ลำดับตอนที่ #36
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ...บทที่31...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
\"นี่ถ้าพวกพี่ไม่มา ป่านนี้พวกผมอาจจะตายไปแล้วก็ได้...\"
อาคิ เด็กหนุ่มผิวคล้ำ หน้าเข้มพูดเสียงแผ่ว ท่าทางเขาดูเจ็บแค้นกับอะไรบางอย่าง หนำซ้ำ...เขายังเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บมากที่สุด ทั้งแผลตรงท้องด้านขวาที่ปิดผ้าไว้ กับแขนซีกซ้ายที่มีผ้าพันหนาเกือบเต็มท่อนแขน และศีรษะก็มีรอยถูกตีจนต้องใช้ผ้าพันรอบศีรษะ...
\"...เกิดอะไรขึ้นกับพวกน้องเหรอ ทำไมถึงมีแผลกันมากขนาดนี้...ขนาดเด็กผู้หญิงยัง...เอ่อ...\"
มาซาชิพูดไม่ออก ได้แต่จ้องตะลึงมองไปที่เธอ...เด็กสาวคนเดียวของกลุ่ม...มิยู...เพราะ...เสื้อนร. ของมิยูนั้นฉีกขาดจนต้องเอาเสื้อนร. ของเด็กผู้ชาย...ซึ่งก็คงเป็นของเซย์จิหรือไม่ก็อาคิมาใส่ กระโปรงก็มีรอยขาดลุ่ยร่นสั้นขึ้นมาเหนือเข่า ตามเนื้อตัว แขน ขา ลำคอ และ...ใบหน้า...ก็เป็นรอยฟกช้ำ ม่วงเขียวเป็นจ้ำ...และ...ถ้าสังเกตดีดีก็จะพบว่า...มีรอยจูบประทับอยู่เต็มตัวของเธอด้วย!!!
\"มาซาชิคุง! อย่าไปมองน้องอย่างนั้น...\"
มิซาเอะกระซิบเสียงดุ แต่มิยูกลับยิ้มนิดนิดแล้วพูดว่า...
\"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รุ่นพี่...ฉันน่ะ...โดนพวกชั่วมัน...จับข่มขืน...แต่ ฉันไม่เป็นไรค่ะ...คนรักของฉัน...ฝาแฝดของอาคิคุงน่ะค่ะ...เขาชื่ออาอิคุง เขา...ช่วยฉันจนตัวเองตาย...แล้วฉัน อาคิคุง เคย์กะคุง แล้วก็เซย์จิคุง...ก็หนีมาที่นี่...เซย์จิคุงเขาตั้งใจจะตามหาพวกพี่ให้เจอ...เราตั้งใจจะขอร่วมสู้กับพวกพี่ค่ะ...โชคดีจริงที่...ในที่สุด...พวกพี่ก็มา...\"
น้ำเสียงของมิยูแม้จะเรียบเรื่อย...เหมือนไม่รู้สึกอะไร...แต่...แววตาของเด็กสาว...มันบ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดที่เธอจำต้องเก็บกลั้นไว้...นั่น...ทำให้พวกโชโกะต้องกัดฟัน กำหมัดข่มความแค้นและเวทนาเด็กสาวกับพวกไว้จนสุดกำลัง!!!
\"รุ่นพี่ครับ...พวกผมน่ะ...ไม่กลัวความตายหรอกครับ!...แต่...พวกเรากลัว...กลัวว่า...เราจะตายโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย! ตลอดเวลาที่ผ่านมา...พวกเราเป็นแค่เด็กม.4 ธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย...จนแทบจะไม่มีสาระเลยด้วยซ้ำ แต่...พอเราได้มาเล่นเกมนี้...เราถึงเข้าใจ...ว่าชีวิตมันไม่แน่นอน...ไม่กี่วันก่อนที่จะมาเล่นเกม พวกเรายังสามารถที่จะทำสิ่งดีดีเพื่อคนอื่นได้ แต่ตอนนี้...มีแต่อาอิที่ได้ทำสิ่งที่ดีเพื่อมิยูคนที่เขารักมากที่สุด...พวกเราสิครับ ยังไม่ได้ทำอะไรดีดีให้ใครเลย! เรายังไม่อยากตายอย่างไร้ค่าขนาดนั้น! เพราะงั้น...ผมถึงดีใจมากที่ได้เจอพวกพี่...ถึงพวกเราจะตาย แต่ถ้าได้ทำอะไรดีดีเพื่อเป็นการช่วยเหลือคนอื่น...ชีวิตนี้...ก็คงไม่ไร้ค่าแล้วล่ะครับ...\"
เซย์จิพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่อ่อนโยน...ราวกับสีหน้าของเทวดาผู้แสนใสสะอาด บริสุทธิ์...เพื่อนอีก 3 คนของเขาก็มีสีหน้าแบบเดียวกัน...พวกโชโกะที่รับรู้ความงดงามในจิตใจของพวกเซย์จิเต็มที่ต่างก็รู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาคลอ แล้วโชโกะก็พูดยิ้มยิ้มว่า...
\"พวกนาย...เหมือนใครคนนึงที่ฉันรู้จักนะ...ใครคนนั้นเป็นคนในกลุ่มฉันเอง รู้จักไหม...นานะฮาร่า ชูยะ กับนาคากาว่า โนริโกะน่ะ...2 คนนั้นก็มีจิตใจที่แสนจะใสสะอาดเหมือนพวกนาย แม้มือจะต้องเปื้อนเลือด แต่...จิตใจที่ใสสะอาดนั้นก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด\"
\"ใช่! ที่สำคัญ...2 คนนั้นเป็นคนที่ทำให้พวกเราทุกคน รวมทั้งหน. ทีมของฉัน...คิริยาม่า คิริโตะ...ไม่ยึดติดกับความแค้นและความโหดอำมหิตอย่างที่ควรจะเป็น...ดังนั้น...ฉันมั่นใจว่า...พวกนายจะต้องทำสิ่งที่พูดได้สำเร็จ พวกนายจะไม่ตายก่อนแน่นอน...\"
ฮิโรกิเสริมเสียงเข้มอย่างให้กำลังใจ แล้วจิกูสะก็พูดเสียงดังอย่างร่าเริงว่า...
\"งั้นตอนนี้...พวกนายมาร่วมกันสู้กับพวกเราได้แล้วล่ะ! ถ้ามีพวกนายเข้ามาทีมเราคงจะเข้มแข็งขึ้นแน่...ฉันเชื่อว่า...เราจะต้องชนะไอ้พวกฮิตเลอร์กับหน.ทหารบ้านั่นได้แน่นอน!\"
\"ครับ\"
\"ค่ะ\"
เสียงประสานกันอย่างร่าเริง เข้มแข็งของ 4 หนุ่มสาวเซย์จิ เคย์กะ อาคิ มิยูทำให้พวกโชโกะต่างก็พากันหัวเราะชอบใจ แต่แล้ว...เสียงตามสายที่คราวนี้มาช้าอย่างมากก็ดังขัดขึ้น ทำให้บรรยากาศที่ดูผ่อนคลายกลับตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง และเสียงตามสายที่ว่านั้นก็มีข้อความดังนี้...
อาคิ เด็กหนุ่มผิวคล้ำ หน้าเข้มพูดเสียงแผ่ว ท่าทางเขาดูเจ็บแค้นกับอะไรบางอย่าง หนำซ้ำ...เขายังเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บมากที่สุด ทั้งแผลตรงท้องด้านขวาที่ปิดผ้าไว้ กับแขนซีกซ้ายที่มีผ้าพันหนาเกือบเต็มท่อนแขน และศีรษะก็มีรอยถูกตีจนต้องใช้ผ้าพันรอบศีรษะ...
\"...เกิดอะไรขึ้นกับพวกน้องเหรอ ทำไมถึงมีแผลกันมากขนาดนี้...ขนาดเด็กผู้หญิงยัง...เอ่อ...\"
มาซาชิพูดไม่ออก ได้แต่จ้องตะลึงมองไปที่เธอ...เด็กสาวคนเดียวของกลุ่ม...มิยู...เพราะ...เสื้อนร. ของมิยูนั้นฉีกขาดจนต้องเอาเสื้อนร. ของเด็กผู้ชาย...ซึ่งก็คงเป็นของเซย์จิหรือไม่ก็อาคิมาใส่ กระโปรงก็มีรอยขาดลุ่ยร่นสั้นขึ้นมาเหนือเข่า ตามเนื้อตัว แขน ขา ลำคอ และ...ใบหน้า...ก็เป็นรอยฟกช้ำ ม่วงเขียวเป็นจ้ำ...และ...ถ้าสังเกตดีดีก็จะพบว่า...มีรอยจูบประทับอยู่เต็มตัวของเธอด้วย!!!
\"มาซาชิคุง! อย่าไปมองน้องอย่างนั้น...\"
มิซาเอะกระซิบเสียงดุ แต่มิยูกลับยิ้มนิดนิดแล้วพูดว่า...
\"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รุ่นพี่...ฉันน่ะ...โดนพวกชั่วมัน...จับข่มขืน...แต่ ฉันไม่เป็นไรค่ะ...คนรักของฉัน...ฝาแฝดของอาคิคุงน่ะค่ะ...เขาชื่ออาอิคุง เขา...ช่วยฉันจนตัวเองตาย...แล้วฉัน อาคิคุง เคย์กะคุง แล้วก็เซย์จิคุง...ก็หนีมาที่นี่...เซย์จิคุงเขาตั้งใจจะตามหาพวกพี่ให้เจอ...เราตั้งใจจะขอร่วมสู้กับพวกพี่ค่ะ...โชคดีจริงที่...ในที่สุด...พวกพี่ก็มา...\"
น้ำเสียงของมิยูแม้จะเรียบเรื่อย...เหมือนไม่รู้สึกอะไร...แต่...แววตาของเด็กสาว...มันบ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดที่เธอจำต้องเก็บกลั้นไว้...นั่น...ทำให้พวกโชโกะต้องกัดฟัน กำหมัดข่มความแค้นและเวทนาเด็กสาวกับพวกไว้จนสุดกำลัง!!!
\"รุ่นพี่ครับ...พวกผมน่ะ...ไม่กลัวความตายหรอกครับ!...แต่...พวกเรากลัว...กลัวว่า...เราจะตายโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย! ตลอดเวลาที่ผ่านมา...พวกเราเป็นแค่เด็กม.4 ธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย...จนแทบจะไม่มีสาระเลยด้วยซ้ำ แต่...พอเราได้มาเล่นเกมนี้...เราถึงเข้าใจ...ว่าชีวิตมันไม่แน่นอน...ไม่กี่วันก่อนที่จะมาเล่นเกม พวกเรายังสามารถที่จะทำสิ่งดีดีเพื่อคนอื่นได้ แต่ตอนนี้...มีแต่อาอิที่ได้ทำสิ่งที่ดีเพื่อมิยูคนที่เขารักมากที่สุด...พวกเราสิครับ ยังไม่ได้ทำอะไรดีดีให้ใครเลย! เรายังไม่อยากตายอย่างไร้ค่าขนาดนั้น! เพราะงั้น...ผมถึงดีใจมากที่ได้เจอพวกพี่...ถึงพวกเราจะตาย แต่ถ้าได้ทำอะไรดีดีเพื่อเป็นการช่วยเหลือคนอื่น...ชีวิตนี้...ก็คงไม่ไร้ค่าแล้วล่ะครับ...\"
เซย์จิพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่อ่อนโยน...ราวกับสีหน้าของเทวดาผู้แสนใสสะอาด บริสุทธิ์...เพื่อนอีก 3 คนของเขาก็มีสีหน้าแบบเดียวกัน...พวกโชโกะที่รับรู้ความงดงามในจิตใจของพวกเซย์จิเต็มที่ต่างก็รู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาคลอ แล้วโชโกะก็พูดยิ้มยิ้มว่า...
\"พวกนาย...เหมือนใครคนนึงที่ฉันรู้จักนะ...ใครคนนั้นเป็นคนในกลุ่มฉันเอง รู้จักไหม...นานะฮาร่า ชูยะ กับนาคากาว่า โนริโกะน่ะ...2 คนนั้นก็มีจิตใจที่แสนจะใสสะอาดเหมือนพวกนาย แม้มือจะต้องเปื้อนเลือด แต่...จิตใจที่ใสสะอาดนั้นก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด\"
\"ใช่! ที่สำคัญ...2 คนนั้นเป็นคนที่ทำให้พวกเราทุกคน รวมทั้งหน. ทีมของฉัน...คิริยาม่า คิริโตะ...ไม่ยึดติดกับความแค้นและความโหดอำมหิตอย่างที่ควรจะเป็น...ดังนั้น...ฉันมั่นใจว่า...พวกนายจะต้องทำสิ่งที่พูดได้สำเร็จ พวกนายจะไม่ตายก่อนแน่นอน...\"
ฮิโรกิเสริมเสียงเข้มอย่างให้กำลังใจ แล้วจิกูสะก็พูดเสียงดังอย่างร่าเริงว่า...
\"งั้นตอนนี้...พวกนายมาร่วมกันสู้กับพวกเราได้แล้วล่ะ! ถ้ามีพวกนายเข้ามาทีมเราคงจะเข้มแข็งขึ้นแน่...ฉันเชื่อว่า...เราจะต้องชนะไอ้พวกฮิตเลอร์กับหน.ทหารบ้านั่นได้แน่นอน!\"
\"ครับ\"
\"ค่ะ\"
เสียงประสานกันอย่างร่าเริง เข้มแข็งของ 4 หนุ่มสาวเซย์จิ เคย์กะ อาคิ มิยูทำให้พวกโชโกะต่างก็พากันหัวเราะชอบใจ แต่แล้ว...เสียงตามสายที่คราวนี้มาช้าอย่างมากก็ดังขัดขึ้น ทำให้บรรยากาศที่ดูผ่อนคลายกลับตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง และเสียงตามสายที่ว่านั้นก็มีข้อความดังนี้...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น