คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ++ตามง้อ++
"ฮยอกแจ~"
"..........."
"ฮยอกแจ!"
"..........."
"ไอ้ลูกลิง!"
"..........."
"ไอ้ลิงฮยอก!!!"
"ห๊ะ! นี่ฮีชอล อยู่ห่างกันแค่นี้เอง ไม่ต้องตะโกนก้อได้"
"ก้อชั้นเรียกนายตั้งหลายฮยอกละ มัวแตเหม่ออยู่นั้นแหล่ะ เป็นอะไร ฮึ! เห็นช่วงนี้เหม่อบ่อยจริงๆ
ว่างเป็นเหม่อ ขยับเป็นลืมท่า แล้วอย่าบอกนะว่านายลืมท่าอีกแล้ว ชั้นค้างท่านี้นานแล้วนะ ไม่สอนท่าใหม่ซะที!!?"
เจ๊บ่นไฟแลบ เนื่องจากค้างท่า U นานไปหน่อย (กำลังจะเด้งพอดี ~)
"เออ ชั้นลืมท่า ไม่ซ้อมแล้ว ! ไว้ซ้อมต่อพรุ่งนี้ วันนี้ไม่มีอารมณ์ บาย...."
ฮยอกแจพูดจบก้อเดินออกจากห้องซ้อมทันที
ท่ามกลางความงุนงงของทุกคน
"เฮ้ย!! 2-3 วันมานี้เจ้าไก่มันเป็นอะไรของมัน ฮึ!! อารมณ์แปรปราวนง่ายจริงๆ เด๋วเหม่อ เด๋วหงุดหงิด จบลงที่
ไม่ซ้อม ไม่มีอารมณ์ ประจำเดือนมันไม่มาเร๊อะ ! "
"ใจเย็นน่า ~ ซินดี้ เด๋วผมพาไป Shop แก้เซ็ง" วอนรีบปลอบที่รัก่อนจะโมโหไปมากกว่านี้
ครืด !! ปึง !!
เสียงประตูเลื่อนของห้องซ้อมดังขึ้น และถูกดันปิดอย่างแรงตามอารมณ์ของคนที่กำลังหงุดหงิด
"นี่ก้ออีกคน! พอๆกับเจ้าไก่เลย หงุดหงิดอยู่ตลอกเวลา ชั้นพูดด้วยยังไม่อยากจะอ้าปากพูดกับชั้นเลย !!"
ฮีชอลบ่นออกมาอีกหลังจากที่ฮันคยองปิดประตูเสียงดังลั่นเดินออกไปจากห้องอีกคน
ทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบ ลีทึกได้แต่นั่งกุมขมับ
ครืด !! ปึง !! ร่างบางรีบวิ่งออกจากห้องไปอีกคน
"ดงแฮ ! จะไปไหนอ่ะ!?" คิบอมรีบลุกขึ้นเพื่อวิ่งตามดงแฮไป แต่เสียงโทรศัพท์ดันดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน
"ครับแม่ / แม่กลับมาจากอังกฤษแล้วหรอ?/ให้ผมไปหา!! ตอนนี้เลยหรอคับ?! / ครับๆ แล้วผมจะรีบไป สวัสดีคับ..."
คิบอมกดตัดสายไปพร้อมกับความหงุดหงิด ก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องไป
ครืด!! ปึง!!
"ชั้นว่าอีกไม่นานประตูห้องซ้อมคงจะพัง เราเก็บตังค์ค่าซ่อมประตูไว้ล่วงหน้ามะ ลีทึก~" ฮีชอลพูดติดตลก ==" (เค้าเครียดกันเจ๊ยังจะมาฮาอีก)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
18 : 30 P.M.
ตอนนี้ท้องฟ้าปคลุมไปด้วยเมฆฝน เหมือนกับว่าเตรียมตัวจะตกอย่างหนัก แต่ร่างบางยังคงวิ่งตามหาพี่ชายของตน
อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ....
เค้าต้องคุยกับพี่ชายคนนี้ให้รู้เรื่องให้ได้ !
น้ำฝนค่อยๆหยดลงบนตัวร่างบาง จากชื้นๆกลายเป็นเปียกชุ่ม ดงแฮหยุดวิ่งเพื่อเช็ดน้ำที่ไหลเข้าตา
เมื่อเงยหน้าขึ้น ก้อพบกับคนที่กำลังตามหาอยู่
ฮันคยองนั่งตากฝนอยู่ริมฟุตบาท (ทำไมต้องริมฟุตบาท?)
ดงแฮไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปหาทันที
"พี่ฮันคยอง !" ร่างสูงตกใจที่เห็นร่างบางวิ่งมาหาด้วยเนื้อตัวเปียกโชก
"ดงแฮ ! นายออกมาตากฝนทำไมเนี่ย เด๋วก้อไม่สบายหรอก"
"ทีพี่ยังมานั่งตากฝนตรงนี้ได้เลย"
"........."
"เพราะอะไรพี่ถึงหงุดหงิด?"
"........"
"ทำไมต้องคอยหลบหน้าอึนฮยอก ทั้งๆพี่ก้อรักเค้า ...."
".........."
"พี่จะหนีความรู้สึกของตัวเองไปทำไม?!"
"มันไม่ใช่เรื่องของนาย"
"พี่จะว่าผมยุ่งเรื่องของพี่ก้อได้นะ แต่ผมทำไปเพราะอยากให้พี่มีความสุข ไม่มัวแต่จมอยู่กับอดีตของตัวเอง
พี่ควรจะเปิดใจรับความสุขครั้งใหม่"
"นายหมายความว่าไง ดงแฮ?"
"ผมถามพี่คำเดียว .. พี่ยังรักแดจินอยู่รึป่าว ?!"
คำถามของร่างบางทำเอาฮันคยองชะงักไปทันที
"นายรู้ได้ไง" ถามเสียงเรียบ
"ผมรู้ก้อแล้วกัน"
"............"
"ขอโทษที่ผมก้าวก่ายชีวิตพี่มากเกินไป ... ผมก้อแค่อยากให้พี่มีความสุข ~" ร่างบางเริ่มร้องไห้ออกมา
.. ทำไมต้องร้องไห้ .. ตัวเองก้อยังไม่เข้าใจ ...
"นายร้องไห้ทำไมเนี่ย ? ดงแฮ" ฮันคยองดึงตัวน้องชายมากอด
"ผมก้อไม่รู้ แตมันมีความรู้สึกว่า .. ไม่อยากให้ใครต้องสูญเสียคนรักไป... ในตอนนี้ยังสามารถดูแลเค้าได้ ทำให้ถึงที่สุดเถอะ
ก่อนจะเสียเค้าไปจริงๆ....~"
".........."
"........."
".. แดจินเป็นรักแรกของพี่น่ะ เราสองคนรักกันมาก แต่เค้าดันเกิดอุบัติเหตุโดนรถชน .. เสียชีวิต ~"
"พี่ก้อเลยไม่เปิดใจรับใครอีกเลย .. ไม่สิ ถึงพี่ชอบก้อรักเค้าไม่ได้อย่างนั้นหรอ?"
".........."
"ทำตามเสียงของหัวใจ แล้วพี่จะมีความสุข .. ถ้าคนที่ชื่อแดจินเห็นพี่จมอยู่กับความทุกข์อย่างนี้ เค้าก้อคงไม่สบายใจหรอก"
".........."
"เชื่อผม ทำตามที่หัวใจเรียกร้อง ถ้าไม่ไหวจริงๆ ค่อยถอยออกมา .. ไปตามหาอึนฮยอกกับผม แล้วบอกความในใจที่แท้จริงกับเค้าไปซะ ~"
"แล้วเราจะไปตามหาฮยอกที่ไหน? ฝนตกหนักขนาดนี้ด้วย" เพิ่งรู้ตัวเนอะฮัน ว่าฝนตกหนัก
"ชิงช้าที่สวนสาธารณะ ..."
"นายรู้ได้ไง ดงแฮ"
"ไม่รู้สิ ความรู้สึกมันบอก รีบๆไปเถอะ" ดงแฮรีบลากฮันคยองไปยังที่ๆรู้สึกทันที ~........
_+_+_+ _+_+_+_+_+_+_ _+_+_+_ +_+_+_ +_+_+_
_+_+_+ _+_+_+_ _+_+_+_
_+_+_+_ +_
_+_+
แต่งไปแต่งมาชักเริ่มเข้าโหมดเศร้า....
ความจริงน่าจะเป็นสไตล์รักเศร้าๆ ไม่ก้อซึ้งกินใจมากกว่า
กดผิดอ่า.... TOT
อ่านะ ขอบคุณคร๊าฟฟ ที่เม้นให้
สาปแช่ง >>> ไวรัสจงวอดวาย!!!!! เกียดมันๆๆๆ (_\/_)
ความคิดเห็น