Gādian Jakkukādo◇ผมเนี่ยแหละเจ้าพ่อแห่งความเกรียน!

ลำดับตอนที่ #5 : No.2 :: บทที่1 มาก็ไม่ค่อยมีอะไร ::

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

บทที่1 มาก็ไม่ค่อยมีอะไร (เหรอ?)

(ว่าด้วยเวลาพักกลางวันของเหล่าการ์เดี้ยน)

"คุณแจ็คค่ะ ดิฉันเอาของว่างมาให้แล้วค่ะ! "

"ว้าว! ขอบคุณครับคุณแม่บ้าน! "

    ผมกล่าวอย่างอารมณ์ดีเมื่อคุณแม่บ้านนำจานอาหารหรือก็เป็นพวกของว่างมาให้ผม ในขณะที่ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งชมดอกไม้ต่างๆนาๆที่กำลังเบ่งบานรับลมร้อนอ่อนๆ ของที่ท่านแม่บ้านนำมานั้นล้วนแต่เป็นของที่ผมชอบทั้งสิ้น! ส่วนคนอื่นๆเหรอครับ? ไม่กี่ชั่วโมงห่อนหน้านี้เขาได้ไปแล้วแถมทิ้งผมให้นั่งกุมท้องอย่างหิวโหย....

 " ทานให้อร่อยนะคะ " แม่บ้านกล่าวไว้แค่นั้นก่อนเธอจะถอยโค้งเพื่อขอตัวลาทันทีเพื่อไม่ให้ขัดบรรยากาศ ผมยิ้มอ่อนๆจากนั้นก็คว้าเอาแซนวิซไส้ราชเบอร์รี่ขึ้นมาแล้วเอาเข้าปากทันที ไม่ต้องบรรยายถึงรสชาติมากมาย รสเปรี้ยวของแยมราสเบอร์รี่สามารถผสมกับรสชาติจืดๆของแป้งขนมปังได้เป็นอย่างดี ความรู้สึกราวกับได้รับความอบอุ่นจากใครสักคนที่มอบให้ทำให้รู้สึกดีไม่น้อย

 " เฮ้! แจ็คอย่ามัวแต่ทานสิ เติมชาให้ฉันก่อน! "

  น้ำเสียงดุๆของควีนราเชลล่าทำให้สมองผมหยุดการมโนภาพสรวงสวรรค์ของทวยเทพที่สว่างไสวไปในจิตใจ แค่ควีนเรียกก็ไม่ได้เป็นอะไรหรอกนะแต่ใครจะไปรู้ล่ะว่ามันถูกพังลงดัง เคร้ง! ราวกับเศษกระจกอย่างง่ายๆแบบนี้YwY

 " ครับๆ รอสักครู่นะครับ " ผมตอบรับอย่างจำใจก่อนจะเดินไปรินชาฝรั่งให้เจ้าตัวตามคำสั่งเสีย

 " อืม... วันนี้ดูเงียบสงบแปลกๆนะว่าไหม? " อยู่ๆท่านคิงมาสเตอร์ก็กล่าวออกมา นับว่าหายากในรอบปีที่เขาจะอออกมานั่งด้านนอกอย่างพวกเราๆแบบนี้-----

 " คงเพราะใครบางคนมันหยุดซ่าหลังจากให้อดอาหารว่างละมั้ง "

 YwY ท่านคิงซาเรีย.... หมายถึงกระผมก็บอกมาเถอะครับ ผมไม่กัดท่านหรอก......

" โจ็กเกอร์ก็ไม่อยู่เสียด้วยนินา? " อยู่ๆเอซเฟธก็พูดตอบ

" อย่าว่าแต่โจ็กเกอร์เล้ย~ ขนาดควีนเลน่าก็ยังไม่อยู่เลย " 

   เสียงสูงของคนถัดมาก็คือท่านเอซเอริน่ากล่าวพลางวนน้ำในถ้วยชาเล่นๆไปพลาง

" เอะ! จะว่าไปควีนเลน่าหายไปไหนล่ะ??"

" อ้อ....ท่านควีนเลน่าหรือครับ พอได้ยินว่าจะออกมาข้างนอกก็ตอบปฏิเสธ แล้วทำตัวแบบแวมไพร์โดนแสงไม่ได้แบบนั้นเลยล่ะครับ "

" งั้นเหรอ ทั้งๆที่คิงมาสเตอร์ยอมออกมาแล้วแท้ๆยังหายไปตั้ง2คนเลยเหรอ? "  

" .... ที่ฉันยอมมาด้วยเพราะอยากมารับอากาศข้างนอกหรอกนะ " คิงกล่าวสั้นๆ พร้อมคว้าของว่างของผมเข้าไปทาน------ เอะ เดี๋ยวนะ?? 

 " ท่านคิง!! นั้นมันของผมนะ! " ผมลุกขึ้นโวยวายโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอทำถ้วยชาหลุดจากมือไปตอนไหนจนมันหกใส่กระโปรงตัวเก่งท่านควีนไรน่าจนเธอตกใจก่อนจะปรี๊ดแตกใส่!

 " กรี๊ดด!!! แจ็ค!! ระวังหน่อยได้ไหมห่ะ! นี้มันกระโปรงตัวโปรดฉันเลยนะ!"

 " ขะ--- ขอประทานโทษครับท่านควีนไรน่าTT^TT เดี๋ยวผมนำไปซักให้ "

โอยยย---- ไม่ทันแล้วเธอเดินย่ำเท้าโกธรเป็นฝืนเป็นไฟ โดยที่ทิ้งท้ายกับผมแค่ว่า ' ไม่ต้อง! ' ไปในปราสาททันที

" อืม.... แซนวิสนี้เหมาะกับการชมดอกไม้จริงๆ.... "

คิงมาสเตอร์กล่าวอย่างใจเย็นโดยไม่รับรู้เลยว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้นทั้งๆที่เจ้าตัวก็นั่งอยู่ตรงนี้แท้ๆ แถมทานแซนวิสผมได้สบายใจเฉิบอีกนะY^Y ขอบคุณครับ......

" คิงครับ...นั้นมันของผมน๊า!! " ผมกล่าวพร้อมดึงจานมาจากที่นั่งตรงนั้นทันที ดีนะที่ยังเหลือตั้ง2-3ชิ้น! นี่ทานไปเท่าไหร่ครับเนี่ยผมเพิ่งจะทานได้แค่ชิ้นเดียวเองนะหันขวับมาแวบนึงหายไปตั้งเยอะแหนะ!

" เงียบๆเถอะ นายเอง...ก็อย่าไปแย่งของแจ็คสิ " 

" ก็แค่ชิมน่ะ.... งั้นฉันมาแค่นี้ขอตัวไปทำงานก่อนล่ะ....."

" ไปแล้วเหรอครับ('  '  )? "

" หรืออยากให้โดนแย่งต่อ?? "

" Y^Y เดินทางดีๆนะครับ... "

  ผมกล่าวด้วยรอยยิ้มฝืดๆพร้อมโบกมือลาคิงมาสเตอร์ทันที ก่อนจะมีความรู้สึกว่ามีใครบางคนมาดึงเส้นผมสีบลอน์ของผมอย่างสนุกอยู่ด้านหลัง ฮ่ะๆ เดาได้ไหมล่ะครับว่าใคร....ใช่ครับอีกคนนึงไปอีกคนนึงก็มาไงครับTTwTT

" แว้กกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!! โจ็กเกอร์!!! " ผมถอยหลังกรูอย่างตกใจกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย

" ฮ่าๆ! ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นล่ะ ?? "

" อยู่ๆนายก็มาใครมันจะไม่ตกใจล่ะห้ะ!! " ผมตวาดใส่เขาทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ ให้ตายสิครับ....เสียงหัวเหราะของเขาทำเอามผมแทบอยากจะนำจานในมือเข้าฟาดใบหน้าหล่อเหล่าของเขาให้ยับเยิ่นเสียจริงๆ แต่น่าเสียดายนะครับหากผมทำแบบนั้นจะโดนอะไรกลับมาผมยังไม่อยากคิดถึงอนาคตอันสดใสข้างหน้าเลยล่ะครับ....Y-Y

" ขนาดมาแบบให้สัญญาณก่อนแล้วนะ นายยังตกใจอยู่เหรอ? "

" ผมไม่ใช่คนอื่นๆนะครับที่จะตกใจยากๆแบบนั้น! "

" ก็นะ.... จะว่าไปเหลือแค่สองคนเสียแล้วนะ เลยไม่มีใครให้โผล่พรวดออกมาแบบนี้ :) " 

  คิ้วเรียวบางของผมกระตุกขึ้นอย่างสงสัย กับคำพูดของโจ็กเกอร์ก่อนจะไม่พูดพร่ำเพรื่ออะไรมากมายผมก็หันหลังไปมองบริเวณผ้าปูสีแดงเข้มที่ที่เคยมีคนนั่งคุยจุกจิกกันอยู่ไม่นานมานี้ และแล้วก็ค้นพบความจริงว่าระหว่างที่ผมถกเถียงกับโจ็กเกอร์แค่เพียงแป๊ปเดียวก็หายเกลี้ยงเหลือไว้เพียงสถานที่โล่งว่างและถ้วยน้ำชาที่ทานเสร็จกันรหมดแล้ว

 เดี๋ยวนะครับ!! ทำไมทุกคนเข้าทานกันเร็วจังเลยอ่ะ!!0[]0 

" อ้ะ?? "

" ไม่ได้คุยกันแบบนี้มานานแล้วนะ ว่าไหมซานเดียร์...."

" .... "

50 %

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Up 26 / 7 / 59

หายไปนานเลยขอโทษด้วยนะคะYwY

แง๊! แค่ไม่ได้แวะมาจับนิยายเองนะ //รีดเดอร์บางคนน่ากลัวมากค่ะฟฟฟฟ

จริงๆจะบอกมาสปอย์แค่ว่าจะมีเรื่องเล่าระหว่างความสนิทของโจ๊กเกอร์กะแจ็คเท่านั้นเอง

ตอนที่1อาจไม่ค่อยมีมุขมาลงเท่าไหร่ก็ขอโทษด้วยนะคะ (ฮา) //เริ่มมึนค่ะไม่ใช่อะไร

เอามาอัพเพียง 50 % ก่อนมันเมื่อยมือกระทันหันค่ะ แง--- ไว้เจอกันอีก 50% นะคะYY

Ⓒ QRD