ลำดับตอนที่ #56
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #56 : ...บทที่51...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
\"หา! อะ...อะไรนะครับ กิ๊ก...เหรอ โห สนใจสิครับ เอ! ว่าแต่...ใครจะมาเป็นกิ๊กผมครับเนี่ย\"
โตดะแกล้งถามแล้วเขาก็ขยับเข้ามานั่งใกล้เคียวโกะ ทว่า...
\"นายจะทำอะไร! ถอยออกไปเลย\"
คิริโตะที่เดินเข้ามาเห็นภาพบาดตาพูดเสียงเข้มแต่เคียวโกะกลับชิงพูดขึ้นว่า...
\"ไม่ต้องหรอกค่ะ นั่งนี่เถอะ ซาคาฮาร่าคุง\"
\"เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ยัยเด็กบ้า!\"
คิริโตะกระชากเสียงถามอย่างโมโห เคียวโกะเลยหันมาตวาดใส่ทันทีว่า...
\"เรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยวซะหน่อย! นายจะไปไหนก็ไปเลยไป๊!\"
\"เธอ...งี่เง่าชะมัด! ตามใจเลย จะทำอะไรก็เชิญ...ฉันไม่น่าเอาเธอมาเลยว่ะ! ยัยเด็กงี่เง่า หัวแข็ง!\"
คิริโตะพูดอย่างโมโหแล้วเขาก็หันหลังเดินออกไปทันที! โตดะเห็นทั้ง 2 หนุ่มสาวทะเลาะกันอย่างนั้นแล้วเขาก็รู้สึกสมใจอย่างมาก แต่...เพื่อให้เคียวโกะคิดว่าเขาเป็นคนดี โตดะเลยแกล้งพูดเสียงอ่อยเหมือนไม่สบายใจว่า...
\"ผมทำให้คิริยาม่าคุงโกรธมากใช่ไหมครับ ผม...ผมขอโทษด้วยนะครับ\"
\"ช่างเถอะค่ะ! อย่าไปใส่ใจเขาเลย เอ่อ...เราไปหาที่นั่งคุยเงียบเงียบกันไหมคะ\"
เคียวโกะเอ่ยชวนแล้วเธอก็ฝืนยิ้มอย่างสดใสทั้งที่ในใจอ่อนล้าอย่างบอกไม่ถูก...จากนั้น เด็กสาวก็เดินไปหาที่สงบคุยกับโตดะเพื่อถ่วงเวลา ระหว่างนั้น...ซากุระ อิวาโมโตะ โชโกะจังและอิชิอิก็แอบออกไปจากนอกประภาคาร ทั้ง 4 คนไปคอยพวกโชโกะกับเซ็นจิและพวกเคย์ตะกับฮิโรกินั่นเอง...
และแล้ว เวลา 21.14 น. พวกโชโกะก็มาถึงก่อน พวกเขาเข้ามาคุยแนะนำตัวกับพวกอิวาโมโตะกับซากุระ ไม่นาน พวกเคย์ตะก็มาถึง และหลังจากแนะนำตัวกันเสร็จสรรพแล้ว ทุกคนก็ตกลงแผนการณ์กัน...โชโกะจังก็ตกลงจะเป็นคนส่งสัญญาณบอกให้ทุกคนในประภาคาร (ยกเว้นริเอะกับโตดะ) ออกมาจากภายในประภาคารให้หมด เหลือไว้แต่คนที่เป็นตัวล่ออย่างเคียวโกะกับคิทะคูมะ แล้วก็ให้ชิซุรุกับมาซาโอะอยู่คอยช่วยเหลือมิทสุโกะ อัตสึฮิโร่ โชโกะและเซ็นจิที่จะเข้าไปข้างในเพื่อช่วยตัวคิทะคูมะกับเคียวโกะและจัดการริเอะกับโตดะ...
จากนั้น โชโกะจังก็เข้าไปบอกข่าวและพาทุกคนออกมา ซายากะกับอิเคดะช่วยกันประคองพาโทโมมิที่ยังคงหลับสลบไสลอยู่ออกมา ตอนแรกคิริโตะกับยูริจะไม่ยอมออกไปข้างนอก แต่เมื่อขัดไม่ได้ทั้ง 2 ก็จำต้องตามทุกคนออกมา...แล้วชิซุรุกับมาซาโอะก็เฝ้าประตูทางออกของประภาคารไว้ ส่วนโชโกะ มิทสุโกะ อัตสึฮิโร่และเซ็นจิก็ค่อยค่อยเดินเงียบเงียบขึ้นไปบนประภาคาร...เคียวโกะกับคิทะคูมะพาริเอะกับโตดะขึ้นไปที่ชั้นดาดฟ้าเพื่อกันไม่ให้ทั้ง 2 รับรู้ว่าคนในประภาคารได้ออกมาไปกันหมดแล้ว...
และที่บนดาดฟ้านั้น...ริเอะกำลังจูบอยู่กับคิทะคูมะอย่างดูดดื่ม เสื้อผ้าของทั้งคู่เริ่มหลุดรุ่ยแล้ว ส่วนเคียวโกะ เด็กสาวยอมให้โตดะโอบกอด...แต่ โตดะกลับทำท่าจะไม่หยุดอยู่แค่นั้น! เขายังคงหาทางที่จะรุกล้ำมากกว่านั้น!!!
\"เดี๋ยวสิคะ ซาคาฮาร่าคุง...อย่าเพิ่ง\"
\"โธ่! คาวาดะจัง คนเป็นกิ๊กกันเขาไม่แค่นั่งกอดกันหรอกครับ ไม่ต้องกลัวนะ...มามะ มา Kiss กันนะครับ\"
\"(คิดในใจ) คิริโตะคุง ช่วยด้วย...พี่โชโกะ ช่วยเคียวโกะด้วย\"
และแล้ว ขณะที่ปากของโตดะจะได้สัมผัสกับปากของเคียวโกะนั้นเอง...เซ็นจิกับโชโกะก็แท็คทีมกันถีบเด็กหนุ่มจอมเจ้าชู้จนหน้าคะมำ จากนั้น โชโกะก็เอาปืนยิงลูกระเบิดของเขาออกมาจ่อหัวของโตดะแล้วก็พูดเสียงกร้าวแข็ง เย็นชาว่า...
\"ไอ้เศษสวะ! นายคิดจะมาแต๊ะอั๋งน้องสาวฉันเหรอ รู้ไหม...ปืนยิงลูกระเบิดในมือฉัน ถ้ามันถูกยิงใส่หัวสมองกามกามของนาย...มันคงแตกแหลกเละถึงใจเลยล่ะ...หรือว่า นายอยากให้ฉันยิงใส่น้องชายของนายมากกว่า...คิดภาพสิ น้องชายยาวใหญ่ของนายถูกยิงระเบิดเละ...น่าลองดีเหมือนกันนะ\"
\"หยะ...อย่าครับ ผม ผม...ผมยอมแล้ว อย่า!\"
โตดะร้องอย่างหวาดกลัว แล้วเซ็นจิก็ถามเด็กหนุ่มเสียงเข้มว่า...
\"นายใช่ไหมที่ฆ่าคู่รักสีม่วง 2 คนนั้น...ใช่ไหม!\"
\"ผม...ผมเปล่าจริงจริง...มิยาโมโตะจังต่างหาก! เธอ...เธอทำ ไม่ใช่ผม...\"
\"เฮอะ! ซัดทอดกันจริงนะ ไอ้หน้าตัวเ*ย...เดี๋ยวก็รู้...\"
โชโกะพูดเสียงขรึม ห่างออกไป...คิทะคูมะกำลังถูกริเอะจับถอดกางเกงอยู่ แต่แล้ว สายตาเขาก็เหลือบไปเห็นมิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่...มิทสุโกะเอามือจุปากเป็นเชิงห้าม จากนั้น เธอก็เดินช้าช้าเข้ามา...แล้วก็ค่อยค่อยยกมือสะกิดไหล่ริเอะเบาเบา...
\"โซ...โซมะ!\"
ริเอะร้องอย่างตกใจแล้วเธอก็ทำท่าจะคว้าคัตเตอร์ที่วางอยู่ใกล้ตัว ทว่า...เคียวคมกริบของมิทสุโกะก็จ่อที่คอของเด็กสาวอย่างรวดเร็ว ความเย็นของคมเคียวทำให้ริเอะตัวสั่น นอกจากนั้น...ตะปูอีก 4 ตัวในมือของอัตสึฮิโร่ก็ถูกยิงมาปักอยู่ข้างตัวเธออย่างแม่นยำ!!!
\"สวัสดี...มิยาโมโมโตะ แม่สาวร้อนร่าน...เจอกันจนได้นะ อืม...ไหนบอกฉันซิว่า...ฉันไปยิงผู้หญิงบ้ากับพยายามจะฆ่าเธอตอนไหนกัน...ฉันจำไม่ได้น่ะ แปลกนะ\"
มิทสุโกะพูดเสียงหวาน ทว่า...ในความหวานก็มีความอำมหิตแฝงอยู่! ริเอะถึงกับตัวแข็งค้างอย่างหวาดกลัวและ...เจ็บแค้นใจ! ด้านคิทะคูมะ เขารีบลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าแล้วถอยมายืนข้างหลัง...มิทสุโกะยังคงพูดต่อไปเรื่อยเรื่อย...
\"ว่าไงล่ะ...มิยาโมโตะจัง จะไม่พูดอะไรสักคำเลยเหรอจ๊ะ...นี่! ฉันก็เพิ่งรู้นะ ว่าเธอกับซาคาฮาร่าคุงน่ะ จะมีใจเมตตา...จนเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับฉันเพื่อช่วยผู้หญิงบ้าน่ะ...น่านับถือจริงจริงเลยน๊า...\"
\"มิทสุโกะจัง...พาเธอไปสมทบกับพวกโชโกะเถอะ\"
อัตสึฮิโร่พูดเสียงเรียบขึ้น มิทสุโกะเลยแกล้งพูดอย่างอ่อนหวานแต่เป็นเชิงข่มขู่ว่า...
\"แหม...ยังไม่หายสนุกเลยนะ อัตสึฮิโร่คุง...ยัยสาวร้อนร่านนี่ยังโดนอะไรน้อยไปนะ แต่ว่า...เอาเถอะนะ เวลายังมีอีกมานี่นา...\"
ระหว่างที่มิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่พูดกันอยู่นั้น ริเอะก็พยายามค่อยค่อยเคลื่อนคออกห่างคมเคียวอย่างช้าที่สุดและระวังที่สุด...มิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่ต่างก็ไม่รู้ว่าตอนนี้คอของเด็กสาวถอยห่างจากเคียวได้ประมาณ 5 เซ็นติเมตร...ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว!!!
\"ไป! ลุกขึ้น มิยา...ว๊าย! โอ๊ย!!!\"
โตดะแกล้งถามแล้วเขาก็ขยับเข้ามานั่งใกล้เคียวโกะ ทว่า...
\"นายจะทำอะไร! ถอยออกไปเลย\"
คิริโตะที่เดินเข้ามาเห็นภาพบาดตาพูดเสียงเข้มแต่เคียวโกะกลับชิงพูดขึ้นว่า...
\"ไม่ต้องหรอกค่ะ นั่งนี่เถอะ ซาคาฮาร่าคุง\"
\"เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ยัยเด็กบ้า!\"
คิริโตะกระชากเสียงถามอย่างโมโห เคียวโกะเลยหันมาตวาดใส่ทันทีว่า...
\"เรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยวซะหน่อย! นายจะไปไหนก็ไปเลยไป๊!\"
\"เธอ...งี่เง่าชะมัด! ตามใจเลย จะทำอะไรก็เชิญ...ฉันไม่น่าเอาเธอมาเลยว่ะ! ยัยเด็กงี่เง่า หัวแข็ง!\"
คิริโตะพูดอย่างโมโหแล้วเขาก็หันหลังเดินออกไปทันที! โตดะเห็นทั้ง 2 หนุ่มสาวทะเลาะกันอย่างนั้นแล้วเขาก็รู้สึกสมใจอย่างมาก แต่...เพื่อให้เคียวโกะคิดว่าเขาเป็นคนดี โตดะเลยแกล้งพูดเสียงอ่อยเหมือนไม่สบายใจว่า...
\"ผมทำให้คิริยาม่าคุงโกรธมากใช่ไหมครับ ผม...ผมขอโทษด้วยนะครับ\"
\"ช่างเถอะค่ะ! อย่าไปใส่ใจเขาเลย เอ่อ...เราไปหาที่นั่งคุยเงียบเงียบกันไหมคะ\"
เคียวโกะเอ่ยชวนแล้วเธอก็ฝืนยิ้มอย่างสดใสทั้งที่ในใจอ่อนล้าอย่างบอกไม่ถูก...จากนั้น เด็กสาวก็เดินไปหาที่สงบคุยกับโตดะเพื่อถ่วงเวลา ระหว่างนั้น...ซากุระ อิวาโมโตะ โชโกะจังและอิชิอิก็แอบออกไปจากนอกประภาคาร ทั้ง 4 คนไปคอยพวกโชโกะกับเซ็นจิและพวกเคย์ตะกับฮิโรกินั่นเอง...
และแล้ว เวลา 21.14 น. พวกโชโกะก็มาถึงก่อน พวกเขาเข้ามาคุยแนะนำตัวกับพวกอิวาโมโตะกับซากุระ ไม่นาน พวกเคย์ตะก็มาถึง และหลังจากแนะนำตัวกันเสร็จสรรพแล้ว ทุกคนก็ตกลงแผนการณ์กัน...โชโกะจังก็ตกลงจะเป็นคนส่งสัญญาณบอกให้ทุกคนในประภาคาร (ยกเว้นริเอะกับโตดะ) ออกมาจากภายในประภาคารให้หมด เหลือไว้แต่คนที่เป็นตัวล่ออย่างเคียวโกะกับคิทะคูมะ แล้วก็ให้ชิซุรุกับมาซาโอะอยู่คอยช่วยเหลือมิทสุโกะ อัตสึฮิโร่ โชโกะและเซ็นจิที่จะเข้าไปข้างในเพื่อช่วยตัวคิทะคูมะกับเคียวโกะและจัดการริเอะกับโตดะ...
จากนั้น โชโกะจังก็เข้าไปบอกข่าวและพาทุกคนออกมา ซายากะกับอิเคดะช่วยกันประคองพาโทโมมิที่ยังคงหลับสลบไสลอยู่ออกมา ตอนแรกคิริโตะกับยูริจะไม่ยอมออกไปข้างนอก แต่เมื่อขัดไม่ได้ทั้ง 2 ก็จำต้องตามทุกคนออกมา...แล้วชิซุรุกับมาซาโอะก็เฝ้าประตูทางออกของประภาคารไว้ ส่วนโชโกะ มิทสุโกะ อัตสึฮิโร่และเซ็นจิก็ค่อยค่อยเดินเงียบเงียบขึ้นไปบนประภาคาร...เคียวโกะกับคิทะคูมะพาริเอะกับโตดะขึ้นไปที่ชั้นดาดฟ้าเพื่อกันไม่ให้ทั้ง 2 รับรู้ว่าคนในประภาคารได้ออกมาไปกันหมดแล้ว...
และที่บนดาดฟ้านั้น...ริเอะกำลังจูบอยู่กับคิทะคูมะอย่างดูดดื่ม เสื้อผ้าของทั้งคู่เริ่มหลุดรุ่ยแล้ว ส่วนเคียวโกะ เด็กสาวยอมให้โตดะโอบกอด...แต่ โตดะกลับทำท่าจะไม่หยุดอยู่แค่นั้น! เขายังคงหาทางที่จะรุกล้ำมากกว่านั้น!!!
\"เดี๋ยวสิคะ ซาคาฮาร่าคุง...อย่าเพิ่ง\"
\"โธ่! คาวาดะจัง คนเป็นกิ๊กกันเขาไม่แค่นั่งกอดกันหรอกครับ ไม่ต้องกลัวนะ...มามะ มา Kiss กันนะครับ\"
\"(คิดในใจ) คิริโตะคุง ช่วยด้วย...พี่โชโกะ ช่วยเคียวโกะด้วย\"
และแล้ว ขณะที่ปากของโตดะจะได้สัมผัสกับปากของเคียวโกะนั้นเอง...เซ็นจิกับโชโกะก็แท็คทีมกันถีบเด็กหนุ่มจอมเจ้าชู้จนหน้าคะมำ จากนั้น โชโกะก็เอาปืนยิงลูกระเบิดของเขาออกมาจ่อหัวของโตดะแล้วก็พูดเสียงกร้าวแข็ง เย็นชาว่า...
\"ไอ้เศษสวะ! นายคิดจะมาแต๊ะอั๋งน้องสาวฉันเหรอ รู้ไหม...ปืนยิงลูกระเบิดในมือฉัน ถ้ามันถูกยิงใส่หัวสมองกามกามของนาย...มันคงแตกแหลกเละถึงใจเลยล่ะ...หรือว่า นายอยากให้ฉันยิงใส่น้องชายของนายมากกว่า...คิดภาพสิ น้องชายยาวใหญ่ของนายถูกยิงระเบิดเละ...น่าลองดีเหมือนกันนะ\"
\"หยะ...อย่าครับ ผม ผม...ผมยอมแล้ว อย่า!\"
โตดะร้องอย่างหวาดกลัว แล้วเซ็นจิก็ถามเด็กหนุ่มเสียงเข้มว่า...
\"นายใช่ไหมที่ฆ่าคู่รักสีม่วง 2 คนนั้น...ใช่ไหม!\"
\"ผม...ผมเปล่าจริงจริง...มิยาโมโตะจังต่างหาก! เธอ...เธอทำ ไม่ใช่ผม...\"
\"เฮอะ! ซัดทอดกันจริงนะ ไอ้หน้าตัวเ*ย...เดี๋ยวก็รู้...\"
โชโกะพูดเสียงขรึม ห่างออกไป...คิทะคูมะกำลังถูกริเอะจับถอดกางเกงอยู่ แต่แล้ว สายตาเขาก็เหลือบไปเห็นมิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่...มิทสุโกะเอามือจุปากเป็นเชิงห้าม จากนั้น เธอก็เดินช้าช้าเข้ามา...แล้วก็ค่อยค่อยยกมือสะกิดไหล่ริเอะเบาเบา...
\"โซ...โซมะ!\"
ริเอะร้องอย่างตกใจแล้วเธอก็ทำท่าจะคว้าคัตเตอร์ที่วางอยู่ใกล้ตัว ทว่า...เคียวคมกริบของมิทสุโกะก็จ่อที่คอของเด็กสาวอย่างรวดเร็ว ความเย็นของคมเคียวทำให้ริเอะตัวสั่น นอกจากนั้น...ตะปูอีก 4 ตัวในมือของอัตสึฮิโร่ก็ถูกยิงมาปักอยู่ข้างตัวเธออย่างแม่นยำ!!!
\"สวัสดี...มิยาโมโมโตะ แม่สาวร้อนร่าน...เจอกันจนได้นะ อืม...ไหนบอกฉันซิว่า...ฉันไปยิงผู้หญิงบ้ากับพยายามจะฆ่าเธอตอนไหนกัน...ฉันจำไม่ได้น่ะ แปลกนะ\"
มิทสุโกะพูดเสียงหวาน ทว่า...ในความหวานก็มีความอำมหิตแฝงอยู่! ริเอะถึงกับตัวแข็งค้างอย่างหวาดกลัวและ...เจ็บแค้นใจ! ด้านคิทะคูมะ เขารีบลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าแล้วถอยมายืนข้างหลัง...มิทสุโกะยังคงพูดต่อไปเรื่อยเรื่อย...
\"ว่าไงล่ะ...มิยาโมโตะจัง จะไม่พูดอะไรสักคำเลยเหรอจ๊ะ...นี่! ฉันก็เพิ่งรู้นะ ว่าเธอกับซาคาฮาร่าคุงน่ะ จะมีใจเมตตา...จนเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับฉันเพื่อช่วยผู้หญิงบ้าน่ะ...น่านับถือจริงจริงเลยน๊า...\"
\"มิทสุโกะจัง...พาเธอไปสมทบกับพวกโชโกะเถอะ\"
อัตสึฮิโร่พูดเสียงเรียบขึ้น มิทสุโกะเลยแกล้งพูดอย่างอ่อนหวานแต่เป็นเชิงข่มขู่ว่า...
\"แหม...ยังไม่หายสนุกเลยนะ อัตสึฮิโร่คุง...ยัยสาวร้อนร่านนี่ยังโดนอะไรน้อยไปนะ แต่ว่า...เอาเถอะนะ เวลายังมีอีกมานี่นา...\"
ระหว่างที่มิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่พูดกันอยู่นั้น ริเอะก็พยายามค่อยค่อยเคลื่อนคออกห่างคมเคียวอย่างช้าที่สุดและระวังที่สุด...มิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่ต่างก็ไม่รู้ว่าตอนนี้คอของเด็กสาวถอยห่างจากเคียวได้ประมาณ 5 เซ็นติเมตร...ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว!!!
\"ไป! ลุกขึ้น มิยา...ว๊าย! โอ๊ย!!!\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น