[รามเกียรติ์] : บุปผาพานรินทร์ - นิยาย [รามเกียรติ์] : บุปผาพานรินทร์ : Dek-D.com - Writer
×

    [รามเกียรติ์] : บุปผาพานรินทร์

    "หากเจ้ายอมช่วยเรา ทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนาจักเป็นจริง" ดวงเนตรมรกตสบเข้ากับตาทรงคมตามฉบับคนไทยเชื้อสายจีน ปากหนาได้รูปยกยิ้มโปรยเสน่ห์ใส่เด็กสาว "การได้ผ่าตัดดูอวัยวะภายในของคุณน่ะหรอคะ?" "..."

    ผู้เข้าชมรวม

    4,445

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    20

    ผู้เข้าชมรวม


    4.44K

    ความคิดเห็น


    51

    คนติดตาม


    300
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  15 ส.ค. 66 / 20:53 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

     

     

    ‘The meeting of two personalities is like the contact of two chemical substances: If there is any reaction, both are transformed’

    ‘การพบกันของคนสองคนก็เปรียบเสมือนพันธะระหว่างสารเคมีสองตัว หากเกิดปฏิกิริยาอะไรขึ้น การเปลี่ยนแปลงจะเกิดต่อทั้งคู่’

    – Carl G. Jung 

     

     

     

    ดอกเหมย  ผองผกาอันเป็นสัญลักษณ์แห่งความอุตสาหะ อดทน และเข้มแข็ง

     

     

    ‘เรียนให้มันเก่งๆ จะได้ทำงานเป็นหมอแล้วเก็บเงินพาม๊าไปถ่ายรูปกับลีโอนาร์โด ดีแคพรีโอที่อเมริกา’

     

    นับตั้งแต่เธอสอบได้ที่หนึ่งของระดับชั้นเมื่อประถมศึกษาตอนต้นปีที่ 2 ประโยคข้างต้นก็แทบจะกลายเป็นสโลแกนประจำตัวหม่าม้ามาได้เกือบหลายปีเลยทีเดียว

     

     ‘นางสาวณัฏฐริกา แซ่ลี้’ หรือ ‘เหมย’ (น.) เด็กสาวผู้ถูกมารดาบังเกิดเกล้าหมายหัวให้มีคำว่าด็อกเตอร์เป็นคำนำหน้าชื่อเพียงเพราะคุณครูเคยชมว่าเรียนเก่งสมัยร่ำเรียนอยู่อนุบาลสาม

     

    เกิด เรียน ทำงาน พาหม่าม้าไปเจอสามีทิพย์ ป่วย ตาย 

     

    นั่นคือภาพรวมแผนระยะยาวสำหรับชีวิตของเหมย

     

    อยู่ในกรอบ ตายในกรอบ สงบสุขชนิดปราศจากเรื่องน่าปวดหัวเหมือนในโฆษณาประกันภัย

     

    เหมยคิดและคาดหวังมาโดยตลอดว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น แต่ในเวลาเดียวกัน กราฟชีวิตของใครจะคงเส้นคงวาถาวรตราบสิ้นนิรันดร์ได้เสมอเล่า เธอเองก็รับรู้ถึงความจริงข้อนี้ดี

     

    รวมถึงนิยามคำว่า ‘ชีวิตธรรมดา’ ของเธอซึ่งค่อนข้างเข้าข่ายแตกต่างจากมนุษย์ทั่วไปพอสมควร เส้นทางในฐานะนางสาวณัฏฐริกา แซ่ลี้ จึงดูจะยากเย็นใช่ย่อย

     

    หากทว่าผลลัพธ์หรือตัวแปรบางจำพวกกลับอยู่เหนือความคาดหมายของสาวเจ้ามามากนัก อาจเรียกได้ว่ามากเสียกระทั่งเหมยยังเกือบรับมือกับมันไม่ไหว

     

    อาทิเช่น สิ่งมีชีวิตประหลาดโครงสร้างคล้ายมนุษย์ซึ่งนอนแน่นิ่งอยู่บนดงดอกเข็มกลางสวนหลังบ้านของตระกูลแซ่ลี้

     

    สิ่งมีชีวิตจากต่างภพตนใหม่ ผู้มาพร้อมตำแหน่งก้อนภาระตัวใหม่ รวมถึงอีกความรับผิดชอบที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทุกคนในสถาบันจะเลือกให้เหมยเป็นผู้แบกรับ

     

    เอาเถอะ อย่างน้อยคุณตัวประหลาดก็ต้องให้อะไรตอบแทนเธอได้บ้างล่ะ!

     

    ‘ไม่ตลกเลยนะคะ’

     

     

     

     

    นามขุนกระบี่นี้                                  องคตเสมอนอ 

    กากาศราชเอารส                      ฤทธิ์ล้า 

       สีเขียวดุจมรกต                                 มงกุฎกลีบ สามแฮ

         เถลิงยศอุปราชค้า                        เขตด้าวขีดขิน ฯ

    – รามเกียรติ์ 

     

    หากจักต้องกล่าวตามจริง

     

    การจรจากพิภพบ้านเกิดเมืองนอนมาอย่างกะทันหันชนิดมิทันได้ตั้งตัว สร้างความตื่นตระหนกแก่พระยาอินทรนุภาพมิน้อย 

     

    หากอย่างกระนั้นเลย ทหารเอกเยี่ยงเขาย่อมปรับตัวเข้ากับปัจจัยรอบกายาได้ง่ายดาย แม้นกระทั่งในโลกาซึ่งครั้นลองเทียบกับภพบ้านเกิด ดูเหมือนจักคล้ายก็มิใช่ จักต่างราวฟ้ากับเหวก็ไม่เชิง 

     

    อนึ่งต้องนับว่าเป็นโชคมหางามยามดีขององคตด้วยกระมัง ตรงที่ตนดันได้พึ่งพิงอาศัยอยู่กับเหล่ากุญแจสำหรับผู้จักส่งเขาหวนคืนสู่ขีดขินนครได้อย่างปลอดภัยพอดิบพอดี

     

    ทว่าอุปสรรคแลกาลเวลาคือสิ่งที่รัชทายาทหนุ่มมิสามารถหลีกเลี่ยงมันได้ผิว่าจักประทับอยู่แห่งหนใด ยิ่งกับต่างถิ่นเฉกเช่น ณ เพลานี้ ต่อให้วานรหนุ่มจักมั่นอกมั่นใจในพลังของตนมากเพียงไหน เจ้าถิ่นผู้คุ้นเคยต่อสภาพนานาถ้ามีไว้ติดตัวได้ล้วนแล้วแต่มีประโยชน์กว่าหลับตาวิ่งเสมือนคนตาบอดแน่แท้

     

    ดังนั้น การมองหามิตรสหายเชิงเกื้อหนุนประโยชน์ซึ่งกันแลกันระหว่างทั้งคู่จึงบังเกิดขึ้นโดยปริยาย 

     

    ‘แต่ที่พองแก้มอยู่ก็เพราะกลั้นขำมิใช่หรือ?’

     

     

    “ชื่อเหมยค่ะ ไม่ใช่หมวย”

    “หมวยเล็ก”

    “…ลิงน้อย”

    “มะเหงกนี่”

     

     

    “คุณนี่มัน…ลิงโง่ชัดๆ”

    “กระไรหนา เจ้าต่างหากเล่า กระรอกดื้อ!”

     

     

    “วางใจเถิดเจ้า พี่อยู่นี่แล้ว”

    “ไปทำอันใดผิดมาเจ้าคะ?”

    “หื้ม?”

    “เอาร่างปลอมเดินมาอ้อนเช่นนี้ ไปทำสิ่งใดมา”

     

     

     

    ‘แด่ทุกหยดน้ำตาที่ข้าพเจ้าจำใจปล่อยปละให้มันไหลอาบแก้มเพียงเพราะความทรมานแสนหอมหวานซึ่งผองผู้ใหญ่นิยามมันว่า ‘การเติบโต’ ’

     

    ‘แด่ครอบครัวซึ่งอบอวลด้วยความรักที่ข้าพเจ้ามิเคยต้องร้องขอ’

     

    ‘และสุดท้าย แด่คุณตัวประหลาดผู้กลายมาเป็นชิ้นส่วนสำคัญในชีวิตของข้าพเจ้า’

     

     

    จงปิดเปลือกตาของเจ้าลงเสีย เรื่องราวแสนธรรมดากำลังจักถูกถ่ายทอด ณ บัดนี้

     

     

     

    #ลิงน้อยกับหมวยเล็ก

     

    เกี๊ยวปลาบนดาวเสาร์

     

    twt : @fishyonsaturn.

     

     

     

     

     

    29/9/2021 อ่านตรงนี้หน่อยนะคะ

    สวัสดีค่ะรี้ด แฮะๆ เรื่องนี้อยู่AU เดียวกันกับยัยเต๋อนะคะ เป็นtimeline หลังจบศึกกรุงลงกาครั้งที่1ค่ะ ช่วง13ปีก่อนเกิดครั้งที่2  ต้องขอความกรุณาด้วยนะคะ

     

    เนื้อเรื่องไม่น่ามาปนเปกันมากนักค่ะ ใครอยากอ่านเรื่องเต๋อก็จิ้มๆได้เลยค่ะ ยัยเต๋อกับพี่ครีพ มาอ่านแก้ขัดรอเรื่องนุ้งเหมยกับพี่องคตก่อนเลยก็ได้นะคะ

    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น