ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กำไล
\" สุขสันตร์วันเกิด อามิจัง! \"
เมื่อทุกคนพร้อมใจกันอวยพร สีหน้าเจ้าภาพแดงขึ้นเล็กน้อย
\" ขอบใจทุกคนมากนะ! \"
ภายในงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนร่วมห้องของสาวน้อยจอมแก่น ทุกคนต่างพากันเลี้ยงฉลองแสดงความยินดีกับเจ้าภาพ บ้างก็นั่งเล่นเกม
บ้างก็เดินตักอาหารทั่วงานอย่างเอร็ดอร่อย แน่ล่ะ....ว่าต้องเป็นสาวน้อยคนนี้
\" อร่อยจัง งั่ม! \"
เสียงขบเขี้ยวดังมาจากสาวน้อยเจ้าของนัยน์ตาทองสดใส มือพลางหยิบอาหารรอบโต๊ะ
\" อ๊าาาาา !! ช็อคโคแลตก้อนสุดท้ายของฉัน! \"
\" หา? \"
ตามมาด้วยสาวน้อยผมบ็อบสั้นสีแดงเข้มดูยุ่งเหยิงกลมกลืนกับนัยน์ตาแดงอ่อนคู่โต ที่ตะกละไม่แพ้กัน
มือยาวกำหมัดแน่นด้วยความโมโห
\" ฮิคารุ! เธอแย่งไปใช่มั้ย? \"
\" ช็อคโคแลตอ่ะเหรอ.....ใช่ อร่อยมากด้วย \"
น้ำเสียงยียวนแบบนั้น มันน่านัก.....
นัยน์ตาแดงจ้องมองเพื่อนตรงหน้า ผมยาวหยักโศกน้ำตาลเข้มดูเหมือนช็อคโคแลต น่าเขมือบแทนเสียจริง!
แล้วอารมณ์ที่ลุกเป็นไฟก็ดับลง เมื่อแลเห็นแม่ของอามิถือของขวัญกล่องหนึ่งเข้ามา
\" อามิ มีคนส่งของขวัญมาให้จ้ะ \"
\" จากใครคะ? \"
\" เมื่อกี้มีเด็กผู้ชายคนนึงมายืนอยู่หน้าบ้าน ฝากเอาของขวัญนี่มาให้ลูก พอจะถามเค้าก็วิ่งหายไปไหนก็ไม่รู้ เอ้า รับไปสิจ้ะ! \"
เมื่อเธอรับของขวัญมา หล่อนก็เริ่มบรรจงแกะกระดาษอย่างช้าๆ คนที่คอยมองก็ลุ้นไปตามๆกัน จนแกะออกมาเสร็จ...
\" ว้าว! สวยจัง \"
มันคือกำไลสีขาวที่ประดับไปด้วยเม็ดไพลินขนาดเล็ก เรียงรายกันเป็นระเบียบสวยงาม
เธอลองใส่มันทันที
\" โอ้โห! กำไลนี่เหมาะกับเธอมากเลย อามิจัง \"
\" ........ \"
ไม่มีเสียงตอบกลับมา
\" อามิจัง....อามิ ? \"
นัยน์ตาแดงสังเกตอาการแปลกๆของเพื่อนที่ดูเงียบไป หล่อนดูเพลียๆและ.....
/ ตึง /
\" อามิ!? เป็นอะไรไป! ชอบกำไลจนเป็นลมไปเลยเรอะ!? \"
\" บ้านเธอสิ....ดูคนอื่นๆซะก่อน \"
คนฟังกวาดสายไปรอบๆ แลเห็นทุกคนสลบเหมือดคาพื้น ยกเว้นเธอกับฮิคารุ
\" ทุกคนเป็นอะไรไปกันหมด! ชอบกำไลกันมากขนาดนั้นเลยเหรอ!? \"
\" ....... \"
......ใครก็ได้ช่วยตอบทีเหอะ ว่ายัยนี่มันยังมีสติดีอยู่รึเปล่า.....
ฮิคารุพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหยิบกำไลเจ้าปัญหานั่น มันส่องแสงสีน้ำเงินประกายระยิบระยับไปมาอยู่บนมือของเธอ
\" ต้องเป็นเพราะเจ้านี่แน่ๆ \"
\" โว้ว! สุดยอด กำไลดิจิตอลแหง! ส่องแสงเป็นไฟฉายได้ด้วย! \"
โนฮาระรีบคว้ากำไลจากมือฮิคารุมาพิจารณาอย่างละเอียดด้วยสายตาสแกนเนอร์ของเธอ
......โอเค ยัยนี่สติไม่สมประกอบ ขั้นหนัก.......
คิดเสร็จก็คว้ากำไลเจ้าปัญหากลับคืน
\" นี่มันไม่ใช่เวลาจะมานั่งชื่นชมนะ! ยัยบ๊อง \"
\" รู้แล้วน่า ก็คนมันชอบนี่นา \"
สาวน้อยทั้งสองช่วยพยุงคนสลบไปเก็บให้เข้าที่เข้าทาง เอ๊ย! ไปนอนบนเก้าอี้ ( อุ๊ย หลุดไป ) จนเสียงๆหนึ่งก็เอ่ยขึ่น
\" ฉันรู้สึกได้ถึงพลังนั่น \"
เจ้าของเสียงคือเจ้าแมวประหลาดของโนฮาระที่แอบงีบหลับมาตลอดงาน
\" คันนะ ตื่นแล้วเหรอ? \"
\" .....มันพูดได้จริงๆด้วย \"
\" เห็นมั้ยล่ะ? ฉันบอกแล้ว \"
นัยน์ตาทองเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน เมื่อเห็นสัตว์ประหลาดตรงหน้ากำลังขยับปากพะงาบๆ
เธอรวบรวมสติกลับมา แล้วเอ่ยถาม
\" ช่วยอธิบายให้เข้าใจหน่อย ว่ามันเกิดอะไรขึ้น? \"
\" เจ้ากำไลนี่มีชื่อว่า \' เซอร์คอน \' มันเป็นกำไลของเหล่าเดวาร์ \"
\" เหล่าเดวาร์? \"
\" พวกมันคือ..... \"
ยังไม่ทันที่จะอ้าปากตอบ จู่ๆก็มีลมพายุวิ่งพัดเข้ามาจากที่ไหนสักแห่ง มันพัดพวกเขาจนลอยกระเด็นออกไปนอกหน้าต่าง
/ ตูม! /
\" ว้าก! \"
\" อะไรกานนนนนเนี่ยยยย \"
ทั้งสามโดนลมพายุพัดเหวี่ยงตกลงมากระแทกกับพื้น จนหมดสติไปในที่สุด
\" พอได้แล้ว แพนเตอร์ \"
เมื่อเสียงออกคำสั่งดังขึ้น เจ้าลมพายุก็เริ่มคลายตัวกลายเป็นเสือดำที่มีนัยน์ตาสีเขียวน่าเกรงขาม
\" ทำได้ดีมาก \"
เด็กชายเจ้าของนัยน์ตาสีเขียวอ่อนเดินเข้ามาหาพลางลูบหัวของมันอย่างอ่อนโยน
\" เอาล่ะ... \"
เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาร่างทั้งสาม สายตาพลางสอดส่องคนสลบ จนไปสะดุดหยุดอยู่ที่สายรัดข้อมืออันหนึ่ง
รอยยิ้มฉายความพึงพอใจกับผลงาน
\" ไม่ผิดตัวแน่ \"
พลางก้มตัวลงไปอุ้มร่างเด็กสาวที่เป็นเจ้าของสายรัดข้อมือ ส่วนเจ้าเสือดำก็แบกร่างสาวน้อยอีกคนไว้ที่ลำตัว
พร้อมกับคาบเจ้าแมวประหลาดไว้
\" ไปกันเถอะ \"
ลมพายุดำเริ่มหมุนไปรอบๆตัวและ..........หายไปกับสายลม
------------------------------------------------------------------------
( O O ) ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ
( > < )/ จะพยายามต่อไปฮะ! ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะฮะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น