B.R.Battle Royal Survival Program1

ลำดับตอนที่ #14 : ...บทที่12...(แก้ไข + เพิ่มเติมบทนิดหน่อยเจ้าค่ะ)

      \"พวกนี้เป็นกลุ่มต่อต้าน B.R.ที่พวกเราแฮกเกอร์ บอยส์ไปเจอในเน็ต แล้วก็เคยเจอกันข้างนอกบ้าง...นี่คิทะคูมะ สุดยอดแฮกเกอร์กับจอมวางแผน ฝีมือการต่อสู้ก็ยอดเยี่ยมเลย ส่วนนี่...ยูริจังคนเก่งเรื่องสารเคมีต่างต่าง ฝีมือการต่อสู้ไม่เป็นรองใคร นี่หนุ่มทาเครุ นักประดิษฐ์สติเฟื่อง แถมฉลาด รอบรู้ในทุกเรื่อง\"  

      \"นี่...รุ่นพี่เก๋าเจ๋งทั้ง 2 รุ่นพี่มาซาโนบุสุดยอดของสุดยอดแฮกเกอร์ แถมยังประกอบอุปกรณ์อิเล็กโทรนิกส์ได้เยี่ยมมาก ใช้อาวุธก็เก่ง แต่รุ่นพี่มาซาชิคนนี้เป็นสุดยอดคนใช้ ประกอบ แล้วก็รู้จักอาวุธทุกชนิด แถมยังเก่งเรื่องกับดักต่างต่างมากด้วย\"  

      \"และรุ่นพี่สุดสวยอีก 2 คนเป็นแฟนรุ่นพี่มาซาโนบุกับรุ่นพี่มาซาชิ รุ่นพี่มิสะคนน้องเก่งเรื่องโขมยของกับปลอมตัวมาก หมัดก็หนักเพราะเคยเรียนชกมวยมาก่อน ส่วนรุ่นพี่มิซาเอะคนพี่แรงดี ทุ่มเก่งเพราะเคยเล่นยูโด แถมยังเก่งเรื่องแฝงตัวสืบความลับ ความจำดีแล้วก็ช่างสังเกตมากมาก\"

      จบคำพูดของ 3 หนุ่ม พวกคิทะคูมะก็อมยิ้มแล้วเกาหัวพร้อมกันอย่างเขินเขิน พลางก็พากันพึมพำว่าเซ็นจิ เคย์ตะ ยูทากะชมมากไป...และในเวลาไม่นานพวกคิริโตะกับพวกคิทะคูมะก็ผูกมิตรกันได้อย่างดีทีเดียว จากนั้น อ.คิตาโนะก็ให้พวกนร. ถามคำถามที่สงสัยมาได้ซึ่งก็มีคำถามที่น่าสนใจดังนี้...

      ทำไมบนเกาะนี้ถึงร้างคน / ก็เพราะว่าเกาะนี้เคยเป็นที่อยู่ของชาวบ้านแถวนี้ แต่คณะกรรมการส่งเสริมกฏB.R.ได้ไล่พวกเขาไปนานแล้ว แล้วก็สร้างสถานที่ต่างต่างเพื่อใช้เล่นเกม...

      ทำไมผู้ปกครองถึงยอมปล่อยให้ลูก-หลานมาที่นี่ เขารู้หรือไม่ว่ามีเกมอย่างนี้เกิดขึ้น / จะรู้ก็ต่อเมื่อเกมจบลงแล้ว ใครอาละวาดก่อเรื่องจะโดนฆ่าทิ้งทันที...

      ตั้งเกมนี้เพื่อจุดประสงค์อะไร / เพื่อลดจำนวนเด็กที่มีปัญหาให้ลดน้อยลง ประเทศจะได้เจริญขึ้น จะได้ไม่เกิดปัญหาประชากรล้นโลก...

      แล้วเด็กดีดีที่พลอยติดร่างแหมาด้วยล่ะ / นั่นก็ช่วยไม่ได้ ถือว่าเป็นเวรกรรมไป หรือไม่ก็ต้องโทษตัวเองที่ดันมาอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนเลวเลว...

      มีคนภายนอกรู้จักเกมนี้หรือไม่ / มีเฉพาะคนภายในที่เกี่ยวข้องกับเกมB.R. และมีผู้ปกครองกับนร. ที่มีชีวิตรอดรู้ แต่ไม่มีใครกล้าพูดเล่าอะไร ไม่งั้นอาจโดนฆ่าตัดตอนได้...

      ถ้ามีคนที่รอดชีวิตในกลุ่มที่กำหนดขาดไป สามารถทดแทนในกลุ่มอื่นได้ไหม เช่น คนที่รอดในกลุ่มนร. ม.4 ขาดไป 2 คน นร. ม.อื่นจะขอเพิ่มจำนวนคนมีชีวิตรอดแทนได้ไหม / ได้ ถือว่าไม่ผิดกฏ-กติกา...

      ถ้าไม่อยากฆ่าแต่ก็ไม่อยากถูกฆ่าจะขอหลบไปเรื่อยเรื่อยได้ไหม จนกว่าจะครบกำหนดวันสุดท้าย / ได้ แต่นี่เป็นวิธีที่โง่และเสี่ยงพอดู แถมยังมีเขตอันตรายอยู่ด้วย แต่ถ้าจะทำก็ได้...

      แล้วปลอกคอมรณะนี้พอถึงวันสุดท้าย เหลือผู้ชนะตามกำหนดจะถอดออกให้ไหม / ถอดให้แน่นอนด้วยวิธีการพิเศษที่ไม่มีการเปิดเผย...

      ทำไมไม่มีการแจกเสื้อผ้า รองเท้า ที่นอนต่างต่าง หรือยาต่างต่าง / พวกนั้นจะแจกให้ในรูปแบบของอาวุธ...

      บนเกาะนี้มีพวกผัก ผลไม้หรือเนื้อสัตว์ไหม / มีแน่นอน...

      เวลาที่กำหนดเพื่อไม่ให้ทำร้ายกัน เราสามารถทำอะไรได้ทุกอย่างยกเว้นการฆ่าใช่ไหม / ใช่ แต่ห้ามเข้าไปในเขตอันตราย สร้างความวุ่นวาย คิดหนีหรือทำลายปลอกคอมรณะ ไม่งั้นก็บึ้ม...

      อาวุธที่จะได้มีอะไรบ้าง / ไว้รอลุ้นกันเอาเอง...

      ถ้าจะเอากระเป๋าส่วนตัวไปด้วยได้ไหม / ได้ แต่ต้องมีการค้นกระเป๋าก่อน...

      \"เอาล่ะ ไม่มีใครถามอะไรแล้วนะ งั้นก็...นี่.3..เวลา22.30 น. แล้ว ครูจะให้พวกเธอพักฉลองคริสมาสต์กันให้สมใจ เอาล่ะ Merry Christmas and Happy นะ นร. ทุกคน\"

      อ.คิตาโนะพูดยิ้มยิ้มแล้วเดินออกไปพร้อมซึโยชิหน. ทหารกับพวกทหาร ทว่า...เรื่องมันไม่จบแค่นั้นน่ะสิ เพราะว่า...

      \"ไม่เอานะ! ฮือ ไม่เอาอย่างงี้เด็ดขาด ฉัน...ฉันไม่ยอม จะมาทำอย่างงี้กับฉันได้ไง! ไอ้อาจาย์บ้า เลวมาก ปล่อยฉันไปนะ ปล่อยฉัน!\"

      เสียงนร. สาว ม.3 จากรร.โตเกียวกรีดร้อง แล้วเธอก็โผพรวดเข้าไปตบตีอาจารย์คิตาโนะ พลางร้องกรี๊ดอย่างบ้าคลั่ง...และนั่น ทำให้ซึโยชิหน. ทหารร้องสั่งทหารเสียงดังลั่นว่า...

      \"ยิงอีบ้านั่นทิ้งซะ!\"

      \"อย่า...\"

      เด็กหนุ่ม ม.3 คนหนึ่งร้องลั่นแล้วทำท่าจะวิ่งพรวดเข้าไปช่วยเด็กสาวคนนั้น ทว่า...ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

      เสียงปืนจากทหาร5นายแผดดังลั่นอย่างพร้อมเพรียง กระสุนปืนทุกนัดล้วนพุ่งอย่างแม่นยำไปเจาะเข้าที่ร่างกายของเด็กสาว ม.3 ผู้เคราะห์ร้าย แล้ว...