คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พ่อเลี้ยงสารเลว
ันยารื่นแ่เ้าเป็นปิ รีบัารัผ้าทำวามสะอาห้อเ่าเล็ ๆ ในรอแบ ๆ เินเ้ามาาถนนให่ประมา 600 เมรไ้ ถึะูไม่่อยปลอภัยแ่เธอยอมอทนอยู่เพื่อประหยั่าที่พั ่าเินทาไปมหาลัย้วยรถเมล์เพียไม่ี่ป้าย อีทั้อยู่ไม่ไลร้านอาหารไทยที่เธอทำานพิเศษอยู่ ่วยประหยั่าอาหารและมีรายไ้เพิ่ม
เมื่อทุอย่าเสร็รีบอาบน้ำแ่ัว เรียมะเินออไปรออาารย์หนุ่มทีุ่นัหมาย ือป้ายรถประำทา แ่อยู่ ๆ ไ้ยินเสียริ่หน้าประูห้อ นึแปลใว่าใรมาหาเธอ มีเพียอิาและเพื่อนทำานร้านอาหารผู้หิอีนเป็นนไทย้วยันเยมาส่เธอพร้อมับแฟนหนุ่ม
เพราะประูห้อไม่มี่อสำหรับมอ ส่อไ้ว่าเป็นใรมาทำให้ันยารลัเลไม่ล้าเปิประูออไป ไม่ไ้นัใรเอาไว้ว่าะมาหาที่ห้อ ึส่้อวามถามเพื่อนทั้สอนแ่็ไม่มีใรอบลับ เสียเาะประูเริ่มัึ้นนเรให้อ้า ๆ ัน
“...ใระ...” ร้อถามออไม่มีเสียอบใ ๆ ลับมาทำให้ยิ่รู้สึไม่ปลอภัย ไม่รู้ว่าใรมาเาะประูถึะเวลา เือบ 11 โม เธอ้อออาห้อเพื่อไปามนัออาารย์โนเอลแล้ว
ึัสินใเปิประูออาห้อเพื่อูว่าใรมาเาะและะออไปาห้อเ่าเลย
“...หลบมาอยู่นี้เอเหรอ้า ลูสาวนสวยอพ่อ...” เสียแหบแห้พูา้วยวามหื่นระหาย ้อมอลูเลี้ยอย่าหมายมา อุส่าห์ามหาัวนเอ็ใ้เวลานานเือบ 1 เือน รีบผลัร่าบาเ้าห้ออย่ารวเร็วลัวนะมาเห็นว่าเ้าทำมิีมิร้ายลูเลี้ย...
ร่าบาล้มลบนพื้นามแรผลัทับแนนปวยไม่ึ้นน้ำาไหลพรา ทั้ใและหวาลัวายแ่รหน้าเ้าเป็นพ่อเลี้ยอมหื่นาม...
“...ว๊ายย ่วย้วย่ะ...” เสียร้ออหิสาวร้ออย่าใ เมื่อเห็นหน้าพ่อเลี้ยเ้าเยลวนลามเธอมาหลายรั้ น้อออมาอยู่้านอเพียลำพั
พ่อเลี้ยไม่ทันไ้ล็อประู รีบเร่เ้าไปใ้มือปิปาหิสาวไม่ให้ส่เสียร้ออวาม่วยเหลือา้าห้อ สอร่าิ้นรน่อสู้ันอย่าุเือ นายแ่ทนไม่ไหว่อยท้อหิสาวลูิเมียไปอย่าแร 2 ที ร่าบานอนนิุ่เ็บนน้ำาไหล ปาถูมือหยาบระ้าปิปาเอาไว้ไม่ให้ส่เสียพร้อมร่าสูให่ทาบทับบนร่าเธอ...
เมื่อเห็นว่าเธอสิ้นฤทธิ์แล้ว ึรีบ้มลุไร้อออย่าาบ้วผิวนุ่มเนียนอสาวแรรุ่น หอมหวานนหน้ามืทำไ้ทุอย่าเพื่อสนอวาม้อาริบเถื่อนอผู้ายวัย 49 ปี อย่าออวนผู้ระหายเ็ส์ มีเมียเป็นแม่หม้ายลูิอย่าันยามาศแม่อันยาร
น้ำาหิสาวไหลออมาไม่หยุ ทั้เ็บแนับุท้อหวาลัวพ่อเลี้ยอมหื่น ล้าามมาราวีเธอถึ ห้อเ่า ไ้แ่ภาวนาอให้เพื่อน้าห้อมา่วยเหลือเธอ
“...หนีันไม่พ้นแล้วนะหนูปาล์ม ยอมเป็นเมียเสียี ๆ เถอะนะันเลี้ยไ้ทั้แม่ทั้ลูเลยพร้อม ๆ ัน...” ำพูอุบาท์าปาผู้ายมัมา หวัะไ้ทั้แม่และลูเป็นเมียพร้อม ๆ ัน ยิ่ทำให้ันยารรู้สึยะแยายหนุ่มรหน้าแทบทนไม่ไหว พยายามรวบรวมำลัที่มีหาทาหนีาสถานาร์เลวร้ายให้ไ้...
ใ้แน้าที่เหลือพอมีแรทำทีเป็นออมันลูบไล้เหมือนมีอารม์รวม้วย ทำให้ายใ่อนะผลัร่าให่ออว้า้าวอใล้ ๆ ว้าใส่ร่ามันอย่าไม่ิีวิ
เสียัภายในห้อทำให้โนเอลเินมาถึหน้าห้อเพื่อมารอรับเมียลับ ๆ อัวเอ ถึับหูผึ่เสียเหมือนน่อสู้ันภายในห้อ มีเสียร้ออันยารอวาม่วยเหลือัออมาึัสินใะถีบประูเ้าไปู...
ภาพที่เห็นือเมียลับๆ อเ้าถูายแ่ำลัปล้ำออย่าบ้าลั่ สภาพเธอผมหลุลุยแนอแ้ำยืนแทบไม่ไหวร้อเสียัพยายามป้อันัวเออยู่...
ใบหน้าเปื้อนราบน้ำาและหวาลัวอย่ามายิ่ทำให้ศาสราารย์หนุ่มโมโหเป็นเท่าทวีู...
ระโนเ้าทำร้ายายสูวัยว่าอย่าไม่ยั้ ระาัวมันออมา่อยไปหลายหมัาม้วยเท้าระทืบ้ำ ๆ ้วยวามโมโหแทบาสิ ันยารถอนหายใโล่อ่อยทรุายนั่ลบนพื้น วามเ็บปวระบมท้อและแนอัวเออย่าหมแร...
เสียทะเลาะวิวาทันทำให้้าห้อแห่มาูรวมถึเ้าอห้อเ่า ามำรวมา่วยัารปัหาทะเลาะวิวาทันอสอหนุ่ม เมื่อเลียร์ทุอย่าเรียบร้อยายหนุ่มรีบพาหิสาวไปโรพยาบาลเพื่อนอัวเอทันที
อุ้มร่าบาึ้นรถยน์ันหรู้วยใอไม่่อยีแ้วามเอาผิายราที่ล้าบุมาปล้ำผู้หิลาวันแส ๆ เป็นภัย่อสัมอย่ามา
“...ามันมาทำไมว่ะ วันหยุนะเว้ยไอ้โนเอล แม่นเพิ่ไ้นอนอนี 4 เอ...” เสียปาร์เนลล์บ่นให้เพื่อนสนิทเมื่อมาถึหน้าห้อุเิน เ้าหน้าที่ไม่ยอมรัษาพยาบาลให้ เพราะหิสาวไม่มีประันสุภาพ นาบอ่ายเินเอ็โยโย้ไม่อยาะรัษาเธอ บอเป็นไม่มาให้หาื้อยาินยาทาเอาเอ ทำให้ศาสราารย์หนุ่มโรธมา ๆ แทบะพัห้อุเินให้ไ้...
“...ถ้าพนัานโรบาลแไม่วนีน ไม่เรื่อมาันะามแมาทำไมว่ะ แม่ไม่ยอมรัษานป่วยไล่ให้ไปหาื้อยาแเอ วนีนริ ๆ ...” พ้นำหยาบายเพราะโมโหเ้าหน้าที่ไม่ยอมรัษาันยาร เธอนอนเ็บน้ำาไหลบนรถเ็นแบบนั่อยู่...
เ้าหน้าที่โรพยาบาลและหมอเวรถึับหน้าี้ เมื่อเห็นผู้อำนวยารหนุ่มและเ้าอโรพยาบาล มายืนอยู่หน้าห้อ้วยุาเยีนเสื้อโปโล สีหน้า่วนอนสุ ๆ
“...อ่อ ๆ เี๋ยวัารให้นะใเย็นสิว่ะเพื่อน...” บบ่าเบา ๆ ่อนะหันไปใ้สายาุมอหมอและพยาบาลรวมถึเ้าหน้าที่เวรที่ปิเสธนไ้
“...รีบรัษาอย่าให้ผม้อเิพวุออหรือถูทำทั์บนเพราะบพร่อในหน้าที่ ถ้าเพื่อนผมเปลี่ยนใฟ้อึ้นมาะยุ่ยาว่านี้นะรับ...” เินลาเพื่อนออไปรอนอห้อุเิน
“...โรบาลแทำไมห่วยแบบนี้ว่ะ ไม่มีประันันะ่ายเินส็ยัเรื่อมาอ้าโน่นอ้านี้ ไม่อยารัษานะ ปิทิ้ไปเถอะถ้าปิเสธรัษานป่วยนะ...” ศาสราารย์ โนเอลอึ้นหลัทะเลาะับเ้าหน้าที่และแพทย์เวร
“...เอ่อนะ เี๋ยวัารให้ที่หลัเอลพาใรมาถึไ้หุหิฟาวฟาาแบบนี้ว่ะ...” แวเพื่อนยิ้ม ๆ
“...ผู้หิที่เยพูให้ฟั ถูพ่อเลี้ยเ้าไปทำร้ายหวัปลุปล้ำในห้อเ่าันไปรับพอี พามานี่แนถูล้มทับแรนบวม้ำ ถู่อยที่ท้อ้วยสภาพูไม่ไ้เลย...” ถอนหายใสสารนพูไม่ออ
“...แนัเธอะพาไปัหนัเลยอนะสิ มิน่าถึไ้โมโหแร ฮ่าฮ่า...” หัวเราะเพื่อนอย่าสะใ
“...พอเลยหยุำ ไม่ใ่เวลามาำไอ้ปาร์เนลล์เ้าไปู้วยเลยไป !!!...” ไล่หมอให่เ้าอโรพยาบาลเ้าไปูเพราะเป็นห่วเธอ ลัวพวนั้นรัษาไม่ีเพราะถูเ้า่อว่าไปเยอะพอสมวร
“...เห็นสาวีว่าเพื่อนไอ้บ้าเอ้ย...” ว่าแ่เินเ้าห้อุเินไปเพื่อเพื่อนสนิทัวเอ ท่าทาูะเป็นห่วเินเมียลับั่วราวแล้วละมั้...
็อเอร์ปาร์เนลล์หายเ้าไปรวรัษาให้หิสาวนเ็บอย่าใส่ใ มอสภาพร่าายเธอน่าสสารมาถูระทำอย่าทารุ ท้อน้อยเียว้ำรอยัเน แน้อเ้าเผืออ่อน ๆ ให้ป้อันารเลื่อนไหวหรือถูอะไรระทบแนเธอระหว่ารอเอเรย์ เมื่อเสร็ให้เ้าหน้าที่เ็นเียพาไปห้อผู้ป่วยึวีไอพีทันที
ออมาหาเพื่อนสนิทเินามไปห้อพัึผู้ป่วยในแบบมีห้อสำหรับาินอนเฝ้าไ้้วย ิว่าเพื่อนัวเอน่าะนอนเฝ้าเธออย่าแน่นอน ูาอาารเป็นห่วเินเบอร์อโนเอลแล้ว
ความคิดเห็น