คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ++น้องชาย++
_ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _
ขอโทษนะคร๊าฟฟฟที่มาอัพช้า!!! เนื่องจากใกล้สอบกลางภาคเก็บคะแนนอีกแล้ว งานเลยไหลมาอย่างไม่ขาดสาย
อีกอย่างมีปัญหาเรื่องไวรัสด้วย เลยหมั้นไส้คอม..ไม่อยากจะแตะเลย _*_ ไปอ่านกันต่อเถอะ ไม่ขัดละ.....
_ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _ - _
"เข้าไปคุยกับเค้าสิ ~"
ตอนนี้ดงแฮกับฮันคยองยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ภาพเบื้องหน้าคือชายร่างเล็กนั่งนิ่งอยู่บน
ชิงช้ากลางสวนสาธารณะ
... ความรู้สึกของร่างบางบอกถูก ฮยอกแจอยู่ที่นี่ ! ...
"ไปปรับความเข้าใจกับเค้าให้รู้เรื่อง" ร่างบางดันหลังผู้เป็นพี่ให้เดินไป
ฮันคยองหันมามองร่างบางนิดนึง เมื่อเห็นว่าพยักหน้าให้จึงตัดสินใจเดินไปหาบุคคลที่นั่งตากฝน
อยู่ที่ชิงช้า
"มานั่งตากฝนอยู่นี่ เดี๋ยวก้อไม่สบายหรอก"
"ฮันคยอง ! " เมื่อได้ยินเสียงทัก ฮยอกแจถึงกับสะดุ้ง
"ชั้นขอโทษ .. ที่ทำให้นายเสียใจ"
"มันไม่ใช่ความผิดของนายซะหน่อย ฮันคยอง ~ ความผิดมันเริ่มที่ชั้นเอง
ที่เข้าใจผิดไปคนเดียว แล้วก้อคิดเข้าข้างตัวเองอยู่คนเดียว ...."
ฮยอกพูดพลางก้มหน้ามองพื้นดิน
"อึนฮยอก ชั้นรักนาย ..." อยู่ๆร่างสูงก้อเริ่มเข้าโหมดจริงจัง จับไหล่ฮยอกไว้
"........."
"สำหรับแดจินเป็นเพียงแค่อดีตไปแล้ว ส่วนนายคือปัจจุบันของชั้น
ชั้นผิดเองที่ดันปิดใจไม่ยอมรับสิ่งดีๆเข้ามา ไม่ยอมทำตามเสียงของหัวใจ
แต่ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าหัวใจชั้นต้องการใคร ... แต่งงานกับชั้นนะ ฮยอกแจ!"
"นายจะบ้าหรอ! O//O มาแต่งงงแต่งงานอะไร เรายังไม่ทันคบกันเลย"
"อ้าว ~ นี่ชั้นข้ามขั้นไปหรอ? งั้น .. คบกับชั้นนะ ฮยอกแจ "
"อืม ~ ก้อได้ _///_"
"ดีมาก ที่รัก~" ฮันคยองกอดคนรักของตนแน่น
"นี่ ! ชั้นหายใจไม่ออกแล้ว ฮันคยอง"
"อ่ะ โทษที"
"แล้วนายตามหาชั้นเจอได้ไงเนี่ย" ฮยอกถามอย่างสงสัย
"ดงแฮบอกอ่ะ เอ้อ ! ว่าแตดงแฮ...." ฮันคยองรีบพาฮยอกไปยังหลังต้นไม้ที่เขาแอบซ่อนอยู่เมื่อครู่ทันที
"ดงแฮเป๋ฯอะไรรึป่าว"
ฮันคยองถามเมื่อเห็นร่างบางยืนเกาะต้นไม้ หอบหายใจอย่างหนัก
"รีบพากลับคอนโดเถอะ"
เมื่อได้ยินฮยอกแจบอก ฮันคยองก้อไม่รอช้าา รีบเข้าไปพยุงน้องชายของตนทันที
แต่ยังไม่ทันไร ร่างบางก้อทรุดฮวบลงไปกับพื้นพร้อมกับโลหิตสีแดงที่ไหลออกมาจากทางจมูก
"แย่แล้ว ~!" ฮันคยองรีบอุ้มดงแฮกลับคอนโดโดยเร็ว
......................
.............
.....
"ดงแฮ !! " เมื่อลีทึกเห็นสภาพน้องชายของตน ก้อตะโกนออกมาซะลั่นบ้าน
"ฮันคยอง ! นายรีบอุ้มดงแฮเข้าไปในห้องเลยนะ ฮยอกแจ ! นายไปหากะละมังใส่น้ำมาให้ชั้นด้วย ด่วน !!"
เมื่อได้ยินคำสั่งของลีทึก ก้อรีบทำตามหน้าที่ทันที .....
"กรุณาออกจากห้องไปด้วย ชั้นจะเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดงแฮ ...~ เสร็จแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกันยาว !"
ฮันคยองกับฮยอกแจเดินออกจากห้องนอนของดงแฮอย่างรวดเร็ว
โดนเทศน์ชัวร์ !! (_*_)
หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้า เช็ดหัวที่เปียกชุ่มจากน้ำฝนเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก้อโดนลีทึกนั่งเทศน์จริงๆ
"ปล่อยให้น้องชั้นตากฝนอยู่ได้เป็นชั่วโมง ดูสิ ! ไข้ขึ้นตั้ง 39 องศา ถ้าน้องชั้นเป็นอะไรไปนะ นาย 2 คน
หมดอนาคตแน่ !!"
"เรา 2 คนขอโทษนะ ลีทึก~" ฮยอกพูดพลางก้มหน้างุดๆ
"ฮันคยอง ! นายเองก้อรู้ว่าดงแฮโดนฝนได้ที่ไหน ไม่เคยจำเลยนะ !!"
"ขอโทษคร๊าบ ~"
".... นาย 2 คนหายงอนกันแล้วหรอ?" ลีทึกเพิ่งรู้สึก
"คือ..เอ่อ..ถ้ารู้แล้วอย่าเพิ่งไปบอกใครนะ ..... ~ เรา 2 คนเป็นแฟนกันแล้ว~ " ฮันคยองตอบอย่างอายๆ
" OoO โอว~ จริงหรือ !!"
ไม่ใช่เสียงของลีทึก แต่เป็นเสียงของคังอิน...
เจ้าหมีบังเอิญเปิดประตูมาได้ยินพอดี แค่กะว่าจะมาหาที่รักเฉยๆ
"รู้แล้วห้ามไปบอกใครด้วย" ฮยอกย้ำซ้ำอีกรอบ
สรุป .. คนที่รู้ว่าฮยอกกับฮันเป็นแฟนกันก้อมี ทึก คัง ด๊อง 3 คน เท่านั้น เด๋วฮยอกก้อไปบอก
ชินดงเองอ่ะ
"แล้วมานั่งหน้าขาวคร่ำเครียดกันทำไมเนี่ย?" คังอินถาม (หน้าเค้าขาวกันอ่ะนะ ทำไงก้อไม่ดำ อยู่มุมมืดยังขาวเลย)
"ดงแฮไม่สบายน่ะสิ" ลีทึกตอบ
"อ้าว ~ แล้วทำไมไม่พาไปโรงพยาบาลล่ะ"
"ดงแฮไม่ชอบโรงพยาบาลน่ะ ครั้งที่แล้วตอนที่ไม่สบายแอบให้ฮันคยองอุ้มไปส่ง พอรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วรู้ตัวว่าอยู่โรงบาล
นะ ร้องไห้ใหญ่เลย แถมยังเพ้อออกมาอีก อาการหนักกว่าเดิมซะงั้น สุดท้ายก้อต้องเอากลับมารักษาที่คอนโดแทน ~"
ลีทึกเล่าให้ฟัง
"มีความหลังฝังใจกับโรงพยาบาลหรอ?" ฮยอกเอ่ยขึ้น
"พอชั้นถามทีไร คำตอบที่ได้ก้อคือ ไม่รู้ จำไม่ได้ ... "
"ลีทึก ชั้นถามอะไรหน่อยสิ"
"ถามมาสิ ฮยอกแจ"
"ดงแฮใช่น้องแท้ๆของนายรึป่าว?"
ลีทึกเงียบไปสักครู่ก่อนจะตอบ
"ไม่...ดงแฮไม่ใช่น้องแท้ๆของชั้นหรอก แต่ชั้นก้อรักเค้ามากนะ เป็นเพราะเราอยู่ด้วยกันมานาน ...
ถามทำไมหรอ?"
"นายยังจำที่ชั้นเล่าให้ฟังได้มั๊ย ว่าชั้นจำอะไรเกี่ยวกับอดีตไม่ได้ แต่มีความรู้สึกเหมือนมีใครซักคนที่ต้องคอยดูแล .."
"อืม .. จำได้"
"ชั้นเพิ่งรู้มาจากแม่บุญธรรมว่า ชั้นมีน้องชาย ... แต่หายสาบสูญไปแล้ว"
"น้องชาย ?!"
"ชั้นกับชินดงกำลังช่วยกันหาข่าวหรือเรื่องราวที่เกี่ยวกับอดีตของชั้น .... แล้วก้อได้รู้อะไรมาอย่างนึง น้องชายชั้นชื่อ...
ลี ดงแฮ ..."
เมื่อได้สิ่งที่ฮยอกแจพูด ลีทึกถึงกับผงะ
"แต่ได้รู้แค่ชื่อก้อใช่ว่าจะหาตัวน้องชั้นได้ง่ายขึ้น นายก้อรู้ว่าคนเกาหลีใช้นามสกุล ลี ตั้งกี่ล้านคน แล้วใช้ชื่อดงแฮอีกตั้งกี่คน"
"มันก้อถูกของนายนะ ฮยอก"
"ชั้นไม่เชื่อหรอกว่าน้อยชายชั้นจะหายสาบสูญไปแล้ว ชั้นต้องตามหาน้องชายชั้นให้เจอ..."
"ชั้นช่วยอีกแรงนะ ฮยอกแจ" ลีทึกจับมือฮยอกไว้
"ชั้นก้อจะช่วยด้วย ^^" หมีคังพูด
"ชั้นจะอยู่เคียงข้างนายเสมอนะ" ฮันคยองดึงฮยอกเข้าไปกอดเลย ~ คู่ใหม่ปลามันก้องี้แหล่ะ
"เอ้อ ! แล้วซองมินไปไหนอ่ะ ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลย?" ฮยอกถามขึ้น
"วันนี้ซองมินไปนอนห้องคยูฮยอนน่ะ" ลีทึกตอบเสียงเรียบ
"ห๊ะ !! ซองมินไปนอนค้างห้องคยูฮยอน"
"นายก้อได้ยินชัดแล้วนิ ฮันคยอง ~ จะทวนซ้ำอีกทำไม"
"ก้อชั้นตกใจนี่ ไม่คิดว่าซองมินจะเริ่มใจอ่อนให้คยูแล้ว .. เฮ้อ ~ หิวข้าวจังเลย นายกินข้าวยังอ่ะ? ลีทึก"
"ชั้นกินเรียบร้อยแล้ว นายก้อทำกินกับฮยอกแจ 2 คนเถอะ"
"อือ"
"ชั้นไปเฝ้าไข้ดงแฮดีกว่า" ลีทึกพูด
"ชั้นไปด้วย ~" ฮยอก
"ชั้นไปเฝ้าลีทึกดีก่า ^^" คังอินยิ้มตาหยี่ให้
(_ _)" นายจะไปเฝ้าชั้นทำไมเนี่ย ? คังอิน
ฮยอกแจนั่งมองร่างบางที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง จากเมื่อกลางวันที่ใบหน้าขาวอมชมดพู
ตอนนี้กลับขาวซีดเต็มไปด้วยเหงื่อจากพิษไข้
... ไข้ยังไม่ลดหรอ? ...
เมื่อเห็นดังนั้นจึงหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้
ขอบคุณที่ทำให้ชั้นมีความสุข
ขอบคุณที่ทำให้ชั้นได้ยินคำว่ารัก
แต่ ....
ขอโทษที่ทำให้นายต้องทรมาน
ขอโทษที่ทำให้นายต้องเป็นแบบนี้
ชั้นจะไถ่โทษด้วยการเฝ้าไข้นายทั้งคืนนะ
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดงแฮดังขึ้น ฮยอกแจหันไปดูก้อเห็นฮันคยองเดินถือชามข้าวต้มร้อนๆเข้ามา
"ไหนลีทึกบอกว่าจะมาเฝ้าไข้ดงแฮไง ไหนกลายมาเป็นนอนกอดกับคังอินซะล่ะ"
เหอะๆ ลีทึกับคังอินนอนกอดกันอยู่บนเตียงของซองมินอ่ะดิ หลับปุ๋ยเชียว
"ปล่อยเค้านอนไปเถอะ เรามากินข้าวต้มร้อนๆกันดีกว่า ^^"
แล้วฮันคยองก้อค่อยๆป้อนข้าวต้มให้ฮยอกแจ ... จนหมด
"คืนนี้ชั้นนอนค้างที่นี่นะ"
"จะนอนเฝ้าไข้ดงแฮหรอ? " ร่างสูงถาม
"ก้อชั้นทำให้เค้าต้องเป็นแบบนี้นี่"
"ไม่ใช่นายคนเดียวซะหน่อย ชั้นก้อมีส่วนด้วย เด๋วชั้นเอาชามข้ามต้มไปเก็บก่อนนะ แล้วจะมาอยู่เป็นเพื่อน ^^"
"คับผม ^^"
ฮันคยองลูบผมฮยอกแจเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป
ถ้านายเป็นน้องชายชั้นจริงๆก้อดีสิ
ลี ดงแฮ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ใกล้แล้ว!! ใกล้ถึงคอนดงบังแล้ว อ๊ากกก ตื่นเต้น >w<
ครั้งที่แล้วไม่ได้ไป T_T เศร้าอย่างมากมาย ....
จะรีบมาอัพให้น้า ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจจร้า ^O^
ความคิดเห็น