ปฐมบทตำนานของเทพเจ้าแห่งการรังสรรค์

ลำดับตอนที่ #5 : ยุคหิน ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

       เช้าวันรุ่งขึ้น เหล่าคนแคระชายและหญิงได้มายืนรอกันที่กลางหมู่บ้านที่หน้าบ้านของวัลแคน จนวัลแคนเดินออกมาก็ถึงกับชะงักเพราะคนแคระทุกคนมายืนรอกันที่หน้าบ้านก่อนที่เขาจะพูดขึ้น

       "เอ๋ย ทุกคนครับ ไหนมายืนรอกันที่หน้าบ้านละ"

       ก็จะคนแคระคนหนึ่งตอบกลับมา

       "พวกเรารอคำสั่งจากท่านอยู่ขอรับ ท่านเทพวัลแคน"

       วัลแคนที่ได้ยินก็ชะงักไปก่อนจะนึกในใจ

       (นี้พวกนายคิดกันเองไม่เป็นหรือไงต้องรอฉันให้สั่งเนี่ย)ในความคิดของวัลแคน

       วัลแคนสูบหายใจเข้าลึกก็จะพูดขึ้นด้วยเสียงอันดังก้องเพื่อทุกคนได้ยิน

       "เอาละ ทุกคนผมขอออกคำสั่งให้พวกคุณแยกกันทำงานของตัวเอง ผู้หญิงให้ไปหาผลไม้กับสมุนไพรและบางส่วนคอยเฝ้าอยู่ที่นี้ ส่วนผู้ชายฉันจะแบ่งเป็นสามกลุ่ม กลุ่มแรกเฝ้าอยู่ที่หมู่บ้าน กลุ่มที่สองออกไปล่าสัตว์และตัดไม้ กลุ่มที่สามให้ไปสำรวจรอบหมู่บ้านว่า มีอะไรอยู่รอบหมู่บ้านบ้าง ถ้าเจอชนเผ่าอื่นหรือถ้ำให้รีบมารายงาน และคอยจำด้วยละว่ารอบหมู่บ้าน มีพื้นที่เป็นไงบ้างนะ นอกจากตรงที่พวกเราตั้งหมู่บ้านนะ"

       เมื่อเหล่าคนแคระได้ยินก็ขานรับก่อนจะแยกกันไปทำงานของตัวเอง วัลแคนที่กำลังเดินกลับเข้าไปในบ้านก็นึกขึ้นได้ ก็หันไปเรียกพวกคนแคระชายกลุ่มหนึ่งที่กำลังเตรียมขวานหินสำหรับตัดไม้กับหอกหินไปข้างนอก

       "เห้ย พวกนายต้องนั้นนะ แบ่งคนมากับฉันสัก 6 คนหน่อยสิ ฉันจะไปสำรวจแถวภูเขาว่ามีอะไรที่พอใช้ประโยชน์ได้ไหม"

       หลังจากได้คนแคระมา 6 คนก็ออกเดินทางไปทางหลังหมู่บ้านซึ่งมีภูเขาอยู่โดยระหว่างทางวัลแคนก็สั่งพวกคนแคระเก็บพืชผัก ผลไม้ และสมุนไพรไปด้วย 

       จนมาหยุดที่ภูเขาซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้าของพวกเขาก็ที่พวกเขาจะเดินลัดเลาะไปตามแนวภูเขาจนไปเจอกับน้ำตกแห่งหนึ่งก็จะเห็นสิ่งร่างของชีวิตหนึ่งที่กำลังกินน้ำอยู่ก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นมาคำรามใส่พวกเขา เหล่าคนแคระที่ได้ยินและเห็นต่างตัวสั่นและหวาดกลัวกันจนไม่สามารถขยับไปไหนได้ ในขณะที่วัลแคนยกยิ้มขึ้นเหมือนกับเจอเหยื่อที่หน้าสนใจ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าถ้าตามสมุดสักเล่มในหอสมุดแห่งความรู้ไม่สิ้นสุดถูกเรียก เอิร์ทดราโกนิส มังกรสายเลือดผสมของเอิร์ทดราก้อนหรือมังกรดิน  

       วัลแคนไม่รอช้าพุ่งทะยานเข้าไปหาพร้อมกับเปลี่ยนศาสตราวุธให้อยู่ในสภาพของค้อนศึกแห่งการทำลายซึ่งแปลงสภาพมาจากค้อนแห่งการรังสรร เพราะงั้นมันจึงถูกเรียกด้วยชื่อ ค้อนแห่งการรังสรรค์และทำลาย 

       เมื่อวัลแคนพุ่งมาถึงตัวของ เอิร์ทดราโกนิส ก็ทำการฟาดค้อนศึกลงไปที่กลางลำตัวของมันจากด้านบน ส่งผลให้เกิดเสียงดังก้องไปทั่วป่าและ ทำให้ใต้ร่างของ เอิร์ทดราโกนิส เกิดรอยร้าวเป็นใยแมงมุม เอิร์ทดราโกนิส คำรามออกมาอย่างเจ็บปวดต่อความรุนแรงของค้อนศึกที่ฟาดลงมาใส่มัน ก็ที่มันจะทำฟาดหางกลับไป แต่ วัลแคน หลบได้ด้วยสัญชาตญาณของเขาที่ถูกขัดเกลามาเป็นอย่างดีตอนที่ยังอยู่ในโลกเดิม ก่อนจะมาเข้าร่วมเกมของพระเจ้า

       หลังจากที่วัลแคนหลบได้ก็ทำการฟาดค้อนศึกสวดกลับไปทันที ในตอนที่เอิร์ทดราโกนิสฟาดหางไม่โดนวัลแคนแล้ว เอิร์ทดราโกนิส รู้สึกโกรธมากเนื่องจากถูกสิ่งมีชีวิตอ่อนแอกว่าหยามศักดิ์ศรีของมัน ทำให้มันคำรามออกมาด้วยเสียงที่ดังก้องไปทั่วป่า แต่วัลแคนก็ไม่สนใจกับเสียงที่ดังก้อง พุ่งทะยานเข้าไปใช้ค้อนศึกฟาดใส่ยากไม่ใยดี ต่อ เอิร์ทดราโกนิส เอิร์ทดราโกนิสที่โกรธอยู่แล้วก็ยิ่งเริ่มบ้าคลั่งและฟาดหางไปมั่วหรือพยายามจะกัดวัลแคนก็ไม่เป็นผลเพราะสุดท้าย วัลแคนก็หลบได้หมด แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ต้องหลบก็ได้เพราะพระเจ้าได้มาส่งข้อความต่อผู้เล่นทั้งหมดว่าจะเป็นอมตะเป็นเวลากว่า 5,000 ปี แต่ที่ทำไปเป็นเพราะสัญชาตญาณของวัลแคนเองที่สั่งให้วัลแคนหลบ 

       หลังตอนสู้กันไปได้สักพัก เอิร์ทดราโกนิส ที่เริ่มรู้ว่าไม่สามารถสู้ได้ก็ยอมจำนนต่อวัลแคนโดยดี วัลแคนที่เห็นก็รู้ว่า เอิร์ทดราโกนิส ยอมแพ้ต่อเขาแล้วก็ไม่รอช้า ทดลองสิ่งที่เขาอยากลองมาสักพักแล้วทันที โดย วัลแคน เริ่มขยับมือเหมือนขีดเขียนตัวอักษรบ้างอยากในอากาศก็จะเริ่มปรากฏแสงออกจากอากาศเป็นตัวอักษรที่ไม่มีใครรู้จักนอกจากเหล่าทวยเทพเท่านั้น นั้นก็คือ อักษรรูน  อักขระที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวทย์ที่ถูกใช้งานโดยเหล่าทวพเทพ เท่านั้น เนื่องจาก อักษรรูนนั้นกินพลังเวทย์เป็นอยากมาก ทำให้มีแต่เทพ และ ปีศาจที่รู้จัก อักษรรูน เท่านั้นที่ใช้ได้

       หลังจากที่วัลแคนเขียนอักษรรูนเสร็จส่งมันไปหาเอิร์ทดราโกนิสในไม่ช้า ร่างกายของเอิร์ทดราโกนิสจะเรืองแสงขึ้นก่อนจะหายไป ซึ่ง อักษรรูนที่วัลแคน เขียนนั้นมีสองชุด ชุดแรกคือการทำพันธสัญญา ชุดที่สองคือรักษา หลังจากแสงหายไปร่างของเอิร์ทดราโกนิสที่มีบาดแผลจากการโจมตีของวัลแคนก็หายไปจนหมดเหมือนไม่เคยเกิดการต่อสู้กันมาก่อน  เอิร์ทดราโกนิส รู้ด้วยสัญชาตญาณของมันว่า ชายตรงหน้าของมันนั้นแข็งแกร่งและเป็นนายของมัน เอิร์ทดราโกนิสทำการก้มหัวลงมาเล็กน้อยเพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อผู้เป็นนายของมันก่อนจะไปอยู่ด้านหลังของวัลแคนหมอบตัวลงเพื่อบ่งบอกว่ามันจะให้วัลแคนขึ้นขี่มันได้ แต่วัลแคน ยังไม่คิดที่จะขี่มันตอนนี้ ก็พูดชื่อที่พึ่งนึกได้ให้เอิร์ทดราโกนิส

       "อิมูกิ นั้นคือชื่อของเจ้าจากนี้ไป สัตว์เลี้ยงของข้า"

       เอิร์ทดราโกนิสหรืออิมูกิ ก็คำรามเป็นเชิงขานรับต่อผู้เป็นนายว่าเข้าใจแล้ว ก่อนมันจะหันไปทางเหล่าคนแคระที่ยืนตัวแข็งเป็นก้อนหินไปแล้ว วัลแคนที่เห็นก็หันไปทางเดียวกันก็ถอนหายใจออกมาก็จะพูดขึ้น

       "เห้ย เลิกยืนเป็นก้อนหินได้แล้วพวกนายนะ เรายังต้องสำรวจตามแนวภูเขาอยู่นะ"

       เหล่าคนแคระที่ได้ยินก็เหมือนจะเริ่มรู้สึกตัวก็จะหันไปหาทางที่มาของเสียงก็เห็นวัลแคนยืนอยู่กับเอิร์ทดราโกนิสหรืออิมูกิอยู่ก็หน้าซีดกันเป็นแถบก่อนจะมีคนแคระคนหนึ่งพูดขึ้น

       "ท่านเทพวัลแคนครับตรงนั้นมันอันตรายนะครับถอนออกมาจากตรงนั้นด้วยครับ"

       วัลแคนที่ได้ยินก็พูดกลับไป

       "อันตรายที่ไหนถ้าก่อนหน้านี้ก็ใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ตอนนี้มันเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันแล้วเพราะงั้นไม่ต้องกลัวเหรอ แล้วก็รีบตามมากันได้แล้วฉันกะว่าสำรวจแล้วค่อยกลับไปที่หมู่บ้านก่อนค่ำนะ พวกนาย"

       หลังจากพูดเสร็จวัลแคนก็ขึ้นไปขี่อิมูกิทันที โดยหน้าตาของอิมูกิ ในความคิดของวัลแคน มันก็เหมือนกิ่งก้าที่มีเกล็ดสีน้ำตาลป่นเหลืองอ่อนเหมือนดินป่นทรายและมีเขาอยู่ที่หัวของมัน 2 เขา หลังจากที่วัลแคนนั่งบนหลังของอิมูกิก็สั่งมันผ่านทางความคิดจากพันธสัญญา ให้มันเดินทางไปข้างหน้าเพื่อที่จะเขาไปในป่าอีกด้านที่พวกวัลแคนจากมาเพื่อสำรวจต่อไป 

       เหล่าคนแคระที่เห็นว่าวัลแคนกำลังขี่อิมูกิเดินหายเขาไปในป่าก็รีบวิ่งตามไปทันทีหลังจากนั้นไม่นานพอใกล้ค่ำพวกวัลแคนก็กลับมาที่หมู่บ้าน แต่พวกคนในหมู่บ้านก็แตกตื่นกันอยู่สักพักกว่าจะสงบสติอารมณ์กันได้ 

       วัลแคนก็เรียกรวมเหล่ากลุ่มคนที่มีหน้าที่สำรวจกับออกไปล่าสัตว์กับตัดต้นไม้ ว่าเจออะไรบ้างไหมรอบหมู่บ้านและวัลแคนยังบอกกลับไปกับพวกคนแคระว่าทางที่เขาสำรวจไปตามแนวภูเขาด้านหลังหมู่บ้านเจออะไรซึ่งที่เขาเจอก็เป็น น้ำตกที่ไหลลงมาจากภูเขารวมกันเป็นทะเลสาบขนาดย่อมๆ อยู่และยังบอกอีกว่า พวกเขาไปเจอ อิมูกิที่นั้นก่อนจะเกิดต่อสู้ขึ้นกันเล็กน้อย หลังจากต่อสู้เสร็จก็สร้างพันธสัญญากับอิมูกิและออกสำรวจต่อก็เจอถ้ำอีก 4 แห่งที่ทางตะวันตกของหมู่บ้าน(ผมลืมบอกไปว่าหมู่บ้านของวัลแคนทางเข้าหมู่บ้านมันหันหน้าไปทางทิศเหนือ ทิศใต้มีภูเขากั้นไว้ ทิศตะวันออกยังสำรวจไม่เสร็จ เพราะที่สำรวจก็แค่รอบหมู่บ้านเท่านั้นกับทางตะวันตกทางแนวภูเขาที่วัลแคนเดินทางไปก่อนจะสอนให้เราคนแคระชายที่อยู่ในตอนนี้นอกจากพวกที่เข้าไปพักผ่อนในบ้านแล้ว รู้จักวิธีการสร้างและวิธีการใช้ ธนูวัสดุผสมกับสลิงเกอร์ให้กับเหล่าคนแคระใช้เป็นอาวุธระยะไกลและเพื่อให้ล่าสัตว์ได้ง่ายขึ้น ก่อนที่วัลแคนจะบอกให้ทุกคนแยกย้ายกันพักผ่อนและบอกว่าให้ทำเหมือนกับที่สั่งไปเมื่อเช้านี้อีกในวันพรุ่งนี้ ส่วนคนแคระทั้ง 6 คน ก็ต้องไปสำรวจกับเขาอีกในวันพรุ่งนี้ และยังฝากให้สอนเรื่องการใช้และสร้างธนูสั้นกับสลิงเกอร์ให้กับคนที่ไปนอนแล้วด้วย

_______________________________

จบกันไปแล้วอีกตอน วัลแคน ได้รับ สัตว์เลี้ยง 1 ea 

ตอนต่อไปกำลังแต่งนะ ส่วนตอน นี้แต่งเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่ไม่ได้ลงเท่านั้นเอง

ทำไมผมรู้สึกว่าตอนนี้เหมือนลืมเขียนอะไรบ้างอย่างไปหรือเปล่าว่า ชั่งมันแล้ว กัน เดี๋ยวก็คงมีรีดเดอร์สักคน คอมเมนต์มาละมั้ง