หักเหลี่ยมปัญหาชีวิตที่ยิ่งใหญ่ต่อสังคม!!!

ลำดับตอนที่ #2 : ดาบที่2 ผู้ที่ต้องสละชีวิต ให้กับความตายอีกคนหนึ่ง...

บนดาดฟ้าของร.ร.หญิงล้วนเอกชนชื่อดัง มีเด็หหญิง4คนยืนเจรจากันอยู่อย่างเงียสงัด ลมหายใจเข้าออกช้าๆ ทั้ง4กำลังคุยถึงเรื่องวรดา...



“ฉัน...ไม่น่าทะเลาะกับมันเลย” เด็กหญิงคนหนึ่งนามแพรวพูดขึ้น

“ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกน่า วอเค้าคิดสันไป” วีตบหลังแพรวหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการปลอบใจ

“ความจริง เราก็ผิดนะที่ไปยุแก..ขอโทษด้วยละกัน”แอนท์พูดด้วยสีหน้าเศ้าๆ ถอนหายใจช้าๆ

“พวกแกผิดนะ ที่ไปหาเรื่องมัน ทำให้มันต้องฆ่าตัวตาย” ปุ้นร้อง

“ใครจะคิดล่ะ ว่าเรื่องแค่นั้นมันจะทำยังงั้น”

“เราว่ามันอะโง่ชัดๆ ที่ทำ ทำให้พวกเราต้องมาเครียดอยู่อย่างนี้!!”

“โถ่ว้อยยย!!! หุบปากได้มั้ย ความผิดชั้นก็คือความผิดของชั้น พวกแกจะเข้าใจอะไร

!! การที่ทำให้เพื่อนต้องฆ่าตัวตาย มันไม่ดี ชั้นผิดเอง!!” แพรวพูดส่งสายตาไม่สอารมณ์สกเท่าไรไปยังเพื่อนอีก3คน

“เออ แกผิด พวกเราก็รู้นี่หว่าว่าแพรวอะ ทำให้วอต้องฆ่าตัวตาย ทำไมแกทำยังงี้หา!! แกจะชดใช้ยังไง”ปุ้นตะคอก

“อีปุ้น แกอย่าพูดยังงั้นสิ แกเองก็ไม่ได้ช่วยห้ามอะไร”

“ความจริงก็ผิดกันทั้งกลุ่มแหละน่า!!!”

“พอเหอะ แอนท์ วี เรารู้ว่าพวกแกเข้าข้างเรา ปุ้นเค้าพูดถูกเพราะชั้นเอง ฉันเองทำให้วอต้องตาย!!!”



แพรววิ่งเข้าไปหาระเบียงทางเชื่อมที่มีระเบียงต่ำพอที่เธอจะข้ามไปได้ ใช่แล้ว.. เธอต้องการจะฆ่าตัวตายชดใช้การตายของวอด้วยการ กระโดดตึก....



“พวกแก อย่าเข้ามา!! ไม่งั้นฉันจะฉุดพวกแกลงไปด้วย”

“แพรว...!!”

“หุบปาก!! พวกแกไม่เข้าใจเรื่องของความตายหรอก”



ทั้ง3วิ่งเข้าไปจะห้ามแพรว แต่....



ตุบ!!



ไม่ทัน... แพรวได้ลาจากโลกนี้ไปแล้ว เธอลาจากไปพร้อมกับความยินดี เธอพร้อมใจที่จะตายเอง บนโลกนี้มียังอะไรอีกมากมาย แต่เธอไม่มีโอกาสได้ดู ได้รู้ ได้เห็น.... เธอไปแล้ว ท่ามกลางความโศกเศร้าของเพื่อนๆ..