คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ฟาดรัก #13
ลภูมิับรถพาาวมหาลัยหมา ๆ ไปห้อเ่าอยู่ั้นล่าิับถนน อรถ่อหน้าห้อัวเอแบ่เป็นล็อใรล็อมันั้นล่าะแพว่า เพราะมีอันแบ่หน้าห้ออรถส่วนัวไ้ไม่เหมือนั้นอื่น ๆ ในห้อเ่านี้
นิรินอเอวสอบแน่นไม่รับรู้อะไรภายนอ มือบาลวนลามร่าแร่ไปอย่าหื่นระหาย บีบเล้นหัวนมสีมพูอหนุ่มรุ่นพี่อย่าเพลิเพลิน นพี่เสียวไปลอทาแมุ่ะหยิบหัวนมเ้าิมือไปเลยมั้ย...
เมื่อประูห้อปิลสอร่าพุ่ใส่ันไม่มีใรยอมใรนหนึ่อยาระบายวาม้อารเพราะฤทธิ์ยาอีน หื่นใส่เพราะถูสาวลวนลามแทบทนไม่ไหวแล้ว
ปาหนาประบูบอย่าุันเร่าร้อน ้วยทำแ่านไม่ไ้ปลปล่อยับสาวในานแล้ว ทำให้วามอยามีมาและืนนี้ะสั่สอนสาวรุ่นน้อที่ล้าท้าทายหนุ่มวิศวะเรื่อล หล่อ ให่ อึ ือสโลแนอแ๊ิส์วิศวะ ับสาวนไหนระแทรับรอิใ ไปนอนับหนุ่มนอื่นไม่ถึใเท่าพวเ้าผู้ายอร่อยแ่บทุอย่า...
ไม่ถึ 30 วิ ร่าเปลือยเปล่าสอนปราให้่าน่ามอรูปร่าเ็ี่อันและัน
นิรินใับวามให่โอน้อายเ้า อนับว่าให่แล้วอนนี้ทำไมถึไ้ให่นน่าลัวนานี้ันนะ
ลภูมิมอร่าอรรอ้อนแอ้นหุ่นนาฬิาทราย หน้าอแม่ให้มาเยอะอสาวรุ่นน้อ ลืนน้ำลายลออย่าหื่นระหายับร่าบานอนทาบทับบนเียแ็ ๆ อห้อเ่าธรรมามีแ่เียนอนับู้ไม้และโ๊ะเียนหนัสือ
“...อ่าส์ นมสวย หอยะหวานมั้ยนะ...” บ่นพึมพำ่อนะเริ่มัารหน้าอสอเ้าที่เ้สู้มือและสายาอัวเอ ับฟัหน้าใส่ไปมาทั้หอม ู เลีย บีบอย่าหื่นระหายวาม้อารมีมามายเมื่อเห็นร่าเปลือยอเธอ
ูบไล้ลผ่านหน้าท้อเนียนเรียบนถึเนินสวน มือให่บีบเล้นหน้าอไม่หยุ ปา็เลียละเลียรอยแยและเนินสาวอย่าพอใ
“...อ๊ายยย รินเสียวะ...” ร้อราเสียสั่นไหวเมื่อถูรุ่นพี่ใ้ปาับน้อสาวอัวเอ เปิประสบาร์มีเ็ส์รั้แรอย่าเร่าร้อนแทบาใ
ลภูมิไม่รอ้าใ้ลิ้นสำรววามหวานและปล่อยมือาสอเ้า มาับาเรียวอ้าออว้า ๆ เ้าะไ้สำรว ิมิสาวรุ่นน้อไ้ถนั ๆ เสียราหวานหูยิ่ทำให้เ้าฮึเหิมวัลิ้นออนไปนทั่ว น้ำหล่อลื่นไหลออมามายเพราะหิสาวพร้อมับิรรมรัแล้ว
“...พี่อเ้า่อนนะนีไม่ไหวแล้วนะ...” บอเสียแหบพร่าทนไม่ไหวแล้ว ับท่อนเอ็นัรูสอสามทีอีมือหนึ่หยิบถุยาอนามัยมาี้วยปา ภาพนั้นทำให้นิริน้อมอเ้า ผู้ายอะไรเ็ี่มา ๆ แม้ระทั่อนีถุ
ลภูมิใส่เรื่อป้อันพร้อมแล้ว ็ึร่าามมาิอาวุธร้าย มอร่อรัมีน้ำไหลออมา่อย ๆ ถูหัวเห็ไปมาปาทาเ้าอย่าใเย็น เพิ่มวามเสียว่อนเมรัะเริ่ม
ฟาเอ็นอุ่น ๆ ปาทารัแทึ้นย้ำ ๆ อีหลายรอบทำให้ร่าบาราเสียวัปาแน่น มือยุ้มผ้าปูที่นอนรอหนุ่มรุ่นพี่ปรนเปรอเ็ส์ให้อยาระบายวาม้อารที่มี
หนุ่มวิศวะ่อย ๆ ุ้นสวาทเ้าร่อสาวที่ปิสนิท้า ๆ อย่าใเย็น รับรู้ว่ารุ่นน้อยัไม่เยผ่านมือาย ึ่อย ๆ สอใส่ท่อนเอ็นสอนิรรมรัระหว่าายหิให้อย่าไม่เร่รีบ ในอนที่ยับัับัวเอไ้ แ่่อไปเ้าไม่รับประันเหมือนันว่าะนุ่มนวลไ้สัแ่ไหน
“...พี่ภูมิ รินเ็บเอาออไ้มั้ย...” ร้อบอายหนุ่มที่ลำเอ็นเ้าไปรึ่ลำแล้ว...
“...ทนอีนินะนี เ็บแป๊บเียวรับ...” เหื่อไหลออมาาายหนุ่ม ห้อนี้ไม่มีแอร์มีแ่พัลมเท่านั้นีที่เวลาลาืนอาาศไม่ร้อนมา แ่อนนี้มันร้อนเพราะไฟสวาทำลัแผเผาสอร่าบนเียนอน
โถมายระแทเอวเ้าร่อสาวทีเียวมิลำ เพื่อลวามเ็บให้สาวรุ่นน้อ หายใแร ๆ อย่าระับอารม์อยาระแทแร ๆ ให้มันเสร็ะทีแ็นปวไปหมแล้ว
มอุเื่อม่ออย่าหื่น ๆ เนินสวนาวผุผ่อหน้าอให่หอบหายใแร ๆ สายาเื่อมหวานนเ้าหลใหลภาพรหน้า ่าเย้ายวนวนให้ัเ็มัหนัับร่าสาวรหน้าทั้ืน
ร่าให่โน้มัวลอร่าเล็ใ้ร่า ปาประบูบแนบแน่นปิเสียรา อีไม่ี่นาทีเธอะร้อัลั่นนน้า ๆ ห้อแื่นเอาไ้...
นิรินอรัแผ่นหลัให่ระบายวามเ็บปนเสียวาเรียวเล็อ้าออรัเอวสอบเอาไว้ พร้อมรับแรระแทารุ่นพี่เหมือนเยแอบูลิปโป๊ับเพื่อน ๆ มา่อน
ลภูมิโยายอยเ้าออร่อสาวเนิบ ๆ ไปมาปา็บูบอย่าหื่นระหาย ไม่นานเริ่มระแทร่อรัสาวน้อยรุนแรามอารม์ิบเถื่อนอผู้าย ้อารปลปล่อยอารม์ทาเพศปิ ร่าหนาระแทระทั้นหนั ๆ ไม่มีหยุเอวสอบทำานอย่า่อเนื่อไม่หยุ นถึุสุยอ ปลปล่อยน้ำรัใส่ถุยาอนามัย...
ถอนูบอย่าเสียายมอภาพหายใเหนื่อยหอบ แร ๆ อรุ่นน้อ ยิ้มมุมปามอภาพอันเ็ี่อสาวน้อยใ้ร่าเอาไว้ มือเอื้อมหยิบถุยาิ้นใหม่ ถอและใส่อย่ารวเร็วนนิรินุน แล้วเธอ็ถูับพลิเปลี่ยนท่าว่ำหน้าลับเียนอนับเอวบาึิลำัวหนา มือให่บ้นาวอนเบา ๆ อย่าหมั่นเี้ยว แล้วิรรมรั็เริ่มึ้นอีรั้แล้วรั้เล่านสอร่าหมแรนอนหลับ อันแนบิอนเือบี 5 อวัน ว่ายาะหมฤทธิ์น้อสาวอ นิรินแทบพั ถูรุ่นพี่หนุ่มับินับหลายท่าอย่าหนัหน่วนหลับไป้วยวามอ่อนเพลียทัู้่...
บ่าย 2 อวันเสาร์เสียมือถืออลภูมิสั่น ทำให้ายหนุ่มรู้สึัวว้านหานเอ หยิบมารับสายทันที
“...รับพี่...” อบเสียเบา ๆ ลัวสาว้าายะื่นเพราะเ้าุยโทรศัพท์
“...มึหายไปไหนไม่บอเลย ไอ้เหนือ็อีนแปลๆ นะหรือแอบไปินับสาวันว่ะ...” เสียพี่หวายโทรหารุ่นน้อในลุ่มอยู่ี ๆ หายัวันไปไม่บอไลน์ไม่อ่าน
“...ผมมึน ๆ เลยลับ่อนรับโทษทีไม่ไ้อ่านไลน์ผมหลับรับพี่...” โหรุ่นพี่ไป
“...หลับลึนะมึ ปินอนื่นเ้านี่หว่า...” ล้อเลียนรู้ว่าลภูมิามไป่วยสาวะพาไปัาร่วยเหลือทั้ืน
“...มีอะไรพี่...” ถามเพราะรู้ว่ารุ่นพี่ไม่โทรมาเพื่อถามหรือแวเรื่อแบบนี้...
“...วันอาทิย์มีนัพวไอ้ป๋อมันท้าแ่รถว่ะ ะแ่มั้ยเินเิมพัน 5 แสน และะไม่มายุ่ับพวเราอีนะ...” บอถึู่อริ่าสถาบันที่อยมาหาเรื่อันลอ เมื่อเอนอมหาลัยแถมสอมออยู่ไม่ไลัน้วย ทะเลาะมีเรื่อันมานานรุ่น่อรุ่นสืบทอมา...
“...พวพี่ว่าัยละ...” ถามเสียเรียบไม่ไ้อยาแ่รถถึะอบวามเร็ว ถ้านที่บ้านรู้มีหวัถูเรียัวลับเียใหม่ทันทีแน่นอน ยิ่แม่พลัสรู้รับรอถูับริเวอย่าแน่นอน...
“...ส่ัวแทน 3 น ลแ่ใรเ้าเส้นัยนแรถือว่านะพวพี่ว่าวรแ่ะไ้บ ๆ ันไป รำามันอบมาหาเรื่อรุ่นน้อปี 1 ลอเวลา...” บอเสียีเรียส
“...ไ้รับพี่ ไลน์มาบอเวลานัับสนาม้วยรับ...” วาสายไปร่าสาวรุ่นน้อพลัหันมาอ่ายันแน่น นอารม์วามเป็นายื่นึ้นมาอีรั้ อ่อยเ่ไรเ่ริ เ็น้อย เินาไม่ถ่าไม่ไ้ลับบ้านสินะวันนี้ลอาวมหาลัยันไปเลยสิ...
ความคิดเห็น