ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ...บทที่24...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
ที่ศาลเจ้าใหญ่ชั้นเดียว เวลา14.20 น. พวกคิริโตะเพิ่งจะไหว้พระเสร็จจึงตัดสินใจจะไปที่อื่นต่อ ทว่า...
\"คิริโตะคุง! คิดถึงจังเลย\"
เสียงของมิทสุโกะร้องเรียกอย่างดีใจแล้วเธอก็โผเข้ากอดคิริโตะ ทำให้ทุกคนในที่นั้นต่างก็อึ้งกันสุดสุด แต่...พอคิริโตะรู้สึกตัวเขาก็รีบสะบัดตัวมิทสุโกะออกไปพลางก็ตวาดว่า...
\"ไปให้พ้นน่า ยัยบ้านี่!\"
\"ต๊าย! คิริโตะคุงทำไมพูดกับฉันอย่างนี้ล่ะจ๊ะ ฉันน่ะ...คิดถึงแต่คิริโตะคุงนะ...\"
\"จะอ้วก!\"
อยู่อยู่เคียวโกะก็พูดแทรกอย่างหมั่นไส้แถมเด็กสาวยังทำท่ายกบูมเมอแรงเหล็กอาวุธของเธอขึ้น ทำให้ชูยะกับโนริโกะร้องเสียงหลงแล้วช่วยกันจับมือเด็กสาวไว้ แต่ทางฝ่ายริเอะ โตดะ อัตสึฮิโร่นั้นต่างก็เงื้ออาวุธในมือตัวเองเตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน ทว่า...
\"หยุดนะ! จะทำอะไรน่ะ ห้ามทำร้ายพวกคิริโตะคุงนะ!\"
มิทสุโกะตวาดอย่างไม่พอใจเพราะเธอกลัวจะทำให้คิริโตะโกรธ แต่ริเอะกลับกระชากเสียงตอบอย่างไม่พอใจว่า...
\"ก็นังเด็กนั่นอยากเงื้ออาวุธก่อนทำไมล่ะ พวกเราก็ต้องป้องกันตัวบ้างน่ะสิ!\"
\"เชอะ! พวกเธอเองก็อยากมารังควานพวกเราก่อนทำไมล่ะ ดูสิ! มาทำเป็นกอดผู้ชาย ทุเ-ศ!\"
ยูริพูดโต้อย่างดูถูกขึ้น ทว่า...
\"ไม่เห็นแปลก! ฉันเป็นคนรักของคิริโตะคุง ถึงจะกอดหรือมีอะไรด้วยก็ไม่เกี่ยวกับใคร...เธอน่ะ ดูแลแฟนตัวเองให้ดีเถอะ!\"
มิทสุโกะพูดเสียงห้วนทำให้คิทะคูมะพูดแย้งขึ้นทันทีว่า...
\"ไม่ใช่นะ! ยัยนี่ไม่ใช่คู่รักของฉันนะ!\"
\"คิทะคูมะคุง! พูดงี้ได้ไง\"
ยูริร้องอย่างโมโหทำให้คิทะคูมะโต้กลับอย่างโมโหปนเขินว่า...
\"ก็ไม่ใช่จริงจริงนี่! ยูริจัง เธอน่ะ...อย่าพูดเพ้อเจ้อหน่อยเลย!\"
\"คิทะคูมะคุง!!!\"
ยูริร้องเสียงดังอย่างน้อยใจ แต่แล้ว...
\"ฮ่ะ! ฮ่ะ! ฮ่ะ! สาวน้อย เขาไม่รักก็ไม่เป็นไรน่า พี่ยังอยู่นะจ๊ะ...\"
โตดะพูดอย่างเจ้าชู้ใส่ ทว่ายูริกลับตอกกลับไปว่า...
\"ใครเป็นน้องแก ไอ้บ้า! ไอ้ลามก!\"
\"ฮิฮิฮิ สมน้ำหน้า! ทำเป็นพูดดี ที่แท้เธอมันก็แค่ยัยผู้หญิงที่ตามเกาะผู้ชายที่เขาไม่ชอบนี่เอง!\"
ริเอะได้ทีพูดยั่วแถมยังส่งสายตาหวานให้คิทะคูมะ ทำให้เด็กหนุ่มห้าวแต่ละอ่อนในเชิงรักหน้าแดงต้องรีบเมินหนี ยูริเห็นดังนั้นก็เลยรู้สึกทั้งน้อยใจและโมโห เด็กสาวเลยเงื้อแส้ทำท่าจะฟาดใส่ริเอะ ดีที่คิทะคูมะหันมาเห็นเข้า เด็กหนุ่มเลยรีบดึงมือยูริแล้วตวาดเบาเบาว่า...
\"อย่านะยูริจัง อย่าทำบ้าบ้า!\"
\"บ้าเหรอ! บ้าตรงไหนกัน! พวกนั้นมันศัตรูชัดชัด ทำไมไม่มีใครทำอะไรเลย!\"
ยูริพูดเสียงดังอย่างเริ่มโกรธ เคียวโกะเลยช่วยพูดเสียงดังขึ้นด้วยว่า...
\"ใช่! มัวยืนกันทำไมล่ะคะ พวกนี้มันจงใจมายั่วพวกเรานะคะ!\"
\"เพิ่งรู้รึไง ยัยเด็กบ้า! ถ้าเธอไปทำอะไรยัยโรคจิตอยากให้มีคนสนใจล่ะก้อ ไอ้โชโกะมันคลั่ง บ้าอีกแน่ อีกอย่าง...พวกนร. เก่าห่วยแตกนี่ มันก็แค่อยากมายั่วยุให้พวกเราแตกกันหรือไม่ก็มาหาเหยื่อสวาทมาสังเวยน้ำเชื้อ ซึ่งถ้าเราหลงกลล่ะก้อ...ตกนรกซะยังจะดีกว่าไปเป็นเหยื่อสวาทสังเวยน้ำเชื้อให้พวกมันซะอีก!\"
คิริโตะพูดอย่างหยาบคายท่าทางกวนteenสุดสุด ทำให้ทั้งมิทสุโกะ ริเอะ อัตสึฮิโร่ โตดะยืนอึ้ง เงียบ ส่วน 2 หนุ่มสาวโนริโกะกับชูยะก็ยืนปั้นหน้าไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าเพื่อนหนุ่มจะปากคอเราะร้าย ทำตัวกวนteenได้ขนาดนี้! แต่แล้ว...
\"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ!!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ฮิฮิฮิ!!!\"
ทั้งเคียวโกะ คิทะคูมะ ยูริต่างก็พากันหัวเราะลั่นอย่างกลั้นไม่อยู่ จนทำให้อัตสึฮิโร่หน้าแดงรู้สึกทั้งอาย ทั้งโกรธและเกลียดคิริโตะมาก เด็กหนุ่มเลยยกปืนยิงตะปูเล็งแล้วยิงออกไปอย่างที่มิทสุโกะเองก็ห้ามไม่ทัน!!! แล้ว...
แก๊ง! ฉึก! คิริโตะใช้ดาบสั้นของเขาสะบัดตะปูออกไปจนมันเบนเบือนกระเด็นไปปักกับต้นไม้ข้างข้าง ทำให้ทุกคน (ยกเว้นมิทสุโกะ ชูยะและโนริโกะ) ต่างก็อึ้งในฝีมือของเด็กหนุ่ม แล้วพวกเขาจึงพากันเตรียมอาวุธในมือตัวเองให้พร้อมสู้ แต่คิริโตะกลับพูดเรียบเรียบขึ้นว่า...
\"พอเหอะน่ะ! ไปกันดีกว่า อยู่นี่ต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก\"
\"นั่นสิ เราไปทางอื่นกันดีกว่า มิทสุโกะจัง เธอน่ะ...ไปตามทางของเธอดีเถอะ...แล้วก็อย่าไปฆ่าใครเลย เพราะถ้าเธอทำอย่างนั้น นอกจากไอ้คิริโตะจะยิ่ง...ไม่รักเธอแล้ว...ตัวเธอเองนั่นล่ะที่จะเจ็บปวด\"
ชูยะพูดเสียงอ่อนเพราะใจนึงเด็กหนุ่มก็อดรู้สึกสงสารมิทสุโกะไม่ได้ โนริโกะเองก็พูดกับมิทสุโกะและพวกอย่างจะเตือนสติว่า...
\"อ.ฮิตเลอร์น่ะ...เขาแค่จะหลอกใช้พวกเธอเท่านั้นล่ะจ้ะ พวกเธอทำอย่างนี้นอกจากจะเจ็บทีหลังแล้ว...ก็จะไม่มีโอกาสเปลี่ยนแปลงอนาคตให้ดีขึ้นหรอก เชื่อฉันสิจ๊ะ\"
\"เชอะ! เธออย่ามาทำเป็นพูดเสแสร้งว่าเป็นคนดีนักเลยย่ะ ฉันจะอ้วก!\"
ริเอะด่าอย่างหมั่นไส้แต่มิทสุโกะกลับพูดแทรกว่า...
\"อย่าพูดโง่โง่ออกมาดีกว่าริเอะ ส่วนเธอ...โนริโกะ ชูยะคุง...ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดกล่อม ฉันไม่ใช่เพื่อนกันของพวกเธอหรอกนะ\"
\"เดี๋ยวจ้ะมิทสุโกะ...อย่างน้อยเธอน่าจะตอบรับความรู้สึกของโชโกะคุงบ้างก็ยังดี เพราะโชโกะคุงเขารักเธอมาตลอด เขาไม่สนใจด้วยว่าเธอจะเป็นยังไง โชโกะคุงน่ะเขา...\"
โนริโกะพูดยังไม่ทันจบ มิทสุโกะก็พูดสวนไปอย่างเย็นชาว่า...
\"นั่นไม่ใช่เรื่องที่เธอจะมาตัดสินใจแทนฉันนาคากาว่า! เธอน่ะ...บังคับใจใครเรื่องความรักไม่ได้หรอก! ฉันว่า...เธอดูแลนานะฮาร่าคุงให้พ้นจากพวกร่านจะดีกว่า เกมนี้น่ะ ถ้าไม่เข้มแข็งพอก็ไม่มีทางรักษาคนรักไว้ได้หรอก คนที่เข้มแข็งเท่านั้นที่จะรักษาคนรักไว้ได้ จำไว้\"
\"มันก็จริงอย่างที่เธอพูด มิทสุโกะจัง...แต่เธออย่าลืมนะว่า...ความเข้มแข็งไม่ใช่เป็นสิ่งที่จะปกป้องคนรักได้อย่างเดียว...ฉันรักโนริโกะจังและจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไม่ว่าในเกมนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นฉันก็จะไม่มีวันเปลี่ยน เพราะฉันมั่นใจว่าฉันมีความรักที่จริงใจและมั่นคงให้โนริโกะจังเสมอ ถึงแม้ฉันกับโนริโกะจังจะไม่ใช่คนเข้มแข็งนัก แต่เรา 2 คนก็มีความรักที่แน่วแน่แล้วก็บริสุทธิ์ ไม่ใช่รักที่เข้มแข็งแต่สกปรกอย่างรักของเธอ!!!\"
\"คิริโตะคุง! คิดถึงจังเลย\"
เสียงของมิทสุโกะร้องเรียกอย่างดีใจแล้วเธอก็โผเข้ากอดคิริโตะ ทำให้ทุกคนในที่นั้นต่างก็อึ้งกันสุดสุด แต่...พอคิริโตะรู้สึกตัวเขาก็รีบสะบัดตัวมิทสุโกะออกไปพลางก็ตวาดว่า...
\"ไปให้พ้นน่า ยัยบ้านี่!\"
\"ต๊าย! คิริโตะคุงทำไมพูดกับฉันอย่างนี้ล่ะจ๊ะ ฉันน่ะ...คิดถึงแต่คิริโตะคุงนะ...\"
\"จะอ้วก!\"
อยู่อยู่เคียวโกะก็พูดแทรกอย่างหมั่นไส้แถมเด็กสาวยังทำท่ายกบูมเมอแรงเหล็กอาวุธของเธอขึ้น ทำให้ชูยะกับโนริโกะร้องเสียงหลงแล้วช่วยกันจับมือเด็กสาวไว้ แต่ทางฝ่ายริเอะ โตดะ อัตสึฮิโร่นั้นต่างก็เงื้ออาวุธในมือตัวเองเตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน ทว่า...
\"หยุดนะ! จะทำอะไรน่ะ ห้ามทำร้ายพวกคิริโตะคุงนะ!\"
มิทสุโกะตวาดอย่างไม่พอใจเพราะเธอกลัวจะทำให้คิริโตะโกรธ แต่ริเอะกลับกระชากเสียงตอบอย่างไม่พอใจว่า...
\"ก็นังเด็กนั่นอยากเงื้ออาวุธก่อนทำไมล่ะ พวกเราก็ต้องป้องกันตัวบ้างน่ะสิ!\"
\"เชอะ! พวกเธอเองก็อยากมารังควานพวกเราก่อนทำไมล่ะ ดูสิ! มาทำเป็นกอดผู้ชาย ทุเ-ศ!\"
ยูริพูดโต้อย่างดูถูกขึ้น ทว่า...
\"ไม่เห็นแปลก! ฉันเป็นคนรักของคิริโตะคุง ถึงจะกอดหรือมีอะไรด้วยก็ไม่เกี่ยวกับใคร...เธอน่ะ ดูแลแฟนตัวเองให้ดีเถอะ!\"
มิทสุโกะพูดเสียงห้วนทำให้คิทะคูมะพูดแย้งขึ้นทันทีว่า...
\"ไม่ใช่นะ! ยัยนี่ไม่ใช่คู่รักของฉันนะ!\"
\"คิทะคูมะคุง! พูดงี้ได้ไง\"
ยูริร้องอย่างโมโหทำให้คิทะคูมะโต้กลับอย่างโมโหปนเขินว่า...
\"ก็ไม่ใช่จริงจริงนี่! ยูริจัง เธอน่ะ...อย่าพูดเพ้อเจ้อหน่อยเลย!\"
\"คิทะคูมะคุง!!!\"
ยูริร้องเสียงดังอย่างน้อยใจ แต่แล้ว...
\"ฮ่ะ! ฮ่ะ! ฮ่ะ! สาวน้อย เขาไม่รักก็ไม่เป็นไรน่า พี่ยังอยู่นะจ๊ะ...\"
โตดะพูดอย่างเจ้าชู้ใส่ ทว่ายูริกลับตอกกลับไปว่า...
\"ใครเป็นน้องแก ไอ้บ้า! ไอ้ลามก!\"
\"ฮิฮิฮิ สมน้ำหน้า! ทำเป็นพูดดี ที่แท้เธอมันก็แค่ยัยผู้หญิงที่ตามเกาะผู้ชายที่เขาไม่ชอบนี่เอง!\"
ริเอะได้ทีพูดยั่วแถมยังส่งสายตาหวานให้คิทะคูมะ ทำให้เด็กหนุ่มห้าวแต่ละอ่อนในเชิงรักหน้าแดงต้องรีบเมินหนี ยูริเห็นดังนั้นก็เลยรู้สึกทั้งน้อยใจและโมโห เด็กสาวเลยเงื้อแส้ทำท่าจะฟาดใส่ริเอะ ดีที่คิทะคูมะหันมาเห็นเข้า เด็กหนุ่มเลยรีบดึงมือยูริแล้วตวาดเบาเบาว่า...
\"อย่านะยูริจัง อย่าทำบ้าบ้า!\"
\"บ้าเหรอ! บ้าตรงไหนกัน! พวกนั้นมันศัตรูชัดชัด ทำไมไม่มีใครทำอะไรเลย!\"
ยูริพูดเสียงดังอย่างเริ่มโกรธ เคียวโกะเลยช่วยพูดเสียงดังขึ้นด้วยว่า...
\"ใช่! มัวยืนกันทำไมล่ะคะ พวกนี้มันจงใจมายั่วพวกเรานะคะ!\"
\"เพิ่งรู้รึไง ยัยเด็กบ้า! ถ้าเธอไปทำอะไรยัยโรคจิตอยากให้มีคนสนใจล่ะก้อ ไอ้โชโกะมันคลั่ง บ้าอีกแน่ อีกอย่าง...พวกนร. เก่าห่วยแตกนี่ มันก็แค่อยากมายั่วยุให้พวกเราแตกกันหรือไม่ก็มาหาเหยื่อสวาทมาสังเวยน้ำเชื้อ ซึ่งถ้าเราหลงกลล่ะก้อ...ตกนรกซะยังจะดีกว่าไปเป็นเหยื่อสวาทสังเวยน้ำเชื้อให้พวกมันซะอีก!\"
คิริโตะพูดอย่างหยาบคายท่าทางกวนteenสุดสุด ทำให้ทั้งมิทสุโกะ ริเอะ อัตสึฮิโร่ โตดะยืนอึ้ง เงียบ ส่วน 2 หนุ่มสาวโนริโกะกับชูยะก็ยืนปั้นหน้าไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าเพื่อนหนุ่มจะปากคอเราะร้าย ทำตัวกวนteenได้ขนาดนี้! แต่แล้ว...
\"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ!!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ฮิฮิฮิ!!!\"
ทั้งเคียวโกะ คิทะคูมะ ยูริต่างก็พากันหัวเราะลั่นอย่างกลั้นไม่อยู่ จนทำให้อัตสึฮิโร่หน้าแดงรู้สึกทั้งอาย ทั้งโกรธและเกลียดคิริโตะมาก เด็กหนุ่มเลยยกปืนยิงตะปูเล็งแล้วยิงออกไปอย่างที่มิทสุโกะเองก็ห้ามไม่ทัน!!! แล้ว...
แก๊ง! ฉึก! คิริโตะใช้ดาบสั้นของเขาสะบัดตะปูออกไปจนมันเบนเบือนกระเด็นไปปักกับต้นไม้ข้างข้าง ทำให้ทุกคน (ยกเว้นมิทสุโกะ ชูยะและโนริโกะ) ต่างก็อึ้งในฝีมือของเด็กหนุ่ม แล้วพวกเขาจึงพากันเตรียมอาวุธในมือตัวเองให้พร้อมสู้ แต่คิริโตะกลับพูดเรียบเรียบขึ้นว่า...
\"พอเหอะน่ะ! ไปกันดีกว่า อยู่นี่ต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก\"
\"นั่นสิ เราไปทางอื่นกันดีกว่า มิทสุโกะจัง เธอน่ะ...ไปตามทางของเธอดีเถอะ...แล้วก็อย่าไปฆ่าใครเลย เพราะถ้าเธอทำอย่างนั้น นอกจากไอ้คิริโตะจะยิ่ง...ไม่รักเธอแล้ว...ตัวเธอเองนั่นล่ะที่จะเจ็บปวด\"
ชูยะพูดเสียงอ่อนเพราะใจนึงเด็กหนุ่มก็อดรู้สึกสงสารมิทสุโกะไม่ได้ โนริโกะเองก็พูดกับมิทสุโกะและพวกอย่างจะเตือนสติว่า...
\"อ.ฮิตเลอร์น่ะ...เขาแค่จะหลอกใช้พวกเธอเท่านั้นล่ะจ้ะ พวกเธอทำอย่างนี้นอกจากจะเจ็บทีหลังแล้ว...ก็จะไม่มีโอกาสเปลี่ยนแปลงอนาคตให้ดีขึ้นหรอก เชื่อฉันสิจ๊ะ\"
\"เชอะ! เธออย่ามาทำเป็นพูดเสแสร้งว่าเป็นคนดีนักเลยย่ะ ฉันจะอ้วก!\"
ริเอะด่าอย่างหมั่นไส้แต่มิทสุโกะกลับพูดแทรกว่า...
\"อย่าพูดโง่โง่ออกมาดีกว่าริเอะ ส่วนเธอ...โนริโกะ ชูยะคุง...ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดกล่อม ฉันไม่ใช่เพื่อนกันของพวกเธอหรอกนะ\"
\"เดี๋ยวจ้ะมิทสุโกะ...อย่างน้อยเธอน่าจะตอบรับความรู้สึกของโชโกะคุงบ้างก็ยังดี เพราะโชโกะคุงเขารักเธอมาตลอด เขาไม่สนใจด้วยว่าเธอจะเป็นยังไง โชโกะคุงน่ะเขา...\"
โนริโกะพูดยังไม่ทันจบ มิทสุโกะก็พูดสวนไปอย่างเย็นชาว่า...
\"นั่นไม่ใช่เรื่องที่เธอจะมาตัดสินใจแทนฉันนาคากาว่า! เธอน่ะ...บังคับใจใครเรื่องความรักไม่ได้หรอก! ฉันว่า...เธอดูแลนานะฮาร่าคุงให้พ้นจากพวกร่านจะดีกว่า เกมนี้น่ะ ถ้าไม่เข้มแข็งพอก็ไม่มีทางรักษาคนรักไว้ได้หรอก คนที่เข้มแข็งเท่านั้นที่จะรักษาคนรักไว้ได้ จำไว้\"
\"มันก็จริงอย่างที่เธอพูด มิทสุโกะจัง...แต่เธออย่าลืมนะว่า...ความเข้มแข็งไม่ใช่เป็นสิ่งที่จะปกป้องคนรักได้อย่างเดียว...ฉันรักโนริโกะจังและจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไม่ว่าในเกมนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นฉันก็จะไม่มีวันเปลี่ยน เพราะฉันมั่นใจว่าฉันมีความรักที่จริงใจและมั่นคงให้โนริโกะจังเสมอ ถึงแม้ฉันกับโนริโกะจังจะไม่ใช่คนเข้มแข็งนัก แต่เรา 2 คนก็มีความรักที่แน่วแน่แล้วก็บริสุทธิ์ ไม่ใช่รักที่เข้มแข็งแต่สกปรกอย่างรักของเธอ!!!\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น