คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++High school International Thecnology++
++II ลี ดงแฮ II++
พอเข้าห้องนอนของตนได้ ร่างบางก้อรีบกระโดดขึ้นเตียง นอนคว่ำหน้ากับพื้นอนัอ่อนนุ่ม พร้อมกับระเบิดความเขลิล์เมื่อครู่ออกมา
"อ๊ากกกกกกกกกก....~ เขลิล์จังเลยอ่ะ >///<" ร่างบางพูดพลางกลิ้งม้วนตัวไปพร้อมกับผ้าห่มผืนใหญ่ แล้วก้อกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
"นายเปนเอามานะ ดงแฮ~" เสียงหนึ่งพูดขึ้นท่ามกลางความมืด ทำเอาดงแฮชะงักไป (นู๋ด๊องเข้าห้องนอนไม่เปิดๆฟ เด๋วเจ๊ก้อย่องไปหาหรอก -O-)
"นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ซองมิน??"
"ก่อนที่นายจะโดดขึ้นเตียงแล้วก้อกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงนั่นน่ะ" (นอนคนละเตียงน๊า)
... ง่ะ ==" ตั้งแต่แรกเลยหรอ?? ...
"อ๊ากก!!~ ชั้นนอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า"
"รีบไปหาพี่คิบอม...."
"บ้าหรอ!!?? ชั้นไม่พูดกับนายแล้ว~" ดงแฮนอนหันหลังให้ซองมิน แต่ตาก้อยังโตเท่าไข่ห่านอยู่ดี .. ใครจะไปหลับลงล่ะ เพิ่งผ่านเรื่องตื่นเต้นมาเมื่อกีเอง
~ Dancing Out are on in the Edge ~
อยู่ ๆ เสียงข้อความของดงแฮก้อดังขึ้น ร่างบางรีบคว้าโทสับบนโต๊ะข้างเตียงมาเปิดอ่านทันที
... เหตุการณ์เมื่อตอนหัวค่ำมันเปนอาการชั่ววุบของพี่อ่ะ พี่จะชดใช้ด้วยการ....เปนแฟนกับนาย ~
ขอคำตอบพรุ่งนี้นะ ^^ P' Kibum ...
อ่านจบก้อยิ้มจนหน้าแดงอยู่คนเดียว จนซองมินอดที่จะแซวไม่ได้
"ไม่ต้องบอกชั้นเดาออกว่าใครส่งข้อความมาให้ พ่อนู๋โอโม่ ~"
~ Tic Toc no it's the clock again ~
แซวเค้าจบ เสียงข้อความของตัวเองก้อดังขึ้น
... พรุ่งนี้ผมจะได้เจอเทพธิดาตัวน้อย ๆ ของผมแล้ว ดีใจจังเลย~ ....
"บ้า ~ ใครเค้าเปนเทพธิดาของนาย " บ่นกับตัวเองเบา ๆ แต่ก้อไม่แคล้วที่เพื่อร่วมห้องจะได้ยิน
"พี่คยูฮยอนคงคิดถึงนายมากนะ ไปอยู่ปารีสซะนาน พรุ่งนี้ก้อได้เจอกันแล้ว ดีใจด้วยน๊า ~"
"นายนอนไปเลยนะดงแฮ! หันไปนู้นเลย" ซองมินกลบเกลื่อนความเขิดด้วยการปาหมอนใส่ดงแฮ
"เช๊อะ ~ นอนก้อได้"
แต่กว่าทั่งคู่จหลับได้ ก้อปาเข้าไป 5 ทุ่มกว่า ๆ นู้น ~ มัวแต่คิดเรื่องที่ชวนให้เขลิล์อยู่นั่นแหล่ะ .....
++++++++++++++++++++++++++++
07 : 15 am.
"ตืนๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วคุณหนูขี้เซาทั้ง 2 ตื่นไปอาบน้ำแล้วรีบ ๆ ลงไปกินข้าว~" ลีทึกพูดปลุกพลางเข้าไปดึงซองมินให้ลุกจากที่นอนก่อน
"อืมมมมมมมมมมมม~...อารายกาน เพิ่งจะ 7 โมงกว่า ๆ เองอ่า~ โรงเรียนเข้าตั้ง 9 โมง~~"
"วันนี้เปิดเทอมวันแรก รถเยอะชัวร์!~ รีบ ๆ ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว ๆ เข้า"
"คร๊าบบบบ ~" ซองมินเดินขยี้ตาไปหยิบชุดนักเรียนแล้วก้อหายไปในห้องน้ำ....
แล้วก้อเหลืออีกหนึ่งเป้าหมาย ที่ขี้เซากว่าคนเมื่อกี๊ 2 เท่า
"ดงแฮ ~ ตื่นได้แล้วจร้า" ลีทึกเรียกพร้อมเขย่าตัวดงแฮไปพลาง ๆ
"........."
"ดงแฮ ... ลุขึ้นเร็วเข้า!!" เมื่อเขย่าไม่ได้ผล จึงใช้วิธีดึงขึ้นแทน
" อืมมมม~ (_\ /_)** " ดงแฮปัดมือลีทึกออก แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมทันที
"ดงแฮ!!!! ตื่นซะทีเซ่ !!" ลีทึกเริ่มเหลืออด เลยกระชากตัวร่างบางให้ลุกขึ้น แต่ก้อยังไม่ได้ผลอยู่ดี คราวนี้รางบางเปลี่ยนเป็นนอนคว่ำหน้าแทน
"เมื่อคืนเห็นเข้านอนตั้งแต่ 3 ทุ่ม แล้วทำไมเช้านี้ถึงได้ปลุกยากเย็นขนาดนี้เนี่ย!!!"
ลีทึกบ่นพลางจับขาดงแฮลากลงจากเตียง แต่ร่างบางก้อจับขอบเตียงไว้แน่น..... จนกระทั่งซองมินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลีทึกยังปลุกดงแฮไม่สำเร็จเลย ~
"O_o พี่ทึกกี้ยังปลุกดงแฮไม่ได้อีกหรอ?" ร่างเล็กเห็นลีทึกใช้เท้าายันขอบเตียงไว้ข้างนึง อีก 2 มือก้อจับขาดงแฮไว้ พร้อมออกแรงฉุดกระชากเต็มที่
....แต่ก้อไม่มีทีท่าว่าจะได้ผล - -" ซองมินจึงลองใช้วิธีของเค้าดู....
"ดงแฮ!!!! พี่คิบอมมารออยู่หน้าห้องน่ะ"
เท่านั้นแหล่ะ ดงแฮสปริงตัวลุกขึ้นทันที! จึงเป็นเหตุให้คนไม่ได้ตั้งตัวอย่างลีทึกหงายหลังไป ...
"ชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ" พูดจบก้อวิ่งเข้าห้องน้ำไป โดยลืมมองพี่ผู้แสนดีซึ้งนอนหงายหลังอย่างงงๆอยู่กับพื้น
"ผมขอโทษฮะ พี่ทึกกี้ .. เผอิญไม่คิดว่าวิธีนี้จะได้ผลเกินคาด ~"
+++++++++++++++++++
"ดงแฮ ~ นายอย่าโกรธชั้นสิ"
"ชั้นไม่ได้โกรธ!!!"
"ไม่ได้โกรธ .. แต่เกลียดเลยใช่ป่ะ?"
"เกลียดคำพูดโกหก!!"
"โธ่ๆๆๆๆ ก้อชั้นเห็นพี่ลีทึกปลุกนายเท่าไหร่ก้อไม่ยอมตื่นซักที เลยพูดแบบนั้นออกไปอ่า..."
ดงแฮได้แต่ทำแก้มป่องกลับมาให้ซองมิน....
ตอนนี้ทั้งคู่นั่งอยู่เบาะหลังของรถสปอร์ตสีดำคันหรู ซึ่งมีฮันคยองเป็นคนขับ ลีทึกนั่นข้าง ๆ
และแล้วก้อมาถึงจุดหมาย
++ High School International Technology++ [H.I.T.] (ชือ รร. ยาวเหลือเกิน)
"วันนี้ถ้าไม่กลับพร้อมพี่ก้อโทรมาบอกนะ จะได้ไม่ต้องรอ"
"ครับ" ดงแฮตอบลีทึกไปสั้น ๆ แล้วรีบเดินจากไป.....
"อ้าว ! รอด้วยสิ ดงแฮ ~ ผมไปก่อนนะคับ พี่ลีทึก พี่ฮันคยอง"
"ง้อให้สำเร็จละกัน น้องรัก" ลีทึกให้พรซองมิน ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะวิ่งตามเพื่อนรักไป.....
"เราไปหาที่นั่งกันดีกว่า" ฮันคยองชวน ลีทึกพยักหน้ารับ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหน ก้อมีคนมาจับแขนไว้ซะก่อน
"ถ้าไม่มีที่นั่ง ก้อเข้ามานั่งในหัวใจเค้าก้อได้นะ"
.. นึกว่าคัย ไอ้หมีคังนี่เอง ยิ้มทีมองไม่เห็นตาเลยนะ ..
ร่างบางคิดพลางทำท่าจะเดินหนี
"เด๋วเซ่ ที่รัก!! เราไม่ได้เจอกัน เค้าคิดถึงตะเองน๊า มานั่งคุยกันก่อนสิ"
"ใครเป็นที่รักของนายมิทราบ !!?"
"แหม ~ จะเปนใครได้ล่ะ .. ก้อมีแต่นางฟ้าสุดสวยคนนี้เท่านั้นแหล่ะ ~♥"
คังอินใช้เวลาอันรวดเร็ว ฉวยโอกาสหอมแก้มลีทึกไป 1 ฟอดใหญ่ ....
"เฮ้อ ~ ^O^ ไม่เจอกันนาน แต่ก้อยังหอมเหมือนเดิมน๊า ที่รัก...♥"
คังอินพูดจบก้อรีบวิ่งหนีไปทันที ก่อนที่จะภูเขาไฟลูกใหญ่จะระเบิด
.. ไอ้หมีคัง!! แกฉวยโอกาสหอมแก้มชั้นไป 3 ครั้งแล้วนะ!!!!!!*..
"แกจะหนีไปไหน!! คังอิน! อย่าให้จับได้นะ ไม่งั้นแกตาย ....."
อ้าว ~ คราวนี้ป๋าเราก้อเหลืออยู่คนเดียวอ่ะดิ ....
แล้วก้อมีคู่ที่ไม่ค่อยลงรอยกันซักเท่าไหร่เดินทะเลาะกันมาแต่ไกล ....
"นี่นายจะเดินตามชั้นอีกนานมั๊ย! ชั้นเริมรำคาญแล้วนะ !!"
"ใครเข้าเดินตามเจ๊ บังเอิญเดินมาทางนี้เหมือนกันตังหาก ~"
"นี่นายอย่าบอกนะ ว่าบังเอิญขับรถตามชั้นมาตั้งแต่บ้านจนถึงโรงเรียนเนี่ย"
"ช่าย ~ เรื่องบังเอิญทั้งหมด" พูดพร้อมยักคิ้วข้างเดียวอย่างกวน ๆ ให้อีก
..ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนะ ชั้นยำกินทั้งเป็นไปแล้ว ( _ **_)..
ฮีชอลไม่รู้จะเถียงแฃอะไรกับเด็กกวนประสาทอย่างซีวอน เลยเดินไปนั่งข้าง ๆ ฮันคยองแทน
แต่ซีวอนก้อยังทำบังเอิญมานั่งโต๊ะม้าหินอ่อนเดียวกันอีก - -"
"นี่ ฮันคยอง ไปจีนกลับมา มีของติดไม้ติดมือมาฝากกันมั่งป่ะ?" ฮีชอลพูดขึ้น
"ถ้าไปแล้วไม่มีของฝากกลับมาให้นาย รับรองชั้นโดนโกรธไปอีกเดือนนึงแน่ ๆ "
"แฮ่ ๆ ถ้ารู้แล้ว ไหนล่ะ? ของฝาก"
".. ไม่มี.."
"อ้าว ไหนเป็นงี้อ่ะ"
"ไม่มีให้ที่นี่ ต้องตามไปเอาที่คอนโดชั้นเอง 55+ พอดีคืนนี้ห้องชั้นจะจัดงานปาร์ตี้เล็ก ๆ ฉลองเปิดเทอมน่ะ อย่าลืมไปน๊า.."
"แหม ~ ไปกินฟรี ของชั้นชอบอยู่แล้ว ^^ "
"ผมไปด้วยได้ป่าวคับ?" อยู่ ๆ ซีวอนก้อถามขึ้น
"นายอยากไปก้อไปสิ ไปหลาย ๆ คนสนุกดี"
สรุป..ฮันคยองอนุญาตให้ซีวอนไปงานปาร์ตี้ด้วย ส่วนฮีชอลทำหน้าไม่พอใจนิด ๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบ 100 เปอร์แล้วฮับ
โทดทีที่หายไปนาน พอดีติดสอบอยู่อ่ะ
ติดเอสเจอัลบั้มใหม่ด้วย 55+
กลับมาคราวนี้จะมาอัพให้เยอะ ๆ เลย
อ่านแล้วก้อเม้นกันมั่งนะ ว่าเปนไง จะได้เอาไปปรับปรุง ^^
ใครเม้นขอให้เอสเจรักเอสเจหลงใครโหวตขอให้ดงบังทั้งรักทั้งหลง
555+
ความคิดเห็น