ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสียงปืนที่ดังก้องโลก
"มีนยิปืน!!!"
ผมับรูอลิรีบวิ่ไปที่ถนนเพื่อูสถานาร์ พร้อมัน็มีรถิ๊ปอสหรั2ัน ับผ่านเราไปและระมยิใสุ่รวาลี
รถถัShermanอสหรัระมยิใส่บ้านเมือที่มีทหารรัสเีย่อนัวและีไฟอัเ้าบ้าน
ประานำนวนมา่าวิ่หนีันอย่าโลาหล ทหารสหรัเินทามาสมทบมาึ้นเรื่อยๆ รถถัTigerับมาประำำแหน่รบ
"รีบลับเ้าบ้าน!!! เร็วเ้า!!"โยฮันะโนึ้นมาาั้นสอ
ผมับรูอลิรีบลับเ้าบ้าน ปิประูหน้า่าทั้หม และอยู่ให้ห่าาหน้า่า
"เอานี่ ระเป๋าอพวเอ เรา้อหนีโย่วน"พ่อรูอลิโยนระเป๋ามาให้
"ว่าแล้ววว ว่าสัวันพวเาะยิัน"โยฮันพึมพำึ้นมา
ทันในั้น เสียวิทยุอโยฮันบนั้นสอ็ัึ้น
ปิ๊บๆๆๆๆๆ ปิ๊บๆๆๆๆๆ ปิ๊บๆๆๆๆๆ
"เี๋ยวั้นลับมา"
โยฮันลับมาอนเราเ็บอเสร็พอี เรารีบวิ่ไปที่รถและับไปที่สนามบินในทันที
"เมื่อี้ใรวิทยุมาเหรอ?"ผมถาม
"่าวBBCอเยอรมันน่ะ รายานเรื่อารปะทะันอทหารสหรัและรัสเีย"โยฮันอบ
"อนนี้ำลัวุ่นวายให่เลย ทาวอิันิ่อไปยัมอสโ ว่าให้ถอนำลัออาเบอร์ลินะวันออเพื่อป้อันเรื่อบานปลาย แ่ทามอสโไม่อบลับ"
"ประเ็น่อมาือ ใรเริ่มยิ่อน"
สนามบินนานาาิเบอร์ลิน(เบอร์ลินะวัน)
ประานำนวนมาหลั่ไหลที่สนามบินเพื่อะหนีออาเบอร์ลิน
ระหว่าที่เราลารถและวิ่ไปที่ประูทาเ้า มีระสุนปืนให่นัหนึ่ลมา้านหลัพวเรา
สารวัรทหารพยายามวบุมสถานาร์ภายในสนามบิน แ่ไม่สำเร็ เรื่อบินลำเลียำนวนมาที่อบนสนามบินพยายามึ้นบินท่ามลาประานที่หนีาเหุาร์ปะทะ
"เหลือเรื่อบินอีไม่ี่ลำเอ!"โยฮันรีบวิ่ไปที่ประาสัมพันธ์
ไม่นานเา็เินลับมา
"มีเรื่อบินพลเรือนอีลำ! มันเป็นเที่ยวบินสุท้ายเพราะที่เหลือะรับทหาราฮัมบูร์มาที่นี่ เรา้อรีบไปที่เรื่อลำนั้น!"โยฮันรีบวิ่นำหน้า
พอถึเรื่อบิน ็มีผู้นประมา60-80นวิ่ามมาและแย่ันึ้นเรื่อบิน
ยัีที่เรามาถึ่อนเลยไ้ึ้นเรื่อ
"นั่ีๆละ เรื่อะออแล้ว"นับินะโนออมา
"รอผม้วย!"เสียายนหนึ่ะโนึ้นมาและพยายามะึ้นเรื่อบินทั้ๆที่เรื่อบินเริ่มึ้นาพื้นแล้ว
"ับมือั้นไว้!"ผมลุึ้นไป่วยเา เพราะเาเาะอยู่ับราวับอประู ถ้าเราไม่่วยมันะทำให้เราไม่มีอาาศหายใ อนเรื่อบินึ้นสู
"เอ้า!..ฮึบ!.."ผมึเาเ้ามาไ้สำเร็
"อบุมา ที่่วยั้นไว้"ายนนั้นอบุผม
"ไม่เป็นไร"
"ผมื่อเวิน เวิน แธมเบอร์สัน นั่าวภาสนามาBBCสาาสหรัอเมริา"
"ผมฮานส์ ปีเอร์ ฮานส์ ริบเบนทรอฟ อีทหารเอสเอสออทัพมหาเยอรมนี"
"ั้นรูอลิ เพาเอร์ อยู่หน่วยเียวับฮานส์"
"ั้นพ่ออรูอลิ เรียลุทอมสัน็ไ้"
"ั้นโยฮัน เพรมเมอร์ อีหน่วยเสาโป"
หลัาแนะนำัวเสร็ พวเรา็เปิปาสนทนาับเวินับพัให่ และรู้ว่าเาเป็นนอเมริัน ถูส่มาเียน่าวและวิทยุ่าวอBBCสาาอเมริัน เี่ยวับารเมือและสถานาร์วามึเรียในทั้สอเยอรมัน
บ้านอฮานส์ รุบอนน์
"อบุพระเ้า นึว่าายันหมแล้ว"พ่ออผมหลัาที่เราลับถึบ้าน
"ใมาเลยอนเห็น่าวว่าทหารรัสเียและสหรัเปิายิัน"พ่อผมพู่อ
"่าวบาสำนัเรียว่าวิฤาร์เบอร์ลิน แ่่าวเือบทุเ้า เรียว่าเสียปืนที่ั้อโล"แม่รูอลิบอ
"บ้า็เรียวันเสียปืนแ รถทหารับไปมาทั้วันเลย"พ่อผมบอ
"ไปพัผ่อน่อนเถอะ นี่็่ำแล้ว"พ่อผมบอแล้วเอาระเป๋าพวเราไปวา
"ส่วนเวินและโยฮัน พวเธอ็หาที่นอนเอนะ ั้นหาให้ไม่ไ้แล้ว เ็มหมแล้ว"
"ไม่เป็นไรรับ ินแล้ว"โยฮันอบ
เ้าวันรุ่ึ้น 6 เมษายน 1947 เวลา7.20
โยฮันนอนบนโฟาับเวินที่ห้อรับแ และโยฮันื่นแ่เ้ามาู่าวทาทีวี
"อ้าว..ื่นแล้วเหรอ?"ผมเินลมาาห้อ็เอโยฮันำลัู่าว
"ู่าวนี่สิ"
"เ้าวานนี้ที่รุเบอร์ลิน ทหารอเมริันและทหารรัสเียเปิายิใส่ันทีุ่รวาลี อำลัรถถัในบริเวใล้เียอทั้สอฝ่ายเ้าู่โมึ่ันและัน ทำให้บริเวปะทะเสียหายอย่าหนั"
"เมื่อเวลา22.00 ามเวลาวอิัน ปธน.ทรูแมนส่โทรเลไปยัมอสโเพื่อให้หยุยิ แ่ำอบาสาลินือวามว่าเปล่า"
"และเมื่อเวลา04.30ามเวลาลอนอน นายฯอัฤษ รีเมนท์ แอทท์ลี ไ้บอับเราว่า อทัพอัฤษและาิพันธมิรพร้อมสรามเสมอ หามีสรามเิึ้น พร้อมส่ทหารำนวน20อพลเ้าสู่เยอรมันะวัน"
"ส่วนในเบอร์ลินนั้น ารปะทะันไ้บลไปแล้วเมื่อเวลา05.31ที่ผ่านมา พร้อมรถถัIS-2อโเวีย 6ันถูทำลาย รถถัT-34/85ำนวน12ันถูทำลาย พร้อมผู้เสียีวิำนวน725นาย ส่นทาสหรัเสียรถถัM4a3E8ไปำนวน9ัน รถถัPershingำนวน3ันถูทำลาย และรถถัTigerำนวน4ัน ถูทำลาย พร้อมผู้เสียีวิำนวน630นาย มีพลเรือนเสียีวิาลูหลมาถึ700น"
"โยะนี้อทัพเรืออัฤษผสมอเมริันพยายามปิอ่าวเลนินรา พร้อมันนั้น สหประาาิไ้ทำารว่ำบารสหภาพโเวียเป็นที่เรียบร้อย"
"เราะรายานวามืบหน้า่อไปรับ"
โยฮันปิทีวี
"่อานี้เอายัไ่อ?"โยฮันหันมาถาม
"ไม่รู้สิ...ไ้แ่รอ..รอให้ปาิหาริย์เิ...มั้นะ"ผมอบ
วันที่ 7 เมษายน 1947 เวลาเที่ยวัน
พวเราำลัินมื้อเที่ยันอยู่ ู่ๆ็มีเ็หนัสือพิมพ์วิ่มาโยนหนัสือพิมพ์ให้ที่สวนและะโน
"สราม!! สราม!! สราม!! สราม!!"
"ผมไปูเอ"ผมลุึ้นาโ๊ะ และ้มลหยิบหนัสือพิมพ์
"หนัสือพิมพ์บับุเิน ประำวันที่ 7 เมษายน เวลา12.00"
"พาหัว่าวว่าอะไร?"พ่อผมถาม
"สหรัอเมริาและสหราอาาัรประาศสรามับสหภาพโเวีย?!"ผมเินลับไปนั่ที่โ๊ะและอ่านพาหัว่าว พร้อมไม่เื่อับสิ่ที่เห็น
"เวลา11.30 ที่ผ่านมา ลอนอนและวอิันยื่นำาไปยัมอสโ ให้ถอนำลัออาเบอร์ลินะวัน หลัาที่รัสเียเ้ายึเบอร์ลินะวันเมื่อเวลา02.40อวันที่ 7 เมษา โนทามอสโไม่ให้ำอบใๆทั้สิ้น"
"โยทั้นี้ปธน.แฮรี่ เอส ทรูแมนไ้ลำสั่ไปทาเพนาอน ึ่เ้าวบุมนาโ้มาั้แ่วันที่ 5 เมษายน ว่าให้ประาศสรามับรัสเียอย่าเป็นทาาร"
"สรามเริ่มนไ้..."พ่อรูอลิพึมพำ
ไม่นานนั รถระายเสียออทัพมาอทีุ่รัสอหมู่บ้าน
"ายหนุ่มอายุ18ถึ50ปี รุาไปเ์ทหารโย่วน!! ย้ำอีรั้ ายหนุ่มอายุ18ถึ50ปี ้อเ้ารับารเ์ในทันที!! นี่ือำสั่าระทรวสรามอเยอรมันะวัน!!"
"ใรที่เยมีประวัิเ้าร่วมอทัพับนาีเยอรมันรุามารายานัวเี๋ยวนี้!"
"เ้ารวมถึVolkssturm้วยรึเปล่า?"พ่อผมถาม
"ไปลอถามีว่า เพราะยัไผม้อไปรายานัว้วย"ผมเินไปที่รถันนั้น พวสารวัรทหารั้โ๊ะลทะเบียนอย่ารวเร็ว
ผม รูอลิและโยฮันเินไปที่โ๊ะลทะเบียน พร้อมับายหนุ่มที่เริ่มเินไปยัโ๊ะลทะเบียนมาึ้นเรื่อยๆ บ้านผมอยู่ใล้ๆเลยไปถึ่อนนอื่น
"น้อ! อายุถึ18รึเปล่า?"
"ถึรับ ผมอายุ20"รูอลิอบ
"แล่ะ!!?"
"ผม25รับ"โยฮันอบ
"ผม20"
"พวเธอเยเ้าร่วมอทัพไร์เยอรมันรึเปล่า?"
"เยรับ"พวเราทั้สามอบพร้อมๆัน
"ใรเยเป็นอีหน่วยเอสเอสบ้า?"
"ผมับรูอลิ"
"แล้วแล่ะ?"
"ผมหน่วยเสาโป"
"ีมา ไอหนุ่มอีเสาโปมาลทะเบียนะ ส่วนพวเธอ ลับไปไ้"
"อ้าว!!? ทำไมละรับ?"ผมถาม
"มันเป็น อีหน่วยเอสเอส ไม่ว่าะเป็นส่วนใอเอสเอสะไม่ไ้รับอนุาให้เ้าร่วมอทัพบุนเสเวียร์"
"ไหั้น?"รูอลิถามึ้นอีรั้
"ระทรวสรามลัวว่าพวเอสเอสะทำรัประหาร เราะเสี่ยับพวนาีอีไม่ไ้"
"ลับไปไ้แล้ว! ไม่เห็นเหรอว่านอื่นเาเ้าแถวันอยู่น่ะ! เราะเสียเวลาไม่ไ้นะ!"
ผมับรูอลิึเินลับบ้าน
"ทำไมลับมาละ?"พ่อผมถาม
"เาไม่รับอีหน่วยเอสเอส เาบอว่าลัวเรา่อรัประหาร"ผมอบ
"ีและ อย่าน้อยลู็ไม่้อไปเสี่ย"พ่อรูอลิบอรูอลิ
เวลา 6 โมเย็น โยฮันลับมาที่บ้าน
"ลับมาแล้ว"
"ไม่ไ้เ้าร่วมเหรอ?"พ่อรูอลิถาม
"เาให้มาเ็บระเป๋าและบอลา 2ทุ่มวันนี้ะ้อไปึ้นรถไฟไปานทัพแห่หนึ่ทาใ้"
1ทุ่ม 40นาที (19.40น.)
โยฮันำลัออาบ้านเพื่อไปสถานีรถไฟ
"อ้อ ฮานส์"โยฮันพูึ้น
"มีไรเหรอ?"
"ั้นเอาวิทยุรับส่ระยะไลไป้วย และมันมีวิทยุระยะไลที่ิ่อับอั้นไ้3เรื่อ เอาไปนนะเรื่อนะ เผื่อว่าเิอะไรึ้นมา ะไ้ิ่อัน่าย"
"แล้ว็โทรเล็เอาไปใ้ะนะ"
"ไ้ เี๋ยวั้นูแลให้"
"ส่วนเวิน นายเป็นนั่าวใ่มะ?"
"ใ่"เวินอบ
"เี๋ยวั้นส่่าวแนวหน้าและ่าวสรามมาให้ ถ้านายสนใเอาไปเียน่าวไ้นะ"
"55ไ้เลย ะเอาให้ึ้นหน้าหนึ่ให้ไ้เลย!"เวินบอ
"ั้นผมไปแล้วนะ"โยฮันล่าวลา
"โยฮัน เี๋ยว่อน!"แม่อรูอลิวิ่ลมาาั้นสอพร้อมล่อ ล่อหนึ่
"โยฮัน ห้ามเปิล่อนี้นว่าะนมุมและหาทาออไม่ไ้นะ แล้ว็ูแลัวเอีๆละ"
"ะ..รับ"โยฮันอบลับ
"ผมไปแล้วนะรับ เี๋ยวเอัน!"โยฮันเินาไป
พวเรามอูโยฮันนเาเินลับสายาไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น