ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จดหมาย
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ หน้าประตูโรงเรียน
/ ตึก ตึก ตึก /
\" เดี๋ยวก่อนนนนนนนนนน!! \"
สาวน้อยร่างเล็กเร่งฝีเท้าเต็มที่ เมื่อเห็นประตูที่อยู่เบื้องหน้ากำลังจะปิด
อาจารย์ที่คอยเฝ้าประตูเห็นหล่อนวิ่งมาแต่ไกล ก็รีบฉวยโอกาสปิดมันอย่างรวดเร็ว
\" บอกว่า อย่า--เพิ่ง-- ปิดดดด!! \"
\" ฮ่าๆๆ ฉันจะลงชื่อว่าเธอมาสาย!! ขอแสดงความ.......!!? \"
เธอไม่สนใจคำพูดของเขา หล่อนรีบพุ่งตรงเข้ามาอย่างสุดแรงเกิดแล้วกระโดดข้ามประตูโรงเรียนไปอย่างง่ายดาย
และลงสู่พื้นอย่างสวัสดิภาพ
/ ตุ้บ! /
\" เฮ้อ! ทันพอดี \"
\" หา!? ข้ามไปได้ยังไงกัน! \"
\" ไปก่อนนะค้า! \"
ภายในห้องเรียน
/ ปึง! /
\" หวัดดี! ทุกคน \"
สาวน้อยผมแดงกล่าวทักเพื่อนร่วมห้องด้วยความสดใส
\" หวัดดี โนฮาระจัง \"
\" ไง ชุนจัง แล้ว.... \" ( หันซ้าย หันขวา ) \" โทคิยะล่ะ? \"
เขาก้มมองนาฬิกาที่แขน
\" ยังไม่มาหรอก แต่เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะ อีกสัก.... \"
/ ตึก ตึก... /
\" สัก...สี่ \"
/ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ /
\" สาม... \"
/ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ /
\" สอง... \"
/ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ /
\" หนึ่ง... \"
/ ตึกๆๆๆๆๆ ตึก! เอียดดดด /
\" ศูนย์...มาแล้วล่ะ \"
/ ปึง!! /
\" อรุณสวัสดิ์ โทคิยะ \"
\" แฮ่กๆๆ ทันพอดี....แอ้ก!! \"
ยังไม่ทันที่จะได้พักเหนื่อย เขาก็ถูกใครบางคนผลักกระเด็นเข้ามาอย่างจัง
/ โครม! /
\" อูยยย เจ็บจัง! \"
\" อ้าว? ฮิคารุจัง อรุณสวัสดิ์ \"
\" .....นึกว่าจะมาสายแล้วเสียอีก เฮ้อ! เกือบไปๆ \"
\" นี่เธอ...ลุก......ออกไป....จากตัว.....ฉัน \"
\" เอ๋? \"
\" บอกให้....ลุกออกไปไงเล่า! \"
ด้วยความอดทนต่ำ ร่างใหญ่ที่กำลังนอนแผ่ราบกลับลุกขึ้นมามองหน้า นัยน์ตาน้ำเงินเข้มฉายความหงุดหงิด
\" นี่เธอจะบ้ารึไง!? \"
\" อะไร? ก็นายอยากมายืนขวางหน้าประตูเองทำไมล่ะ \"
\" เล่นพุ่งเข้ามาทางด้านหลังแบบนี้ ใครจะไปตั้งตัวทัน! \"
นัยน์ตาสีทองไม่สบอารมณ์เล็กน้อย พลางเดินออกไปจากเขาอย่างไม่สนใจ
\" นี่! ฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่า!? \"
\" ก็เห็นอยู่ว่าไม่ได้ฟัง \"
\" หนอยยย... ฝากไว้ก่อนเหอะ ยัยตัวแสบ \"
แล้วเวลาก็ผ่านพ้นไปจนถึงเวลาเลิกเรียน
\" ไปกันรึยัง? \"
\" เดี๋ยวๆ ขอเก็บของก่อน \"
สาวน้อยรีบเร่งเพื่อนที่กำลังรื้อของทั่วทุกสารทิศ บนโต็ะเต็มไปด้วยกองหนังสือ( การ์ตูน ) กองกระดาษเป็นมัดๆ แถมยังมีถุงขนม
อีกมากมาย ที่แทบจะล้นออกมาจากโต๊ะ
\" ไอ้กองกระดาษพวกนั้น เธอคิดจะเอาไปทำอะไรกันน่ะ? \"
\" เอาไปชั่งกิโลขาย ได้เงินดี \"
ชั่งกิโลขาย?.............
\"โนฮาระ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าจะแบกกระเป๋ามาทำไมตั้งสองสามใบ \"
\" ก็ของมันเยอะนี่นา \"
\" หนังสือเรียนงั้นเหรอ? \"
\" ก็ส่วนนึง แต่ที่จริงแล้วมีแต่ขนมน่ะ \"
ขนม..........ตั้งสองสามใบ...........มันมาเรียนหรือมากินเนี่ย?
\" นี่ๆ อยากรู้มั้ยขนมที่ฉันชอบกินมากที่สุดคืออะไร? \"
ไม่ได้อยากรู้เล้ย.......รีบๆบอกมาเถอะ
\" อะไรล่ะ? \"
\" ช็อคโกแลต! ฉันกินขนมทุกชนิดที่เป็นช็อคโกแลต \"
\" ไปกันได้รึยัง? \"
\" อึ้บ! พร้อมแล้ว \"
นัยน์ตาทองมองสภาพเพื่อนตัวเองที่เดินแบกกระเป๋า หอบอีรุงตุงนัง ดูไปดูมาก็เหมือนกำลังจะไปตั้งแคมป์ยังไงยังงั้น
แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่า \' บ้าหอบฟางขนานแท้ \'
.............................................
\" งั้นเจอกันพรุ่งนี้ ฮิคารุ \"
\" บาย แล้วเจอกันนะ \"
เมื่อเดินมาถึงสุดทางพวกเธอก็แยกทางเพราะบ้านของทั้งสองอยู่คนละทิศกัน
\" วันนี้ กลับทางลัดดีกว่าแฮะ \"
ทางลัดที่ว่าก็คือ \' สุสานเก่า \' ที่ซึ่งมีต้นซากุระขึ้นอยู่รายล้อม ทุกต้นยืนเรียงทอดยาวจนไปถึงทางออกของสุสาน
เธอชอบที่จะเดินผ่านทางนี้อยู่เป็นประจำ เพราะที่แห่งนี้เปรียบเสมือนแหล่งพักผ่อนหย่อนใจ สายลมอ่อนค่อยๆโชยพัดผ่านตัวเธอไป ผมยาว หยักโศกพลิ้วไปตามกระแส ช่วยรู้สึกผ่อนคลาย ในขณะที่เดินไปตามทาง หล่อนก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาจากที่ไหนสักแห่ง พอลองฟังดีๆ มันเป็นเสียงเพลงที่บรรเลงได้อย่างนุ่มนวลไพเราะจับใจ
\" เสียงนี่มัน.... \"
ใช่แล้ว....มันคือเสียงขลุ่ย เธอเริ่มหาที่มาของเสียงขลุ่ยนั่น หล่อนเดินเลาะตามทางสุสานมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง....เมื่อสายตาเพ่งมองไปเบื้องหน้า แลเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งเป่าขลุ่ยอยู่บนต้นซากุระต้นใหญ่
\" ผู้ชายงั้นเหรอ? ทำไมถึงมานั่งแถวนี้นะ \"
\" ก็เพราะว่าวิวตรงนี้มันสวยมากเลย \" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
เธอสะดุ้งโหยงทันทีที่ได้ยิน
\" เอ่อ ขอโทษคะ ที่มาแอบฟัง \"
\" ไม่เป็นไร ผมสิต้องขอบคุณที่อุตส่าห์มาฟังเพลงของผม \"
กล่าวเสร็จพลางกระโดดลงมาจากต้นไม้และส่งรอยยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
\" ขอบคุณมากครับ \"
ในตอนนี้ เธอสังเกตเห็นหน้าตาของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น ดูท่าทางก็ยังหนุ่มยังแน่น อายุก็ราวๆคราวเดียวกัน นัยน์ตาน้ำตาลเปี่ยมไปด้วยความสุขุมและอ่อนโยน เว้นเสียแต่ผมหยักโศกของเขาที่ออกจะยุ่งเหยิงไปสักหน่อย รวมๆแล้วก็หล่อใช่เล่น
\" ว่าแต่ คุณมาที่นี่ทุกวันรึครับ? \"
\" เอ่อ...คะ \"
ชายหนุ่มยิ้มให้กับเธอก่อนที่หันหลังเดินกลับไปที่ต้นไม้ต้นเดิม
\" เคยได้ยินเรื่องที่เกียงกับวิญญาณบ้างมั้ยครับ? \"
\" เอ๋? ก็พวกผีตาเดียว ผีดูดเลือด ซอมบี้ ผีกะเทย ก็เคยได้ยินคะ \"
\" แล้ว...รู้จะ \' นักล่าหัว \' มั้ย? \" ว่าพลางเอามือลูบต้นไม้
\" นักล่าหัว? \"
\" มันคือปีศาจที่คอยเก็บเกี่ยววิญญาณของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นคนดีหรือคนเลวก็ตาม \"
\" ก็เคยได้ยินอีกนั่นแหละ ดูท่าคุณจะชอบเรื่องสยองขวัญนะคะ \"
\" คุณเคยคิดอยากจะเป็น \' นักล่าหัว \' รึเปล่าครับ? \"
\" ไม่ล่ะ ฉันไม่ค่อยชอบเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ เอ...แต่ถ้าได้เป็นจริงๆขึ้นมาล่ะก็ มันก็น่าสนุกดีเหมือนกันนะ \"
\" อยากลองดูมั้ย? \"
เธอชะงักกับคำถามเชิญชวนนั่น นัยน์ตาคู่นั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก
\" อ่า...คือตอนนี้มันก็มืดมากแล้ว งั้นขอตัวก่อนนะคะ \"
บรรยากาศท่าไม่ดี รีบกลับดีกว่าเรา.....
\" แล้วเจอกันใหม่นะครับ ฮิคารุซัง \"
\" เอ๋? \"
พอเธอหันหลังกลับไปอีกที เขาก็หายไปซะแล้ว
ผู้ชายคนนั้น.......รู้จักชื่อเรา....ได้ไง?
....................................
ณ ที่บ้าน
\" กลับมาแล้วค่า! \"
\" เล่นกลับซะดึกเชียวนะ \"
\" ขอโทษคะคุณแม่ พอดีหนูเดินเล่นเพลินไปหน่อย แหะๆ \"
\" ช่างเถอะ เอ้านี่ จดหมายของลูกจ้ะ \"
\" จากใครคะ? \"
\" แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ดูสิ \"
นัยน์ตาทองสำรวจจดหมายที่อยู่ในมือ มันเป็นซองจดหมายสีเทา ลวดลายแปลกๆแบบนี้คุ้นตาเธอเป็นอย่างมาก
เหมือนเคยเห็นที่ไหนน้า......จู่ๆภาพของชายหนุ่มคนนั้นก็แว้บเข้ามาในสมอง
\" ใช่แล้ว! ลวดลายแบบนี้....เหมือนขลุ่ยอันนั้นเลย \"
\" ขลุ่ย? \"
\" เอ่อ เปล่าไม่มีอะไรคะ \"
\" ....งั้นก็รีบไปอาบน้ำ เข้านอนได้แล้ว \"
\" อ้าว? แล้วข้าวเย็นหนูล่ะ? \"
\" ก็อดน่ะลิ โทษฐานกลับบ้านช้า \"
\" หา? \"
ด้วยความผิดหวังที่อดกินข้าวเย็น เธอจึงเดินคอตกขึ้นไปที่ห้องนอน
\" เฮ้อ ข้าวเย็นจ๋า ข้าวเย็น ได้โปรดเดินมาหาฉันที \"
มือพลางวางกระเป๋าแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
\" จริงสิ! จดหมายนั่น \"
เธอรีบดีดตัวขึ้นพลางหยิบจดหมายฉบับนั้น ภายในซองจดหมายมีกระดาษสีดำแผ่นเล็กพร้อมข้อความอักษรสีขาวเขียนไว้ว่า
\' อยากลองเป็น \' นักล่าหัว \' สักครั้งหนึ่งในชีวิตมั้ย? \'
\" หา? ทำไมพูดเหมือนกับผู้ชายคนนั้นเลยล่ะ อืม...หรือว่าคนที่ส่งจดหมายก็คือเขา \"
มือพลางพลิกกระดาษ ทางด้านหลังก็มีตัวอักษรสีขาวเขียนไว้ที่มุมกระดาษ
\' ร้าน HUNT HUNT FACTORY
Street xxxxx Town xxxxx
TEL : x-xxx-xxx \'
รอยยิ้มปรากฎอยู่ที่มุมปากของเด็กสาว แววตาฉายความตื่นเต้นเหมือนกับได้เจอเรื่องสนุกๆเข้าซะแล้ว
\" น่าสนุกแฮะ..... \"
************************************
ขอขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านคับ m( _ _ )m
ผิดพลาดประการใดขอประทานอภัยด้วยนะฮะ ( + + )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น