ลำดับตอนที่ #41
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ...บทที่36...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
เซ็นจิพยายามเตือนแต่มาซาฮิโร่ก็ไม่ฟัง ชายหนุ่มยังคงระดมยิงอย่างบ้าคลั่งใส่รถพร้อมกับที่เคย์ตะที่ได้ปืนลูกปรายจากมาซาฮิโร่มาก็เล็งเป้าและยิงไปโดนล้อรถ 2 ล้อหน้าอย่างแม่นยำเช่นกัน!!!
รถของพวกโคเฮย์โดนโจมตีขนาดนั้นทำให้กระจกรถที่ร้าวแตกกระจาย แถมยางล้อหน้าทั้ง 2 ก็แตกระเบิดเสียงดัง แล้ว...เซ็นจิก็ตัดสินใจฉวยโอกาศที่คนในรถกำลังวุ่นวายวิ่งเข้าไป ก่อนจะใช้ปืนยิงตะปูที่เขาเก็บได้ตอนไปสำรวจพื้นที่ระดมยิงใส่คนในรถทันที!!!
ผลที่ได้ก็คือ...มีกระสุนปลิวว่อนมาแต่ไม่อาจทำอะไรคนที่มีเสื้อเกราะกันกระสุนอย่างเซ็นจิได้ ทว่า...กลับมีคนปาระเบิดน้อยหน่าออกมาจากรถ ดีที่เซ็นจิกระโดดหลบได้ทันอย่างฉิวเฉียด!!!
\"ไอ้เซ็นจิ! แ*งเอ๊ย! ห่ามเกินไปแล้วเว้ย!\"
เคย์ตะตะโกนว่าอย่างโมโหและเป็นห่วง จากนั้น คนในรถที่เหลือแค่...โคเฮย์ ชิราอิชิ มิรุ เคย์โอะ ชิมาโนะและมิตสุรุที่โดนตะปูฝังเข้าที่ไหล่ซ้าย ก็รีบวิ่งมาหาที่กำบังเพื่อต่อสู้...ทว่า...คัตสึอิกับคาสุนั้นโดนทั้งกระสุนปืนที่ทะลุกระจกมากับตะปูยิงโดนร่างจนพรุน ทำให้ชิมาโนะกับเคย์โอะเสียใจจนแทบบ้าเลยทีเดียว! แต่ทั้งคู่ก็ไม่อาจที่จะทำอะไรได้...
จากนั้น วินาทีแห่งสงครามก็เริ่มขึ้น ทั้ง 2 ฝ่ายต่างสู้กันอย่างไม่ยอมแพ้และไม่มีใครกล้าสู้แบบผลีผลามอีกแล้ว ทว่า...ไม่นาน ด้วยจำนวนคนและอาวุธที่น้อยกว่าทำให้ 3 หนุ่มเซ็นจิที่เหลือแค่ปืนกับกระสุนตะปูอีกไม่มาก มาซาฮิโร่ที่มีแค่ระเบิดทำเองอีกเพียง 3 ลูก และเคย์ตะที่กระสุนหมดแล้วแต่ยังมีมีดพร้ากับกระบองคู่อยู่ กลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด!!!
แล้วก็เป็นมาซาฮิโร่ที่พลาดโดนกระสุนฝังเข้าที่บริเวณท้องน้อยกับบริเวณอกซ้ายใกล้กับหัวใจ ทำให้เซ็นจิกับเคย์ตะเครียดจนทำอะไรไม่ถูก ทว่า ในนาทีนั้นเอง...
บึ้ม!!!
อยู่อยู่ก็มีระเบิดขวดถูกปาไปที่พวกโคเฮย์ ทำให้มิรุที่อยู่ใกล้ที่สุดถูกแรงระเบิดฉีกแขนหลุดออกมาออกมาพร้อมกับที่เศษแก้วจำนวนมากก็บาดใส่ร่างของมิตสุรุเป็นแผลฉกรรจ์ ไม่พอ...ยังมีระเบิดควันสุดเหม็นถูกปาเข้าไปอีก 3 ลูก ทำให้พวกที่นั้นพากันหนีตายจ้าละหวั่น ทว่า...ลูกดอกจากหน้าไม้ก็พุ่งเข้าไปเจาะหน้าผากและทะลุปากของมิรุกับมิตสุรุที่ขยับตัวไม่ได้จนตายคาที่ต่อหน้าต่อตาทุกคน!!!
\"เฮ้ย! ใครวะ!\"
โคเฮย์ตะโกนอย่างตกใจและหวาดกลัว ทว่า...นอกจากจะไม่ได้รับคำตอบจากปากแล้ว ยังมีลูกโป่งจิ๋วที่ใส่ไส้ระเบิดถูกปาออกมา ทำให้พวกที่ยังเหลืออยู่รีบเผ่นหนีตายไปกันทันที! จากนั้น โชโกะ ฮิโรกิ เซย์จิ เคย์กะ จิกูสะและมิยูที่เป็นคนมาช่วยก็รีบวิ่งเข้ามาหามาซาฮิโร่ เซ็นจิ เคย์ตะ แล้ว...
\"มาซาฮิโร่! ขอโทษนะที่พวกเรามาช้า ขอโทษจริงจริง!\"
โชโกะพูดอย่างรู้สึกผิดแต่เซ็นจิก็พูดปลอบเพื่อนรักไปว่า...
\"อย่าโทษตัวเองสิวะ พวกนายมาช่วยได้ทันเวลาเลยล่ะ! แต่...ทาเครุน่ะ...มันโดนสะเก็ดระเบิดเข้า ไอ้ยูทากะเลยพามันไปหลบที่รถกับพวกผู้หญิงแล้ว\"
\"งั้นเรารีบไปที่รถกันเถอะ อยู่ตรงนี้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์\"
จิกูสะพูดอย่างกังวลใจ ทว่า...ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ขยับตัว มาซาฮิโร่ก็กัดฟันถามเสียงแผ่วโหยขึ้น...
\"เดี๋ยว...มาซาชิ...ไปไหน...มิสะกับ...มิซาเอะ...ล่ะ\"
เงียบ...ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ทว่าสีหน้าของแต่ละคนกับความเงียบงันก็เหมือนเป็นสิ่งที่ตอบคำถามของมาซาฮิโร่ได้ดี! ดังนั้น ชายหนุ่มจึงหลับตาลงอย่างปวดร้าว แล้วเขาก็ค่อยค่อยฝืนใจถามเสียงแผ่วโหยอย่างเจ็บปวดว่า...
\"จริงเหรอ...3 คนนั้น...ตายแล้วเหรอ\"
\"เอ่อ...มิสะจังกับมิซาเอะจังไม่เป็นไรหรอก แต่...มาซาชิ...มาซาชิ...เขา...เขาจากพวกเราไปแล้ว...\"
\"...มาซาชิ...ทำไม...นายไม่รอฉัน...มาซาชิ...\"
มาซาฮิโร่พึมพำอย่างแค้นใจและเจ็บปวด น้ำตาของเขาไหลพรากลงอาบหน้า แม้แต่เซ็นจิกับฮิโรกิก็ยังก้มหน้าร้องไห้อย่างใจหาย...ไม่มีใครสามารถที่จะพูดปลอบใจมาซาฮิโร่ได้ เพราะการสูญเสียมาซาชิไป...มันก็ทำร้ายจิตใจทุกคนอย่างมากแล้ว!!!
รถของพวกโคเฮย์โดนโจมตีขนาดนั้นทำให้กระจกรถที่ร้าวแตกกระจาย แถมยางล้อหน้าทั้ง 2 ก็แตกระเบิดเสียงดัง แล้ว...เซ็นจิก็ตัดสินใจฉวยโอกาศที่คนในรถกำลังวุ่นวายวิ่งเข้าไป ก่อนจะใช้ปืนยิงตะปูที่เขาเก็บได้ตอนไปสำรวจพื้นที่ระดมยิงใส่คนในรถทันที!!!
ผลที่ได้ก็คือ...มีกระสุนปลิวว่อนมาแต่ไม่อาจทำอะไรคนที่มีเสื้อเกราะกันกระสุนอย่างเซ็นจิได้ ทว่า...กลับมีคนปาระเบิดน้อยหน่าออกมาจากรถ ดีที่เซ็นจิกระโดดหลบได้ทันอย่างฉิวเฉียด!!!
\"ไอ้เซ็นจิ! แ*งเอ๊ย! ห่ามเกินไปแล้วเว้ย!\"
เคย์ตะตะโกนว่าอย่างโมโหและเป็นห่วง จากนั้น คนในรถที่เหลือแค่...โคเฮย์ ชิราอิชิ มิรุ เคย์โอะ ชิมาโนะและมิตสุรุที่โดนตะปูฝังเข้าที่ไหล่ซ้าย ก็รีบวิ่งมาหาที่กำบังเพื่อต่อสู้...ทว่า...คัตสึอิกับคาสุนั้นโดนทั้งกระสุนปืนที่ทะลุกระจกมากับตะปูยิงโดนร่างจนพรุน ทำให้ชิมาโนะกับเคย์โอะเสียใจจนแทบบ้าเลยทีเดียว! แต่ทั้งคู่ก็ไม่อาจที่จะทำอะไรได้...
จากนั้น วินาทีแห่งสงครามก็เริ่มขึ้น ทั้ง 2 ฝ่ายต่างสู้กันอย่างไม่ยอมแพ้และไม่มีใครกล้าสู้แบบผลีผลามอีกแล้ว ทว่า...ไม่นาน ด้วยจำนวนคนและอาวุธที่น้อยกว่าทำให้ 3 หนุ่มเซ็นจิที่เหลือแค่ปืนกับกระสุนตะปูอีกไม่มาก มาซาฮิโร่ที่มีแค่ระเบิดทำเองอีกเพียง 3 ลูก และเคย์ตะที่กระสุนหมดแล้วแต่ยังมีมีดพร้ากับกระบองคู่อยู่ กลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด!!!
แล้วก็เป็นมาซาฮิโร่ที่พลาดโดนกระสุนฝังเข้าที่บริเวณท้องน้อยกับบริเวณอกซ้ายใกล้กับหัวใจ ทำให้เซ็นจิกับเคย์ตะเครียดจนทำอะไรไม่ถูก ทว่า ในนาทีนั้นเอง...
บึ้ม!!!
อยู่อยู่ก็มีระเบิดขวดถูกปาไปที่พวกโคเฮย์ ทำให้มิรุที่อยู่ใกล้ที่สุดถูกแรงระเบิดฉีกแขนหลุดออกมาออกมาพร้อมกับที่เศษแก้วจำนวนมากก็บาดใส่ร่างของมิตสุรุเป็นแผลฉกรรจ์ ไม่พอ...ยังมีระเบิดควันสุดเหม็นถูกปาเข้าไปอีก 3 ลูก ทำให้พวกที่นั้นพากันหนีตายจ้าละหวั่น ทว่า...ลูกดอกจากหน้าไม้ก็พุ่งเข้าไปเจาะหน้าผากและทะลุปากของมิรุกับมิตสุรุที่ขยับตัวไม่ได้จนตายคาที่ต่อหน้าต่อตาทุกคน!!!
\"เฮ้ย! ใครวะ!\"
โคเฮย์ตะโกนอย่างตกใจและหวาดกลัว ทว่า...นอกจากจะไม่ได้รับคำตอบจากปากแล้ว ยังมีลูกโป่งจิ๋วที่ใส่ไส้ระเบิดถูกปาออกมา ทำให้พวกที่ยังเหลืออยู่รีบเผ่นหนีตายไปกันทันที! จากนั้น โชโกะ ฮิโรกิ เซย์จิ เคย์กะ จิกูสะและมิยูที่เป็นคนมาช่วยก็รีบวิ่งเข้ามาหามาซาฮิโร่ เซ็นจิ เคย์ตะ แล้ว...
\"มาซาฮิโร่! ขอโทษนะที่พวกเรามาช้า ขอโทษจริงจริง!\"
โชโกะพูดอย่างรู้สึกผิดแต่เซ็นจิก็พูดปลอบเพื่อนรักไปว่า...
\"อย่าโทษตัวเองสิวะ พวกนายมาช่วยได้ทันเวลาเลยล่ะ! แต่...ทาเครุน่ะ...มันโดนสะเก็ดระเบิดเข้า ไอ้ยูทากะเลยพามันไปหลบที่รถกับพวกผู้หญิงแล้ว\"
\"งั้นเรารีบไปที่รถกันเถอะ อยู่ตรงนี้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์\"
จิกูสะพูดอย่างกังวลใจ ทว่า...ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ขยับตัว มาซาฮิโร่ก็กัดฟันถามเสียงแผ่วโหยขึ้น...
\"เดี๋ยว...มาซาชิ...ไปไหน...มิสะกับ...มิซาเอะ...ล่ะ\"
เงียบ...ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ทว่าสีหน้าของแต่ละคนกับความเงียบงันก็เหมือนเป็นสิ่งที่ตอบคำถามของมาซาฮิโร่ได้ดี! ดังนั้น ชายหนุ่มจึงหลับตาลงอย่างปวดร้าว แล้วเขาก็ค่อยค่อยฝืนใจถามเสียงแผ่วโหยอย่างเจ็บปวดว่า...
\"จริงเหรอ...3 คนนั้น...ตายแล้วเหรอ\"
\"เอ่อ...มิสะจังกับมิซาเอะจังไม่เป็นไรหรอก แต่...มาซาชิ...มาซาชิ...เขา...เขาจากพวกเราไปแล้ว...\"
\"...มาซาชิ...ทำไม...นายไม่รอฉัน...มาซาชิ...\"
มาซาฮิโร่พึมพำอย่างแค้นใจและเจ็บปวด น้ำตาของเขาไหลพรากลงอาบหน้า แม้แต่เซ็นจิกับฮิโรกิก็ยังก้มหน้าร้องไห้อย่างใจหาย...ไม่มีใครสามารถที่จะพูดปลอบใจมาซาฮิโร่ได้ เพราะการสูญเสียมาซาชิไป...มันก็ทำร้ายจิตใจทุกคนอย่างมากแล้ว!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น