[BL] เพื่อนเก่า มา’เอา’คืน

     ผมชื่อนายปรินทร์ เกีรยติยภูมิ ชื่อเล่นว่าปิงปอง เป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่ยังจำความได้ ชีวิตของผมเริ่มต้นขึ้นด้วยความอิจฉาในโชคชะตาของคนอื่น ๆ เมื่อครั้งยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น ผมเป็นเด็กเกเรที่หาพวกกลั่นแกล้งเด็กไร้ทางสู้เพราะความหมั่นไส้ส่วนตัว โดยเฉพาะ ไอทัพฟ้า เด็กลูกคุณหนูที่มักจะถูกครูเปรียบเทียบกับผมอยู่เสมอ ชีวิตของมันทั้งรวย ทั้งเพอร์เฟค การเรียนก็ดีเด่น เสียอย่างเดียวคือมันอ่อนแอไม่สู้คน เลยโดนคนแบบผมรังแกอยู่เสมอ แน่นอนว่าถ้าตอนยังเด็ก ผมคึกคะนองและไร้สามัญสำนึก จนกระทั่งพอขึ้นมอปลาย ข่าวคราวการมีอยู่ของมันก็เริ่มเลือนรางไป จวบจนกระทั่งโตขึ้น คนที่เป็นฝ่ายโดนกลั่นแกล้งมาตลอดอย่างมัน กลับหวนมา’เอา’คืนผมซะเอง 
 

เสียแต่ว่า วิธีแก้แค้นของไอฟ้า ดันแตกต่างกับสิ่งที่ผมคาดไว้ลิบลับ!
 

“ไอฟ้า ม..มึงจะทำอะไรวะ” 

ผมเอ่ยถามเสียงสั่น มองดูใบหน้าของมันที่ขยับเข้ามาใกล้ ลำแขนแกร่งข้างหนึ่งท้าวเก้าอี้ไว้กันผมตุกติก ส่วนมืออีกข้างของมันย้ายมาวนเวียนอยู่แถวปลายเอวของผมจนต้องเกร็งตัวหนี
 

“มึงอาจจะลืมอะไรไป อยู่ในบริษัทนี้มึงเป็นลูกน้องของกู ส่วนกูเป็นบอส ลูกน้องแบบมึงต้องทำตามคำสั่งของบอสโดยไม่มีข้อต่อรอง” 

มันว่า สายตาดุดันที่ผมไม่คิดว่าคนแบบไอฟ้าจะมีสบประสานเข้ากับดวงตาหวาดกลัวของผม ใบหน้าหล่อเหลาจนน่าหมั่นไส้ผุดยิ้มมุมปากขึ้น ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำต่อมาที่ทำให้ผมต้องเบิกตากว้างไปพร้อมกับสมองที่ไร้สติ
 

“และงานแรกของมึงคือ…มาเอากับกูซะ”

!!!
 

Twitter @p3arlp1nku