ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ถูกจับ
\" อืม... \"
นัยน์ตาทองค่อยๆปรือขึ้น
\" ฟื้นแล้วรึ? \"
\" ...... \"
ภาพเบื้องหน้ายังดูเลือนลาง
\" เฮ้ จะหลับอีกนานมั้ยเนี่ย? \"
\" ......!? \"
คราวนี้เห็นชัดเจนว่า นัยน์ตาสีเขียวอ่อนกำลังจ้องมองมาที่เธอ ด้วยความตกใจเธอจึงดีดตัวออกห่าง
\" จะทำอะไรนะ!? อ๊ะ! \"
ร่างกายของเธอไม่ยอมขยับตามใจนึก เหมือนกับมีอะไรบางอย่างมาพันทนาการรอบๆตัวไว้
แต่แปลกตรงที่มองไม่เห็น ยิ่งขยับมันก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น
\" นี่มันเวรกรรมอะไรกัน! ที่ฉันจะต้องมาโดนจับโดยไม่รู้สาเหตุเนี่ย!? \"
\" ฮ่าๆ บ่นอะไรอยู่ได้ แม่คุณ \"
เด็กชายผมเทาเจ้าของนัยน์ตาสีเขียวอ่อนหัวเราะอย่างชอบใจ
\" ขำอะไรยะ! แกทำอะไรกับคนที่เหลือ!? \"
\" อ๋อ เจ้ากระรอกขาวกับยัยเด็กผมแดงนั่นเอง \"
\" นายทำอะไรกับพวกนั้น! \"
\" ไม่รู้สิ... \" ว่าพลางยักไหล่ \" ป่านนี้...คงเสร็จพี่ฉันไปแล้วล่ะ \"
\" คิดจะทำอะไรกันแน่! แล้วไอ้กำไลบ้าๆนั่นก็เป็นของนายใช่มั้ย!? \"
เธอตะคอกใส่เขาอย่างเกรี้ยวกราด
\" โว้วๆ พวกมนุษย์เนี่ยมีอารมณ์แปรปรวนดีจังเลยนะ \"
ค่อยๆก้มลงมาใกล้ มือพลางถือวิสาสะจับคางเธอขึ้นอย่างช้าๆ
\" อย่างนี้สินะ....ที่เขาเรียกว่า \' โกรธ \' ...หึ \"
\" ทำมาเป็นพูดดี นายก็เป็นมนุษย์เหมือนกันล่ะน่ะ \"
\" คิดผิดซะแล้ว ฉันไม่ใช่มนุษย์....ถึงจะดูเหมือนก็ตาม \"
\" หมายความว่าไง? \"
\" เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก \" พลางส่ายหน้า \" หาวว เมื่อไหร่พี่จะกลับมาซะทีน้า? \"
พลางทิ้งตัวลงนอนข้างๆลำตัวเจ้าเสือดำ
\" อ้าว? เฮ้ย! อย่าเพิ่งนอน!! \"
\" ...zzzzzz \"
หลับไปซะแล้ว..........จบกัน
\" ฮึ้ยยยย........ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้------!!! \"
เขาปล่อยให้สาวน้อยจอมแก่นตะโกนโวยวายอยู่เพียงลำพัง.......น่าสงสารจริงๆ
-------------------------------------
ทางด้านของสาวน้อยอีกหนึ่งคน
\" อูยย หัวฉัน... \"
เธอค่อยๆลุกขึ้น
\" นี่ฉัน....อยู่ที่ไหน? \"
\" ห้องของฉัน \"
\" ? \"
สาวน้อยหันไปตามที่มาของสียง แลเห็นเด็กหนุ่มผมดำกำลังนั่งมองมาที่เธอด้วยท่าทางสงบนิ่ง
\" เอ๋? นายเป็นใคร?......แล้วฮิคารุกับคันนะล่ะ? \"
\" เธอชื่ออะไร? \"
เขาไม่ตอบคำถามแต่กลับยิงคำถามใส่เธอแทน
\" ......อืม ไม่รู้สิ ขอหลับอีกสักแป๊บละกัน คร่อกกกกกก \"
ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนหน้าตาเฉย เล่นเอาคนเก๊กแทบเสียฟอร์ม
\" ให้ตายสิ.....นี่น่ะเรอะ \' ผู้ถูกเลือก\' ที่นายท่านว่า \"
เฮ้อ ดูยังไงๆก็.....เป็นมนุษย์ ไม่เห็นจะเหมือนพวกนักล่าหัวตรงไหน
สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจสุดฤทธิ์
\" พี่ทากิ! \"
เด็กชายผมน้ำตาลร่างเล็กวิ่งพรวดพราดเข้ามาหา เขาอุ้มเจ้าแมวประหลาดไว้ที่อ้อมแขน
\" โอโตะเรอะ....เป็นไงบ้าง? \"
\" เจ้านี่คือ คันนะ ครับ! \"
\" เจ้านี่อ่ะนะ? \"
\" ครับ พอรู้เข้า...ผมล่ะแทบลมจับ \"
\" ไม่อยากจะเชื่อ....ว่าเจ้าหมอนี่จะโดนเจ้านายเล่นงานจนเป็นแบบนี้ \"
\" แล้วเด็กนั่น...ฟื้นรึยังครับ? \"
\" หนักสุดๆ พี่รอยัยนี่ตื่นมาเป็นชาติกว่าๆได้แล้วมั้ง \"
\" อย่างนี้ก็แย่สิครับ ท่าเราไม่รีบล่ะก็... \"
พอฟังโอโตะผู้เป็นน้องกล่าว สีหน้ากังวลก็ฉายชัดบนใบหน้าคมเข้มของเด็กหนุ่ม มือพลางกุมขมับที่หัว เขาเริ่มใช้ความคิดอย่างหนัก
นัยน์ตาดำฉายแววครุ่นคิด....แล้วความคิดดีๆก็แว้บเข้ามาในสมอง
\" ช่วยไม่ได้.....งั้นก็ต้องใช้เจ้านั่น \"
คนฟังตาโตทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของพี่ชาย
\" เดี๋ยวสิ เจ้านายเราสั่งไว้ว่าห้ามทำอันตรายกับพวกเขาไม่ใช่เหรอฮะ? ถ้าขืนใช้เจ้านั่น....มีหวัง... \"
\" มีหวังได้เห็นอะไรสนุกๆแน่ โอโตะ \"
TO BE CONTINUE......
......................................................................................................
( _ _) ขออภัยถ้าน้อยเกินไปนะฮะ
( = =) หลังจากวันที่ 15 เป็นต้นไป ข้าน้อยคงจะต้องยุ่งกว่าเดิมอีกเป็นสิบเท่า
ต้องไปเข้าสู่สนามรบ เอ๊ย สนามสอบที่เกษตร SO SENG จังคับ.....
( = 0 =)v Head Hunter คงหายไปนานสักหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ คงจะไม่ได้มาเก็บเกี่ยววิญญาณนักอ่านสักระยะ แย่จัง
( T ^ T ) ยังไงก็เอาใจช่วยข้าน้อยคนนี้ ทำข้อสอบได้ด้วยนะฮะ
( ขอบ่นหน่อยเถอะ.... )
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านอีกครั้งฮะ ( ^ ^ )/
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น