World At War : Strike back ภาค2

ลำดับตอนที่ #24 : ยุทธการยึดนครมอสโก

วันที่ 27 พฤศจิกายน ไพเพอร์เดินทางมาถึงค่ายพักแนวหน้าในเขตIvanovskoye (Ivanovskoye District) เขามาพร้อมชื่อพายุหิมะที่พึ่งถูกตั้งชื่อ"พายุสตาลิน" 

"ท่านจอมพล จะให้ลงตรงไหนครับ?"คนขับรถถามไพเพอร์

"ตรงไหนก็ได้ครับ ขอแค่ให้อยู่ในเขตฐานทัพก็พอแล้วครับ"ไพเพอร์ยื่นหน้ามาบอกคนขับ

"แล้วตรงนั้นคืออะไรเหรอครับ?"ไพเพอร์มองออกไปนอกหน้าต่างและมองเห็นกองรถถังที่กองพะเนินอย่างไร้ระเบียบ

"สุสานรถถังน่ะครับ"

"มันพังแล้วเหรอ?"

"ใช่ครับ เพราะความเย็นทำให้อุปกรณ์ไฟฟ้าใช้การไม่ได้ และมันไม่คุ้มด้วยที่จะซ่อม พวกอังกฤษกับอเมริกันก็เลยจำเป็นเอารถถังมากองเพื่อรอเอาไปหลอมเพื่อใช้ใหม่เมื่อฤดูหนาวจบ"

"ฤดูหนาวมันหนาวขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ใช่ครับ เพราะตอนนี้พายุสตาลินนั้นทวีความรุนแรงมากขึ้น มันหนาวมากขึ้นและวงแขนของพายุมันมาถึงมอสโกแล้ว"

"ไม่ใช่ว่าพายุจะมาถึงตอนคริสต์มาสหรอกเหรอ?"

"นั้นมันใจกลางพายุครับ วงแขนของมันไกลมาก เอาล่ะ ถึงที่แล้วครับ"

ไพเพอร์เดินลงจากรถและไปที่เต็นท์ยุทธการเพื่อตามหาคนที่รู้จัก และเขาก็พบเพาลุสกำลังคุยกับนายทหารของกองทัพเขา

"เพาลุส!!"ไพเพอร์ตะโกนเรียกและวิ่งไปหาเพาลุส 

"ไพเพอร์!! กำลังรออยู่เลย"เพาลุสทักทายไพเพอร์

"แล้วรุนด์ชเตดท์กับไคเทิลล่ะ?"ไพเพอร์ถาม

"พวกเขากำลังมาน่ะ"

"นี่ไพเพอร์ กองทัพของนายมาถึงรึยัง?"เพาลุสถาม

"พวกเขามาถึงเมื่อ2ชั่วโมงที่แล้วครับ น่าจะอยู่ที่เต็นท์เสบียงมั้งครับ ตอนเที่ยงแบบนี้อะ"ไพเพอร์บอก

"งั้นไปลองดูหน่อยก็ดีนะ เพราะอากาศที่หนาวมาก ทำให้ทหารเราหนาวตายในอัตรา1ใน7 ปัญหาใหญ่พอตัว"เพาลุสพาไพเพอร์ไปที่เต็นท์เก็บศพ

"พระเจ้า..."

"ตอนนี้เรากลัวมากเลยว่าเราจะไม่พร้อมรบเมื่อถึงวันบุกจริง"ไคเทิลเดินเข้ามาหาไพเพอร์

"ไคเทิล มาสักทีนะ"เพาลุสทักขึ้น

"ทหารนับล้านที่อยู่ในสังกัดของทหารรัสเซียกำลังเดินทางมา ตอนนี้เราก็ต้องรอพวกเขาและนายพลคนอื่นๆด้วย"ไคเทิลบอก

"แล้วเราจะเริ่มบุกวันไหนกัน? เห็นว่าพวกทหารกำลังจะมาถึง?"ไพเพอร์ถาม

"ถ้าตามแผน ทุกอย่างจะเริ่มตอนเย็นวันนี้"ไคเทิลบอก

"แล้วเริ่มอะไรในวันนี้?"

"พกเขาจะเริ่มติดตั้งปืนใหญ่ ติดตั้งปตอ.และจะเริ่มบุกไปทางเหนือและใต้กันวันนี้"ไคเทิลยื่นเอกสารแผนการรบให้ไพเพอร์ดู

"แล้แผนการรบของผมละครับ?"ไพเพอร์ถามด้วยความงุนงง

"ถูกยกเลิกไปแล้วน่ะ"ไคเทิลบอก

วันที่ 2 ธันวาคม ทหารรัสเซียประสบความสำเร็จในการล้อมตอนเหนือและตอนใต้ของมอสโก แผนการรุกครั้งสุดท้ายจงเริ่มฝึกซ้อมทหารและเตรียมพร้อมรบ

"ทหารทุกคน!! วันนี้!!! เราจะบุกเข้าสู่เมืองที่เราเคยพลาด!! 70ปีที่แล้วคือความผิดพลาด!!!! แต่ครั้งนี้!!! มันจะไม่เกิดขึ้นซ้ำสอง!!!! พวกคุณคือความหวัง!!! คือนักรบ!!! ที่รู้จักแต่ชัยชนะ!! หรือความตาย!!!! ซีก ไฮล์!!!!!!!"ไพเพอร์พูดปปลุกกำลังใจ

"ซีก ไฮล์!!!! ซีก ไฮล์!!!! ซีก ไฮล์!!!!"

"เวลาเที่ยงและ6โมงเย็นของทุกวัน!! จะมีการยิงปืนใหญ่โจมตีเมือง!! ฉะนั้นเวลาปฏิบัติการก็ดูเวลาด้วย!! เที่ยงกับ6โมงเย็น!!! จดไว้เลย!!!"ไพเพอร์บอกทหารพร้อมเดินเช็คอุปกรณ์ของแต่ละคน

"ภารกิจของพวกเรา!!! คือยึดสถานีรถไฟ เคิร์ส(Kursk Station)!!! ซึ่งเป็นสถานีขนส่งเสบียงและทหารจากแนวหลังของฮอรัสมาสู้กับเรา!!! ยิ่งเรายึดได้ไวเท่าไหน!! พวกมันเดี้ยงเมื่อนั้น!!"

"กองทัพที่8ของรุนด์ชเตดท์จะไปเจอกับพวกนายที่สถานี!!!!"

"กองพลที่1และ2ประจำตำแหน่งที่ริมแม่น้ำYauzaฝั่งเหนือ!!! กองพลที่3และ4ประจำตลอดแนวถนนYauzsky!!! กองพลที่5และ6ประจำที่ถนนChistoprudny!!!!!! ส่วนที่เหลือบุกเข้าจตุรัสแดงซะ!!!! ปักธงสวัสดิกะเหนือเครมลิน!!!! เหมือนที่มันทำกับเราตอนปี45!!!!!!! รับทราบ?!!!!!!!!"

"ทราบ!!!!!!"

"ไปรอที่สนามบิน เฮลิคอปเตอร์จะพาทุกคนไปแนวหน้า ขอให้โชคดี!"ไพเพอร์บอกลากับทหารที่กำลังเดินไปยังสนามบิน 

"อย่าลืมนะ!!! ปืนใหญ่จะยิงตอนเที่ยงและ6โมงเย็น!!!! ถึงเวลานั้นแล้วเข้าที่หลบภัยซะ!!!"

"จำได้ครับ!!"

ณ โรงอาหารของเหล่าทหารชั้นสัญญาบัตร ไพเพอร์นั่งรับประทานอาหารร่วมกับรุนด์ชเตดท์ 

เพาลุส ไคเทิล ลีบและมันชไตน์

"นี่เป็นครั้งแรกนะเนี่ย ที่ผมไม่ได้รบในแนวหน้าพร้อมทหารของผม"ไพเพอร์กล่าวขึ้น

"เอาเถอะน่า นายควรชินกับยศจอมพลให้ได้ไวๆนะ ไม่งั้นนายเสียสมาธิบัญชาการรบแน่"ไคเทิล

บอก

"ปกติผมไม่เคยทิ้งลูกน้องไว้แบบนี้เลย"ไพเพอร์กุมขมับ

"เอ่อ แล้วพวกทัพเหนือกับทัพใต้มีทหารกี่คน?"รุนด์ชเตดท์ถามลีบกับมันชไตน์

"ตอนแรกทหารรัสเซีย24ล้าน มีทหารอาสาสมัครเพิ่มอีก ของทัพใต้ได้มาอีก1ล้านนาย และพวกทัพเหนือละ?"มันชไตน์บอก

"ของฉันได้มา2ล้านคน"ลีบบอก

"สรุปเรามีทหารเท่าไรกัน?"เพาลุสถาม

"24ล้าน ทหารเราอีก4แสน นานาชาติอีก3ล้าน ก็27ล้าน4แสนคน นี่ยังไม่นับพลเรือนรัสเซียที่ซ่อนตัวจากการล้างเผ่าพันธ์อีกนะ อาจมีสัก1หมื่นก็เยอะแล้ว"มันชไตน์บอก

วันที่ 7 ธันวาคม ณ เต็นท์ยุทธการ นายพลในการบุกมอสโกทุกคนมารวมตัวกัน เพื่อวางแผนบุกและแผนการรบให้ทหารของตัวเอง ไพเพอร์เองก็กำลังวาดแผนการบุกผ่านโปรแกรมในคอมพิวเตอร์ก่อนที่จะแจกให้ผู้หมวดในแนวหน้า 

"พักบ้างนะ หักโหมไปจนเสียสุขภาพ ทหารเราก็ไม่ได้ชัยชนะหรอก"เพาลุสยื่นโค้กให้ขวดหนึ่งและนั่งลงข้างๆ

"คุณจะบอกว่าเรา?...ไม่ชนะในศึกนี้หรอ?"ไพเพอร์เงยหน้าขึ้นมา

"เปล่า ฉันแค่จะมาบอกว่า นต่อให้นายหักโหมมากขนาดไหน แต่ถ้าแผนการบุกถูกเขียนแบบไร้ประสิทธิภาพ มันก็ไม่สามารถนำชัยชนะมาให้เราได้หรอก"

"ผมเป็นห่วงทหารผมมากเลย เพราะปกติผมอยู่ในเหตุการณ์ ผมรู้ว่าใครถูกยิง รู้ว่าใครต้องการกระสุน รู้หมดว่าสภาพใครแต่ละคนเป็นยังไง แต่ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ด้วย ผมไม่ชินกับสภาพนี้มากเลย"

"ต่อให้ไม่มีนายในแนวหน้า ทหารของนายก็สู้ได้นะ พวกเขารู้แล้วว่าเป้าหมายของเขาคืออะไร เขารู้แล้วว่าแต่ละคนมีหน้าที่อะไร พวกเขาจัดการได้นะ ไปพักเถอะ ช่วงนี้อากาศก็หนาวขึ้นเรื่อยๆ ให้ฉันเอาฮีตเตอร์มาให้นายมั้ย?"

"ได้ก็ดีครับ"ไพเพอร์ฟุบหน้าลงโต๊ะ

เพาลุสเดินกลับมาที่เต็นท์ของไพเพอร์พร้อมทหารอีกนายที่แบกสายไฟของฮีตเตอร์ และววางไว้ใกล้ๆโต๊ะทำงาน 

ณ เต็นท์ของไคเทิล กูเดเรียน ไคเทิลและมันชไตน์กำลังนั่งดื่มไวน์กันอยู่ 

"ไพเพอร์ดูไม่ดีเลย ฉันไม่เคยเห็นเขาใสภาพนั้นมาก่อน"เพาลุสเดินเข้าเต็นท์

"ปล่อยไปเถอะ พวกเราตอนรู้ว่าไม่ต้องสั่งการจากแนวหน้าและอยู่แนวหลังเองก็รู้สึกไม่ดีอยู่นานเลยแหละ"ไคเทิลบอก

"แต่ฉันไม่เป็นนะ 5555+"กูเดเรียนยกแก้วขึ้นดื่ม

"ก็นายอยู่แนวหน้าตลอดเลยนิ"มันชไตน์บอก

"ฉันว่าเราควรพาเขามาร่วมวงด้วยดีมั้ย? เผื่อเขาจะดีขึ้นหน่อย?"เพาลุสถาม

"ดี ไปพามาสิ"กูเดเรียนบอก

จากนั้นเพาลุสจึงพาไพเพอร์มาที่เต็นท์และแบกโน๊ตบุ๊คของไพเพอร์มาที่เต็นท์ของไคเทิล

"มาๆๆๆ มานั่งสบายๆเถอะ"กูเดเรียนตบไหล่ไพเพอร์

"เอาสักแก้วมั้ย?"มันชไตน์ยื่นแก้วใส่ไวน์ให้ไพเพอร์

"ไม่เอาครับ"ไพเพอร์ทำหน้าซึมๆ

"จอมพลไพเพอร์ครับ!!!! เกิดเรื่องแล้วครับ!!!!"เอสเอสนายหนึ่งวิ่งมาที่เต็นท์

"เกิดอะไรขึ้น?"

"ทหารจำนวน2กองร้อยติดอยู่ในสังกัดกองทัพที่14 ถูกล้อมอยู่ที่ลองติจูด55.754114องศาและละติจูด 37.639414องศาครับ!"

"พวกเขาอยู่สังกัดไหน?"

"กองร้อยที่4และกองร้อยที่5 กองพลเอสเอสที่16โฮเฟ่นสตาเฟนครับ!"เอสเอสคนนั้นยื่นไอแพดที่ระบุพิกัดให้ไพเพอร์ดู

"บอกสนามบินด้วย ว่าให้สตาร์ทแบล๊คฮอล์กรอไว้เลย เตรียมหน่วยรบพิเศษให้ด้วย ฉันจะไปเก็บของ"ไพเพอร์รีบเดินออกจากเต็นท์

"ไพเพอร์!!! ไพเพอร์!!!! นายคิดจะทำอะไร?!!"ไคเทิลลุกขึ้นถาม

"ฉันจะไปช่วยพวกเขาออกมา!"ไพเพอร์พูดทิ้งท้าย

25 นาทีต่อมา ไพเพอร์มาในชุดเครื่องแบบภาคสนามฤดูหนาวพร้อมเอสเอสฝีมือดี4คนที่ถูกเลือก 

เอสเอสทั้ง4คน เป็นทหารผ่านศึก"ทุก"สมรภูมิของนาซีในสงครามครั้งนี้ พวกเขาทั้ง4คนได้รับเหรียญอิสยาภรณ์ขั้นสูงสุดของนาซีและประเทศอื่นๆแล้วแต่ว่าคนไหนไปอาสาศึกที่ไหนอีก โดยมีสมาชิกดังนี้  จ่าสิบเอกโยฮันน์ จ่าสิบเอกไฮดริช จ่าสิบโทลีฮาร์ทแมนและจ่าสิบโทอัลเบิร์ต โดยพวกเขามีฉายาว่ากลุ่ม"ซาตานจากแอนตาร์กติก"

ณ สนามบิน เฮลิคอปเตอร์แบล๊คฮอล์กกำลังรอไพเพอร์ขึ้นเครื่อง 

"ผมจอมพลไพเพอร์ ผมเองที่เรียกพวกคุณมา"ไพเพอร์เดินขึ้นเครื่องและแนะนำตัว

"ผมโยฮันน์ครับ เป็นพลปืนกลหนัก คนข้างๆคือไฮดริช เป็นพลวิทยุและพลแม่นปืน"โยฮันน์แนะนำตัว

"ผมฮาร์ทแมนเป็นพลอาวุธหนักและต่อต้านรถถัง"

"อัลเบิร์ตครับ พลปืนกลเบาและไรเฟิล"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ได้ยินชื่อเสียงมานาน ไม่นึกว่าจะได้เจอกัน"ไพเพอร์แนะนำตัว

"ผมเองก็เคยได้ยินชื่อโยอาคิม ไพเพอร์มานานแล้วนะครับ ตกใจมากเลยตอนที่เอสเอสเดินมาที่ห้องบอกว่าไพเพอร์เรียกรวมพล 55"อัลเบิร์ตบอก

"แล้วเราจะไปทำอะไร?"โยฮันน์ถาม

"มีทหารจำนวน2กองร้อยติดอยู่ที่ลองติจูด55.754114องศาและละติจูด37.639414องศา ในเขตมอสโก เลยจะพาพวกนายไปช่วย"ไพเพอร์ชี้จุดในแผนที่ให้โยฮันน์และคนอื่นๆดู

"ทหารในบริเวณนั้นก็มีนิ"ไฮดริชบอก

"รายงานเมื่อกี้บอกว่าพวกเขาโดนโต้กลับ เลยเข้าไปช่วยไม่ได้"ไพเพอร์บอก

"อย่างนี้เอง เอาใจใส่ลูกน้องดีนี้"ฮาร์ทแมนแซว

"จอมพลครับ จะให้ลงจอดตรงไหนครับ?"นักบินถามไพเพอร์

"ไปจอดที่สถานีรถไฟเคิร์สก่อนนะ เดี๋ยวผมไปคุยกับผู้หมวดก่อนแล้วค่อยไปที่อื่น"ไพเพอร์บอกนักบิน

"รับทราบ!"

แบล็คฮอล์กลงจอดที่สถานีเคิร์ส พร้อมผู้หมวดโจดิที่เป็นผบ.กองพลทหารราบเอสเอสที่5 ภายใต้สังกัดกองทัพที่14ของไพเพอร์ ที่ออกมาต้อนรับไพเพอร์

"ไฮล์ ฮิตเลอร์"โจดิออกมาต้อนรับ

"ไฮล์ ฮิตเลอร์ สถานการณ์เป็นไงบ้าง?"

"ตอนนี้เราถูกตัดขาดกับพวกเขาไปเรียบร้อยแล้ว เราไม่รู้สถานการณ์ภายในนั้น"

"แล้วไปทำอีท่าไหนพวกเขาถึงติดอยู่แบบนั้น?"ไพเพอร์ถาม

"เมื่อตอนเช้า ประมาณ7โมงครึ่ง พวกฮอรัสเริ่มบุกกลับมา ทำให้กองพลที่1และที่2ต้องออกจากตำแหน่งริมแม่น้ำและถอยมาที่นี่ ตอนนั้นกองพลที่5ของเราพร้อมกับกองพลอื่นๆโดนโต้กลับจนต้องถอยร่นมาที่นี่เหมือนกัน ระหว่างถอยพวกมันส่งยานเกราะมาล้อมพวกเขา และเริ่มไล่ล่าเรา แต่พอมันรู้ว่าเรามีปืนยิงรถถังที่กำจัดพวกมันได้ มันเลยไม่บุกมาซักที"

"เคยส่งคนเข้าไปรึยัง?"

"เคยแล้ว"โจดิชี้ไปที่รถไฟเปล่าซึ่งข้างในมีทหารจำนวน20นายกำลังได้รับการรักษาอยู่

"เยอะขนาดนั้นพวกมันก็จับได้สิ ทำไมไม่ส่งคนน้อยๆไปละ?"

โจดิได้ยินแบบนั้นจึงชี้ไปที่บริเวณชานชะลาข้างรถไฟ มีทหาร4คนที่แขนขาขาดนอนร้องอย่างทรมาน

"เราออกจากแนวรบตรงนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ เห็นตรงนั้นมั้ย?"โจดิชี้ไปที่ชานชะลาทางเข้าของสถานี

"จากตรงนั้นไปน่ะ คือทุ่งสังหาร มันบุกเราไม่ได้ เราเองก็บุกมันไม่ได้ด้วย"โจดิบอก

"อ่อ ใช่ ตอนนี้หิมะกองหนามาก บางจุดหนาเป็นเมตร พวกฮอรัสก็ชอบวางกับดักไว้ในหิมะซะด้วย ระวังด้วยละ"โจดิหยิบบุหรี่มาสูบ 

"ผมไม่ไปทางนั้นอยู่แล้ว ผมมีฮ. เราจะไปที่ลงจอดที่อื่น"ไพเพอร์เดินขึ้นฮ.และปิดประตู

"นักบิน ไปหาดาดฟ้าตึกที่โล่งๆและส่งตรงนั้นเลย"

"รับทราบ"

"ลงตรงนี้แหละ บนดาดฟ้าตึกนี้เลย"

ฮ.ลงจอดบนดาดฟ้าตึกแห่งหนึ่ง ห่างจากพื้นที่เป้าหมาย550เมตร แต่เป็น550เมตรที่ยากที่สุดในชีวิต เพราะหิมะหนามากและพายุหิมะเริ่มมาอีกครั้ง 

"พื้นที่เป้าหมายห่างไป5ร้อยเมตร หิมะหนาอย่างน้อย40เซนติเมตร มีรถถัง2คันที่ไม่ทราบตำแหน่งแน่ชัด รู้แค่ว่ามันอยู่รอบๆพวกเขา เพื่อบีบให้พวกเขายอมจำนน พวกเขากำลังรอพวกเรา ฉะนั้นเราต้องรีบไป"ไพเพอร์กางแผนที่ออก

"เราจะใช้เส้นทางไหน?"โยฮันน์ถาม

"ให้ดีเราควรไปตามหลังคาและดาดฟ้าตึกนะ พวกมันดูไม่ค่อยป้องกันด้านบนตึกเลย"อัลเบิร์ตบอก

"ฉันว่าเราไปตามถนนหลักดีกว่า เพราะยังไงเราก็ต้องพวกเขากลับมา พวกเขาคงไม่สามารถเดินไปตามหลังคาได้หรอก"ฮาร์ทแมนเสนอ

"นั่นสิ ฉันเห็นด้วยกับเดินไปตามถนนใหญ่"ไฮดริชตกลงกับแผน

"งั้นไปตามถนนหลัก ตกลงตามนี้"ไพเพอร์เก็บแผนที่และเดินลงชั้นล่าง

ณ ชั้นล่างสุดของตึกนั้น ฮอรัส2คนยืนเฝ้ายามอยู่ตรงประตูอาคาร ไพเพอร์ส่งสัญญาณมือว่าให้เก็บ2คนนั้น โยฮันน์และไฮดริชย่องเข้าข้างหลังและใช้มีดแทงกลางอกสองคนนั้น

"ถนนหลักเคลียร์"ไฮดริชบอก

"ค่อยๆไปตามถนนนะ อย่าส่งเสียงดังด้วย ถ้าไม่จำเป็นอย่ายิงเด็ดขาด"ไพเพอร์บอก

"ไฮดริช นายขึ้นไปที่หน้าต่างด้านหลัง ชั้น3และคอยมองหาฮอรัสให้เราด้วย พวกเราที่เหลือ เดินไปที่พิกัดที่พวกเขาถูกล้อมกันเถอะ"ไพเพอร์สั่งการ ไฮดริชเดินขึ้นบันไดไปที่ตำแหน่งตัวเอง

"โยฮันน์ ฮาร์ทแมนและอัลเบิร์ต ตามฉันมา"ไพเพอร์วิ่งไปที่หัวมุมตึก 

"ฮาร์ทแมน รถถังข้าศึก2คัน ห่างไป20เมตร"ไพเพอร์เรียกตัวฮาร์ทแมน

"เก็บพวกมันเลยมั้ย?"ฮาร์ทแมนถาม

"ยังก่อน รออยู่สถานการณ์"ไพเพอร์เลื่อแขนเสื้อขึ้นและดูนาฬิกา

"ชิบหายและ 6โมง เราต้องหาที่ซ่อนโดยด่วน!"ไพเพอร์รีบวิ่งไปที่คนอื่นๆ

"6โมงมันทำไม?"โยฮันน์ถาม

"ทุกๆตอนเที่ยงและ6โมงเย็นของทุกวัน พวกสหประชาชาติจะปูพรมปืนใหญ่ใส่มอสโกนาน1ชั่วโมง เราต้องหาที่ซ่อนโดยด่วน!"ไพเพอร์บอก

"ไพเพอร์! ผมเจอห้องใต้ดิน อยู่ตรงนี้!"ไฮดริชตะโกนบอกไพเพอร์

"พวกเรา รีบไปที่ห้องใต้ดินก่อนเถอะ"ไพเพอร์บอก

เวลา 18.00 กระสุนปืนใหญ่นัดแรกตกลงสู่เมืองและห่ากระสุนที่ตามมาเรื่อยๆ

ฟิ้วววว...ตู้ม!!!..ตู้ม!!!..ตู้ม!!!..ตู้ม!!!..ตู้ม!!!..ตู้ม!!!..

เวลา 19.00 กระสุนปืนใหญ่นัดสุดท้ายตกลงกลางเมือง ตึกเหนือห้องใต้ดินที่พวกไพเพอร์ก็ถูกถล่มจนพังลงมาเกือบหมด ยังดีที่ทางเข้าห้องใต้ดินยังไม่ถูกซากตึกปิดบัง

โยฮันน์รีบเปิดประตูและปีนบันไดกลับขึ้นไปข้างบน แต่ภายนอกมีเสียงบางอย่างเอะอะดังเข้ามาภายในห้องใต้ดิน

"เดี๋ยวก่อนโยฮันน์ มีเสียงบางอย่างข้างนอก อาจเป็นพวกมันก็ได้"ไฮดริชกระชากมือโยฮันน์

"ก็ได้"โยฮันน์ปีนลงมา

เสียงปืนดังขึ้น พร้อมเสียงตีนตะขาบรถถังและเสียงระเบิด

"ข้างนอกคงสนุกกันน่าดู"อัลเบิร์ตหยิบบุหรี่มาจุด

วันที่ 8 ธันวาคม หิมะหยุดตก พวกไพเพอร์จึงออกมาจากห้องใต้ดินและพบกับซากรถถัง1คัน พร้อมศพของฮอรัสและทหารเอสเอส7คน ซึ่งเป็นคนที่อยู่ในวงล้อม

"พวกเราไปกันต่อเถอะ"ไพเพอร์เดินต่อไปยังพื้นที่เป้าหมาย แต่ว่า....1ในศพของทหารเยอรมันลุกขึ้นยืน

"นั่นเยอรมันใช่มั้ย?!! นั่นเยอรมันใช่รึเปล่า?!!"

"โวว! ซอมบี้เหรอ?!!"อัลเบิร์ตหยิบMp40ขึ้นมา

"เปล่าๆๆๆ ผมมาจากกองร้อยที่4 อยู่ในวงล้อม"

"งั้นนายก็พยายามฝ่าออกมาสินะ"ไพเพอร์ถาม

"ใช่  พวกเราที่เหลือยิงต้านไม่ได้หยุดพักเลย ตลอดทั้งวันทั้งคืน พวกเรา7คนเลยพยายามฝ่าออกมาขอความช่วยเหลือ"

"ไม่ต้องห่วง พวกมาแล้ว"ไฮดริชบอก

"มีกันแค่5คนเหรอ?"

"ใช่ นายคิดจะไปด้วยกันมะ?"ไพเพอร์ถาม

"ได้"ทหารนายนั้นหยิบปืนStg 60ขึ้นมาและหยิบระเบิดมือจากศพเพื่อนเขา

"ไปฆ่ามันกันอีหนู"โยฮันน์แสยะยิ้ม

เวลา 10.05 480เมตรจากเป้าหมาย  มีฮอรัสจำนวนหนึ่งกำลังขนย้ายเสบียงและเช็คอุปกรณ์ 

ไพเพอร์จึงให้โยฮันน์ไปประจำที่หน้าต่างและระดมยิงใส่ ฮาร์ทแมนไปดักอีกฝั่งและใช้เครื่องยิงลูกระเบิดถล่มใส่รถลำเลียง ไฮดริชประจอยู่บนหลังคาคอยยิงฮอรัสที่พยายามวิทยุขอความช่วยเหลือและวิ่งหนีออกจากจุดปะทะ อัลเบิร์ต ไพเพอร์และทหารเยอรมันอีก1คน จะเข้าไปเช็คภายนอาคารและสนับสนุนโยฮันน์ เพราะฮอรัสบางคนอยู่ในจุดบอดของปืน

เวลา 11.57 452เมตรจากเป้าหมาย โยฮันน์ล่อพวกฮอรัสให้ออกจากอาคารและรอให้ปืนใหญยิงถล่ม พวกฮอรัสตายไปเกือบร้อยคนจนพวกที่เหลือยอมวางอาวุธ

เวลา 14.20 413เมตรจากเป้าหมาย ไพเพอร์โชคดีมากที่เจอกับกองทัพแพนเซอร์ที่6ของเพาลุส รถถังKing Tigerนับสิบคันเดินทางเข้าสู่ใจกลางเมืองมอสโก พร้อมข่าวดีจากโจดิที่วิทยุมาบอก ข่าวดีนั้นคือกองทัพของรุนด์ชเตดท์เดินทางมาช่วยเปิดแนวหน้า จนพวกเขาสามารถกลับมารบต่อได้ 

เวลา 19.13 การถล่มปืนใหญ่ทำให้รถถังที่ปิดทางเข้าออกระเบิด และกองร้อยที่4และ5สามารถกลับมารบต่อได้ 

เวลา 21.27 ไพเพอร์เดินทางมาถึงพื้นที่เป้าหมายพร้อมทหารนับร้อยที่เข้ามาช่วยเหลือ เพราะการเข้ามาช่วยของไพเพอร์ทำให้ไพเพอร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนต้องกลับแนวหลัง 

"โชคดีนะท่านจอมพล"ไฮดริชอวยพร

"สนุกมากเลยนะ2วันกับท่านเนี้ย"โยฮันน์บอก

"หวังว่าจะหายและกลับมารบเคียงข้างกับอีกนะ"อัลเบิร์ตบอก 

"พวกนายก็อย่าพึ่งตายด้วยล่ะ แล้วเราค่อยกลับมาจัดการพวกมันกัน"ไพเพอร์บอกลาก่อนที่เสนารักษ์จะขนเตียงขึ้นรถพยาบาลและกลับแนวหลัง

"เราจะต้องคิดถึงเขาแน่ๆเลย"อัลเบิร์ตบอกกับทุกๆคน 

วันที่ 9 ธันวาคม ณ เต็นท์ของไคเทิล

"ไคเทิล! ดูนี่สิ!"เพาลุสกางหนังสือพิมพ์และอ่านพร้อมกับไคเทิล

"ไพเพอร์นักพิชิต กองร้อยที่4และ5รอดกลับบ้าน"ข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ตีพิมพ์เรื่องที่

ไพเพอร์บุกเข้าไปช่วยเหลือในครั้งนี้

"เขาทำได้"ไคเทิลพึมพำ

วันที่ 12 ธันวาคม ทหารรัสเซียทั้งเหนือและใต้วิ่งชาร์จครั้งใหญ๋เข้าสู่ตัวเมือง แต่ล้มเหลว 

วันที่ 17 ธันวาคม ทหารรัสเซียวิ่งชาร์จอีกครั้ง พร้อมกองทัพแพนเซอร์ที่6ของเพาลุสที่คอยสนับสนุนทหารราบ กองทัพที่14 กองทัพที่8และกองทัพที่1บุกเข้ามอสโก 

วันที่ 21 ธันวาคม นายพลของฮอรัสประกาศยอมจำนน มอสโกตกอยู่ในมือของมนุษย์เป็นที่เรียบร้อย

วันที่ 22 ธันวาคม ทหารกลุ่มสุดท้ายของฮอรัสในมอสโกยอมจำนนพร้อมกับทหารของไพเพอร์ที่ได้ขึ้นไปปักธงสวัสดิกะเหนือเครมลินและจตุรัสแดง

แผนซีซาร์จึงจบลงพร้อมพายุหิมะสตาลินเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนต้องถอนกำลังออกจากมอสโก 

ยุทธการที่มอสโกจบลงด้วยระยะเวลา 1เดือน 2วันกับอีก4ชั่วโมง 20 พฤศจิกายนถึง22ธันวาคม 

ยอมผู้เสียชีวิตมีมากถึง1ล้านคน ประมาณ9แสนเป็นทหารรัสเซีย ที่เหลือเป็นทหารนาซีและนานาชาติ