ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ...บทที่20...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)
ไม่นานคิริโตะก็พาโชโกะ ชูยะ มาซาโนบุและมาซาชิที่ท่าทางงงงันเข้ามาในห้อง ส่วนยูทากะก็ประคองพาเคย์ตะที่ยังดูอ่อนเพลียนิดนิดมานั่งด้วย แล้วเคย์ตะก็เป็นคนถามขึ้นอย่างหงุดหงิดว่า...
\"มีอะไรนักหนาวะไอ้เซ็นจิ มีใครจะตายรึไงวะ!\"
ทว่า...เซ็นจิไม่ตอบแต่กลับชูนิ้วกลางชี้มาที่จอเน็ตของตัวเองอีกครั้งแล้วเด็กหนุ่มก็เริ่มพิมพ์ข้อความลงไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันหน้าจอเน็ตที่มีข้อความให้เพื่อนดูซึ่งทุกคนต่างก็อ่านข้อความในเน็ตอย่างตั้งใจ...แล้วต่างก็ตะลึง อึ้ง เพราะ...ในเน็ตมีข้อความของเซ็นจิพิมพ์ไว้ว่า...
\"อย่าพูดอะไรทั้งนั้น เพราะถ้าพวกนายพูดอะไรที่ไม่ดีออกไป ปลอกคอเราอาจระเบิด แล้วเราทุกคนก็จะตาย\"
\"นายหมายความว่า...อีกแล้วเหรอ!\"
ชูยะกับคิริโตะพูดพร้อมกันอย่างเอะใจ เซ็นจิเลยหันเน็ตมาทางตัวเองแล้วจึงพิมพ์ข้อความลงไปอีกครั้ง ก่อนจะหันจอเน็ตมาให้ทุกคนดู...
\"ในปลอกคอมรณะมีเครื่องดักฟังของไอ้พวก B.R. ติดอยู่อีกแล้ว แต่! คราวนี้มันพัฒนากลไกข้างในจนฉันไม่เอะใจเลยว่ะ! ฉันก็นึกว่าพวกมันจะเลิกใช้มุขเก่าที่โดนฉันเผยไต๋ไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ที่ไหนได้! ดีนะที่ฉันแพ้ไอ้ปลอกคอนี่ ไม่งั้น...
เออ! จริงจริงฉันก็เริ่มสงสัยตั้งแต่ตอนที่ยัยคิขุจังน่าลากไปสาดน้ำกรดเรียกชื่อทีมพวกเราแล้วล่ะ มันไม่น่าเป็นไปได้ที่ยัยนั่นจะรู้ชื่อทีมเราได้เร็วขนาดนี้ เพราะไอ้อ.ฮิตเลอร์คิตาโนะก็ไม่เห็นส่งสัญญาณวิทยุอะไรไปบอกเลย แล้วฉันมาคิดถึงตอนที่พวกเราด่ายัยคิขุจัง อยู่อยู่ยัยนั่นก็พูดจาเข้าเรื่องแถมยังพูดเหมือนรู้ทันว่าเรากำลังด่ามันอยู่...
ตอนแรกฉันก็พยายามสังเกตแล้วก็จับจับที่คอดูนะว่ามันมีอะไรแปลกแปลกรึเปลาแต่ก็ไม่เห็นมี ฉันเลยคลายใจ...ที่ไหนได้! พวกแ*งโคตะระจะพัฒนาปลอกคอนรกนี่เลยว่ะ! ฉันว่า...คราวนี้ไอ้ที่ดักฟังนี่คงเชื่อมเข้ากับลำโพงในห้องปฏิบัติการณ์ของรร. กลางกับในศูนย์กลางตึกของพวกคณะกรรมการผู้ส่งเสริมกฎB.R. ในโตเกียวแน่เลยว่ะ!\"
จบคำของเซ็นจิ คิทะคูมะ มาซาโนบุ เคย์ตะ และยูทากะต่างก็พากันไปส่องดูปลอกคอมรณะในกระจกอย่างตั้งใจ แล้วทั้ง 4 หนุ่มก็ถอนใจพร้อมกัน มาซาโนบุนั้นชูนิ้วโป้งให้เซ็นจิพลางทำปากเป็นคำพูดว่า...
\"เจ๋งโคตะระ! แนยังดุแทบไม่ออกเลย น่ากลัวชิบ!\"
หลังจากนั้นทุกคนก็นิ่งเงียบกันไปครู่หนึ่งแล้วอยู่อยู่ชูยะก็พูดเสียงดังขึ้นว่า...
\"เข้าใจแล้ว! ที่แท้ก็อย่างงี้เอง ฝีมือการวาดวิเคราะห์แผนที่ของนายยังเจ๋งเหมือนเดิมเลยว่ะ เซ็นจิ\"
\"ใช่จ้ะ ใช่แล้ว นี่ขนาดเซ็นจิคุงเขียนอย่างเดียวโดยไม่พูดอะไรก็ทำให้เราเข้าใจได้แล้ว งั้น...จากนี้ไปเราก็จะจำรายละเอียดของแผนที่ให้ขึ้นใจเลยล่ะจ้ะ\"
โนริโกะช่วยพูดแล้วขยิบตา...ทุกคนเลยเข้าใจว่าไม่ควรเงียบอย่างงี้ ไม่งั้น พวกB.R.กับอ.คิตาโนะอาจจะสงสัยได้ ดังนั้น ทุกคนจึงพยายามทำตัวให้เป็นปกติแต่ก็ไม่มีใครยอมพูดอะไรที่จะส่งผลไม่ดีออกมาอีกเลย...
ขณะเดียวกัน ที่เขตG1-2 ซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงเก็บศพ 2 ชั้น ที่นั่น ริเอะ อัตสึฮิโร่ และโตดะ ต่างก็นำ...เหยื่อ...ที่ตน...ล่า...มามัดรวมกันไว้ที่มุมหนึ่ง ของแต่มิทสุโกะนั้นมีแต่ศพผู้ชายรวม 7 ศพ แต่ละศพมีสภาพเหมือนกัน คือ...ถูกของมีคมกรีดควักที่หว่างขาจนขาฉีกขาด ที่ท้องถูกกรีดฉีกเป็น 2 ส่วน ไส้กับอวัยวะภายในท้องทะลักล้นออกมาจากพุง ที่อวัยวะเพศแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี หัวนมของหนุ่มหนุ่มเหล่านั้นถูกกัดกระชากเหวอะหวะ เลือดแดงฉานไหลทะลักท่วมตัวของพวกเขา ทว่า ที่ใบหน้าของแต่ละหนุ่มไม่มีรอยบาดแผลใดใดทั้งสิ้น แม้แต่รอยเลือดสักนิดก็ไม่มี หน้าตาของพวกเขาล้วนหล่อเหลา น่ารัก ติดก็แต่ที่สีหน้า แววตาของทุกหนุ่มต่างก็แฝงแววหวาดกลัว เจ็บปวดสุดชีวิต!!!
\"โอ้โฮ! น่ากลัว น่าสยดสยองที่สุดเลย โซมะซัง...อย่างงี้ใครจะกล้ากินละเนี่ย!\"
โตดะพูดอย่างขยะแขยง ริเอะเองก็พึมพำอย่างรังเกียจด้วยว่า...
\"สภาพศพอุบาทว์มาก โซมะจัง...ทำไมเธอฆ่าได้โรคจิตขนาดนี้ล่ะ\"
\"เรื่องของฉัน! ถ้าใครกินไม่ลง ก็ไม่ต้องกิน ฉันกินของฉันคนเดียวก็ได้\"
มิทสุโกะพูดเสีนงเย็นชา ถือดี ทำให้ริเอะแอบเบ้หน้าอย่างหมั่นไส้ พลางพึมพำด่าว่ามิทสุโกะโรคจิตสุดสุด แต่แล้ว...ก็มีเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายก็ดังขึ้นต่อต่อกัน มิทสุโกะ ริเอะ โตดะต่างหันไปดูแล้วก็เห็นว่า...อัตสึฮิโร่กำลังใช้ปืนยิงตะปูยิงใส่จุดตายของพวกผู้ชาย 6 คนที่เขาล่ามาได้ อัตสึฮิโร่ถนัดและแม่นยำเรื่องจุดตายของคนมาก แน่นอน! เด็กหนุ่มแทบไม่เคยทำพลาดเลย ดังนั้น สภาพศพของอัตสึฮิโร่จึงดูน่ากินมากทีเดียว...
\"ฉันจัดการพวกนี้แล้ว ตาพวกนายล่ะ รีบจัดการให้เสร็จเสร็จไปซะ จะได้รีบรีบกินกันซะที\"
อัตสึฮิโรพูดเสียงขรึม (ตามสไตล์เขา) โตดะเลยลุกขึ้นไปจัดการเหยื่อของตัวเอง...โดยที่เหยื่อแต่ละคนนั้นล้วนเป็นผู้หญิงน่ารักทั้ง 4 คนเลย โตดะนั้นจัดการลาก 4 สาวไปข่มขืนอย่างเมามัน เสียงครวญครางด้วยความมันส์ เสียวกระสันต์ของเขากระตุ้นให้ทุกคนนึกอยาก...ทว่า เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของสาวสาวก็ทำให้อัตสึฮิโร่เบือนหน้าหนีแล้วพูดเบาเบาว่า...
\"ไอ้ ส*ตว์เอ๊ย ข่มขืนผู้หญิงที่ไม่เต็มใจมันก็เท่ากับส*ตว์เดรัจฉานนั่นล่ะวะ!\"
\"นายเป็นคนใจอ่อนกับผู้หญิงสินะ ระวังนะ ถ้าใจอ่อนมากไป...ผู้หญิงที่นายคิดว่าไม่มีพิษภัยจะทำร้ายนายได้\"
มิทสุโกะเตือนเสียงเรียบ โตดะเลยตอบขรึมขรึมว่า...
\"ฉันรู้น่า\"
\"ก็ดี...\"
\"มีอะไรนักหนาวะไอ้เซ็นจิ มีใครจะตายรึไงวะ!\"
ทว่า...เซ็นจิไม่ตอบแต่กลับชูนิ้วกลางชี้มาที่จอเน็ตของตัวเองอีกครั้งแล้วเด็กหนุ่มก็เริ่มพิมพ์ข้อความลงไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันหน้าจอเน็ตที่มีข้อความให้เพื่อนดูซึ่งทุกคนต่างก็อ่านข้อความในเน็ตอย่างตั้งใจ...แล้วต่างก็ตะลึง อึ้ง เพราะ...ในเน็ตมีข้อความของเซ็นจิพิมพ์ไว้ว่า...
\"อย่าพูดอะไรทั้งนั้น เพราะถ้าพวกนายพูดอะไรที่ไม่ดีออกไป ปลอกคอเราอาจระเบิด แล้วเราทุกคนก็จะตาย\"
\"นายหมายความว่า...อีกแล้วเหรอ!\"
ชูยะกับคิริโตะพูดพร้อมกันอย่างเอะใจ เซ็นจิเลยหันเน็ตมาทางตัวเองแล้วจึงพิมพ์ข้อความลงไปอีกครั้ง ก่อนจะหันจอเน็ตมาให้ทุกคนดู...
\"ในปลอกคอมรณะมีเครื่องดักฟังของไอ้พวก B.R. ติดอยู่อีกแล้ว แต่! คราวนี้มันพัฒนากลไกข้างในจนฉันไม่เอะใจเลยว่ะ! ฉันก็นึกว่าพวกมันจะเลิกใช้มุขเก่าที่โดนฉันเผยไต๋ไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ที่ไหนได้! ดีนะที่ฉันแพ้ไอ้ปลอกคอนี่ ไม่งั้น...
เออ! จริงจริงฉันก็เริ่มสงสัยตั้งแต่ตอนที่ยัยคิขุจังน่าลากไปสาดน้ำกรดเรียกชื่อทีมพวกเราแล้วล่ะ มันไม่น่าเป็นไปได้ที่ยัยนั่นจะรู้ชื่อทีมเราได้เร็วขนาดนี้ เพราะไอ้อ.ฮิตเลอร์คิตาโนะก็ไม่เห็นส่งสัญญาณวิทยุอะไรไปบอกเลย แล้วฉันมาคิดถึงตอนที่พวกเราด่ายัยคิขุจัง อยู่อยู่ยัยนั่นก็พูดจาเข้าเรื่องแถมยังพูดเหมือนรู้ทันว่าเรากำลังด่ามันอยู่...
ตอนแรกฉันก็พยายามสังเกตแล้วก็จับจับที่คอดูนะว่ามันมีอะไรแปลกแปลกรึเปลาแต่ก็ไม่เห็นมี ฉันเลยคลายใจ...ที่ไหนได้! พวกแ*งโคตะระจะพัฒนาปลอกคอนรกนี่เลยว่ะ! ฉันว่า...คราวนี้ไอ้ที่ดักฟังนี่คงเชื่อมเข้ากับลำโพงในห้องปฏิบัติการณ์ของรร. กลางกับในศูนย์กลางตึกของพวกคณะกรรมการผู้ส่งเสริมกฎB.R. ในโตเกียวแน่เลยว่ะ!\"
จบคำของเซ็นจิ คิทะคูมะ มาซาโนบุ เคย์ตะ และยูทากะต่างก็พากันไปส่องดูปลอกคอมรณะในกระจกอย่างตั้งใจ แล้วทั้ง 4 หนุ่มก็ถอนใจพร้อมกัน มาซาโนบุนั้นชูนิ้วโป้งให้เซ็นจิพลางทำปากเป็นคำพูดว่า...
\"เจ๋งโคตะระ! แนยังดุแทบไม่ออกเลย น่ากลัวชิบ!\"
หลังจากนั้นทุกคนก็นิ่งเงียบกันไปครู่หนึ่งแล้วอยู่อยู่ชูยะก็พูดเสียงดังขึ้นว่า...
\"เข้าใจแล้ว! ที่แท้ก็อย่างงี้เอง ฝีมือการวาดวิเคราะห์แผนที่ของนายยังเจ๋งเหมือนเดิมเลยว่ะ เซ็นจิ\"
\"ใช่จ้ะ ใช่แล้ว นี่ขนาดเซ็นจิคุงเขียนอย่างเดียวโดยไม่พูดอะไรก็ทำให้เราเข้าใจได้แล้ว งั้น...จากนี้ไปเราก็จะจำรายละเอียดของแผนที่ให้ขึ้นใจเลยล่ะจ้ะ\"
โนริโกะช่วยพูดแล้วขยิบตา...ทุกคนเลยเข้าใจว่าไม่ควรเงียบอย่างงี้ ไม่งั้น พวกB.R.กับอ.คิตาโนะอาจจะสงสัยได้ ดังนั้น ทุกคนจึงพยายามทำตัวให้เป็นปกติแต่ก็ไม่มีใครยอมพูดอะไรที่จะส่งผลไม่ดีออกมาอีกเลย...
ขณะเดียวกัน ที่เขตG1-2 ซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงเก็บศพ 2 ชั้น ที่นั่น ริเอะ อัตสึฮิโร่ และโตดะ ต่างก็นำ...เหยื่อ...ที่ตน...ล่า...มามัดรวมกันไว้ที่มุมหนึ่ง ของแต่มิทสุโกะนั้นมีแต่ศพผู้ชายรวม 7 ศพ แต่ละศพมีสภาพเหมือนกัน คือ...ถูกของมีคมกรีดควักที่หว่างขาจนขาฉีกขาด ที่ท้องถูกกรีดฉีกเป็น 2 ส่วน ไส้กับอวัยวะภายในท้องทะลักล้นออกมาจากพุง ที่อวัยวะเพศแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี หัวนมของหนุ่มหนุ่มเหล่านั้นถูกกัดกระชากเหวอะหวะ เลือดแดงฉานไหลทะลักท่วมตัวของพวกเขา ทว่า ที่ใบหน้าของแต่ละหนุ่มไม่มีรอยบาดแผลใดใดทั้งสิ้น แม้แต่รอยเลือดสักนิดก็ไม่มี หน้าตาของพวกเขาล้วนหล่อเหลา น่ารัก ติดก็แต่ที่สีหน้า แววตาของทุกหนุ่มต่างก็แฝงแววหวาดกลัว เจ็บปวดสุดชีวิต!!!
\"โอ้โฮ! น่ากลัว น่าสยดสยองที่สุดเลย โซมะซัง...อย่างงี้ใครจะกล้ากินละเนี่ย!\"
โตดะพูดอย่างขยะแขยง ริเอะเองก็พึมพำอย่างรังเกียจด้วยว่า...
\"สภาพศพอุบาทว์มาก โซมะจัง...ทำไมเธอฆ่าได้โรคจิตขนาดนี้ล่ะ\"
\"เรื่องของฉัน! ถ้าใครกินไม่ลง ก็ไม่ต้องกิน ฉันกินของฉันคนเดียวก็ได้\"
มิทสุโกะพูดเสีนงเย็นชา ถือดี ทำให้ริเอะแอบเบ้หน้าอย่างหมั่นไส้ พลางพึมพำด่าว่ามิทสุโกะโรคจิตสุดสุด แต่แล้ว...ก็มีเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายก็ดังขึ้นต่อต่อกัน มิทสุโกะ ริเอะ โตดะต่างหันไปดูแล้วก็เห็นว่า...อัตสึฮิโร่กำลังใช้ปืนยิงตะปูยิงใส่จุดตายของพวกผู้ชาย 6 คนที่เขาล่ามาได้ อัตสึฮิโร่ถนัดและแม่นยำเรื่องจุดตายของคนมาก แน่นอน! เด็กหนุ่มแทบไม่เคยทำพลาดเลย ดังนั้น สภาพศพของอัตสึฮิโร่จึงดูน่ากินมากทีเดียว...
\"ฉันจัดการพวกนี้แล้ว ตาพวกนายล่ะ รีบจัดการให้เสร็จเสร็จไปซะ จะได้รีบรีบกินกันซะที\"
อัตสึฮิโรพูดเสียงขรึม (ตามสไตล์เขา) โตดะเลยลุกขึ้นไปจัดการเหยื่อของตัวเอง...โดยที่เหยื่อแต่ละคนนั้นล้วนเป็นผู้หญิงน่ารักทั้ง 4 คนเลย โตดะนั้นจัดการลาก 4 สาวไปข่มขืนอย่างเมามัน เสียงครวญครางด้วยความมันส์ เสียวกระสันต์ของเขากระตุ้นให้ทุกคนนึกอยาก...ทว่า เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของสาวสาวก็ทำให้อัตสึฮิโร่เบือนหน้าหนีแล้วพูดเบาเบาว่า...
\"ไอ้ ส*ตว์เอ๊ย ข่มขืนผู้หญิงที่ไม่เต็มใจมันก็เท่ากับส*ตว์เดรัจฉานนั่นล่ะวะ!\"
\"นายเป็นคนใจอ่อนกับผู้หญิงสินะ ระวังนะ ถ้าใจอ่อนมากไป...ผู้หญิงที่นายคิดว่าไม่มีพิษภัยจะทำร้ายนายได้\"
มิทสุโกะเตือนเสียงเรียบ โตดะเลยตอบขรึมขรึมว่า...
\"ฉันรู้น่า\"
\"ก็ดี...\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น