คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เป็นเมียเต็มตัวไม่ใช่เมียจำเป็น
สีหน้าหื่น ๆ ไม่พูอะไรูบปิปานนันท์อย่าเร่าร้อนเรียร้อ ให้หิสาวอบสนอวาม้อารร่วมัน ิรรมรัำเนิน่อไปอย่าไม่รู้สึหนาวายอี่อไป มีแ่เพลิพิศวาสำลัเผาสอร่าให้มอไหม้บนเีย
หมอหนุ่มอรัร่าบาอหิสาวอย่าไม่สนใอะไร เพราะวามอทนอลั้นหมลั้แ่ถูเธอเ้ามาอร่าเ้าแย่ผ้าห่มัน ไม่รู้ัวบ้ารึยััยว่าอย่ามาอผู้ายบนเียถ้าไม่อยาเินาถ่านะ...ยัยผู้หิบ้าอะไรลัวหนาวไม่ลัวเ้าลริ ๆ เลย
ับร่าสาวว่ำหน้าัท่า็อี้ให้เธอ ึเอวบามาิแนบลำัวสอใส่ท่อนเอ็นา้านหลั มือฟาเบาๆ บน้นอน ๆ อหิสาวอย่าหมั่นเี้ยวเธอ อึใ่ไ้ไม่สลบไป่อนเ้าเล่นท่ายาับเธอไปหลายท่า แ่ท่านี้ะทำให้เธอและเ้ามีวามสุร่วมันไ้ียิ่ว่า หมอหนุ่มระแทระทั้นบั้นเอวสอบเ้เ้าเ้ออา้านหลัอย่ารัวเร็ว ร่าสาวรีร้อรวราไม่าปานแทบไม่มีเสียร้อออมาแล้ว...
“...อ๊าย ๆ พอแล้วุหมอ ันเหนื่อยเ็บแล้ว้วย...” บอายหนุ่มเสียเบา ยันร่าบาไม่ไหวฟุบลไปับหมอนใบให่ทำให้หมอนหนุ่มับเธอนอนราบล ึาแนบิว้าหมอใบให่มาั้นไม่ให้หัวเธอถูเียระแทเอาไ้
นนันท์ิว่าเ้าะหยุทำแล้ว ที่ไหนไ้เปลี่ยนท่าเยนานอนว่ำหน้าบนเียเ้ายัสรรหาท่ามาัให้เธอไม่ไ้หยุพัร่าเลยนหื่นเอ้ย...
หมอเ้ึ้นร่อมร่าบา ับท่อนเอ็นสอใส่เ้า้านหลัท่านี้ยิ่แน่นเพราะไม่ไ้อ้าาเปิทา ร่าายหนุ่มระแทเ้าออร่อสาวอย่าพอใ อแร ๆ ับ้นอนอย่าเมามัน ไม่สนใเธอนอนหมแรราแทบไม่ไหวแล้ว
“...โอ้ว ี้ หืม เอามันสะใริ ๆ ะแน่นไปไหนรับที่รั...” พูไปัริมฝีปาอรัแร ๆ อย่าหรรษาบนร่าสาวน้อยแสนสะอา ผิวาวเนียนเรียบอมมพูไปทุส่วนสวยมา ๆ เ้าไม่เยเห็นผู้หินไหนหุ่นี ผิวีแบบธรรมาิอย่านี้มา่อนเลย
เสียราอหมอหนุ่มัรอออมา เอวเ้เ้าออร่อสาวอย่าไม่สนใอะไรอีแล้ว ไม่นาน็ปลปล่อยน้ำอสุิเ้าร่อสาวเ็มเหนี่ยวไม่ัออ ถุยามีแ่ล่อเียวหมไปนานแล้ว วามสุสมและถึุสุยอทำให้ไม่สนใอะไรในเมื่อเธอทะเบียนสมรสเป็นเมียอเ้าถู้อทั้พฤินัยและนิินัยแล้วนี่
เวลาี 3 แล้ว เริ่ม่วนอนทำให้หยุิรรมรั่อน ่อย ๆ ถอถอนัวนออ้า ๆ มอภาพรหน้าอย่าพอใเอาสเป็นรั้แรมันสุๆ ไปเลย ัารเ็ทำวามสะอาน้อสาวให้เธอ พลิร่าบามานอนหายับห่มผ้าผืนเ้าปัหาที่แย่ัน นลายเป็นผัวเมียเพราะผ้าห่มเพียผืนเียวเท่านั้น...
ลุึ้นหยิบเสื้อับาเใส่ให้เธอห่มผ้าให้ แล้วลุไปเ้าห้อน้ำำระร่าาย ร้อเพลอย่าอารม์ีไม่ไ้ลัวนร้ายแ่อย่าใ ่อนะออมาึ้นเียนอนอร่าบาอนนี้เธอเป็นเมียริ ๆ อเ้าแล้วอย่ามีวามสุ
สาย ๆ ออีวันเสียมือถืออหมอเ้ัลั่น ปลุร่าสูให่ให้ลุึ้นมาว้ามือถือไปรับ ลัวว่าสาวน้อยในอ้อมอะื่นเพราะเสียมือถืออัวเอ
“...ว่า...” บอเสียัวเียออไป เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อน ๆ โทรแบบประุมสายมาหาเ้า
“...ไอ้เวรเ้ถูาม่ายัมีอารม์มานอนัวเีย หัลัวายบ้านะมึ...” เสียหมอวินว่าเพื่อนำ ๆ
“...พวูัารนร้ายไปแ่มันไหวัวหนีทันว่ะ มึลับมาไ้ปลอภัยแล้ว ูให้พวลูน้อปู่อรถรออยู่หน้าโรแรมนะ...” หมอเนมบอเพื่อน
“...ไอ้เรา็เป็นห่วเพื่อนไม่ไ้หลับไม่ไ้นอน ัวมันเสือนอนหลับสบายใเย แม่น่าปล่อยให้โนสอยเสียให้เ็ไอ้เพื่อนบ้า...” หมออาร์ทบ่นไม่ริั
“...อ่อ ๆ อบใพวมึทุน อยาไ้อะไรว่ามา ผ่าัทำหน้าหรือทำนมให้เมียพวมึไ้นะเว้ย...” บอิลล้อเพื่อน ๆ
“...เี้ย !!เมียูสวยยันเาเว้ยไม่้อทำอะไรสัอย่า็สวยอยู่แล้วนะ...” เสียหมออาร์ทับหมอวินอวเมียแ่ันไม่มีใรยอมใร
“...พอ ๆ ูอนอน่ออีสัแป๊บ่อยลับบอลูน้อมึลับไป่อนไ้เลย ูะเ้าไปบ้านป๊า่อน...” บอเพื่อนแล้วาสายหันไปมอร่าบอบบาในอ้อมออย่าพอใ
“...เป็นเมียผมแล้วห้ามนอในอาย ห้ามมอผู้ายนอื่น ห้ามยิ้มให้หนุ่ม ห้ามเล่นับสัว์ัวผู้้วย...” บอับร่าบาที่นอนหลับอย่าอารม์ี
ีใมีเมียเป็นัวเป็นนับเ้าแล้ว ไม่ิว่าะมีเมียมา่อนเลยาินี้ แ่ลอมีูสัรั้็ไม่แปลหรอนะ เพื่อน ๆ มีเมียมีลูันหม ะอยู่โสนเียวไปทำไมเอสาวสวยถูใอย่านในอ้อมอแล้วไม่มีทาปล่อยให้หลุมือไป่าย ๆ หรอนะ...
นนันท์ไ้ยินทุอย่าที่หมอเ้พู แ่ไม่ล้าลืมาให้เ้ารู้ว่าเธอื่นั้แ่ไ้ยินเสียมือถืออเ้าัแล้ว
รู้สึอายนทำหน้าไม่ถูับเหุาร์ที่เิึ้นระหว่าเ้าับเธอ แ่แย่ผ้าห่มผืนเียวันลายมาเป็นผัวเมียันเยเลย ทะเบียนสมรสเสร็มาเ้าหอ่อในม่านรูทั้ืนยิ่ิยิ่อาย ไม่น่าเผลอัวเผลอใยอมมีอะไรับเ้าไปเธอถูหมอหนุ่มับินับไปทั้ืนนหมแร ปวเมื่อยไปทั้ัวแบบนี้ ะทำอย่าไรีละราวนี้เป็นเมียเ้าเ็มัวไปแล้วริ ๆ เหลือแ่ัานแ่านเท่านั้นเอ
“...นอน่อไ้นะุ ผมโทรให้นที่บ้านเอาเสื้อผ้ามาให้ะไ้อาบน้ำเ้าบ้านไปหาป๊าับม๊ะ่อน ่อยไปัารแ้วามไม่้อหลบ่อนแล้ว ใริทำร้ายุผมไม่ปล่อยเอาไว้แน่ ๆ นี...” บออย่าห่วใยเมียหมา ๆ อัวเอูบเรือนผมสลวยเบา ๆ ลุเินไปโทรสั่นให้เอาเสื้อผ้ามาให้และสั่อาหารมาทานัน...
้านนร้ายหลัถูลุ่มนไม่รู้ว่าเป็นใรไล่ยิาหลายฝั่ทำให้ับรถามหาัวหิสาวไม่เอ รับำสั่ับ่า้ามาให้เ็บเธอ ทำานพลาเป็นรั้ที่สอแล้วราวนี้
“...นายรับมีนมา่วยเธอับไอ้หมอนนั้นรับ...” รายานนว่า้าอย่าหมทาแ้ัว
“...บับ !!พวแทำานประสาอะไรว่ะ ปล่อยมันหลุรอไปไ้ถึสอรั้ แล้วที่นี่ะทำยััยมันมีนมา่วยอี่าหา รีบหลบไป่อนัว่อนะถูรวับเลยไอ้พวเวรไม่ไ้เรื่อันเลย ่าผู้หินเียวแ่นี้ทำไม่ไ้นะ...” วาสายอย่าหัวเสีย แผนทุอย่าผิพลาถ้ายัยพายแ้วามทุอย่ายิ่ยาว่าเิม ทำไมมันวยแบบนี้ว่ะ
“...เป็นอะไรไปะุพ่อ อารม์เสียแ่วันเลยนะ...” นนินทร์ถามบิาอย่าแปลใ
“...นอพ่อรายานมาว่าัารยัยพายไม่สำเร็นะสิ มันรอไปไ้อีแล้วทำไมมันไม่าย ๆ ามพ่อามแม่มันไปะทีนะอยู่ให้เะะ สมบัิอพี่วิร้อเป็นอันนเียวเท่านั้น...” พู้วยแววาเหี้ยมเรียมไป้วยไฟละโมบอยาไ้อนอื่นนทำไ้ทุอย่า แม้แ่่านในรอบรัวัวเอ...
“...ใเย็น ๆ ะุพ่อเรายัมีไพ่ใบสำรออยู่อย่าประมาทมัน เผื่อมีนอยหนุนหลั่วยเหลือมัน เราะแย่ นินทร์ำลัเร่ถ่ายเทเินออาบริษัทฯอยู่ เพราะปลอมลายเ็นยัยพายะ มีุอนุพัทธ์ร่วมลนาม้วยไม่มีใรล้าัว้าเราหรอุพ่อ...” บออย่าไ้ใเมื่อเธอทอายให้แฟนพี่สาวเยม อให้่วยเ็นเอสารเบิ่ายเิน่ายายมา ๆ เพราะเธออยู่ฝ่ายบัีอบริษัทฯนี้
สอพ่อลูำลัยัย้ายถ่ายเทเินออาบริษัทฯ หลาย ๆ ้อนเพื่อไม่ให้ผิสัเ อ้าว่าเป็นโปรเื้อที่ิน่าัหวัอนนันท์โทรมาสั่่วนโยร ทำให้ไม่มีนล้าัสอพ่อลูมีศัิ์เป็นอาแท้ ๆ และน้อสาวเ้าอบริษัทฯที่หายัวไป หลัาบินไปประุมนัธุริอสัหาริมทรัพย์เือบ 2 สัปาห์แล้ว
หมอเ้พาเมียับรถลับเ้าบ้านไปแ้เรื่อที่เิึ้นให้ป๊า่วยประสานำรวระับผู้ให่ให้่วยเหลือ แ่ว่านนันท์อยาลับรุเทพฯ เพื่อไปูบริษัทฯและบ้านอเธอเผื่อะำอะไรไ้บ้า มอรูปอาและน้อสาวอย่าปวร้าวในใ ทำไมพวาิถึไ้ใร้ายับเธอถึเพียนี้
ิ่าแันเพราะสมบัิอพ่อเธอเท่านั้น ยิ่ิยิ่ปวหัวนมีอาารำเริบึ้นมา ทำให้หมอเ้รีบพาเมียไปส่โรพยาบาลทันทีนนันท์ปวหัวนสลบไปแล้ว
“....มึ่วยหยุเิน่อน ูเวียนหัว...” หมออาร์ทบอเพื่อนเินวนไปมา ไม่ยอมนั่รออยู่หน้าห้อุเิน
“...เ้าไปในห้อรวเลยไอ้ห่า ถ้าะเินเป็นนบ้าแบบนี้สบสิอารม์หน่อยไอ้เ้ มึเป็นหมอนะอย่าอาารหนัว่าาินไ้นอื่น ๆ อีนะเว้ย...” หมอเนมว่า
“...ันูเ้าไปนะรอไม่ไหวแล้วว่ะใร้อน...” ้าวาะเปิประูเ้าห้อุเิน ทำเอาหมอวินว้าแนเพื่อนเอาไว้แทบไม่ทัน
“...ไอ้เี้ยเ้เ้าพูประมึ ไม่ไ้ให้เ้าไปริ ๆ ...”
ความคิดเห็น