[Fairytail X Harrypotter]โลกที่ไม่เหมือนเดิม

ตาย

โลกเวทย์มนต์ถูกมังกรที่ออกมาจากประตูอุปราคาทำลายจนย่อยยับ มนุษย์และจอมเวทย์ต่างก็กลายเป็นอาหารอันแสนโอฉะของมังกรโดยสมบูรณ์ บนท้องฟ้าที่เคยสดใสเต็มไปด้วยเหล่านกน้อยขับร้องเพลง บัดนี้ท้องฟ้าอันแสนสดใสนั่นได้เปลี่ยนเป็นสีแดงและว่างเปล่าจนน่าผวา เหล่านกน้อยที่เคยบินว่อนอยู่บนท้องฟ้านั้นพลันกลายเป็นมังกรตัวใหญ่และพ่นไฟลงมาเบื้องล่างซึ่งทำให้ เมืองต่างๆที่เคยอุดมสมบูรณ์ในราชอาณาจักรฟิโอเร่กลับกลายเป็นซากปรักหักพังเก่าๆที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวเพลิงสีแดง

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของหญิงสาวคนหนึ่งมองภาพนั้นอย่างไม่เชื่อสายตา ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำสีแดงและม่วงของหญิงสาวนอนแผ่อยู่บนพื้นถนนในเมืองพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มสีชมพูอ่อนของเธอ เส้นผมสีบลอนด์ที่เคยยาวถึงกลางหลังตอนนี้กลับมีความยาวถึงแค่ปลายติ่งหูเท่านั้นอีกทั้งยังมีคราบดินสีน้ำตาลเข้มเปรอะเปลื้อนตามเส้นผมของเธอ

หญิงสาวมองภาพบนท้องฟ้าชั่วครู่ก็สังเกตุเห็นว่ามังกรสีแดงเพลิงที่กำลังกางปีกบินอยู่บนท้องฟ้าตนหนึ่งกำลังก้มหน้ามองเธออยู่ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามและมันเตรียมจะพ่นไฟใส่เธอเต็มทีเสียแล้ว หญิงสาวทำเพียงแค่หลับตายอมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างนึกสมเพชตัวเอง

“ทุกคนดูเหมือนกระดูกขาและแขนของฉันจะหักแล้วล่ะ”

หญิงสาวพูดออกมาอย่างแผ่วเบาหลังจากนั้นมังกรตนนั้นก็บรรจงพ่นไฟใส่เธออย่างเชื่องช้าเพื่อหวังว่าจะทำให้เธอทุกข์ทรมานที่ถูกเผาทั้งเป็นในสภาพที่ทำอะไรไม่ได้เลย

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาอีกครั้งและพบว่ามันไม่เจ็บปวดเลยสักนิดเมื่อเธอตั้งสติได้แล้วจึงมองไปรอบๆตัวของเธอสิ่งที่เธอเห็นคือทุ่งหญ้าสีทองอร่ามและเธอกำลังนอนอยู่บนนั้น เธอลุกขึ้นยืนและขยับแขนสองสามรอบก็พบว่ามันไม่ได้หักอีกต่อไปแล้ว

“ลูซี่”

น้ำเสียงอันแสนอ่อนโยนที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีของเพื่อนรักดราก้อนสเลเยอร์ไฟขานเรียกเธอจากด้านหลังและยื่นมือมาหาเธอ เธอหันหลังไปพบกับเขาด้วยรอยยิ้ม

“นัตสึ นายยังไม่ตาย ไม่สิ...ที่นี่คือสวรรค์ใช่ไหม”

หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ที่ถูกขานเรียกนามว่าลูซี่ถามชายหนุ่มเจ้าของฉายาดราก้อนสเลเยอร์ไฟด้วยความสงสัย

“จับมือฉันสิลูซี่ ทุกคนกำลังรอเธออยู่”นัตสึไม่ได้ตอบคำถามของลูซี่แต่อย่างใด เขาเอื้อมมือไปจับแขนของลูซี่และใช้มืออีกข้างของเขาชี้ไปบนเนินหญ้าสีทองด้านบนซึ่งเต็มไปด้วยสมาชิกของกิลด์แฟรี่เทลยืนรอพวกเขาทั้งสองคนอยู่

“ทุกคน...”ลูซี่สะอื้นออกมาและวิ่งตามแผ่นหลังของนัตสึไปบนเนินหญ้าสีทองเพื่อไปหาทุกคนแต่เมื่อนัตสึพาเธอขึ้นไปบนเนินหญ้าสีทองได้สำเร็จแล้วทุกคนที่เคยยืนอยู่บนนั้นก็หายตัวไปทันทีรวมถึงตัวของนัตสึด้วยซึ่งนั่นสร้างความประหลาดใจให้แก่ลูซี่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“เดี๋ยวสิ ทุกคน”

ลูซี่เบิกตากว้างเมื่อทุกคนที่บอกว่ากำลังรอเธออยู่หายตัวไปต่อหน้าต่อตาของเธอ แต่ก่อนที่ลูซี่จะสติแตกกับเหตุการณ์เมื่อครู่เธอก็ได้ยินเสียงกระซิบของนัตสึดังก้องอยู่ข้างหูของเธอทำให้เธอสงบลง

“ไว้เจอกันใหม่นะลูซี่ ฉันและแฟรี่เทลพวกเราจะได้เจอกันอีกครั้งแน่นอน”

ภาพทั้งหมดถูกตัดไปหลังจากสิ้นเสียงของนัตสึ รอบๆตัวของลูซี่กลายเป็นสีดำเธอมองไม่เห็นอะไรเลยสักนิดเดียวแม้กระทั่งตัวของเธอเอง รอบๆตัวของลูซี่มีเพียงเสียงแปลกๆของผู้คนที่ไม่คุ้นเคยดังก้องกังวานไปทั่วความมืดมิด แต่นั่นก็ทำให้เธออุ่นใจเมื่อได้ยินเสียงของพวกเขา

“เราควรตั้งชื่อเธอว่าอะไรดีคะคุณ”

“ลูซี่ ลูซี่ ฮาร์ทฟิเลีย คือชื่อของเด็กคนนี้”

___________________________________________________

แงงงงงงง

ข้อมูลเบื้องต้นนะคะ ฝากกดติดตามผลงานเราด้วยน้า ปกติไรต์เป็นคนชอบดูเรื่องแฟรี่เทลและแฮรี่พอตเตอร์เลยอยากให้แฟรี่เทลกับแฮรี่พอตเตอร์มาเจอกันแต่หาอ่านแบบคนไทยแต่งยากไรต์เลยมาแต่งเองสะเลย การใช้ภาษาและอธิบายอาจไม่ดีสักเท่าไหร่ต้องขออภัย ณ ที่นี่ ด้วยนะคะ