คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ++Can you be my boyfriend?++
..........
......
..
"เมื่อไหร่นายจะให้คำตอบพี่ซะทีล่ะ ดงแฮ~" คิบอมพูดขึ้นขณะที่กำลังลูบผมดงแฮซึ่งนอนซบไหล่ของตนอยู่
"..........." ไม่มีคำตอบออกมาจากร่างบาง
"มีปัญหาอะไรรึป่าว?"
"ผมว่า..ผมไม่เหมาะสมกับพี่หรอก ~"
"ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ ??" คิบอมจับหน้าของร่างบางให้หันมาสบตากับตน
"ก้อพี่น่ะ ทั้งเรียนเก่ง ทั้งเป็นที่หมายปองของใครหลายๆคน แล้วดูผมสิ เป็นใครมาจากไหนก้อไม่รู้
ไม่ได้มีอะไรเหมาะสมกับพี่เลยซักอย่าง ..."
ลี ดงแฮ เค้าเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่ไม่รู้ว่าอดีตของตนเป็นอย่างไร เขาจำอะไรไม่ได้เลยเกี่ยวกับตัวเอง...
จำได้แต่เพียงว่า มีเหตุการณ์ที่ทำให้เขาไปเจอกับแม่ของลีทึกโดยบังเอิญ และก้อได้รับตนมาเป็นลูกบุญธรรม ดังนั้นลีทึก
จึงเปรียบเสมือนพี่ชายของเขา ถึงจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ แต่ก้อรักมาก ส่วนซองมินเปนลูกพี่ลูกน้องกับลีทึก แม่ของซองมิน
เป็นน้องสาวของแม่ลีทึก และเนื่องจากดงแฮมาอยู่กับครอบครัวนี้ตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้ทั้ง 3 สนิทกันมาก จนบางคน
คิดว่าเขาเป็นฝาแฝดกับซองมินซะอีก
...... แต่พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไร น้ำตาจะไหลออกมาให้ได้ซะทุกที ......
"แต่ถึงยังไง พี่ก้อชอบนาย ยิ่งสนิทกันมากเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเราไม่ใช่แค่พี่น้อง"
".........."
"มองตาพี่สิ จะได้รู้ว่าพี่จริงจังแค่ไหน"
ทั้งคู่มองตากันอย่างเคลิบเคลิ้ม ท่ามกลางเสียงเพลง Begin คลอไปเบาๆ คิบอมจับคางของร่างบาง
ก่อนที่นิ้วจะเริ่มไล่ไปจนถึงริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ แล้วร่างสูงก้อประทับริมฝีปากลงกับริมฝีปากสีชมพูอย่างนุ่มนวล ~
"แกร๊ก ~!!"
" O [ ] O เอาอีกแล้วนะ คิบอม!!"
.. นายมาขัดจังหวะชั้นอีกละ ~ ลีทึก ( _*_) ..
"นี่มันอะไรันเนี่ย ?"
"ก้ออย่างที่นายเห็น"
ลีทึกจ้องคิบอมที่กำลังโอบคอดงแฮ .. แต่ก้อว่าอะไรไม่ได้ เพราะวันนี้เขาเองก้อผิดเวลเหมือน
ถ้าว่าทั้งคู่ทำอะไรกันไม่รู้จักกาละเทศะ เด๋วได้โดนว่าย้อนกลับให้ แล้วอีกอย่าง..ดูเหมือนครั้งนี้น้องชายเราจะยินยอมด้วยนะ ~
"แล้วคนอื่นไปไหนกันหมดล่ะ" ลีทึกถามคิบอม
"ซองมินกับคยูฮยอนไปนั่นเล่นเกมส์กันที่ห้องคอม....."
ลีทึกมองไปทางห้องคอมที่เป็นกระจกใส ก้อเห็นคยูฮยอนกับซองมินนอนหลับเอาหัวชนกันอยู่หน้าคอม
(คงฟังเพลงซะหลับ)
"ส่วนฮันคยองหลับคาทีวีไปแล้วมั๊ง"
ลีทึกมองไปทางทีวีก้อเห็นฮันคยองหลับอยู่จริงๆ
"อ้าว ~ ห้องตัวเองก้อมีทำไมไม่เข้าไปนอนอ่ะ"
"จะเข้าไปได้ไงล่ะ ฮีชอลกับซีวอนยึดห้องไปแล้วน่ะ"
O_O?? ลีทึกได้ยินดังนั้นจึงตงดิ่งไปยังห้องฮันคยองทันที
"ซีวอน ~ อย่า!"
"นั่นมันเสียงฮีชอลนี่หน่า" คังอินเดินมาสมทบพร้อมเอาหูแนบประตูเพื่อฟังบทสนทนา ....
"ไม่เอานะ ซีวอน~"
"อยู่เฉยๆเถอะน่า เด๋วผมจัดการเอง"
O[ ]O ลีทึกกับคังอินหันหน้ามองกันโดยอัตโนมัติ
"ชั้นหนาวอ่ะ เมื่อยด้วย พอเถอะ ~"
"เด๋วสิ จะเสดแล้ว อดทนหน่อยสิ!"
- [ ] - มีทั้งหนาว ทั้งเมื่อย !! ~ ??
"เอ้า ~ เสดแล้ว เปนไงสบายตัวขึ้นใช่มั๊ย?"
"อืม ~"
* [ ]* เสดแล้วสบายตัวด้วย แว๊กกกกกก มันทำอะไรกันในห้องพักชั้นเนี่ย???
"พวกนายทำอะไรกันน่ะ !"
ลีทึกรีบเปิดประตูเข้าไป แต่สิ่งที่เห็นก้อคือ ... ซีวอนยืนทำหน้างงถือกะละมังใส่น้ำใบเล็กๆ
ส่วนฮีชอลก้อนอนกอดหมอนข้างหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง
"มีอะไรรึป่าวฮะ พี่ลีทึก?" ซีวอนถาม
"เอ่อ ... เมื่อกี๊นายกับซีวอนทำอะไรกันน่ะ"
"หืม ~ ก้อแค่เช็ดตัวให้เฉยๆ เจ๊แกเมาจนไปอาบน้ำไม่ไหวน่ะ"
"อ่ะหรอ .. แล้วที่ฮีชอลบอกว่าหนาวอ่ะ เมื่อยด้วย?"
"อ๋อ ที่หนาวน่ะเพราะผมดันไปเปิดแอร์ 20 องศา น่ะสิ ส่วนเมื่อย ก้อเพราะผมให้เจ๊แกยกแขนขึ้นอ่ะ
ผมเช็ดไม่ถนัด"
"แค่นี้เอง ~"
"ใช่ แค่นี้"
" (- -)' "
"พี่ลีทึกคิดอะไรอ่ะ !!?"
"ป่าวนะ ! ไม่ได้คิดอะไร เอ่อ..พี่ออกไปหาของดีกว่า ปะ คังอิน"
ร่างบางรีบลากร่างหนาไปที่ห้องครัวอย่างรวดเร็ว .... ~
.......... สรุปว่า คืนนี้ฮีชอลก้อยึดห้องนอนของฮันคยองไป 1 วัน ...........
21 : 30 P.M
I don't what say him ?! ~ , When him say
' Can you be my boyfriend? '
agree or not
I confused ......
"นายยังไม่นอนอีกหรอ ดงแฮ ~ ชั้นแสบตา (_ _) " ซองมินบ่นพลางเอาผ้าห่มคลุมโปง
ดงแฮเห็นดังนั้นจึงเห็นดังนั้นจึงเดินไปปิดไฟ และมาเล่นคอมต่อ ...
..............
.......
..
.
เช้าวันรุ่งขึ้น ...
ทั้งๆที่เพิ่งจะ 8 โมงเอง แต่ทำไมภายในห้อง 416 ถึงได้เงียบยิ่งกว่าป่าช้าเช่นนี้ ~
ทุกทีเวลานี้ต้องมีพี่ชายตาหวานมาปลุกลากลงจากเตียง มีพ่อครัวสุดหล่อจากเมืองจีนคอยทำอาหารไว้ให้
แล้วทำไมวันนี้ถึงได้ไร้วี่แววบุคคลทั้ง 3 แบบนี้ล่ะ
อย่าบอกนะ ว่าผมโดนทิ้ง T_T โอว ~ ม่าย นี่ทุกคนทำกับ 'ลี ดงแฮ'
คนนี้ได้อย่างไร ใจร้ายที่สุด ......
ดังนั้นผมจึงต้องเดินออกจากห้องด้วยใบหน้าอันบูดบึ้ง แต่พอเปิดประตูก้เจอกับ ....
"ทำไมทำหน้าเหมือนหมาหงอยอย่างนั้นล่ะ? เจ้าหญิงของผม .."
"พี่คิบอม!"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"555+ โดนเค้าทิ้งว่างั้นเถอะ น่าสงสารจิงๆ"
"ง่ะ ~ พี่คิบอมอ่ะ"
ดงแฮโดนคิบอมขยี้หัวจนยุ่งเหยิงไปหมด .. แล้วทั้งคู่ก้อมาถึงโรงเรียน
คิบอมรีบวิ่งไปเปิดประตูรถให้ดงแฮ
"เชิญครับ องค์หญิง ^^"
"พี่คิบอม คนเค้ามองกันหมดแล้ว (_ _)"
"ไม่เห็นต้องแคร์เลย พี่แคร์เรามากกว่า .. ไป เด๋วพี่เดินไปส่งที่ห้อง"
คิบอมพูดพลางจัดผมที่ยุ่งเหยิงของดงแฮให้เข้าที่ พร้อมทั้งจูงมือร่างบางจนถึงห้องเรียน
"เอ่อ .. พี่ไปก่อนนะ"
"คับ"
"ตั้งใจเรียนนะ"
"คับ"
"อย่าลืมคิดถึงพี่นะ"
" (_ _) "
"55+ พี่ล้อเล่น ไปจิงๆแล้วนะ"
คิบอมยิ้มให้ดงแฮก่อนจะหันหลังเดินไปยังห้องเรียนของตน
.. ถ้าไม่พูดวันนี้ แล้วจะไปพูดวันไหน วันนี้ลีทึกอุตสาห์เปิดทางให้แล้วนะ
เอาวะ .. ลองดูซักตั้ง ! รวบรวมความกล้า แล้วตะโกนออกไปเลย ..
"ดงแฮ ~ พี่รักนายนะ !! คบกับพี่เถอะ >//<"
ร่างบางที่หันหลังเข้าห้องเมื่อครู่ หยุดชะงักโดยพลัน
"ดงแฮ พี่คิบอมลงทุนทำเพื่อนายขนานนี้แล้วนะ ตอบตกลงไปเถอะ ~"
ซองมินโผล่มาพูดตรงหน้าเพื่อนร่างบาาง เจ้าตัวยิ้มน้อยๆกับเพื่อนก่อนจะหันไปตอบว่า ...
" I agree ! "
++++++++++++++++++++++++
อ๊ากกกกก ด๊องตกลงเป็นแฟนกับบอมแล้ว >//<
แต่งเอง เขิลล์เอง บ้าไปแล้ว เฮอะๆ
ช่วงนี้กำลังคลั่งคิเฮมากๆ ไม่รู้ว่าทำไม
สงสัยเพราะดู Flower Boys พาสสุดท้ายแน่เลย
ที่ด๊องเดินมาผลักหัวบอมอ่ะ เห็นฉากเดียว บ้าไปเลย ......
555+ ไปล่ะ ไปบ้าคิเฮต่อ เอิกส์~
ความคิดเห็น