ลำดับตอนที่ #60
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : ...บทที่55...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
เวลา 06.30 น. พวกคิริโตะที่บางคนก็ท่าทางดูจะหลับสบายดี แต่ก็มีอีกหลายคนที่เหมือนจะไม่ได้นอนทั้งคืนต่างก็มารวมตัวกันที่หน้าประภาคาร พวกเขาแบ่งกันเป็น 3 กลุ่ม...
กลุ่มแรก ซากุระ อิวาโมโตะ ชิซุรุ อิเคดะ โชโกะจัง มาซาโอะ ซายากะ อิชิอิ เซย์จิ อาคิ และเคย์กะ พวกเขารับหน้าที่ไปสอดแนมที่เขตC,D3-5 ที่ตั้งของรร.กลาง กลุ่มที่สอง มิสะ มิซาเอะ อัตสึฮิโร่ ยูทากะ เมกูมิ มิยู นารุมิ พวกเขาจะคอยดูแลมาซาฮิโร่ มิทสุโกะ ทาเครุ โทโมมิ เด็กสาวม.3 กับหนุ่มโรคจิตและโตดะ รวมทั้งจัดการเรื่องการแฮกเกอร์ข้อมูลด้วย และที่ที่พวกเขาจะไปซุ่มอยู่ก็คือเขตG4-5 ที่ตั้งของศาลเจ้าร้างชั้นเดียว กลุ่มสุดท้ายคือคิริโตะ ชูยะ คิทะคูมะ เคียวโกะ โนริโกะ ยูริ โชโกะ เซ็นจิ เคย์ตะ ฮิโรกิ จิกูสะ คาโยโกะ จะไปช่วยเหลือพวกนร. ที่เหลือ
ทั้ง 3 กลุ่มต่างก็มีเซ็นเซอร์ที่ตรวจดูได้ว่าใครอยู่ที่ตรงไหน นอกจากนั้น ยังมีเครื่องมือสื่อสารที่ใช้รหัสมอสเพื่อสื่อสารกันแทนการพูดด้วย พวกเขาตกลงกันว่าจะมาเจอกันที่หน้ารร.กลางหลังจากที่พวกคิริโตะช่วยคนได้ครบแล้ว...ตอนนี้เป็นเวลาแห่งการร่ำลา โชโกะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้ามิทสุโกะที่ยังคงสลบไม่ได้สติ แล้วเด็กหนุ่มก็ก้มลงไป kiss ที่หน้าผากของเด็กสาวพลางพูดเบาเบาว่า...
\"มิทสุโกะจัง เธอต้องรอการกลับมาของฉันนะ จากนั้น เราจะแต่งงานกัน ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนึงพอจะทำได้ ฉันสัญญา...เธอต้องรอฉันนะ ที่รัก...\"
ห่างไปไม่ไกลนัก 3 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์ต่างก็กอดกันพลางพูดร่ำลาเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกอย่างนั้นล่ะ! เล่นเอาฮิโรกิกับชูยะรีบปรามแทบไม่ทัน (เขากลัวเกิดลางร้ายขึ้นไงเจ้าคะ...Kiriyama Kyoko) ส่วนโนริโกะ จิกูสะ คาโยโกะก็กอดเมกูมิพลางพูดเตือนให้เด็กสาวระวังตัวด้วย จากนั้น เคย์ตะก็เดินไปหานารุมิที่คอยแอบมองเขาอยู่ตลอด...
\"หวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีอีกนะ...เห็นแล้วนี่ ว่าทีมของพวกฉันเจ๋งแค่ไหน...ไม่ต้องกลัวนะ\"
\"...ฉันขอโทษด้วยนะจ๊ะ...แล้วก็ เอ่อ...ระวังตัวด้วยนะ เคย์ตะคุง...เธอ...เธอห้ามเป็นอะไรนะ...ฉัน...ฮือ...\"
นารุมิพูดยังไม่ทันจบเธอก็ร้องไห้ออกมาซะก่อนเล่นเอาเคย์ตะใจอ่อนยวบ เขาเลยจับไหล่เด็กสาวพลางพูดอย่างเข้มแข็งว่า...
\"อย่าห่วงเลย นารุมิจัง ฉันไม่มีทางเป็นอะไรไปหรอก...แล้วเจอกัน ดูแลตัวเองดีดีนะ\"
\"โห...สวีทกันจริง! อิจฉาเว้ยยยยยยยย...\"
เซ็นจิแกล้งพูดแซวให้ได้ยิน เคย์ตะเลยหันมมาชูนิ้วกลางให้พลางพูดแบบไม่มีเสียงด้วยสีหน้ายิ้มยิ้มว่า...
\"Sh*tt ta f*ck up. Man!\"
\"อิวาโมโตะ! นายทำบ้าอะไรน่ะนั่น\"
ซากุระถามเสียงดังทำให้ทุกคนต่างก็หันไปมอง แล้วก็เห็น...อิวาโมโตะที่รัดผมจุกเหมือนเด็กเอ๋อกำลังยิ้มกว้างแล้วพูดเสียงยานคางกับโทโมมิเด็กสาวม.6 ผู้ถูกข่มขืนซึ่งกำลังนั่งเหม่ออยู่ว่า...
\"เน่...ม่ายต้องกลัวน๊าคร๊าบ โผมม่ายทามอารายคุณแน่ ยิ้มหน่อยน๊า คนสวย...โผมชื่ออิวาโมโตะไงคร๊าบ เมื่อคืนเราก้อคุยกานไง จามด้ายหม๊าย...คุณคร๊าบ เหนโผมหม๊าย ยู้ฮู!\"
แล้วอิวาโมโตะก็ลุกขึ้นกระโดดด๊องแด๊งไปรอบรอบตัวโทโมมิ ถึงตอนนี้หลายหลายคนก็เริ่มหัวเราะขำขำกันแล้ว กระทั่ง...ซากุระที่ดูจะรำคาญได้พูดขึ้นว่า...
\"จะไปได้รึยัง ไอ้เอ๋อ! อิวาโมโตะคุง! เดี๋ยวนายก็ทำเขาคลั่งหรอก อีตานี่!\"
\"โธ่เอ๊ย! ก็ฉ๊านเปนห๊วง อุ้ย! พอละ...ฉันเป็นห่วงโทโมมิจังนี่นา เธอไม่เข้าใจรึไงเนี๊ย!\"
อิวาโมโตะเถียงแต่ใบหน้าคมคายของเด็กหนุ่มกลับแดงจัด ซากุระกับทุกคนเลยพากันหัวเราะอย่างรู้ทัน...
\"นี่! ฉันไปล่ะนะ โตดะ...นายอย่าคิดทำอะไรบ้าบ้าเลย เข้าใจไหม...ไม่งั้น นายอาจจะโดนปล่อยให้อยู่กับไอ้หนุ่มโรคจิต บ้ากามนี่ 2 ต่อ 2 แน่...คิดดูสิ โตดะ...นายที่ถูกจับมัดมือมัดเท้าต้องมาอยู่กับไอ้เจ้านี่ที่มือ เท้า ปากอิสระ...คงสนุกดีพิลึกล่ะนะ...\"
อัตสึฮิโร่พูดยิ้มยิ้มเป็นเชิงขู่โตดะที่ถูกจับมัดมือ มัดปากและถูกจับให้นั่งข้างข้างหนุ่มม.4 ผู้แสนจะโรคจิต เพราะตอนนี้ตานั่นกำลังนั่งจ้องนายโตดะตาเป็นมันเลย! (อีตานี่มันพวกชายก็ได้ หญิงก็ดีเจ้าค่ะ...อี๋! แหวะ!...Kiriyama Kyoko) เล่นเอาโตดะกลืนน้ำลายเอื๊อกแล้วเด็กหนุ่มก็หลับตาลงอย่างสยองและแขยง...
\"มิยูจัง...คือว่า...ฉันจะไปแล้วนะ...\"
เซย์จิพูดอย่างเบาเบา มิยูเลยหันมายิ้มนิดนิดให้ แล้วเธอก็พูดว่า...
\"ระวังตัวด้วยนะจ๊ะ เซย์จิคุง...ฉันเป็นห่วงนะ\"
\"อืม...ขอโทษนะ ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม คือ...มิยูจัง เธอ...อ่า คือว่า...เธอ...\"
เซย์จิพูดตะกุกตะกักแล้วเขาก็หน้าแดงจนมิยูทำสีหน้าแปลกใจ แล้วอยู่อยู่อาคิก็พูดแทรกขึ้นยิ้มยิ้มว่า...
\"ไอ้เซย์จิมันจะถามว่า เธอเป็นอะไรกับฉันรึเปล่า แล้วก็...เธอชอบฉันไหม...คำถามนี้ฉันตอบให้เอง ฉันกับมิยูจังเป็นแค่เพื่อนกัน ดังนั้น...นายจีบยัยนี่ได้เลย!\"
\"ช่าย! มิยูจังก็ชอบไอ้เซย์จิไม่ใช่เหรอ...คบกันเล๊ยดิ 555\"
เคย์กะช่วยพูดอีกคน เล่นเอาทั้ง 2 หนุ่มสาวเซย์จิกับมิยูต่างก็เขินจนหน้าแดงกันไปเลย...แต่พออาคิกับเคย์กะเผลอ ทั้ง 2 ก็แอบมองหน้ากันพลางยิ้มและจับมือกันเบาเบาอย่างแนบแน่น! และ ที่มุมหนึ่ง...เด็กสาวม.3 ที่ถูกข่มขืนโดยเพื่อนในห้องผู้แสนโรคจิตของเธอก็กำลังนั่งซึมอยู่ แต่ไม่นาน ทาเครุก็เดินมานั่งข้างข้างทำให้เธอถามอย่างเป็นห่วงว่า...
\"นายเดินมาคนเดียวได้ไง! เดี๋ยวก็ล้มหรอก...\"
\"อ้าว...คุณ...เด็กสาวม.3 ใช่ไหม...ผมไม่เป็นไรหรอกครับ\"
\"ฉันชื่ออาซาคุระ ชิสุกะค่ะ เรียกชิสุกะก็ได้...พวกนายเก่งจังนะ ฉันโชคดีมากเลยที่ได้มาเจอพวกนาย\"
\"ขอบคุณครับ ชิสุกะจัง...อย่าคิดมากนะครับ อะไรที่ผ่านไปแล้วก็อย่ากลับไปเสียดาย เสียใจ...มันเป็นบทเรียนชีวิตบทนึงครับ...\"
\"ค่ะ ฉันรู้...จริงจริงแล้ว ฉันชอบเขานะคะ คนที่ข่มขืนฉันน่ะ แต่...เขาไม่เคยชอบฉันเลย หนำซ้ำ...ยังทำโหดร้ายกับฉันอีก แต่...ช่างเถอะ อย่างนี้...ฉันจะได้ตัดใจซะที\"
ชิสุกะพูดแล้วเธอก็ปาดน้ำตาทิ้งพลางยิ้มอย่างเด็ดเดี่ยว...แม้ทาเครุจะมองไม่เห็น แต่เขาก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของเธอดี เด็กหนุ่มเลยเอื้อมมือไปจับมือของชิสุกะแล้วบีบเบาเบาอย่างให้กำลังใจ...
กลุ่มแรก ซากุระ อิวาโมโตะ ชิซุรุ อิเคดะ โชโกะจัง มาซาโอะ ซายากะ อิชิอิ เซย์จิ อาคิ และเคย์กะ พวกเขารับหน้าที่ไปสอดแนมที่เขตC,D3-5 ที่ตั้งของรร.กลาง กลุ่มที่สอง มิสะ มิซาเอะ อัตสึฮิโร่ ยูทากะ เมกูมิ มิยู นารุมิ พวกเขาจะคอยดูแลมาซาฮิโร่ มิทสุโกะ ทาเครุ โทโมมิ เด็กสาวม.3 กับหนุ่มโรคจิตและโตดะ รวมทั้งจัดการเรื่องการแฮกเกอร์ข้อมูลด้วย และที่ที่พวกเขาจะไปซุ่มอยู่ก็คือเขตG4-5 ที่ตั้งของศาลเจ้าร้างชั้นเดียว กลุ่มสุดท้ายคือคิริโตะ ชูยะ คิทะคูมะ เคียวโกะ โนริโกะ ยูริ โชโกะ เซ็นจิ เคย์ตะ ฮิโรกิ จิกูสะ คาโยโกะ จะไปช่วยเหลือพวกนร. ที่เหลือ
ทั้ง 3 กลุ่มต่างก็มีเซ็นเซอร์ที่ตรวจดูได้ว่าใครอยู่ที่ตรงไหน นอกจากนั้น ยังมีเครื่องมือสื่อสารที่ใช้รหัสมอสเพื่อสื่อสารกันแทนการพูดด้วย พวกเขาตกลงกันว่าจะมาเจอกันที่หน้ารร.กลางหลังจากที่พวกคิริโตะช่วยคนได้ครบแล้ว...ตอนนี้เป็นเวลาแห่งการร่ำลา โชโกะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้ามิทสุโกะที่ยังคงสลบไม่ได้สติ แล้วเด็กหนุ่มก็ก้มลงไป kiss ที่หน้าผากของเด็กสาวพลางพูดเบาเบาว่า...
\"มิทสุโกะจัง เธอต้องรอการกลับมาของฉันนะ จากนั้น เราจะแต่งงานกัน ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนึงพอจะทำได้ ฉันสัญญา...เธอต้องรอฉันนะ ที่รัก...\"
ห่างไปไม่ไกลนัก 3 หนุ่มแฮกเกอร์ บอยส์ต่างก็กอดกันพลางพูดร่ำลาเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกอย่างนั้นล่ะ! เล่นเอาฮิโรกิกับชูยะรีบปรามแทบไม่ทัน (เขากลัวเกิดลางร้ายขึ้นไงเจ้าคะ...Kiriyama Kyoko) ส่วนโนริโกะ จิกูสะ คาโยโกะก็กอดเมกูมิพลางพูดเตือนให้เด็กสาวระวังตัวด้วย จากนั้น เคย์ตะก็เดินไปหานารุมิที่คอยแอบมองเขาอยู่ตลอด...
\"หวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีอีกนะ...เห็นแล้วนี่ ว่าทีมของพวกฉันเจ๋งแค่ไหน...ไม่ต้องกลัวนะ\"
\"...ฉันขอโทษด้วยนะจ๊ะ...แล้วก็ เอ่อ...ระวังตัวด้วยนะ เคย์ตะคุง...เธอ...เธอห้ามเป็นอะไรนะ...ฉัน...ฮือ...\"
นารุมิพูดยังไม่ทันจบเธอก็ร้องไห้ออกมาซะก่อนเล่นเอาเคย์ตะใจอ่อนยวบ เขาเลยจับไหล่เด็กสาวพลางพูดอย่างเข้มแข็งว่า...
\"อย่าห่วงเลย นารุมิจัง ฉันไม่มีทางเป็นอะไรไปหรอก...แล้วเจอกัน ดูแลตัวเองดีดีนะ\"
\"โห...สวีทกันจริง! อิจฉาเว้ยยยยยยยย...\"
เซ็นจิแกล้งพูดแซวให้ได้ยิน เคย์ตะเลยหันมมาชูนิ้วกลางให้พลางพูดแบบไม่มีเสียงด้วยสีหน้ายิ้มยิ้มว่า...
\"Sh*tt ta f*ck up. Man!\"
\"อิวาโมโตะ! นายทำบ้าอะไรน่ะนั่น\"
ซากุระถามเสียงดังทำให้ทุกคนต่างก็หันไปมอง แล้วก็เห็น...อิวาโมโตะที่รัดผมจุกเหมือนเด็กเอ๋อกำลังยิ้มกว้างแล้วพูดเสียงยานคางกับโทโมมิเด็กสาวม.6 ผู้ถูกข่มขืนซึ่งกำลังนั่งเหม่ออยู่ว่า...
\"เน่...ม่ายต้องกลัวน๊าคร๊าบ โผมม่ายทามอารายคุณแน่ ยิ้มหน่อยน๊า คนสวย...โผมชื่ออิวาโมโตะไงคร๊าบ เมื่อคืนเราก้อคุยกานไง จามด้ายหม๊าย...คุณคร๊าบ เหนโผมหม๊าย ยู้ฮู!\"
แล้วอิวาโมโตะก็ลุกขึ้นกระโดดด๊องแด๊งไปรอบรอบตัวโทโมมิ ถึงตอนนี้หลายหลายคนก็เริ่มหัวเราะขำขำกันแล้ว กระทั่ง...ซากุระที่ดูจะรำคาญได้พูดขึ้นว่า...
\"จะไปได้รึยัง ไอ้เอ๋อ! อิวาโมโตะคุง! เดี๋ยวนายก็ทำเขาคลั่งหรอก อีตานี่!\"
\"โธ่เอ๊ย! ก็ฉ๊านเปนห๊วง อุ้ย! พอละ...ฉันเป็นห่วงโทโมมิจังนี่นา เธอไม่เข้าใจรึไงเนี๊ย!\"
อิวาโมโตะเถียงแต่ใบหน้าคมคายของเด็กหนุ่มกลับแดงจัด ซากุระกับทุกคนเลยพากันหัวเราะอย่างรู้ทัน...
\"นี่! ฉันไปล่ะนะ โตดะ...นายอย่าคิดทำอะไรบ้าบ้าเลย เข้าใจไหม...ไม่งั้น นายอาจจะโดนปล่อยให้อยู่กับไอ้หนุ่มโรคจิต บ้ากามนี่ 2 ต่อ 2 แน่...คิดดูสิ โตดะ...นายที่ถูกจับมัดมือมัดเท้าต้องมาอยู่กับไอ้เจ้านี่ที่มือ เท้า ปากอิสระ...คงสนุกดีพิลึกล่ะนะ...\"
อัตสึฮิโร่พูดยิ้มยิ้มเป็นเชิงขู่โตดะที่ถูกจับมัดมือ มัดปากและถูกจับให้นั่งข้างข้างหนุ่มม.4 ผู้แสนจะโรคจิต เพราะตอนนี้ตานั่นกำลังนั่งจ้องนายโตดะตาเป็นมันเลย! (อีตานี่มันพวกชายก็ได้ หญิงก็ดีเจ้าค่ะ...อี๋! แหวะ!...Kiriyama Kyoko) เล่นเอาโตดะกลืนน้ำลายเอื๊อกแล้วเด็กหนุ่มก็หลับตาลงอย่างสยองและแขยง...
\"มิยูจัง...คือว่า...ฉันจะไปแล้วนะ...\"
เซย์จิพูดอย่างเบาเบา มิยูเลยหันมายิ้มนิดนิดให้ แล้วเธอก็พูดว่า...
\"ระวังตัวด้วยนะจ๊ะ เซย์จิคุง...ฉันเป็นห่วงนะ\"
\"อืม...ขอโทษนะ ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม คือ...มิยูจัง เธอ...อ่า คือว่า...เธอ...\"
เซย์จิพูดตะกุกตะกักแล้วเขาก็หน้าแดงจนมิยูทำสีหน้าแปลกใจ แล้วอยู่อยู่อาคิก็พูดแทรกขึ้นยิ้มยิ้มว่า...
\"ไอ้เซย์จิมันจะถามว่า เธอเป็นอะไรกับฉันรึเปล่า แล้วก็...เธอชอบฉันไหม...คำถามนี้ฉันตอบให้เอง ฉันกับมิยูจังเป็นแค่เพื่อนกัน ดังนั้น...นายจีบยัยนี่ได้เลย!\"
\"ช่าย! มิยูจังก็ชอบไอ้เซย์จิไม่ใช่เหรอ...คบกันเล๊ยดิ 555\"
เคย์กะช่วยพูดอีกคน เล่นเอาทั้ง 2 หนุ่มสาวเซย์จิกับมิยูต่างก็เขินจนหน้าแดงกันไปเลย...แต่พออาคิกับเคย์กะเผลอ ทั้ง 2 ก็แอบมองหน้ากันพลางยิ้มและจับมือกันเบาเบาอย่างแนบแน่น! และ ที่มุมหนึ่ง...เด็กสาวม.3 ที่ถูกข่มขืนโดยเพื่อนในห้องผู้แสนโรคจิตของเธอก็กำลังนั่งซึมอยู่ แต่ไม่นาน ทาเครุก็เดินมานั่งข้างข้างทำให้เธอถามอย่างเป็นห่วงว่า...
\"นายเดินมาคนเดียวได้ไง! เดี๋ยวก็ล้มหรอก...\"
\"อ้าว...คุณ...เด็กสาวม.3 ใช่ไหม...ผมไม่เป็นไรหรอกครับ\"
\"ฉันชื่ออาซาคุระ ชิสุกะค่ะ เรียกชิสุกะก็ได้...พวกนายเก่งจังนะ ฉันโชคดีมากเลยที่ได้มาเจอพวกนาย\"
\"ขอบคุณครับ ชิสุกะจัง...อย่าคิดมากนะครับ อะไรที่ผ่านไปแล้วก็อย่ากลับไปเสียดาย เสียใจ...มันเป็นบทเรียนชีวิตบทนึงครับ...\"
\"ค่ะ ฉันรู้...จริงจริงแล้ว ฉันชอบเขานะคะ คนที่ข่มขืนฉันน่ะ แต่...เขาไม่เคยชอบฉันเลย หนำซ้ำ...ยังทำโหดร้ายกับฉันอีก แต่...ช่างเถอะ อย่างนี้...ฉันจะได้ตัดใจซะที\"
ชิสุกะพูดแล้วเธอก็ปาดน้ำตาทิ้งพลางยิ้มอย่างเด็ดเดี่ยว...แม้ทาเครุจะมองไม่เห็น แต่เขาก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของเธอดี เด็กหนุ่มเลยเอื้อมมือไปจับมือของชิสุกะแล้วบีบเบาเบาอย่างให้กำลังใจ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น