ลำดับตอนที่ #46
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : ...บทที่41...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
\"เดี๋ยว! มิยาโมโตะจัง...ผมว่า...เราเจอเหยื่อ ไม่ใช่สิ...เราเจอเพื่อนสาวผู้น่าสงสารเข้าแล้วล่ะ!!!\"
\"นายหมายความว่า...อ้อ! เข้าใจแล้ว ฉลาดใช้ได้นี่นา\"
ริเอะพูดพลางหัวเราะอย่างชอบใจ จากนั้น...
เวลา 15.20 น.ที่หน้าประภาคาร ตอนนี้พวกคิริโตะต่างก็กำลังนั่งคุยเรื่องต่างต่างกับอิวาโมโตะและซากุระอย่างเคร่งเครียดอยู่บนห้องชั้น 4 ส่วนข้างนอก...อิเคดะกำลังนั่งเฝ้าอยู่ที่ชั้นดาดฟ้าพลางก็ใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาพยายามแฮ็คและแกะรอยข้อมูลของพวก B.R.ให้ได้มากที่สุด ที่ชั้น 3 อิชิอิกับโชโกะ (ผู้หญิง) ก็ยืนเฝ้าอยู่โดยที่อิชิอิยืนจังก้าถือลูกระเบิดในมือ ส่วนโชโกะก็พรางตัวอยู่ข้างข้างเขา ในมือเธอมีอาวุธแปลกแปลกที่เธอทำขึ้นอยู่ด้วย ชั้นที่ 2 ซายากะที่เป็นโรคหอบหืดแต่เชี่ยวชาญเรื่องการใช้ลูกดอก ลูกธนูก็ยืนซ่อนตัวอยู่ที่มุมด้านหนึ่ง ที่คอของเธอห้อยสร้อยที่ผูกกระบอกไม้ไผ่เล็กเล็กที่มีเข็มลูกดอกจิ๋วอาบยาพิษร้ายแรงใส่อยู่เป็นสิบอัน ส่วนมือเธอก็มีคุนธนูกับลูกศรที่เสียบอยู่ในกระบอกข้างหลังอย่างเตรียมหร้อม ที่ชั้นล่างสุด คู่รักหนุ่มสาว ชิซุรุกับมาซาโอะที่เก่งด้านการต่อสู้ในระยะประชิดก็ยืนเตรียมพร้อมคอยระวังอยู่แล้ว...
ห่างจากบริเวณประภาคารไปหน่อย ที่พื้น...อิเคดะได้แอบติดตั้งกล้องวงจรปิดขนาดจิ๋วไว้ในบริเวณโดยรอบ หากมีใครย่างก้าวเข้ามาในรัศมี 18 เมตร กลองวงจรปิดก็จะส่งสัญญาณภาพบุคคลนั้นมาที่เครื่องคอมพ์แบบพกพาของเขาทันที นอกจากนั้น โชโกะ (ผู้หญิง) ยังแอบติดตั้งกับดักซึ่งเป็นกับระเบิดพิเศษที่ขึ้นตรงต่อรีโมทในมือเธอฝังไว้นับ 40 กว่าลูกรอบบริเวณ พร้อมกันนั้นเธอก็แอบผูกด้ายพิเศษซึ่งเธอห้อยเมล็ดผลไม้ไว้บนต้นไม้ ส่วนต้นเชือกซึ่งเป็นเชือกล่องหนที่ใช้กับการแสดงมายากลก็ห้อยจากต้นไม้ทุกต้นรอบประภาคารแล้วสายของมันก็ระอยู่ที่พื้น ปลายสายเชือกนั้นผูกอยู่กับนิ้วก้อยขวา-ซ้ายของโชโกะ หากมีใครผ่านมา กลไกพิเศษของกับดักนี้จะทำงานโดยการทำให้นิ้วก้อยของโชโกะสั่น และเธอจะรู้ทันทีว่ากำลังมีคนมุ่งหน้ามาทางพวกของเธอ!!!
ดังนั้น เมื่อริเอะกับโตดะเดินช้าช้าพลางช่วยกันประคองร่างที่สลบสิ้นสติของเด็กสาว ม.6 ที่เป็นบ้าใกล้เข้ามาทางประภาคาร ทั้งโชโกะกับอิเคดะก็รู้ถึงการมาของพวกเขาก่อนใครทันที! อิเคดะรีบรายงานให้พวกคิริโตะกับอิวาโมโตะและซากุระรู้ ส่วนโชโกะก็แอบพรางตัวย้อนไปคุมเชิงอยู่ข้างหลังริเอะ โตดะและเด็กสาวที่เป็นบ้า...
ส่วนบนประภาคาร อิเคดะก็เฝ้าติดตามดูทุกอิริยาบถของคนทั้ง 3 ผ่านจอคอมพิวเตอร์ อิชิอิซึ่งย้ายมาอยู่ที่ชั้นดาดฟ้าข้างข้างอิเคดะก็เตรียมจะปลดสลักระเบิดในมือแล้วเหวี่ยงออกไปโดยทันที ซายากะซึ่งยังยืนหลบมุมที่ชั้น 2 ก็ยกลูกธนูมาง้างเล็งไว้และยังเอากระบอกไม้ไผ่จิ๋วมาอมเตรียมพ่นลูกดอกพิษออกไป และชิซุรุกับมาซาโอะก็ได้ออกมายืนเตรียมพร้อมที่หน้าประภาคารในระยะ 5 เมตรแล้วเช่นกัน!!!
ที่ชั้น 4 ของประภาคาร ซากุระยืนยกปืนสไนเปอร์ติดกล้องส่องออกมาเล็งเตรียมยิง ด้านอิวาโมโตะ เขาไม่ได้ถืออาวุธอะไรในมือแต่กลับใช้ โทรโข่งอันหนึ่งแทนก็เตรียมจะพูดอะไรบางอย่างกับผู้ที่บุกรุกเข้ามา ข้างข้างทั้ง 2 พวกคิริโตะที่ในมือมีอาวุธกันทุกคนก็ยืนเครียดอยู่ด้วย พวกเขารู้แล้วว่าคนที่มาคือตัวอันตราย 1 ในกลุ่มเดียวกับมิทสุโกะ พวกคิริโตะไม่รู้ว่า...ทำไม 2 คนนั้นถึงได้แยกตัวออกมา แล้วตอนนี้มิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่ไปไหน...
ลึกลึกแล้ว ในใจของคิริโตะ ชูยะ โนริโกะ หรือแม้แต่เคียวโกะเองก็ยังอดเป็นห่วงและสงสารมิทสุโกะไม่ได้ บางครั้ง...พวกเขาก็ยังคงรู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับมิทสุโกะไป แต่...จะทำไงได้ล่ะ! มิทสุโกะทำร้ายตัวเธอเองนี่! พวกเขาก็ไม่อยากให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นหรอก...ยังไง คิริโตะกับทุกคนก็แอบหวังอยู่ลึกลึกว่าพวกเขาจะหาทางช่วยและเปลี่ยนแปลงมิทสุโกะได้...ไม่มากก็น้อย...
และแล้ว...ริเอะกับโตดะพร้อมทั้งสาว ม.6 ที่เป็นบ้าก็เดินช้าช้าเข้ามา...สภาพของทั้ง 3 ทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณประภาคารต้องเขม้นมองอย่างแปลกใจ...และหลายคนก็อดจะใจอ่อนไม่ได้! แผนของริเอะกับโตดะ...ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!!!
\"อย่ายิงนะ...พวกเรา...มาขอความช่วยเหลือ\"
ริเอะแกล้งพูดเสียงระโหย...ไม่พอ เธอยังเสแสร้งทำเป็นล้มโครมลงกับพื้นอย่างหวังที่จะเรียกคะแนนความสงสาร นั่นทำให้ชิซุรุที่เป็นคนอ่อนโยนทำท่าจะเดินเข้าไปช่วยประคองเธอ ดีที่มาซาโอะดึงแขนคนรักไว้ทันก่อนที่เขาจะพูดเตือนเบาเบาว่า...
\"อย่าเพิ่ง...ชิซุรุจัง...เธอก็รู้...\"
เงียบ...ชิซุรุไม่ได้พูดอะไร เธอยอมเชื่อฟังมาซาโอะหนุ่มคนรักโดยดี...อัตสึฮิโร่เห็นดังนั้นเขาเลยแกล้งร้องออกไปว่า...
\"ไว้ใจพวกเราเถอะครับ...พวกเราน่ะ ไม่มีอันตรายอะไรหรอกครับ...ที่พวกเรามาเล่นเกมก็เพราะถูกบังคับ อีกอย่าง...โซมะซัง...ใช่! โซมะซังน่ะ เธอทะเลาะกับผมแล้วก็มิยาโมโตะจัง...ก็เรื่องผู้หญิงคนนี้ล่ะครับ เธอเป็นบ้า...ผมกับมิยาโมโตะจังไม่อยากให้โซมะซังทำร้ายเธอ แต่ว่า...โซมะซังน่ะ กลับไล่ยิงพวกเราปางตายเลยล่ะครับ...พวกคุณต้องช่วยพวกเรานะครับ...ได้โปรดเถอะ\"
\"นายหมายความว่า...อ้อ! เข้าใจแล้ว ฉลาดใช้ได้นี่นา\"
ริเอะพูดพลางหัวเราะอย่างชอบใจ จากนั้น...
เวลา 15.20 น.ที่หน้าประภาคาร ตอนนี้พวกคิริโตะต่างก็กำลังนั่งคุยเรื่องต่างต่างกับอิวาโมโตะและซากุระอย่างเคร่งเครียดอยู่บนห้องชั้น 4 ส่วนข้างนอก...อิเคดะกำลังนั่งเฝ้าอยู่ที่ชั้นดาดฟ้าพลางก็ใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาพยายามแฮ็คและแกะรอยข้อมูลของพวก B.R.ให้ได้มากที่สุด ที่ชั้น 3 อิชิอิกับโชโกะ (ผู้หญิง) ก็ยืนเฝ้าอยู่โดยที่อิชิอิยืนจังก้าถือลูกระเบิดในมือ ส่วนโชโกะก็พรางตัวอยู่ข้างข้างเขา ในมือเธอมีอาวุธแปลกแปลกที่เธอทำขึ้นอยู่ด้วย ชั้นที่ 2 ซายากะที่เป็นโรคหอบหืดแต่เชี่ยวชาญเรื่องการใช้ลูกดอก ลูกธนูก็ยืนซ่อนตัวอยู่ที่มุมด้านหนึ่ง ที่คอของเธอห้อยสร้อยที่ผูกกระบอกไม้ไผ่เล็กเล็กที่มีเข็มลูกดอกจิ๋วอาบยาพิษร้ายแรงใส่อยู่เป็นสิบอัน ส่วนมือเธอก็มีคุนธนูกับลูกศรที่เสียบอยู่ในกระบอกข้างหลังอย่างเตรียมหร้อม ที่ชั้นล่างสุด คู่รักหนุ่มสาว ชิซุรุกับมาซาโอะที่เก่งด้านการต่อสู้ในระยะประชิดก็ยืนเตรียมพร้อมคอยระวังอยู่แล้ว...
ห่างจากบริเวณประภาคารไปหน่อย ที่พื้น...อิเคดะได้แอบติดตั้งกล้องวงจรปิดขนาดจิ๋วไว้ในบริเวณโดยรอบ หากมีใครย่างก้าวเข้ามาในรัศมี 18 เมตร กลองวงจรปิดก็จะส่งสัญญาณภาพบุคคลนั้นมาที่เครื่องคอมพ์แบบพกพาของเขาทันที นอกจากนั้น โชโกะ (ผู้หญิง) ยังแอบติดตั้งกับดักซึ่งเป็นกับระเบิดพิเศษที่ขึ้นตรงต่อรีโมทในมือเธอฝังไว้นับ 40 กว่าลูกรอบบริเวณ พร้อมกันนั้นเธอก็แอบผูกด้ายพิเศษซึ่งเธอห้อยเมล็ดผลไม้ไว้บนต้นไม้ ส่วนต้นเชือกซึ่งเป็นเชือกล่องหนที่ใช้กับการแสดงมายากลก็ห้อยจากต้นไม้ทุกต้นรอบประภาคารแล้วสายของมันก็ระอยู่ที่พื้น ปลายสายเชือกนั้นผูกอยู่กับนิ้วก้อยขวา-ซ้ายของโชโกะ หากมีใครผ่านมา กลไกพิเศษของกับดักนี้จะทำงานโดยการทำให้นิ้วก้อยของโชโกะสั่น และเธอจะรู้ทันทีว่ากำลังมีคนมุ่งหน้ามาทางพวกของเธอ!!!
ดังนั้น เมื่อริเอะกับโตดะเดินช้าช้าพลางช่วยกันประคองร่างที่สลบสิ้นสติของเด็กสาว ม.6 ที่เป็นบ้าใกล้เข้ามาทางประภาคาร ทั้งโชโกะกับอิเคดะก็รู้ถึงการมาของพวกเขาก่อนใครทันที! อิเคดะรีบรายงานให้พวกคิริโตะกับอิวาโมโตะและซากุระรู้ ส่วนโชโกะก็แอบพรางตัวย้อนไปคุมเชิงอยู่ข้างหลังริเอะ โตดะและเด็กสาวที่เป็นบ้า...
ส่วนบนประภาคาร อิเคดะก็เฝ้าติดตามดูทุกอิริยาบถของคนทั้ง 3 ผ่านจอคอมพิวเตอร์ อิชิอิซึ่งย้ายมาอยู่ที่ชั้นดาดฟ้าข้างข้างอิเคดะก็เตรียมจะปลดสลักระเบิดในมือแล้วเหวี่ยงออกไปโดยทันที ซายากะซึ่งยังยืนหลบมุมที่ชั้น 2 ก็ยกลูกธนูมาง้างเล็งไว้และยังเอากระบอกไม้ไผ่จิ๋วมาอมเตรียมพ่นลูกดอกพิษออกไป และชิซุรุกับมาซาโอะก็ได้ออกมายืนเตรียมพร้อมที่หน้าประภาคารในระยะ 5 เมตรแล้วเช่นกัน!!!
ที่ชั้น 4 ของประภาคาร ซากุระยืนยกปืนสไนเปอร์ติดกล้องส่องออกมาเล็งเตรียมยิง ด้านอิวาโมโตะ เขาไม่ได้ถืออาวุธอะไรในมือแต่กลับใช้ โทรโข่งอันหนึ่งแทนก็เตรียมจะพูดอะไรบางอย่างกับผู้ที่บุกรุกเข้ามา ข้างข้างทั้ง 2 พวกคิริโตะที่ในมือมีอาวุธกันทุกคนก็ยืนเครียดอยู่ด้วย พวกเขารู้แล้วว่าคนที่มาคือตัวอันตราย 1 ในกลุ่มเดียวกับมิทสุโกะ พวกคิริโตะไม่รู้ว่า...ทำไม 2 คนนั้นถึงได้แยกตัวออกมา แล้วตอนนี้มิทสุโกะกับอัตสึฮิโร่ไปไหน...
ลึกลึกแล้ว ในใจของคิริโตะ ชูยะ โนริโกะ หรือแม้แต่เคียวโกะเองก็ยังอดเป็นห่วงและสงสารมิทสุโกะไม่ได้ บางครั้ง...พวกเขาก็ยังคงรู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับมิทสุโกะไป แต่...จะทำไงได้ล่ะ! มิทสุโกะทำร้ายตัวเธอเองนี่! พวกเขาก็ไม่อยากให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นหรอก...ยังไง คิริโตะกับทุกคนก็แอบหวังอยู่ลึกลึกว่าพวกเขาจะหาทางช่วยและเปลี่ยนแปลงมิทสุโกะได้...ไม่มากก็น้อย...
และแล้ว...ริเอะกับโตดะพร้อมทั้งสาว ม.6 ที่เป็นบ้าก็เดินช้าช้าเข้ามา...สภาพของทั้ง 3 ทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณประภาคารต้องเขม้นมองอย่างแปลกใจ...และหลายคนก็อดจะใจอ่อนไม่ได้! แผนของริเอะกับโตดะ...ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!!!
\"อย่ายิงนะ...พวกเรา...มาขอความช่วยเหลือ\"
ริเอะแกล้งพูดเสียงระโหย...ไม่พอ เธอยังเสแสร้งทำเป็นล้มโครมลงกับพื้นอย่างหวังที่จะเรียกคะแนนความสงสาร นั่นทำให้ชิซุรุที่เป็นคนอ่อนโยนทำท่าจะเดินเข้าไปช่วยประคองเธอ ดีที่มาซาโอะดึงแขนคนรักไว้ทันก่อนที่เขาจะพูดเตือนเบาเบาว่า...
\"อย่าเพิ่ง...ชิซุรุจัง...เธอก็รู้...\"
เงียบ...ชิซุรุไม่ได้พูดอะไร เธอยอมเชื่อฟังมาซาโอะหนุ่มคนรักโดยดี...อัตสึฮิโร่เห็นดังนั้นเขาเลยแกล้งร้องออกไปว่า...
\"ไว้ใจพวกเราเถอะครับ...พวกเราน่ะ ไม่มีอันตรายอะไรหรอกครับ...ที่พวกเรามาเล่นเกมก็เพราะถูกบังคับ อีกอย่าง...โซมะซัง...ใช่! โซมะซังน่ะ เธอทะเลาะกับผมแล้วก็มิยาโมโตะจัง...ก็เรื่องผู้หญิงคนนี้ล่ะครับ เธอเป็นบ้า...ผมกับมิยาโมโตะจังไม่อยากให้โซมะซังทำร้ายเธอ แต่ว่า...โซมะซังน่ะ กลับไล่ยิงพวกเราปางตายเลยล่ะครับ...พวกคุณต้องช่วยพวกเรานะครับ...ได้โปรดเถอะ\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น