล่ะ ที่จะทำให้พวกเรารอด...\"
คิริโตะพูดแล้วก็เหนี่ยวไกปืนเสียงดังกริ๊ก คิทะคูมะเลยเหนี่ยวไกปืนแล้วเขาก็พูดเสียงกร้าวว่า...
\"นายยิง...ฉันยิงนะเว้ย!\"
\"อย่านะ! นี่มันอะไรกัน...ไม่จริง คิริโตะคุง เคียวโกะ เลิกล้อเล่นซะทีนะจ๊ะ!\"
โนริโกะร้องแต่คิริโตะกับเคียวโกะก็ไม่มีทีท่าว่าล้อเล่น! มิทสุโกะจึงพูดเบาเบาว่า...
\"นี่ไม่ใช่การล้อเล่น...ไม่ใช่...\"
เวลาเดียวกัน ในหลุมข้างล่าง หนุ่มโรคจิตกำลังนอนหลับอยู่ข้างข้างโตดะ ส่วนริเอะก็นั่งเหม่อมองขึ้นไปข้างบนปากหลุม แต่แล้ว...อยู่อยู่เสียงปืนและเสียงกรีดร้องตะโกนก็ดังก้องขึ้น! ริเอะถึงกับสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ ส่วน 2 หนุ่มโตดะกับหนุ่มโรคจิตต่างก็พากันผวาลุกขึ้นมองไปทางปากหลุม...
\"เสียง...เสียงอะไรน่ะ...เกิดอะไรขึ้นกับพวกข้างบน...\"
ริเอะพึมพำอย่างงงงัน แต่แล้ว...อยู่อยู่ก็มีร่างของใครคนหนึ่งตกลงมาในหลุม...ทาเครุ! ที่หน้าอกของเขามีรอยถูกยิงหลายนัด เลือดสดสดไหลทะลักออกมาจากร่างของเด็กหนุ่มแล้วไหลลงมาเป็นแอ่งเลือดเล็กเล็กน่าสยดสยอง และ...เพราะหลุมนั้นเล็ก กลิ่นคาวของเลือดสดสดจึงตลบไปทั่วทั้งหลุม! สีหน้าของทาเครุดูจะมึนงงอย่างมาก น่าสงสาร...ด้านริเอะ เด็กสาวก็ร้องกรี๊ดอย่างสยดสยองแต่พอตั้งสติได้เธอก็รีบเข้าไปดูอาการของทาเครุและก็พบว่า...เขา...เขาตายแล้ว!!!
\"นี่มันอะไรกัน! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย...เป็นไปไม่ได้...\"
\"อะ...ฉันว่า...พวกข้างบนต้อง ต้อง...ทะเลาะกัน แล้วก็...ฆ่ากัน! ใช่! มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่...\"
โตดะพูดละล่ำละลัก แล้วทันใดนั้นเอง...คิริโตะที่สีหน้าเย็นชา อำมหิตก็ชะโงกหน้าลงมาดู...ที่น่าสยดสยองก็คือ ทั้งใบหน้าและร่างกายของเด็กหนุ่มชุ่มโชกไปด้วยเลือดแดงฉาน! จากนั้น คิริโตะก็พูดเสียงเย็นชา น่ากลัวว่า...
\"ละครจบลงแล้ว พอกันที! ความเป็นคนดี...พวกนายก็ต้องตายเหมือนกัน! ฉันจะเอาแก๊สพิษมาพ่นลงในหลุม พวกนายจะได้ตายตายกันไปซะ! หึ...ยังไงก็...ไว้เจอกันโลกหน้านะ\"
จบคำของคิริโตะ เคียวโกะก็ฉีดแก๊สบางอย่างซึ่งมีกลิ่นเหม็นสุดทนทานลงมาข้างล่าง โตดะ หนุ่มโรคจิตและริเอะต่างก็กรีดร้องอย่างหวาดกลัว ทว่า...ทั้ง 2 หนุ่มสาวข้างบนหลุมต่างก็ไม่มีใครสนใจ ในไม่ช้า กลิ่นแก๊สพิษก็ตลบอบอวลเต็มหลุม เคียวโกะกับคิริโตะต่างประสานเสียงหัวเราะอันแสนอำมหิต แล้วปากหลุมก็ถูกปิดทับด้วยแผ่นพลาสติกผืนใหญ่...ความมืดอันแสนโหดร้ายเข้ามาครอบงำหลุมแห่งนั้น และ...เพียงเวลาไม่นาน เสียงกรีดร้องโหยหวนจากในหลุมก็ค่อยค่อยเงียบลงไปจนไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาอีกเลย!!!
ข้างบนหลุม นอกจากคิริโตะกับเคียวโกะแล้ว...ทุกคนต่างก็พากันนอนตายด้วยสภาพร่างกายที่ชุ่มโชกเลือด มีบาดแผลฉกรรจ์อยู่เต็มตัวและใบหน้าของแต่ละคนส่อแววหวาดกลัวและนึกไม่ถึง! คิริโตะกับเคียวโกะต่างก็มองหน้ากัน แล้วเคียวโกะก็ถามเบาเบาด้วยเสียงสั่นสั่นว่า...
\"อย่างนี้ดีแน่แล้วใช่ไหม คิริยาม่าคุง...เราทำถูกกันแล้วใช่ไหมคะ\"
\"...ยังไงก็ทำไปแล้ว ไม่มีเวลาให้เรามาเสียใจแล้วล่ะ อีกอย่าง...เลิกเรียกฉันคิริยาม่าซะที...เคียวโกะ...เรียกคิริโตะคุงสิ\"
\"อืม...คิริโตะคุง...เราไปกันเถอะ ไปเริ่มชีวิตใหม่ด้วยกัน\"
จากนั้น ทั้ง 2 หนุ่มสาวก็จูงมือกันเดินไปทางรร. กลาง พวกเขาทั้ง 2 คนมุ่งหน้าไปที่นั่น และ...คนที่รอพวกเขาอยู่หน้ารร. ก็คือ...อ.คิตาโนะ!!!
\"ไม่น่าเชื่อนะว่าพวกเธอจะกล้าทำอย่างนี้...\"
อ.คิตาโนะพูดเบาเบา น่าแปลก ที่แววตาของเขาแฝงแววผิดหวังและเจ็บปวด แต่...คิริโตะกับเคียวโกะก็ไม่สนใจ ทั้งคู่ต่างก็ถามพร้อมกันด้วยเสียงเย็นชาว่า...
\"จะไปตรวจสภาพศพตอนไหน เมื่อไหร่เกมจะจบลง...\"
\"อ.คิตาโนะครับ สัญญาณจากปลอกคอทั้งหมดหายไปแล้วครับ ที่เหลือก็มีเพียงแค่ปลอกคอของคิริยาม่า คิริโตะกับคาวาดะ เคียวโกะครับ\"
ซึโยชิรายงาน อ.คิตาโนะพยักหน้ารับอย่างเงียบเงียบ จากนั้น เขาก็หันมาพูดเบาเบากับทั้ง 2 หนุ่มสาวตรงหน้าว่า...
\"ไม่ต้องตรวจแล้วล่ะ...เกม...จบลงแล้ว พวกเธอคือ...ผู้ชนะ!\"
จากนั้น อ.คิตาโนะก็เดินพาคิริโตะกับเคียวโกะเข้ามาในรร. พวกทหารทุกคนต่างก็ละมือจากงานที่พวกเขาทำและเตรียมจะออกไปเก็บศพ แต่...อ.คิตาโนะกลับสั่งว่า...
\"ไม่ต้อง...ทุกคน กลับไปได้แล้ว! ฉันขออยู่กับ...ลูกศิษย์ของฉัน...ตามลำพัง...พรุ่งนี้ทุกคนค่อยมาที่นี่ ซึโยชิ...ยกเว้นเธอ อยู่กับฉันที่นี่ก่อน...\"
\"อ่า...ได้ครับ...\"
ซึโยชิรับคำ ไม่นาน พวกทหารที่มีทีท่าโล่งใจก็พากันออกไปจากเกาะ...ทั้งเกาะเหลือเพียงแค่อ.คิตาโนะ ซึโยชิหน. หทาร คิริโตะและเคียวโกะเท่านั้น พวกเขาทั้ง 4 คนต่างก็นั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จากัน กระทั่ง...
\"ซึโยชิ ไปพาอ.ฟูจิซากิ ฮายาชิดะมาที แล้ว...เธอจะไปไหนก็ไป จะออกจากเกาะก็เชิญ\"
\"หา! จริงเหรอครับ ครับ...ได้ครับ\"
ซึโยชิพูดอย่างลิงโลด และดีใจที่จะได้ออกไปพ้นพ้นจากเกาะนรกกับพวกคนบ้าพวกนี้ซะที!!!
ย้อนกลับมา ณ สถานการณ์ปัจจุบัน ทุกคนที่อยู่ตรงนี้พยายามปรึกษาเพื่อหาแผนการที่ดีและปลอดภัยที่สุด แต่...ไม่ว่าพวกเขาจะคิดเสนอแผนอะไรก็ต้องมีคนใดคนหนึ่งคัดค้านอยู่ร่ำไป ไม่มีแผนไหนที่ดีไร้ช่องโหว่จนหาข้อติไม่ได้เลยสักแผน สุดท้าย...อิวาโมโตะก็ตบะแตกเขาเลยโพล่งขึ้นอย่างเหลืออดว่า...
\"Dame! ไอ้โน่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่ได้ ไอ้นั่นก็เสี่ยง ไอ้ไหนถึงจะดีวะ! เฮ่อ...เอางี้...ฆ่ากันเลยมะ จะได้จบจบไป มา! มาฆ่ากันเลยมะ ม๊า มา...\"
\"นี่! อิวาโมโตะ! นายอย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า...จะให้มาฆ่ากันได้ยังไง นายนี่เป็นคน...\"
ซากุระพูดยังไม่ทันจบ อยู่อยู่คิริโตะกับเคียวโกะก็ร้องขึ้นพร้อมกันว่า...
\"ใช่แล้ว! ฆ่า! ต้องฆ่า...มีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น!\"
\"อะ...อะไรนะ ฮะ...เฮ้! ฉัน ฉัน...แค่ล้อเล่นนะ...\"
อิวาโมโตะพูดอย่างตกใจ แต่คิริโตะกับเคียวโกะกลับยิ้มอย่างน่ากลัว จากนั้น ทั้ง 2 ก็ดึงเอาอาวุธของตัวเองขึ้นมา...ทุกคนเห็นดังนั้นก็ตกใจจนหน้าซีด โชโกะนั้นถึงกับร้องโพล่งขึ้นว่า...
\"ไอ้คิริโตะ เคียวโกะ...จะทำอะไร...ล้อเล่นใช่ไหมวะ พอทีน่า!\"
\"ไม่ได้ล้อเล่นนะคะ พี่โชโกะ...มีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เรารอดได้...หึหึ!\"
เคียวโกะหัวเราะอย่างน่ากลัวแล้วเธอก็หันขวับไปมองนารุมิเขม็ง...นารุมิเห็นอย่างนั้นแล้วเธอก็กรี๊ดแล้วผวาเข้าไปกอดเคย์ตะ แต่แล้ว...คิริโตะกลับยกปืนของเขาเล็งไปทางอิวาโมโตะแล้วเด็กหนุ่มก็ยิ้มอย่างเย็นชา...ทุกคนเห็นรอยยิ้มของคิริโตะแล้วก็ขนลุก...แล้วคิทะคูมะก็กัดฟันคว้าปืนในมือของเขามาถือเล็งไปทางคิริโตะพลางตวาดว่า...
\"นายคิดจะทำบ้าอะไรวะ! พอได้แล้ว ไอ้คิริโตะ!\"
\"หึ! ก็อยากรอดไม่ใช่เหรอ มีแต่วิธีนี้เท่านั้นล่ะ ที่จะทำให้พวกเรารอด...\"
คิริโตะพูดแล้วก็เหนี่ยวไกปืนเสียงดังกริ๊ก คิทะคูมะเลยเหนี่ยวไกปืนแล้วเขาก็พูดเสียงกร้าวว่า...
\"นายยิง...ฉันยิงนะเว้ย!\"
\"อย่านะ! นี่มันอะไรกัน...ไม่จริง คิริโตะคุง เคียวโกะ เลิกล้อเล่นซะทีนะจ๊ะ!\"
โนริโกะร้องแต่คิริโตะกับเคียวโกะก็ไม่มีทีท่าว่าล้อเล่น! มิทสุโกะจึงพูดเบาเบาว่า...
\"นี่ไม่ใช่การล้อเล่น...ไม่ใช่...\"
เวลาเดียวกัน ในหลุมข้างล่าง หนุ่มโรคจิตกำลังนอนหลับอยู่ข้างข้างโตดะ ส่วนริเอะก็นั่งเหม่อมองขึ้นไปข้างบนปากหลุม แต่แล้ว...อยู่อยู่เสียงปืนและเสียงกรีดร้องตะโกนก็ดังก้องขึ้น! ริเอะถึงกับสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ ส่วน 2 หนุ่มโตดะกับหนุ่มโรคจิตต่างก็พากันผวาลุกขึ้นมองไปทางปากหลุม...
\"เสียง...เสียงอะไรน่ะ...เกิดอะไรขึ้นกับพวกข้างบน...\"
ริเอะพึมพำอย่างงงงัน แต่แล้ว...อยู่อยู่ก็มีร่างของใครคนหนึ่งตกลงมาในหลุม...ทาเครุ! ที่หน้าอกของเขามีรอยถูกยิงหลายนัด เลือดสดสดไหลทะลักออกมาจากร่างของเด็กหนุ่มแล้วไหลลงมาเป็นแอ่งเลือดเล็กเล็กน่าสยดสยอง และ...เพราะหลุมนั้นเล็ก กลิ่นคาวของเลือดสดสดจึงตลบไปทั่วทั้งหลุม! สีหน้าของทาเครุดูจะมึนงงอย่างมาก น่าสงสาร...ด้านริเอะ เด็กสาวก็ร้องกรี๊ดอย่างสยดสยองแต่พอตั้งสติได้เธอก็รีบเข้าไปดูอาการของทาเครุและก็พบว่า...เขา...เขาตายแล้ว!!!
\"นี่มันอะไรกัน! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย...เป็นไปไม่ได้...\"
\"อะ...ฉันว่า...พวกข้างบนต้อง ต้อง...ทะเลาะกัน แล้วก็...ฆ่ากัน! ใช่! มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่...\"
โตดะพูดละล่ำละลัก แล้วทันใดนั้นเอง...คิริโตะที่สีหน้าเย็นชา อำมหิตก็ชะโงกหน้าลงมาดู...ที่น่าสยดสยองก็คือ ทั้งใบหน้าและร่างกายของเด็กหนุ่มชุ่มโชกไปด้วยเลือดแดงฉาน! จากนั้น คิริโตะก็พูดเสียงเย็นชา น่ากลัวว่า...
\"ละครจบลงแล้ว พอกันที! ความเป็นคนดี...พวกนายก็ต้องตายเหมือนกัน! ฉันจะเอาแก๊สพิษมาพ่นลงในหลุม พวกนายจะได้ตายตายกันไปซะ! หึ...ยังไงก็...ไว้เจอกันโลกหน้านะ\"
จบคำของคิริโตะ เคียวโกะก็ฉีดแก๊สบางอย่างซึ่งมีกลิ่นเหม็นสุดทนทานลงมาข้างล่าง โตดะ หนุ่มโรคจิตและริเอะต่างก็กรีดร้องอย่างหวาดกลัว ทว่า...ทั้ง 2 หนุ่มสาวข้างบนหลุมต่างก็ไม่มีใครสนใจ ในไม่ช้า กลิ่นแก๊สพิษก็ตลบอบอวลเต็มหลุม เคียวโกะกับคิริโตะต่างประสานเสียงหัวเราะอันแสนอำมหิต แล้วปากหลุมก็ถูกปิดทับด้วยแผ่นพลาสติกผืนใหญ่...ความมืดอันแสนโหดร้ายเข้ามาครอบงำหลุมแห่งนั้น และ...เพียงเวลาไม่นาน เสียงกรีดร้องโหยหวนจากในหลุมก็ค่อยค่อยเงียบลงไปจนไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาอีกเลย!!!
ข้างบนหลุม นอกจากคิริโตะกับเคียวโกะแล้ว...ทุกคนต่างก็พากันนอนตายด้วยสภาพร่างกายที่ชุ่มโชกเลือด มีบาดแผลฉกรรจ์อยู่เต็มตัวและใบหน้าของแต่ละคนส่อแววหวาดกลัวและนึกไม่ถึง! คิริโตะกับเคียวโกะต่างก็มองหน้ากัน แล้วเคียวโกะก็ถามเบาเบาด้วยเสียงสั่นสั่นว่า...
\"อย่างนี้ดีแน่แล้วใช่ไหม คิริยาม่าคุง...เราทำถูกกันแล้วใช่ไหมคะ\"
\"...ยังไงก็ทำไปแล้ว ไม่มีเวลาให้เรามาเสียใจแล้วล่ะ อีกอย่าง...เลิกเรียกฉันคิริยาม่าซะที...เคียวโกะ...เรียกคิริโตะคุงสิ\"
\"อืม...คิริโตะคุง...เราไปกันเถอะ ไปเริ่มชีวิตใหม่ด้วยกัน\"
จากนั้น ทั้ง 2 หนุ่มสาวก็จูงมือกันเดินไปทางรร. กลาง พวกเขาทั้ง 2 คนมุ่งหน้าไปที่นั่น และ...คนที่รอพวกเขาอยู่หน้ารร. ก็คือ...อ.คิตาโนะ!!!
\"ไม่น่าเชื่อนะว่าพวกเธอจะกล้าทำอย่างนี้...\"
อ.คิตาโนะพูดเบาเบา น่าแปลก ที่แววตาของเขาแฝงแววผิดหวังและเจ็บปวด แต่...คิริโตะกับเคียวโกะก็ไม่สนใจ ทั้งคู่ต่างก็ถามพร้อมกันด้วยเสียงเย็นชาว่า...
\"จะไปตรวจสภาพศพตอนไหน เมื่อไหร่เกมจะจบลง...\"
\"อ.คิตาโนะครับ สัญญาณจากปลอกคอทั้งหมดหายไปแล้วครับ ที่เหลือก็มีเพียงแค่ปลอกคอของคิริยาม่า คิริโตะกับคาวาดะ เคียวโกะครับ\"
ซึโยชิรายงาน อ.คิตาโนะพยักหน้ารับอย่างเงียบเงียบ จากนั้น เขาก็หันมาพูดเบาเบากับทั้ง 2 หนุ่มสาวตรงหน้าว่า...
\"ไม่ต้องตรวจแล้วล่ะ...เกม...จบลงแล้ว พวกเธอคือ...ผู้ชนะ!\"
จากนั้น อ.คิตาโนะก็เดินพาคิริโตะกับเคียวโกะเข้ามาในรร. พวกทหารทุกคนต่างก็ละมือจากงานที่พวกเขาทำและเตรียมจะออกไปเก็บศพ แต่...อ.คิตาโนะกลับสั่งว่า...
\"ไม่ต้อง...ทุกคน กลับไปได้แล้ว! ฉันขออยู่กับ...ลูกศิษย์ของฉัน...ตามลำพัง...พรุ่งนี้ทุกคนค่อยมาที่นี่ ซึโยชิ...ยกเว้นเธอ อยู่กับฉันที่นี่ก่อน...\"
\"อ่า...ได้ครับ...\"
ซึโยชิรับคำ ไม่นาน พวกทหารที่มีทีท่าโล่งใจก็พากันออกไปจากเกาะ...ทั้งเกาะเหลือเพียงแค่อ.คิตาโนะ ซึโยชิหน. หทาร คิริโตะและเคียวโกะเท่านั้น พวกเขาทั้ง 4 คนต่างก็นั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จากัน กระทั่ง...
\"ซึโยชิ ไปพาอ.ฟูจิซากิ ฮายาชิดะมาที แล้ว...เธอจะไปไหนก็ไป จะออกจากเกาะก็เชิญ\"
\"หา! จริงเหรอครับ ครับ...ได้ครับ\"
ซึโยชิพูดอย่างลิงโลด และดีใจที่จะได้ออกไปพ้นพ้นจากเกาะนรกกับพวกคนบ้าพวกนี้ซะที!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น