คำอธิษฐานในยามหวนคืน

ร่างโดดเดี่ยวเดินโงนเงนมาตามเสียงเรียกของบางคนหรือบางอย่าง โดยหวังว่าในความมืดตรงหน้าจะได้พบกับปฏิหาริย์ที่จะพาเธอให้หลุดพ้นไปจากที่ความทุกข์ที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ ความเจ็บปวดจนชินชาตามรอยกรีดลึกที่ท่อนแขนทั้งสองข้างไม่ได้ทำให้เธอหยุดเท้าลง แต่เหมือนยิ่งเป็นแรงผลักดันให้เธอเดินตรงไปข้างหน้าที่ไร้ปลายทาง จนแว้วเสียงนั้นพาเธอมาหยุดยืน ณ แม่น้ำสายหนึ่งที่เธอไม่เคยรู้เลยว่ามีมันอยู่ ณ ที่ตรงนี้มาก่อน เธอก้มลงมองผืนน้ำนิ่งสงบเบื้องล่างปล่อยให้หยาดน้ำอุ่นไหลลงพาดผ่านเรียวหน้าเล็ก ในเวลานี้เหมือนกับบนผืนน้ำนิ่งนั้นได้พาเธอมาพบกับใครบางคนที่เธอช่วยเอาไว้ไม่ได้ 

"ทำไม"

เธอเฝ้าถามตัวเองที่ไร้ความสามารถ ไม่อาจจะทำอะไรให้ดีขึ้นมาได้เลยแม้ซักอย่าง 

"พี่ กายจะดูแลพี่เองนะ"

เสียงเล็กๆ ดังก้องอยู่ภายในหัวใจที่แตกเป็นเสี่ยงจนไม่เหลือชิ้นดี เด็กน้อยที่เธออุทิศทั้งชีวิตให้ตอนนี้กลับเหลือเพียงควันจางๆ ลอยพวยพุ่งขึ้นบนท้องฟ้าสีคราม คนที่เธอคิดจะฝากชีวิตกลับกลายเป็นคนทำร้ายเธอ คนที่เธอไว้ใจกลับย้ำยีเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ทำไมกัน"

เธอจ้องมองลึกลงไปในผืนน้ำ ใบหน้าหนึ่งโผล่ขึ้นมาเป็นเงาสีดำมะเมื่อม เหนือผืนน้ำ

ช่างโดดเดี่ยว เจ็บปวดและน่าเวทนา มาสิฉันจะโอบกอดเธอเอง

เสียงพรรณนาลอยตามลมเอื่อยๆ หญิงสาวผู้สิ้นหวังเพียงค่อยหลับตาลง ผื่นน้ำนิ่งสงบกระเพื่อมตามน้ำหนักของบางอย่าง หญิงสาวทิ้งตัวลงในอ้อมกอดของแม่น้ำเย็นเฉียบ ไม่ตะเกียกตะกาย ไม่แม้แต่จะร้องขอชีวิต 

“ฉันอยากกลับไป"

ภาพความทรงจำเธอพากลับไปในครั้งแรกที่เธอแตกสลาย วันที่แฟนที่เธอยอมแลกทุกสิ่งอย่างเพื่อเขามาตลอด 10 ปี และเพื่อนที่เธอไว้ใจจนคิดว่าสามารถฝากเขาคนนั้นให้เธอดูและได้แต่ตอนนี้คนทั้งสองกลับสวมชุดเข้าพิธีแต่งงาน ยืนเคียงคู่กันอยู่ต่อหน้าเธอและทันทีที่เพื่อนสุดที่รักเห็นเธอยืนมองทั้งสองเพื่อรอคำอธิบายอยู่ เธอกลับถอยหลังล้มลงกับพื้น

" ไอย์เราขอโทษ "

หญิงสาวในชุดขาวตะโกนอย่างสุดเสียงจนคนที่อยู่ภายในงานเดินเข้ามาดูสถานการณ์วุ่นวายตรงหน้า ก่อนเธอจะใช้มือจับตรงเท้าของหญิงสาวอีกคนที่กำลังยืนงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า

" เราให้เธอหมดเลยแต่อย่าทำร้ายลูกเราเลยนะ ฮื่ออ "

หญิงสาวในชุดขาวพูดก่อนจะผงะไปด้านหลัง น้ำตาไหลอาบสองแก้ม พรางใช้สองมือกุมท้องกลมโต เธอเพียงยืนนิ่งมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ จนเพื่อนที่เคยเรียนมัธยมปลายด้วยกันวิ่งพยุงหญิงสาวในชุดขาวขึ้น

" เกิดอะไรขึ้นหรอ "

" ฮื่ออ ก็ไอย์ มาขู่ว่าจะทำลายชีวิตเราเพราะคิดว่าเรากับยูหักหลังเธอ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เธอต่างหากหละที่เป็นมือที่สามในความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ เรากับยูคบกันมาตั้งแต่เรียนจบแล้ว แต่ไอย์หน่ะสิ ไปบอกคนอื่นว่าเธอกับยูเป็นแฟนกัน ทั้งๆ ฮื่อ ทั้งที่ "

เธ ตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่คนตรงหน้ากำลังพูด เพื่อนที่อยู่รอบกายเธอคนนั้นหันมามองไอย์ด้วยสายตาอาฆาตร ทั้งที่ตัวไอย์เองยังคงไม่เข้าใจอะไรเลย

" หน้าด้าน "

พวกเขาต่างพากันก่นด่าเธอทั้งที่ยังไม่ได้ฟังสิ่งที่เธออธิบายเลยแม้แต่น้อย ภาพเหตุการณ์ในอดีตวนเวียนเข้ามาในหัวอีกครั้ง

" เจ็บจัง ฮื่อ "

หญิงสาวในชุดขาวตะโกนพรางเอามือกุมท้องแน่น เธฮที่ยังไม่เข้าใจอะไรมากนัก ในตอนนั้นเองก็สัมผัสได้ถึงแรงกระแทกที่แก้มซ้ายจนถลาล้มลวกับพื้น เมื่อตั้งสติหันมองเจ้าของฝ่ามือนั้นกลับเป็นคนที่เธอรักสุดหัวใจ แต่เวลานี้เขากลับมองเธอด้วยสายตารังเกียจ

" นี่กูให้เฟย์เอาเงินไปให้มึงแล้วนิ มึงยังอยากได้อะไรอีก "

" เงินหรอ เราไม่เข้าใจยูหมายถึงอะไร "

เธอพึมพำพรางยื่นมือไปแตะที่เขาแต่กลับถูกปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี เธอแหงนหน้ามองคนที่เธอทั้งรักทั้งหวงแหนที่ในตอนนี้เขากลับกำลังทำร้ายเธอ

เขามองมาที่เธอด้วยสายตารังเกียจอย่างที่สุด ราวกันว่าเรื่องราวของทั้งคู่ที่ผ่านมาไม่เคยมีอยู่จริง

" อย่ามาแตะ มันน่าขยะแขยง "

" แล้วไอ้คนที่นอกใจไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทของแฟนตัวเองมันเรียกว่าอะไรหละ "

เธอตะโกนพรางมองไปทางเขาด้วยสายตาโกรธจัด เมื่อเขาได้ยินก็คุกเข่าลงมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มหน้ารังเกียจ

" มึงคิดว่ามึงมีค่าพอขนาดนั้นหรอไอย์ จำไว้ด้วยว่ามึงหนะไม่เคยมีตัวตนในชีวิตกูเลยซักครั้ง แต่ก็ขอบคุณนะที่หาเงินมาปรนเปรอกูหนะ คิดซะว่ามันคือค่าเสียเวลาที่กูลดตัวไปอยู่ใกล้มึงก็แล้วกัน "

เขาพูดเสียงแผ่วเบาให้เธอเท่านั้นที่ได้ยิน พรางยิ้มเยาะอย่างได้ใจ หัวใจเธอแตกสลายลงทันทีที่สิ้นประโยค

" แล้วที่ผ่านมาหละ มันคืออะไร "

" แค่สงเคราะให้คนที่ไม่มีใครต้องการ จำไว้ด้วยนะว่าถ้าไม่มีกูแล้วก็ไม่มีใครต้องการมึงหรอก เพราะมึงมันทั้งสกปรกและน่าสมเพช "

เขาพูดด้วยเสียงกลั่วหัวเราะเบาๆ ในลำคอ

เธอเบิกตากว้างเมื่อได้ฟังสิ่งที่คนตรงหน้ากำลังพูด คนที่เธอใช้ชีวิตเพื่อเขามาตลอด ยอมทิ้งอนาคตเพื่อเขา เพื่อที่จะได้รักเขาแต่เขากลับหลอกใช้เธอเพียงแค่นั้น และเมื่อเธอได้เห็นหญิงสาวในชุดขาวหันมาส่งยิ้มเยี่ยงผู้ชนะให้ เธอจึงพึ่งเข้าใจทุกอย่าง

" คนทรยศ "

ครั้งนั้นคือครั้งแรกที่เจ็บปวดที่สุด แต่มันก็ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เธอต้องทนทุกข์ เพราะแบบนั้นเธอจึงขอจบทุกสิ่งทุกอย่างไว้เพียงแค่นี้ น้ำค่อยไหลเข้ามาทั้งปากและจมูกแทนที่อากาสจนแสบซ่านไปทัวทั้งปอด แต่หญิงสาวยังคงนิ่งทิ้งร่างกายให้จมดิ่งลงสู่ความมืด ชั่วนิรันดร์ 

“ ถ้าฉันสามารถแก้ไขได้ ฉันจะไม่ให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้แน่ แต่แล้วไงหละ ยังไงก็จะตายอยู่แล้วนิ “

...............................

สงวนสิทธิ์ ไม่อนุญาติให้แก้ไขดัดแปรงในรูปแบบต่างๆ

????????????เนื้อหามีการแก้ไขปรับปรุงหลายครั้ง จากเรื่อง ชีวิตมหม่ และหวนคืนสู่จุดเริ่มต้นที่เคยเปิดตัวเมื่อปีที่แล้ว ขออภัยหากว่านำมารีเมคบ่อยจนน่ารกคาญ ตชครั้งนี้ถือเป็นนิยายฉบับสมบูรณ์แล้ว ขอบคุณที่เพิ่มเข้าชั้นและกดใจ❤️ ของคุณแบบกราบเบญจางคประดิษฐ์

⚠️⚠️ ในเรื่องมีเนื้อหารุนแรง ทั้งการกระทำของตัวละครหรือสถานที่เองล้วนเป็นเพียงเรื่องสมมุติขึ้น ขออภัยหากทำให้ระหว่างที่อาจเกิดความรู้สึกอึดอัดโดยไม่เจตนา ทั้งนี้นักเขียนได้ทำการล็อกเนื้อหาสำหรับผู้ที่อายุถึง 18+ แล้ว ขอบคุณที่อ่านจบ⚠️

#เพื่ออรรถรสเข้ามาคอมเม้นพูดคุยกันนะคะ เหงา

ภาพ: ปลาช่อน ลุยสวนsds image widgetมา