กรุ่นรักกลิ่นสุรา

   “เพียะ...เพียะ...เพียะ”

เสียงของแส้หนังตีลงไปยังเนื้อหนังของมนุษย์ บ่าวชายร่างใหญ่ตวัดแส้กลางอากาศ ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความปรานี แต่ใครจะรู้ว่าใจของเขาไม่อยากทำเลยสักนิด เขาเป็นเพียงทาสในจวนขุนนางใหญ่ มีหน้าที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น

   เด็กหญิงวัยสิบสามนอนคว่ำหน้าบนตั่งไม้ตัวยาว แส้หวดลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่นางไม่ส่งเสียงร้องแม้ครึ่งคำ ราวกับชินชาที่ถูกลงโทษ

   ยิ่งคนถูกตีไม่ร้องขอความเมตตา ผู้ออกคำสั่งก็ยิ่งสั่งให้บ่าวลงแรงหนักขึ้นกว่าเดิม ข้างกายสตรีวัยยี่สิบแปด มีเด็กสาววัยเดียวกันกับคนที่ถูกทำโทษนั่งอยู่

   แน่นอนว่านางคือผู้ที่มีอำนาจในการดูแลจวนแห่งนี้ ฮูหยินเอกแห่งเสนาบดีกลาโหม เนี่ยกุ้ยหลิน 

ส่วนเด็กหญิงที่นั่งอยู่ข้างกันมองคนถูกทำโทษด้วยแววตาสะใจคือ เฝิงเหลียนฮวา บุตรสาวคนเล็กที่เกิดจากเนี่ยกุ้ยหลินและ เฝิงเส้ากง เสนาบดีกลาโหม

   สองแม่ลูกมองคนที่ถูกตีอย่างเลือดเย็น กระทั่งการลงแส้ยี่สิบครั้งจบลง เด็กหญิงที่นอนคว่ำหน้าบนตั่งตัวยาวแผ่นไม้แผ่นเดียว แขนทั้งสองข้างถูกสาวใช้จับเอาไว้

   “เอาน้ำเกลือมาสาดให้นางฟื้นแล้วนำนางกลับเรือนของนางไปซะ อ้อ...พวกเจ้าก็เก็บกวาดให้เรียบร้อย อย่าให้หลงเหลือแม้แต่เศษผมและกลิ่นคาวเลือด” 

เนี่ยฮูหยินกล่าวจบก็โยนถุงเงินให้ทาสชายที่ยืนถือแส้เป็นรางวัล จากนั้นก็จับจูงมือของบุตรสาวออกไป ราวกับว่าเรื่องเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

นิยายเรื่องนี้มีขายในรูปแบบ อีบุ๊ค ดังนั้นไรท์จะทำการติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่สิบขึ้นไป