Before love เข้ามาเจอเธอ

     เรื่องราวของฉันไม่หวือว๋า ไม่ได้น่าติดตาตึงใจหรือมีอะไรพิเศษกว่าคนอื่น มันคือเรื่องราวในช่วงชีวิตหนึ่งเท่านั้น พอมองย้อนกลับไป มันคือความทรงจำที่มีค่า ที่มาพร้อมกับหยาดน้ำตาแห่งความพยายาม ฉันไม่รู้ว่านายจะได้อ่านเรื่องนี้ไหมและฉันไม่รู้ว่านายจะคิดยังไง นี่คือเรื่องราวผ่านแง่มุมของฉัน ผ่านความฝันและความรู้สึก ฉันดีใจที่ได้เจอนาย ได้สร้างความทรงจำดีๆ และเล่ามันออกมาเป็นนิยายเรื่องหนึ่ง.....

       

     เรื่องราวการแอบชอบใครซักคนที่กินระยะเวานานไปถึงสามปี การแอบชอบใครคนหนึ่งมันลำบาก เมื่อรู้ว่ายังไงคงทำได้แค่แอบมอง แอบส่อง แอบบังเอิญ  และฉัน "พีช" คือคนแบบนั้น ฉันชินกับการแอบรักจนไม่อยากรัก ไปซะแล้ว

"ส่วนเค้า"

"ลุค" แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่อยากมีความรัก กับคนที่เขาชอบ ไม่ใช่คนที่ชอบเขา ซึ่งน่าเสียดาย ที่สุดท้าย

ฉันก็เป็นแค่......คนที่ผ่านเข้ามาสำหรับเขา

“การแอบชอบใครซักคน มากๆมันเป็นไงว่ะ”นั้นคือคำถามจากเพื่อนคนนึง ที่ถามฉัน

“อืม...แกก็จะเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองช้าๆ ชอบอะไรที่เค้าชอบ และแกล้งโง่ใส่เค้าแบบไม่รู้ตัว หรือไม่ แกก็เก็บอาการเก่งเกินกว่าเพื่อนข้างๆแกซะอีก แต่นั่นก็เป็นความทรงจำที่ดีที่สุด สำหรับการแอบชอบที่แกจะจำมันได้ดีเลยละ”ฉันตอบคำถามเพื่อนคนนั้นแบบกว้างๆเพราะตัวฉันเองก็ไม่สามารถ สื่อมันออกมาได้เช่นกัน…

 

และนี่คือคำเตือนจากฉันฝากถึงคุณ

 “เผื่อใจไว้บ้างก็ดีเหมือนกันนะ เพราะว่าสุดท้ายเราก็ไม่มีทางเป็นเหมือนเดิม”

 ปล. บางที ฉันไม่ได้กลัว ที่จะยอมรับความจริงว่านายไม่ได้ชอบฉัน แต่ฉันกลัวกลัวตัวเองที่ไม่เหมือนเดิม และฉันเองก็ไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิม ได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น

“ เราขอโทษ”